ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ထူးဆန္းေသာသစ္သားရုပ္ထုေလး Intro
ေပ်ာက္သြားတာနည္းနည္းႀကာသြားလို႔ ပိတ္သတ္ေတြေတာင္ ခ်ိဳကန္းဆိုတာ
ႀကာဖူးႀကေသးရဲ႕လားမသိဘူးဂ်ာ။ျပႆနာက အီစတာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တံုးက
ကျမင္းေႀကာထပီး ေျခဦးတည့္ရာ ခရီးထြက္လိုက္တာ ဘယ္ေရာက္လို႔ဘယ္ေပါက္
သြားတယ္မသိျဖစ္သြားတယ္။ အလည္ လြန္ရာကျပန္လာေတာ့ စာေမးပြဲေတြ၊
အဆိုင္းမန္႔ေတြတစ္ပံုႀကီးက ေစာင့္ေနပါေလေရာ။ အဲ့ဒီမွာတင္ အသက္ထြက္မတတ္
လုပ္လိုက္ရတာ ဒီဖက္ကို လံုး၀ လွည့္မႀကည့္အားသလို ျဖစ္သြားတယ္။
မေန႔ကမွအားလံုး ဇာတ္သိမ္းသြားလို႔ ခုလုပ္စရာဘာမွမရွိေတာ့ဘူးလြတ္လပ္ေရးရ
ပါပီ။ ဇာတ္လမ္းေလးျပန္စေရးႀကည့္တာ ဟိုဖက္ေမာင္ပူစီကိုတစ္ပို႔စ္ ေရးပီးတင္
ႀကည့္တယ္။ အာရံုက သိပ္မလာဘူးျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။ဟိုးအရင္ကထဲက က်ေနာ္
စိတ္ကူးရထားတဲ့ ဇာတ္အိမ္တစ္ခုရွိတယ္ဗ်။ အဲ့ဒါေလးစေရးႀကည့္မလားလို႔။
က်ေနာ္ကေလးဘ၀က ခဏခဏေနမေကာင္းျဖစ္တတ္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ေတြဆို
အိပ္ယာေပၚမွာေခြေခါက္ပီး စာေတြပဲလွိမ့္ဖတ္ေနတတ္တယ္ဗ်။ ထူးဆန္းတာက
အဲ့ဒီအခ်ိန္ေတြတံုးက ဖ်ားတိုင္းဖတ္တဲ့စာအုပ္ေတြက ေမွာ္၊စုန္း၊သရဲ ဇာတ္လမ္းေတြ
ခ်ည္းပဲ။ ေအးတဲ့ေဒသဆိုေတာ့ ေစာင္ျခံဳထဲေခြေခါက္ပီး သည္းထိိတ္ရင္ဖိုျဖစ္ရတဲ့
ဖုတ္၀င္တဲ့ဇာတ္ေတြ၊ေမွာ္ဆရာမွတ္တမ္း၊ ဆရာမႏိုင္ႏွစ္ေဆာင္ျပိဳင္၊ညမဖတ္ရ
အစရွိတဲ့ဇာတ္လမ္းေတြပါတဲ့.. အဲ့ဒီေရွးေခတ္က ၀ါက်င့္က်င့္စာအုပ္ႀကီးေတြနဲ႔ျငိမ့္
ေတာ့တာကိုး။ လြယ္လြယ္ေျပာႀကစတမ္းဆိုရင္ ေရွးေခတ္က ထုတ္ခဲ့ဖူးတဲ့
သရဲ၀တၳဳမွန္သမွ်အကုန္မဖတ္ဖူးတာမရွိသေလာက္ကိုျဖစ္မလားပဲ။အားလံုးကိုမမွတ္
မိေတာ့ေပမယ့္ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ကိုေတာ့ မွတ္မိတယ္။
အဲ့ဒီစာေရးဆရာမက အနာႀကီးေရာဂါနဲ႔ ဆံုးသြားရွာတယ္ လို႔ႀကားဖူးတယ္
(ကိုsealion: ေျပာတာကေလယာဥ္ပ်က္က်ပီး ဆံုးတာတဲ့.. ေက်းဇူးငါ့ဆရာ)။
"ေရျပာအိုင္" ဆိုတဲ့ရြာကေလးတစ္ရြာမွာျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုပီး ဇာတ္အိမ္တည္ထားတဲ့
ဂမၻီရဇာတ္လမ္းေပါင္းခ်ဳပ္ဗ်။
ဘာရယ္လို႔မွန္းမသိပဲ အဲ့ဒီစာအုပ္ထဲက ဇာတ္ကြက္ေတြကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
က်ေနာ္စြဲလန္းမွတ္မိေနခဲ့ဖူးတယ္။ အဲ့ဒီစာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ဇာတ္လမ္းေတြထဲက
က်ေနာ္အႀကိဳက္ဆံုး ၀တၳဳတို ေလးတစ္ပုဒ္ကို လံုး၀မတူေအာင္မွီးပီး ေအာဇာတ္လမ္း
ေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္စမ္းေရးႀကည့္မယ္ဗ်ာ။ အမွန္က ဒီလိုလိုင္းမ်ိဳးဆိုတာ"
ေအာဒဂုန္ေရႊမွ်ား" လို႔ က်ေနာ္ေနာက္ေျပာင္ေနႀက ဘိုဂ်င္(ကိုဂ်င္ဂလိ)
ရဲ႕လိုင္းမ်ိဳးပါ။
သို႔ေသာ္ သူ႔လို မေျပာင္ေျမွာက္ေပမယ့္ ရင္တဖိုဖိုနဲ႔ ဖီးလ္တက္ေစမလားရယ္လို႔
က်ေနာ္လက္တည့္စမ္းလိုက္ပါတယ္။ မေက်နပ္လွ်င္က်ေနာ့္ကိုစာဆက္ေရးဖို႔
ေျမွာက္ေပးတဲ့ ကိုတံငါကိုသာ ကေလာ္ဆဲႀကပါကုန္။
channko
ႀကာဖူးႀကေသးရဲ႕လားမသိဘူးဂ်ာ။ျပႆနာက အီစတာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တံုးက
ကျမင္းေႀကာထပီး ေျခဦးတည့္ရာ ခရီးထြက္လိုက္တာ ဘယ္ေရာက္လို႔ဘယ္ေပါက္
သြားတယ္မသိျဖစ္သြားတယ္။ အလည္ လြန္ရာကျပန္လာေတာ့ စာေမးပြဲေတြ၊
အဆိုင္းမန္႔ေတြတစ္ပံုႀကီးက ေစာင့္ေနပါေလေရာ။ အဲ့ဒီမွာတင္ အသက္ထြက္မတတ္
လုပ္လိုက္ရတာ ဒီဖက္ကို လံုး၀ လွည့္မႀကည့္အားသလို ျဖစ္သြားတယ္။
မေန႔ကမွအားလံုး ဇာတ္သိမ္းသြားလို႔ ခုလုပ္စရာဘာမွမရွိေတာ့ဘူးလြတ္လပ္ေရးရ
ပါပီ။ ဇာတ္လမ္းေလးျပန္စေရးႀကည့္တာ ဟိုဖက္ေမာင္ပူစီကိုတစ္ပို႔စ္ ေရးပီးတင္
ႀကည့္တယ္။ အာရံုက သိပ္မလာဘူးျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။ဟိုးအရင္ကထဲက က်ေနာ္
စိတ္ကူးရထားတဲ့ ဇာတ္အိမ္တစ္ခုရွိတယ္ဗ်။ အဲ့ဒါေလးစေရးႀကည့္မလားလို႔။
က်ေနာ္ကေလးဘ၀က ခဏခဏေနမေကာင္းျဖစ္တတ္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ေတြဆို
အိပ္ယာေပၚမွာေခြေခါက္ပီး စာေတြပဲလွိမ့္ဖတ္ေနတတ္တယ္ဗ်။ ထူးဆန္းတာက
အဲ့ဒီအခ်ိန္ေတြတံုးက ဖ်ားတိုင္းဖတ္တဲ့စာအုပ္ေတြက ေမွာ္၊စုန္း၊သရဲ ဇာတ္လမ္းေတြ
ခ်ည္းပဲ။ ေအးတဲ့ေဒသဆိုေတာ့ ေစာင္ျခံဳထဲေခြေခါက္ပီး သည္းထိိတ္ရင္ဖိုျဖစ္ရတဲ့
ဖုတ္၀င္တဲ့ဇာတ္ေတြ၊ေမွာ္ဆရာမွတ္တမ္း၊ ဆရာမႏိုင္ႏွစ္ေဆာင္ျပိဳင္၊ညမဖတ္ရ
အစရွိတဲ့ဇာတ္လမ္းေတြပါတဲ့.. အဲ့ဒီေရွးေခတ္က ၀ါက်င့္က်င့္စာအုပ္ႀကီးေတြနဲ႔ျငိမ့္
ေတာ့တာကိုး။ လြယ္လြယ္ေျပာႀကစတမ္းဆိုရင္ ေရွးေခတ္က ထုတ္ခဲ့ဖူးတဲ့
သရဲ၀တၳဳမွန္သမွ်အကုန္မဖတ္ဖူးတာမရွိသေလာက္ကိုျဖစ္မလားပဲ။အားလံုးကိုမမွတ္
မိေတာ့ေပမယ့္ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ကိုေတာ့ မွတ္မိတယ္။
အဲ့ဒီစာေရးဆရာမက အနာႀကီးေရာဂါနဲ႔ ဆံုးသြားရွာတယ္ လို႔ႀကားဖူးတယ္
(ကိုsealion: ေျပာတာကေလယာဥ္ပ်က္က်ပီး ဆံုးတာတဲ့.. ေက်းဇူးငါ့ဆရာ)။
"ေရျပာအိုင္" ဆိုတဲ့ရြာကေလးတစ္ရြာမွာျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုပီး ဇာတ္အိမ္တည္ထားတဲ့
ဂမၻီရဇာတ္လမ္းေပါင္းခ်ဳပ္ဗ်။
ဘာရယ္လို႔မွန္းမသိပဲ အဲ့ဒီစာအုပ္ထဲက ဇာတ္ကြက္ေတြကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
က်ေနာ္စြဲလန္းမွတ္မိေနခဲ့ဖူးတယ္။ အဲ့ဒီစာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ဇာတ္လမ္းေတြထဲက
က်ေနာ္အႀကိဳက္ဆံုး ၀တၳဳတို ေလးတစ္ပုဒ္ကို လံုး၀မတူေအာင္မွီးပီး ေအာဇာတ္လမ္း
ေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္စမ္းေရးႀကည့္မယ္ဗ်ာ။ အမွန္က ဒီလိုလိုင္းမ်ိဳးဆိုတာ"
ေအာဒဂုန္ေရႊမွ်ား" လို႔ က်ေနာ္ေနာက္ေျပာင္ေနႀက ဘိုဂ်င္(ကိုဂ်င္ဂလိ)
ရဲ႕လိုင္းမ်ိဳးပါ။
သို႔ေသာ္ သူ႔လို မေျပာင္ေျမွာက္ေပမယ့္ ရင္တဖိုဖိုနဲ႔ ဖီးလ္တက္ေစမလားရယ္လို႔
က်ေနာ္လက္တည့္စမ္းလိုက္ပါတယ္။ မေက်နပ္လွ်င္က်ေနာ့္ကိုစာဆက္ေရးဖို႔
ေျမွာက္ေပးတဲ့ ကိုတံငါကိုသာ ကေလာ္ဆဲႀကပါကုန္။
channko
Comments
Post a Comment