ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ထူးဆန္းေသာသစ္သားရုပ္ထုေလး ၄၀

ကဲ.. ပီးသြားပါပီခင္ဗ်ာ။
သို႔ေသာ္လည္းေပါ့ေလ။ က်ေနာ့္ပို႔စ္ေအာက္မွာ က်ေနာ့္ကို
အာလူးနည္းနည္းေတာ့ ထပ္ဖုတ္ခြင့္ျပဳႀကပါ။ ဓာတ္ရွင္ေလာကမွာ
ဟိုးေရွးေရွးေခတ္ဆီတံုးက ဆရာ့ဆရာဒါရိုက္တာႀကီးမ်ား သံုးခဲ့တဲ့
အကြက္တစ္ကြက္ရွိသတဲ့ဗ်။
ရပ္ရွင္းဆရာႀကီးမ်ားစတင္သံုးစြဲခဲ့တယ္လို႔ေဆာင္း
ပါးတစ္ပုဒ္ထဲဖတ္ဖူးသလိုလိုပဲ။ ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ။ ယေန႔ေခတ္
ဓာတ္ရွင္ေတြမွာေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ားပါ ပါတယ္။ alternate ending:
ဆိုတာပါ။ ဗမာဓာတ္ရွင္ေလာကမွာေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ လက္၀ဲယိမ္း
ဓာတ္ရွင္မင္းသားဒါရိုက္တာႀကီး ရိုက္ျပသြားတဲ့ ဇာတ္ကားမွာဇာတ္
သိမ္းခန္း.. တစ္ျခမ္းက
ပိရိသတ္အႀကိဳက္ျဖစ္ေနပီး၊ေနာက္ထပ္တစ္ျခမ္းမွာက
သူသိမ္းခ်င္တဲ့ဇာတ္သိမ္းခန္းျပကြက္ကို ျပိဳင္တူျပသြားခဲ့ဖူးတယ္လို႔
ဖတ္ဖူးပါတယ္။
က်ေနာ္ဘာလို႔အဲ့ဒါေတြေျပာေနရသလဲဆိုေတာ့ ခုဒီဇာတ္လမ္းက
ဇာတ္သိမ္းလိုက္ပါပီ။
စာဖတ္သူေတြျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ့္ေဘာ္ဒါ
ဖိုးနီရဲ႕ ဇာတ္လမ္းဆံုးရင္ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ သိေနေတာ့
စိတ္မေကာင္းဘူးကြာ ဆိုတဲ့ စကားကို
က်ေနာ္အေလးထားမိခဲ့ေႀကာင္း၀န္ခံလို္က္ပါတယ္။
ဒါေႀကာင့္အားလံုးေပ်ာ္ေအာင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေလး
ဇာတ္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေရးခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ
ပထမဆံုး အေပ်ာ္နဲ႔ဆံုးတဲ့ဇာတ္ပါပဲ။ သို႔ေသာ္ဒီေနရာမွာ
ေျပာစရာရွိလာျပန္ပါပီ။ ဟိုစိတ္ဒီစိတ္ျကြယံုသက္သက္ က်ေနာ့္စာကို
ဖတ္တဲ့သူေတြကေတာ့ ထားလိုက္ပါ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့
ေသေသခ်ာခ်ာကိုဖတ္ႀကပါတယ္။
အဲ့ဒီလူေတြက က်ေနာ္ေရးလိုက္တဲ့ဘယ္အေႀကာင္းအရာဟာ
ရိုးသားမႈရွိတယ္၊ ဘယ္နားေလးကေတာ့ျဖင့္ ဒီေကာင္ရႊီးေနပီဆိုတာမ်ိဳး
အေသခ်ာသိႀကမွာပါ။ တတ္ႏိုင္သေလာက္လဲ က်ေနာ္ရိုးရိုးသားသား
တင္ျပဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ယခုေအာက္မွာေရးသားမယ့္ အေႀကာင္း
အရာက ခုနက ေျပာသလို alternate ending မဟုတ္ရပါဘူး။
တမင္သက္သက္ ျပန္ရႈပ္သြားေအာင္လုပ္ခ်င္တာလဲမဟုတ္ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ခုက ပီဒီအက္ဖ္ လုပ္ေပးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို
ႀကိဳမွာခ်င္တာကလည္း ဒီဇာတ္လမ္းကို စာအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အခါဒီခုေရးေနတဲ့
ပို႔စ္ကို ခ်န္ထားခဲ့ေစ
ခ်င္ပါတယ္။ တျခားအျပင္ကို ကူးယူေဖာ္ျပခ်င္တဲ့ ဆရာသမားမ်ားကိုလဲ
အေပၚက ဇာတ္သိမ္းအထိပဲကူးပါလို႔ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်။