ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ထူးဆန္းေသာသစ္သားရုပ္ထုေလး ၂၁
လူနီႀကီးက်ေနာ့္ကိုေခၚသြားလိမ့္မယ္။ ဟိုေရာက္သြားဖို႔ပဲ
လိုတာေလ။ ဆရာမကို က်ေနာ္ေပြ႕ဖက္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဆရာမနဲ႔
နဖူးေလးကို က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ဖိကပ္ပီး
ရင္ခြင္ထဲတင္းက်ပ္က်ပ္ကေလးျဖစ္ေအာင္အတင္းဖက္တြယ္ထားခ်င္တ
ယ္။ က်ေနာ္ေဒၚခင္
ခ်ိဳေမ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလးကို
က်ေနာ္ခ်စ္တယ္။ သူ႔ဆီဒီညသြားမယ္။ လူနီႀကီးျမန္ျမန္လာပါ။
က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့သူဆီေခၚသြားပါ။ အခုလာပါေတာ့။ ခုနက
ရမ္၂ပက္ေလာက္ပဲခ်ထားတာ
တေနကုန္ဘာမွမစားထားလို႔လားမသိဘူးမူးရိပ္
ရိပ္ျဖစ္စျပဳလာလို႔ အိပ္ယာေပၚတက္ပီး ပက္လက္လွန္လွဲခ်လိုက္တာ
မ်က္လံုးေတြခ်က္ခ်င္းစင္းက်သြားတယ္။ အသက္ရွဴမွန္မွန္နဲ႔
က်ေနာ္ေမွးကနဲျဖစ္သြားပီ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္မွ ေရဆာလာလို႔ က်ေနာ္လန္႔ႏိုးလာတယ္။
ေရထေသာက္ပီး အူေႀကာင္ေႀကာင္နဲ႔ ငုတ္တုတ္ႀကီးျပန္အိပ္လို႔လဲ
မရျဖစ္ေနတယ္။ လူနီႀကီးလည္းေပၚမလာပါလားဗ်ာ။ ေခါင္းရင္းက
တိုင္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ဂ်ာကင္အိတ္ကပ္ထဲက သစ္သားရုပ္ထုေလးကို
သြားႏိႈက္ယူလာခဲ့ပီး မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေထာင္ႀကည့္ေနမိတယ္။
လူနီႀကီး! ခင္ဗ်ားဘယ္ေရာက္ေနတာလဲဗ်? က်ေနာ့္ကို
ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမဆီ ေခၚသြားေပးပါဗ်ာ။ က်ေနာ္သူ႔ကို
အရမ္းသတိရေနလို႔ပါ။ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ ဆရာမေလးဆီေခၚသြားေပးပါ။
စိတ္ထဲက တတြတ္တြတ္ရြတ္ပီးေတာင္းပန္ေနေပမယ့္
ဘာလူနီႀကီးမွထြက္မလာ
ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြတ္! ကနဲျမည္ေအာင္စုပ္သပ္လိုက္ရင္း အရုပ္ကေလးကို
ျခင္ေထာင္ အမုိးေပၚေနာက္ျပန္ပစ္တင္လိုက္မိပီ။
xxxxx xxxxx xxxxx
မိုးေတြက တေ၀ါေ၀ါရြာခ်လာျပန္ပီ။ ခု က်ေနာ္ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမတို႔အိမ္
ျခံစည္းရိုးကိုေက်ာ္တက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္။
က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္။
မိုးေရေတြရႊဲနစ္ေနတာရယ္၊စိတ္လႈပ္ရွားေနတာရယ္ေႀကာင့္
မနည္းကိုတြယ္တက္ေနရတယ္။ က်ေနာ္ဟာလူနီႀကီးပူးကပ္ေနတဲ့
ဖိုးသက္မဟုတ္ဘူး။ အခ်စ္စိတ္ေတြျပင္းျပန္ေနတဲ့
မိုက္ရူးရဲခ်ာတိတ္ကေလးတစ္ေကာင္သာျဖစ္တယ္။
လူနီႀကီး အစြမ္းမပါပဲ က်ေနာ့္ဖာသာဆရာမေလးကို လာေတြ႔တာ။
ဒီညဆရာမနဲ႔မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ရွင္းမယ္ဗ်ာ။
သူ႔ကိုက်ေနာ္ခ်စ္ေရးဆိုပစ္မယ္။ မေက်နပ္လို႔ ရဲတိုင္ရင္လည္းရတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ပါေစေတာ့။ ျခံထဲကို ခုန္ခ်လိုက္ေတာ့
ေခြးသမင္ႀကီးေတြေျပးကိုက္မလားလို႔
လန္႔သြားမိေသးတယ္။
မိုးေတြသည္းသည္းမည္းမည္းရြာခ်ေနလို႔လားမသိဘူး
တစ္ေကာင္မွကပ္မလာလို႔ေတာ္ေသးတယ္။ ဆရာမ
အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ရွိရာ အေပၚထပ္ကို ပထမတစ္ႀကိမ္တံုးကလိုပဲ
ကပ္လွ်က္ေပါက္ေနတဲ့
မန္က်ည္းပင္ႀကီးေပၚတြယ္တက္ဖုိ႔ႀကိဳးစားမိတယ္။
မိုးေရေတြနဲ႔ေခ်ာေနတာမို႔ မနည္းတက္ရတယ္။ သစ္ကိုင္းေပၚကတဆင့္
ျပဴတင္းေပါက္နားေရာက္သြားေတာ့ လူကိုအေမာဆို႔သြားပီ။
မိုးရြာေနေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္ႀကီးပိတ္ထားတယ္ေလ။
အေပၚသစ္ကိုင္းတစ္ခုကို ဆြဲထားရင္းျပဴတင္းေပါက္ကို
ေစ့ထားမလားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္
ခ်က္နဲ႔ လွမ္းဆြဲႀကည့္ေသးတယ္။ မရဘူး ကလန္႔ထိုးထားတယ္ဗ်။
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ မိုးေရေတြစိုရႊဲပီး သစ္ကိုင္းေပၚမွာ
ေမ်ာက္လႊဲေက်ာ္တစ္ေကာင္လို ငုတ္တုတ္ေလး။
ေဖ်ာက္!
မီးအလင္းေရာင္ျမင္လိုက္ရပီး
ျပဴတင္းေပါက္ကလန္႔ျဖဳတ္လိုက္သံႀကားလိုက္ရလို႔ အလန္႔တႀကား
လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့
ျပဴတင္းေပါက္တံခါးေလးဟလာတာကိုေတြ႔လိုက္ရလို႔
လိႈက္ကနဲ၀မ္းသာသြားမိတယ္။
ယိစ္!
အမေလး.. ဘုရားဗုေဒၶါ!
၀ုန္း! အု!
လူနီႀကီးရဲ႕အစြမ္းမပါေတာ့ သစ္ကိုင္းေပၚကေန
လက္တစ္ကမ္းေလာက္ပဲေ၀းတဲ့ျပဴတင္းေပါက္ ေဘာင္ေပၚကို
အလြယ္တူတက္လို႔မရဘူး။ နည္းနည္းလွမ္းေနေတာ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမကို
စကားလွမ္းေျပာလိုက္ရင္ ေႀကာက္လန္႔ပီး
ျပဴတင္းေပါက္ျပန္ပိတ္သြားႏိုင္
တာမို႔ ကီသြင္းပီး လွမ္းခုန္လိုက္တာ မမွီမကမ္းျဖစ္သြားေတာ့
ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္နဲ႔ ေအာက္ကိုျပဳတ္က်သြားတယ္။
သတိရွိရွိခုန္လိုက္တာမို႔ လက္၂ဖက္က ျပဴတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကို
ကိုင္မိလိုက္ေသးတယ္။ အေမွာင္ရိပ္ထဲကေန လူရိပ္တစ္ခု
ရိပ္ကနဲထြက္လာပီး ခုန္ထြက္
လာတာမို႔ အရမ္းထိတ္လန္႔သြားရွာတဲ့ ဆရာမေလးခမ်ာ ရင္ဘတ္ကို
ႀကက္ေျခခတ္လို လက္၂ဖက္ကေလးယွက္ပီးဖိကပ္ထားရင္း
အေနာက္ဆုတ္ပီး ျပဴးေႀကာင္ေႀကာင္ႀကက္ေသေသေနရွာပီ။
ျပဴတင္းေပါက္ေဘာင္ကို တေတာင္နဲ႔ခ်ိတ္ထားရင္းတြဲေလာင္းျဖစ္ေနတဲ့
က်ေနာ္
ေျခေထာက္၂ဖက္က ေလထဲမွာ ယက္ကန္ယက္ကန္ျဖစ္ပီး
တန္းလန္းျဖစ္ေနရာက ကုတ္တြယ္ပီး တက္လို႔ရသြားတယ္။
ရင္ဘတ္ေတာ့ နည္းနည္းပြန္းသြားေပမယ့္ ဆရာမ အခန္းထဲကို
ေရာက္သြားပီ။
ဆရာမ .. က်ေနာ္ဖိုးသက္ပါ.. အရမ္းလန္႔သြားေသးလား
ကန္ေတာ့ပါဗ်ာ..က်ေနာ္ရွင္းျပစရာရွိ..
၀ွစ္! ဘံုး!
အင့္!
မိုးေရေတြစိုရႊဲေနတဲ့ျကြက္စုတ္ကေလး က်ေနာ္
အခန္းထဲေရာက္ေရာက္သြားခ်င္း မတ္တပ္ကေလးရပ္ပီး
ေႀကာင္ႀကည့္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကိုစကားလွမ္းေျပာလို႔မွမဆံုးေသးဘူး
မွန္တင္ခံုေပၚက သနပ္ခါးတံုးႀကီးနဲ႔ လွမ္းထုလိုက္တာခံလိုက္ရတယ္။
ရင္အံုတည့္တည့္ကြက္တိ ဘံုး ကနဲျမည္ေအာင္ မွန္သြားေတာ့
အင့္ကနဲအသံထြက္ေအာင္ ျငီးမိပီး မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္ေတာ့
ေလာက္ေအာင္ အီစလံေ၀သြားပီး ႀကမ္းျပင္ေပၚကို စလိုးမိုးရွင္းနဲ႔
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခြက်သြားတယ္။ ငါေတာ့
ရဲစခန္းေရာက္ပီထင္တယ္ဆိုတဲ့အသိက
ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေခြအိပ္ေနရင္းေတြးျဖစ္ေအာင္ေတြးလိုက္မိေသးတယ္။
ေအးေလ..လူနီႀကီးနဲ႔လာတာမွမဟုတ္တာ ဆရာမ
လိင္စိတ္ဘယ္ျကြေနပါ့မလဲ ငါ့ကိုေဆာ္ေတာ့မွာေပါ့။ ခုေတာ့
အခ်စ္လူႀကမ္းေလး ေထာင္ထဲသြားရံုေပါ့ဗ်ာ။ ရင္ဘတ္ကို
ဆယ္ေပါင္တူနဲ႔အထုခံလိုက္
ရသလို ေအာင့္လြန္းတဲ့ေ၀ဒနာႀကားက အသည္းကြဲသလိုဖီလင္က
တက္ေနလိုက္ေသးတယ္။ နာလြန္းလို႔
ဘယ္ေလာက္ႀကာႀကာေခြေနမိတယ္မသိဘူး ေမႊးေတးေတးရွင္မေတာင္
သနပ္ခါးရနံ႔ယဥ္ယဥ္ေလး ရသလိုျဖစ္လာေတာ့မွ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ
ေခြေနရာက အသာေလး
ေမာ့ႀကည့္မိေတာ့
ရွက္စိတ္၊သနားႀကင္နာစိုးရိမ္စိတ္၊တုန္လႈပ္ေနတဲ့ဟန္ေတြေရာယွက္ေန
တဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမခမ်ာ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ
က်ေနာ့္ေဘးနားမွာ ေဆာင့္ေႀကာင့္ေလးထိုင္ရင္း ငံု႔ႀကည့္ေနရွာတယ္။
ရင္ဘတ္ကေ၀ဒနာက ေခြေခြေလး မိနစ္အတန္ႀကာ
နားလိုက္ရေတာ့ အေတာ္ေလးသက္သာသြားေပမယ့္
ဆရာမေလးမ်ားသနားလာမလားဆိုပီး မ်က္နာကို ေသနတ္မွန္ပီး
ေသေတာ့မယ့္ လူလိုရံႈ႕မဲ့ထားရင္း ေသခါနီးမွာတမ္းေခၽြသလို
ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလသံေလးနဲ႔စကားလွမ္းေျပာေနမိတယ္။
ဆရာမ.. က်ေနာ္..အားး ေအာင့္လိုက္တာဗ်ာ.. က်ေနာ္ေလ က်ေနာ္
ေတာင္းပန္ခ်င္လြန္းလို႔ ႀကံမိႀကံရာႀကံပီး မိုးေရထဲမွာ
ဒီကိုအေရာက္လာခဲ့မိတာပါဗ်ာ.. က်ေနာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါ
..... ...... .....(ဘာမွျပန္မေျပာေပမယ့္
မ်က္လံုး၀ိုင္းစက္စက္ကေလးေတြက မ်က္ရည္၀ဲေနရွာတာျမင္ရတယ္)
ညေနက ဆရာမ က်ေနာ့္ကို ႀကည့္သြားတဲ့ အႀကည့္ေတြကို
က်ေနာ္သေဘာေပါက္ပါတယ္ဗ်ာ.. က်ေနာ္ကိုရႊံရွာသြားပီမလား ...
က်ေနာ္ဆရာမကို အဆံုးရႈံးမခံႏိုင္ေတာ့ဘူးသိလား.. အဟြတ္အဟြတ္..
အားး
..... ..... ......
က်ေနာ္ဘာမွလုပ္ဖို႔လာတာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ... က်ေနာ္ဆရာမကို
ခ်စ္..ခ်စ္မိေနပါပီ ဆိုတဲ့အေႀကာင္းေလးေျပာခ်င္လြန္းလို႔
စြန္႔စားမိတာပါ.. ဆရာမက်ေနာ့္ကို မုန္းေနတာလဲ က်ေနာ္သိပါတယ္..
ေမွ်ာ္လဲမေမွ်ာ္လင့္ရဲပါဘူး
.... ...... ......
က်ေနာ့္ မိုက္ျပစ္ေတြအတြက္လဲ ခု၀န္ခံရဲပါတယ္ ... ဆရာမ
ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္လည္း မနက္မိုးလင္းရင္ က်ေနာ့္ကိုရဲတိုင္ပါ
က်ေနာ္အမွန္တိုင္း၀န္ခံပါ့မယ္.. က်ေနာ္မုဒိန္းေကာင္ေလးဆိုတာ
အားလံုးေရွ႕မွာ၀န္ခံမယ္..ဆရာမေက်နပ္တဲ့အထိေတာင္းပန္သြားပါတ
ယ္..က်ေနာ့္ကိုေထာင္ထဲသာပို႔လိုက္ပါေတာ့
ဘာလဲ? မင္းငါ့ကိုဘာလုပ္ခဲ့ပါတယ္ဆိုတာကို တရားရံုးမွာ
အရွက္တကြဲနဲ႔ငါ့ကို ထြက္ဆိုခိုင္းဦးမလို႔လား လူမိုက္?
မဟုတ္! အဟြတ္ဟြတ္ ... မဟုတ္ပါဘူး ဆရာမရာ.. က်ေနာ့္အျပစ္ကို
၀န္ခံခ်င္တာပါ.. ဆရာမအေပၚမိုက္ရိုင္းေစာ္ကားအႏိုင္က်င့္..
ေတာ္ေတာ့!
ေလသံအုပ္အုပ္ကေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုေဟာက္လာလို႔ လန္႔ပီး
ျငိမ္ေနလိုက္မိတယ္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားရင္း
အေပၚစီးကေနမိုးႀကည့္ေနတဲ့ ဆရာမေလးက ဖို႔ရို႕ဖားယား
ဆံႏြယ္အရွည္ႀကီးေတြႀကားထဲမွာ မ်က္နာကို ကြယ္၀ွက္လိုက္ရင္းက
ဟင္းးး ကနဲ
သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်လိုက္ရင္း မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တယ္။ မိုးေတြက
တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ ပိုပီးသည္းလာျပန္ပီမို႔ ျပဴတင္းေပါက္တံခါးေလးကို
ျပန္ပိတ္ရင္း ကလန္႔ခ်လိုက္သံႀကားရတယ္။
ပီးေတာ့ေျခသံဖြဖြေလးႀကားေနရေပမယ့္ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာေရစို
အ၀တ္ေတြနဲ႔ ေခြေခြေလးလွဲ
ေနတဲ့ က်ေနာ္ မ်က္လံုးမိွိတ္ပီး မွိန္းေနရာက မထရဲေသးဘူး။
ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းလဲမသိေတာ့လို႔ ေပေတပီးေခြအိပ္ေနမိတယ္။
ရင္ဘတ္က သနပ္ခါးတံုးမွန္ထားတဲ့ ေ၀ဒနာက သက္သာစျပဳေနေပမယ့္
ထမထိုင္ရဲေသးဘူး။ ေတာ္ႀကာက်ေနာ္သူ႕ကိုတစ္ခုခုလုပ္မယ္အထင္နဲ႔
ေနာက္ထပ္ ထပ္ထုလို႔ နဖူးမွန္ရင္ မစားသားဘူးဗ်။
ေရာ့! ေရေျခာက္ေအာင္သုတ္လိုက္ ဒါအသစ္..
မင့္အ၀တ္ေတြဟိုႀကိဳးတန္းေပၚလႊားထားလိုက္.. ျပန္၀တ္စရာ
ေယာက်္ားအ၀တ္မရွိဘူး.. ဒီခ်ည္ေစာင္ကလည္းအသစ္
ခဏပတ္ထားလိုက္..
ေမႊးပြ သဘက္တစ္ထည္နဲ႔ေစာင္တစ္ထည္ကို က်ေနာ့္အေရွ႕မွာ
ပစ္ခ်သြားေပးပီး က်ေနာ္လည္းထထိုင္လိုက္ေရာ အခန္းအျပင္ကို
ေျခဖြေလွ်ာက္ရင္းထြက္သြားတဲ့ ဆရာမေလးကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
အိပ္ခန္းတံခါးမႀကီးကိုေတာ့ ျပန္စိသြားေပးခဲ့တယ္။
သူျပန္မ၀င္လာပဲတစ္ျခားအခန္းတစ္ခုခုကို လစ္သြားပီထင္တယ္ဗ်။
မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုပီး ေရစိုေနတဲ့ က်ေနာ့္ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ ရွပ္အင္းက်ီကို
ခၽြတ္ပီးလႊား တစ္ကိုယ္လံုးေျခာက္ေအာင္သုတ္ပီး
ဖင္တံုးလံုးျဖစ္ေနတဲ့ကိုယ္
လံုးကို ေစာင္နဲ႔ပတ္ထားရင္း ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ
ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနမိတယ္။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းလဲမသိေတာ့ဘူး။
လိုတာေလ။ ဆရာမကို က်ေနာ္ေပြ႕ဖက္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဆရာမနဲ႔
နဖူးေလးကို က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ဖိကပ္ပီး
ရင္ခြင္ထဲတင္းက်ပ္က်ပ္ကေလးျဖစ္ေအာင္အတင္းဖက္တြယ္ထားခ်င္တ
ယ္။ က်ေနာ္ေဒၚခင္
ခ်ိဳေမ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလးကို
က်ေနာ္ခ်စ္တယ္။ သူ႔ဆီဒီညသြားမယ္။ လူနီႀကီးျမန္ျမန္လာပါ။
က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့သူဆီေခၚသြားပါ။ အခုလာပါေတာ့။ ခုနက
ရမ္၂ပက္ေလာက္ပဲခ်ထားတာ
တေနကုန္ဘာမွမစားထားလို႔လားမသိဘူးမူးရိပ္
ရိပ္ျဖစ္စျပဳလာလို႔ အိပ္ယာေပၚတက္ပီး ပက္လက္လွန္လွဲခ်လိုက္တာ
မ်က္လံုးေတြခ်က္ခ်င္းစင္းက်သြားတယ္။ အသက္ရွဴမွန္မွန္နဲ႔
က်ေနာ္ေမွးကနဲျဖစ္သြားပီ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္မွ ေရဆာလာလို႔ က်ေနာ္လန္႔ႏိုးလာတယ္။
ေရထေသာက္ပီး အူေႀကာင္ေႀကာင္နဲ႔ ငုတ္တုတ္ႀကီးျပန္အိပ္လို႔လဲ
မရျဖစ္ေနတယ္။ လူနီႀကီးလည္းေပၚမလာပါလားဗ်ာ။ ေခါင္းရင္းက
တိုင္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ဂ်ာကင္အိတ္ကပ္ထဲက သစ္သားရုပ္ထုေလးကို
သြားႏိႈက္ယူလာခဲ့ပီး မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေထာင္ႀကည့္ေနမိတယ္။
လူနီႀကီး! ခင္ဗ်ားဘယ္ေရာက္ေနတာလဲဗ်? က်ေနာ့္ကို
ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမဆီ ေခၚသြားေပးပါဗ်ာ။ က်ေနာ္သူ႔ကို
အရမ္းသတိရေနလို႔ပါ။ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ ဆရာမေလးဆီေခၚသြားေပးပါ။
စိတ္ထဲက တတြတ္တြတ္ရြတ္ပီးေတာင္းပန္ေနေပမယ့္
ဘာလူနီႀကီးမွထြက္မလာ
ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြတ္! ကနဲျမည္ေအာင္စုပ္သပ္လိုက္ရင္း အရုပ္ကေလးကို
ျခင္ေထာင္ အမုိးေပၚေနာက္ျပန္ပစ္တင္လိုက္မိပီ။
xxxxx xxxxx xxxxx
မိုးေတြက တေ၀ါေ၀ါရြာခ်လာျပန္ပီ။ ခု က်ေနာ္ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမတို႔အိမ္
ျခံစည္းရိုးကိုေက်ာ္တက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္။
က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္။
မိုးေရေတြရႊဲနစ္ေနတာရယ္၊စိတ္လႈပ္ရွားေနတာရယ္ေႀကာင့္
မနည္းကိုတြယ္တက္ေနရတယ္။ က်ေနာ္ဟာလူနီႀကီးပူးကပ္ေနတဲ့
ဖိုးသက္မဟုတ္ဘူး။ အခ်စ္စိတ္ေတြျပင္းျပန္ေနတဲ့
မိုက္ရူးရဲခ်ာတိတ္ကေလးတစ္ေကာင္သာျဖစ္တယ္။
လူနီႀကီး အစြမ္းမပါပဲ က်ေနာ့္ဖာသာဆရာမေလးကို လာေတြ႔တာ။
ဒီညဆရာမနဲ႔မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ရွင္းမယ္ဗ်ာ။
သူ႔ကိုက်ေနာ္ခ်စ္ေရးဆိုပစ္မယ္။ မေက်နပ္လို႔ ရဲတိုင္ရင္လည္းရတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ပါေစေတာ့။ ျခံထဲကို ခုန္ခ်လိုက္ေတာ့
ေခြးသမင္ႀကီးေတြေျပးကိုက္မလားလို႔
လန္႔သြားမိေသးတယ္။
မိုးေတြသည္းသည္းမည္းမည္းရြာခ်ေနလို႔လားမသိဘူး
တစ္ေကာင္မွကပ္မလာလို႔ေတာ္ေသးတယ္။ ဆရာမ
အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ရွိရာ အေပၚထပ္ကို ပထမတစ္ႀကိမ္တံုးကလိုပဲ
ကပ္လွ်က္ေပါက္ေနတဲ့
မန္က်ည္းပင္ႀကီးေပၚတြယ္တက္ဖုိ႔ႀကိဳးစားမိတယ္။
မိုးေရေတြနဲ႔ေခ်ာေနတာမို႔ မနည္းတက္ရတယ္။ သစ္ကိုင္းေပၚကတဆင့္
ျပဴတင္းေပါက္နားေရာက္သြားေတာ့ လူကိုအေမာဆို႔သြားပီ။
မိုးရြာေနေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္ႀကီးပိတ္ထားတယ္ေလ။
အေပၚသစ္ကိုင္းတစ္ခုကို ဆြဲထားရင္းျပဴတင္းေပါက္ကို
ေစ့ထားမလားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္
ခ်က္နဲ႔ လွမ္းဆြဲႀကည့္ေသးတယ္။ မရဘူး ကလန္႔ထိုးထားတယ္ဗ်။
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ မိုးေရေတြစိုရႊဲပီး သစ္ကိုင္းေပၚမွာ
ေမ်ာက္လႊဲေက်ာ္တစ္ေကာင္လို ငုတ္တုတ္ေလး။
ေဖ်ာက္!
မီးအလင္းေရာင္ျမင္လိုက္ရပီး
ျပဴတင္းေပါက္ကလန္႔ျဖဳတ္လိုက္သံႀကားလိုက္ရလို႔ အလန္႔တႀကား
လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့
ျပဴတင္းေပါက္တံခါးေလးဟလာတာကိုေတြ႔လိုက္ရလို႔
လိႈက္ကနဲ၀မ္းသာသြားမိတယ္။
ယိစ္!
အမေလး.. ဘုရားဗုေဒၶါ!
၀ုန္း! အု!
လူနီႀကီးရဲ႕အစြမ္းမပါေတာ့ သစ္ကိုင္းေပၚကေန
လက္တစ္ကမ္းေလာက္ပဲေ၀းတဲ့ျပဴတင္းေပါက္ ေဘာင္ေပၚကို
အလြယ္တူတက္လို႔မရဘူး။ နည္းနည္းလွမ္းေနေတာ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမကို
စကားလွမ္းေျပာလိုက္ရင္ ေႀကာက္လန္႔ပီး
ျပဴတင္းေပါက္ျပန္ပိတ္သြားႏိုင္
တာမို႔ ကီသြင္းပီး လွမ္းခုန္လိုက္တာ မမွီမကမ္းျဖစ္သြားေတာ့
ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္နဲ႔ ေအာက္ကိုျပဳတ္က်သြားတယ္။
သတိရွိရွိခုန္လိုက္တာမို႔ လက္၂ဖက္က ျပဴတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကို
ကိုင္မိလိုက္ေသးတယ္။ အေမွာင္ရိပ္ထဲကေန လူရိပ္တစ္ခု
ရိပ္ကနဲထြက္လာပီး ခုန္ထြက္
လာတာမို႔ အရမ္းထိတ္လန္႔သြားရွာတဲ့ ဆရာမေလးခမ်ာ ရင္ဘတ္ကို
ႀကက္ေျခခတ္လို လက္၂ဖက္ကေလးယွက္ပီးဖိကပ္ထားရင္း
အေနာက္ဆုတ္ပီး ျပဴးေႀကာင္ေႀကာင္ႀကက္ေသေသေနရွာပီ။
ျပဴတင္းေပါက္ေဘာင္ကို တေတာင္နဲ႔ခ်ိတ္ထားရင္းတြဲေလာင္းျဖစ္ေနတဲ့
က်ေနာ္
ေျခေထာက္၂ဖက္က ေလထဲမွာ ယက္ကန္ယက္ကန္ျဖစ္ပီး
တန္းလန္းျဖစ္ေနရာက ကုတ္တြယ္ပီး တက္လို႔ရသြားတယ္။
ရင္ဘတ္ေတာ့ နည္းနည္းပြန္းသြားေပမယ့္ ဆရာမ အခန္းထဲကို
ေရာက္သြားပီ။
ဆရာမ .. က်ေနာ္ဖိုးသက္ပါ.. အရမ္းလန္႔သြားေသးလား
ကန္ေတာ့ပါဗ်ာ..က်ေနာ္ရွင္းျပစရာရွိ..
၀ွစ္! ဘံုး!
အင့္!
မိုးေရေတြစိုရႊဲေနတဲ့ျကြက္စုတ္ကေလး က်ေနာ္
အခန္းထဲေရာက္ေရာက္သြားခ်င္း မတ္တပ္ကေလးရပ္ပီး
ေႀကာင္ႀကည့္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကိုစကားလွမ္းေျပာလို႔မွမဆံုးေသးဘူး
မွန္တင္ခံုေပၚက သနပ္ခါးတံုးႀကီးနဲ႔ လွမ္းထုလိုက္တာခံလိုက္ရတယ္။
ရင္အံုတည့္တည့္ကြက္တိ ဘံုး ကနဲျမည္ေအာင္ မွန္သြားေတာ့
အင့္ကနဲအသံထြက္ေအာင္ ျငီးမိပီး မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္ေတာ့
ေလာက္ေအာင္ အီစလံေ၀သြားပီး ႀကမ္းျပင္ေပၚကို စလိုးမိုးရွင္းနဲ႔
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခြက်သြားတယ္။ ငါေတာ့
ရဲစခန္းေရာက္ပီထင္တယ္ဆိုတဲ့အသိက
ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေခြအိပ္ေနရင္းေတြးျဖစ္ေအာင္ေတြးလိုက္မိေသးတယ္။
ေအးေလ..လူနီႀကီးနဲ႔လာတာမွမဟုတ္တာ ဆရာမ
လိင္စိတ္ဘယ္ျကြေနပါ့မလဲ ငါ့ကိုေဆာ္ေတာ့မွာေပါ့။ ခုေတာ့
အခ်စ္လူႀကမ္းေလး ေထာင္ထဲသြားရံုေပါ့ဗ်ာ။ ရင္ဘတ္ကို
ဆယ္ေပါင္တူနဲ႔အထုခံလိုက္
ရသလို ေအာင့္လြန္းတဲ့ေ၀ဒနာႀကားက အသည္းကြဲသလိုဖီလင္က
တက္ေနလိုက္ေသးတယ္။ နာလြန္းလို႔
ဘယ္ေလာက္ႀကာႀကာေခြေနမိတယ္မသိဘူး ေမႊးေတးေတးရွင္မေတာင္
သနပ္ခါးရနံ႔ယဥ္ယဥ္ေလး ရသလိုျဖစ္လာေတာ့မွ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ
ေခြေနရာက အသာေလး
ေမာ့ႀကည့္မိေတာ့
ရွက္စိတ္၊သနားႀကင္နာစိုးရိမ္စိတ္၊တုန္လႈပ္ေနတဲ့ဟန္ေတြေရာယွက္ေန
တဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမခမ်ာ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ
က်ေနာ့္ေဘးနားမွာ ေဆာင့္ေႀကာင့္ေလးထိုင္ရင္း ငံု႔ႀကည့္ေနရွာတယ္။
ရင္ဘတ္ကေ၀ဒနာက ေခြေခြေလး မိနစ္အတန္ႀကာ
နားလိုက္ရေတာ့ အေတာ္ေလးသက္သာသြားေပမယ့္
ဆရာမေလးမ်ားသနားလာမလားဆိုပီး မ်က္နာကို ေသနတ္မွန္ပီး
ေသေတာ့မယ့္ လူလိုရံႈ႕မဲ့ထားရင္း ေသခါနီးမွာတမ္းေခၽြသလို
ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလသံေလးနဲ႔စကားလွမ္းေျပာေနမိတယ္။
ဆရာမ.. က်ေနာ္..အားး ေအာင့္လိုက္တာဗ်ာ.. က်ေနာ္ေလ က်ေနာ္
ေတာင္းပန္ခ်င္လြန္းလို႔ ႀကံမိႀကံရာႀကံပီး မိုးေရထဲမွာ
ဒီကိုအေရာက္လာခဲ့မိတာပါဗ်ာ.. က်ေနာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါ
..... ...... .....(ဘာမွျပန္မေျပာေပမယ့္
မ်က္လံုး၀ိုင္းစက္စက္ကေလးေတြက မ်က္ရည္၀ဲေနရွာတာျမင္ရတယ္)
ညေနက ဆရာမ က်ေနာ့္ကို ႀကည့္သြားတဲ့ အႀကည့္ေတြကို
က်ေနာ္သေဘာေပါက္ပါတယ္ဗ်ာ.. က်ေနာ္ကိုရႊံရွာသြားပီမလား ...
က်ေနာ္ဆရာမကို အဆံုးရႈံးမခံႏိုင္ေတာ့ဘူးသိလား.. အဟြတ္အဟြတ္..
အားး
..... ..... ......
က်ေနာ္ဘာမွလုပ္ဖို႔လာတာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ... က်ေနာ္ဆရာမကို
ခ်စ္..ခ်စ္မိေနပါပီ ဆိုတဲ့အေႀကာင္းေလးေျပာခ်င္လြန္းလို႔
စြန္႔စားမိတာပါ.. ဆရာမက်ေနာ့္ကို မုန္းေနတာလဲ က်ေနာ္သိပါတယ္..
ေမွ်ာ္လဲမေမွ်ာ္လင့္ရဲပါဘူး
.... ...... ......
က်ေနာ့္ မိုက္ျပစ္ေတြအတြက္လဲ ခု၀န္ခံရဲပါတယ္ ... ဆရာမ
ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္လည္း မနက္မိုးလင္းရင္ က်ေနာ့္ကိုရဲတိုင္ပါ
က်ေနာ္အမွန္တိုင္း၀န္ခံပါ့မယ္.. က်ေနာ္မုဒိန္းေကာင္ေလးဆိုတာ
အားလံုးေရွ႕မွာ၀န္ခံမယ္..ဆရာမေက်နပ္တဲ့အထိေတာင္းပန္သြားပါတ
ယ္..က်ေနာ့္ကိုေထာင္ထဲသာပို႔လိုက္ပါေတာ့
ဘာလဲ? မင္းငါ့ကိုဘာလုပ္ခဲ့ပါတယ္ဆိုတာကို တရားရံုးမွာ
အရွက္တကြဲနဲ႔ငါ့ကို ထြက္ဆိုခိုင္းဦးမလို႔လား လူမိုက္?
မဟုတ္! အဟြတ္ဟြတ္ ... မဟုတ္ပါဘူး ဆရာမရာ.. က်ေနာ့္အျပစ္ကို
၀န္ခံခ်င္တာပါ.. ဆရာမအေပၚမိုက္ရိုင္းေစာ္ကားအႏိုင္က်င့္..
ေတာ္ေတာ့!
ေလသံအုပ္အုပ္ကေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုေဟာက္လာလို႔ လန္႔ပီး
ျငိမ္ေနလိုက္မိတယ္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားရင္း
အေပၚစီးကေနမိုးႀကည့္ေနတဲ့ ဆရာမေလးက ဖို႔ရို႕ဖားယား
ဆံႏြယ္အရွည္ႀကီးေတြႀကားထဲမွာ မ်က္နာကို ကြယ္၀ွက္လိုက္ရင္းက
ဟင္းးး ကနဲ
သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်လိုက္ရင္း မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တယ္။ မိုးေတြက
တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ ပိုပီးသည္းလာျပန္ပီမို႔ ျပဴတင္းေပါက္တံခါးေလးကို
ျပန္ပိတ္ရင္း ကလန္႔ခ်လိုက္သံႀကားရတယ္။
ပီးေတာ့ေျခသံဖြဖြေလးႀကားေနရေပမယ့္ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာေရစို
အ၀တ္ေတြနဲ႔ ေခြေခြေလးလွဲ
ေနတဲ့ က်ေနာ္ မ်က္လံုးမိွိတ္ပီး မွိန္းေနရာက မထရဲေသးဘူး။
ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းလဲမသိေတာ့လို႔ ေပေတပီးေခြအိပ္ေနမိတယ္။
ရင္ဘတ္က သနပ္ခါးတံုးမွန္ထားတဲ့ ေ၀ဒနာက သက္သာစျပဳေနေပမယ့္
ထမထိုင္ရဲေသးဘူး။ ေတာ္ႀကာက်ေနာ္သူ႕ကိုတစ္ခုခုလုပ္မယ္အထင္နဲ႔
ေနာက္ထပ္ ထပ္ထုလို႔ နဖူးမွန္ရင္ မစားသားဘူးဗ်။
ေရာ့! ေရေျခာက္ေအာင္သုတ္လိုက္ ဒါအသစ္..
မင့္အ၀တ္ေတြဟိုႀကိဳးတန္းေပၚလႊားထားလိုက္.. ျပန္၀တ္စရာ
ေယာက်္ားအ၀တ္မရွိဘူး.. ဒီခ်ည္ေစာင္ကလည္းအသစ္
ခဏပတ္ထားလိုက္..
ေမႊးပြ သဘက္တစ္ထည္နဲ႔ေစာင္တစ္ထည္ကို က်ေနာ့္အေရွ႕မွာ
ပစ္ခ်သြားေပးပီး က်ေနာ္လည္းထထိုင္လိုက္ေရာ အခန္းအျပင္ကို
ေျခဖြေလွ်ာက္ရင္းထြက္သြားတဲ့ ဆရာမေလးကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
အိပ္ခန္းတံခါးမႀကီးကိုေတာ့ ျပန္စိသြားေပးခဲ့တယ္။
သူျပန္မ၀င္လာပဲတစ္ျခားအခန္းတစ္ခုခုကို လစ္သြားပီထင္တယ္ဗ်။
မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုပီး ေရစိုေနတဲ့ က်ေနာ့္ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ ရွပ္အင္းက်ီကို
ခၽြတ္ပီးလႊား တစ္ကိုယ္လံုးေျခာက္ေအာင္သုတ္ပီး
ဖင္တံုးလံုးျဖစ္ေနတဲ့ကိုယ္
လံုးကို ေစာင္နဲ႔ပတ္ထားရင္း ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ
ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနမိတယ္။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းလဲမသိေတာ့ဘူး။
Comments
Post a Comment