ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ထူးဆန္းေသာသစ္သားရုပ္ထုေလး ၁၂

ကိုေရႊဘအခန္းထဲက ရႈပ္ပြေနတဲ့ စာအုပ္ပံုေတြႀကားထဲ ပ်င္းပ်င္းရွိတိုင္း
ဟိုစာအုပ္ဒီစာအုပ္ေတြေမႊေနွာက္ပီးေလွ်ာက္ဖတ္ရင္း(
အဲ့ဒီစာအုပ္ေတြကသူ႔ဟာေတြမဟုတ္ဘူး
ရပ္ကြက္စာႀကည့္တိုက္ပ်က္သြားေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔
အိမ္သယ္ထားတဲ့ဟာေတြ) ခုတေလာဖတ္မိ
ေနတာေတြကလည္း ေရွးေခတ္ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္က
ဆရာသမားေတြေရးတဲ့ မမ၊မမျမင့္ အစရွိတဲ့
မမနဲ႔ခ်ာတိတ္၀တၳဳေတြဆိုေတာ့ ဖီလင္က ပိုပိုတက္လာတယ္ဗ်ာ။
ခ်စ္စိတ္ျကြတာက တစ္ဖက္၊ ဟိုတညဆီက ဆရာမေလးကို
က်ေနာ္ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းဆက္ဆံခဲ့မိ
တာေလးေတြ ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း လိင္စိတ္ျကြတာက တစ္ဖက္နဲ႔
လူကိုစိတ္မသက္မသာသလိုႀကီးျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီႀကားထဲ
ကိုေရႊဘက အလုိက္ကမ္းဆိုးမသိ ခေလာက္အင္းဖက္သြားပီး
မိုးတဖြဲဖြဲမွာ အပ်င္းေျပငါးသြားမွ်ားရေအာင္ဆိုပီး ေလသံပစ္ေနလို႔
မသြားခ်င္ပါဘူး
ဗ်ာဆိုပီး ဇြတ္ျငင္းေနရတယ္။ ဟိုအင္းသူႀကီးသမီးအမႀကီးကို
ဘယ္လိုမွမ်က္နာမျပရဲေတာ့တာ ဒင္းမွမသိပဲဗ်။ အဲ့ဒီျပႆနာကလည္း
တစ္ေမွာင့္။ ခပ္ေ၀းေ၀းေရွာင္ေနတာပဲ ေကာင္းမယ္။ မလြယ္ပါလားေနာ္
ဘ၀ဘ၀။
ဒီေန႔လည္း တေနကုန္မိုးေစြေနတာ မနက္ကထဲက။
အိမ္ကေန ေန႔လည္စာ စားပီး ကိုေရႊဘတို႔ အိမ္ဖက္ထြက္လာခဲ့တယ္။
သူတို႔အိမ္က အုတ္ပတ္ကားတက္ထားတဲ့ ၂ထပ္အိမ္အႀကီးႀကီးဗ်။ သူနဲ႔
သူ႔အကို ကိုေရႊ၀င္းတို႔ လူပ်ိဳႀကီး၂ေယာက္ပဲ
အိမ္အေပၚထပ္မွာလြတ္၂လပ္၂ေနႀကတာ။ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ
တရုတ္အဘုိးႀကီး
နဲ႔ အဘြားႀကီးပဲေတြ႕လို႔ ရယ္ျပႏႈတ္ဆက္ပီး
အိမ္အေပၚထပ္ကိုတက္လာခဲ့တယ္။ ကိုေရႊဘအခန္းထဲေရာက္ေတာ့
ဆရာသမားကိုမေတြ႔ဘူး။ သူ႔ကုတင္ေပၚတက္လွဲေနရင္း အိပ္ယာေပၚမွာ
ပြစိတက္ေနတဲ့စာအုပ္ေတြကို ေလွ်ာက္ႀကည့္ေနမိတယ္။
အဲ့ဒီမွာ၀တၳဳစာအုပ္အရြယ္
၀ါက်င့္က်င့္စာအုပ္ကေလးတစ္အုပ္ေတြ႔တာနဲ႔
ဘာရယ္မဟုတ္လွန္ဖတ္ႀကည့္ေနမိတယ္။ စာအုပ္နာမည္ပါတဲ့
အဖံုးေလးက ျပဲစုတ္ေနပီမို႔ ဘာစာအုပ္မွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္
အေတာ္ေရွးက်တဲ့ ေအာစာအုပ္တစ္အုပ္ဗ် (ကိုေကာင္းျမတ္ထြန္း
ခင္ဗ်ားဆီမွာရွိရင္ရိုက္ပီး
တင္ေပးစမ္းပါဗ်ာ ဟီးဟီး က်ေနာ္ေတာ့
ဘယ္မွာမွျပန္ရွာလို႔မရေတာ့ဘူး) ထြက္ရပ္ေပါက္ ပုဂၢိဳလ္ထူး ဘိုးေတာ္
ဆိုပီး နယ္တကာလွည့္ပီး မိန္းမေတြကို လိုက္အုပ္တဲ့ဇာတ္လမ္း..
အခါတိုင္းဖတ္ဖူးေနႀက မန္းေလးညေစ်းတန္းမွာေရာင္းတဲ့
စာအုပ္ကေလးေတြလိုပါးပါးေလး
မဟုတ္ဘူး။ စာအုပ္အထူႀကီး ဇာတ္လမ္းကလည္းအရွည္ႀကီး။
လူပ်ိဳေပါက္စိတ္ျကြစ အရြယ္ဆိုေတာ့ ဖတ္ပီးသိပ္မႀကာလိုက္ဘူး
ေလာင္က တီး လာပါေလေရာ။ ေဂြလွိမ့္ရေအာင္လည္း
သူမ်ားအိမ္ဆိုေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ဒါနဲ႔ဖတ္ေနတာ ခဏရပ္လိုက္ပီး
ေခါင္းရင္းက ေဆးေပါ့
လိပ္စည္းတင္ထားတဲ့ဆီကေန ေဆးေပါ့လိပ္တစ္လိပ္ဆြဲယူပီး
ျပဴတင္းေပါက္နား မတ္တပ္ရပ္ပီး စိတ္အာရံုလႊဲတဲ့အေနနဲ႔ ဖြာေနမိတယ္။
ကိုေရႊဘ အိပ္ခန္းက အိမ္အေနာက္ဖက္ျခံစည္းရိုးနားမွာဆိုေတာ့
ျပဴတင္းေပါက္ကေနေအာက္ကို ႀကည့္လိုက္ရင္ တစ္ဖက္အိမ္ကိုျမင္
ေနရတယ္။ မိုးတဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့ႀကားထဲမွာ တစ္ဖက္အိမ္က
လူတစ္ေယာက္ ေရတြင္းနဲ႔ကပ္လွ်က္ ေက်ာက္စည္ေရကန္အ၀ိုင္းနားမွာ
ေရခ်ိဳးေနတာျမင္လိုက္ရတယ္။ အမွန္က ေရခ်ိဳးခန္းသေဘာမ်ိဳး
သံျပားေတြနဲ႔ ပတ္ပတ္လည္ကာထားတာ .. ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က
အိမ္အေပၚ
ထပ္မွာဆိုေတာ့ အေပၚစီး ကေနကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္ေနရတယ္။
အဲ့ဒီအိမ္က အျငိမ္းစား ဘီအိုစီ မန္ေနဂ်ာ အဘိုးႀကီးရယ္
သူ႔သမီးရယ္၂ေယာက္ထဲေနတဲ့အိမ္ဗ်။
သူ႔သမီး မမ၀ါက ဘဏ္ကစာေရးမ။ အိမ္ေထာင္က်ပီး
သူ႔ေယာက်္ားေနာက္လိုက္သြားေတာ့
အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့တာ တျမန္တႏွစ္က ေယာက်ာ္းနဲ႔ကြဲပီး
ျပန္ေရာက္လာပါေလေရာလား။ ဘာျဖစ္္လာတာလဲေတာ့ မသိဘူး။
အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသား၀ါ၀ါ ကိုယ္လံုးကိုယ္
ေပါက္လွလွနဲ႔ အပ်ိဳရံႈးေလာက္တဲ့ရုပ္မ်ိဳး။ ကိုေရႊဘေတာင္
ႀကိတ္ပီးႀကံေနတယ္လို႔ က်ေနာ့္ကိုတခါက ေျပာဖူးေသးတယ္။
ထမီရင္လ်ားနဲ႔ မိုးတဖြဲဖြဲေအာက္မွာ ေရခ်ိဳးေနတာကို ဂရင္းစတင္းကေန
က်ေနာ္ႀကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ႀကည့္ေနမိတယ္။
ေက်ာလယ္ေလာက္ရွိတဲ့ဆံပင္
ေတြကို လိွမ္ညွစ္ပီး ပုခံုးတစ္ဖက္ကိုခ်ထားရင္း မတ္တပ္ရပ္လွ်က္နဲ႔
ေက်ာက္စည္ထဲက ေရေတြကို ခပ္ခပ္ပီးေလာင္းခ်ိဳးေနတာ
အသားအရည္ ၀ါ၀ါ၀င္း၀င္းနဲ႔ ေအာက္ခံေရလဲ ထမီအနီေလးနဲ႔ဆိုေတာ့
စိတ္ျကြစရာေလးေပါ့ဗ်ာ။ ႀကည့္ေနရင္းနဲ႔ လူကိုဟာကနဲျဖစ္သြားတယ္။
မမ၀ါက ထမီရင္လ်ားကိုေျဖခ်လိုက္ပီး ခါးေနရာေလာက္မွာ
စည္းလိုက္ရင္း ဟိုဟိုဒီဒီႀကည့္ ႏို႔ျဖဴျဖဴေထြးေထြးႀကီးေတြကို
ဆပ္ျပာတိုက္လိုက္တာကိုး။ ခုနက ေအာစာအုပ္အရွိန္နဲ႔လူက
စိတ္ျကြေနတာဆိုေတာ့ ေအာက္က က်ေနာ့္ေကာင္ကလည္း
ေျဖာင္းကနဲကိုေထာင္ထလာ
ေတာ့တာေပါ့။ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ပူေလာင္လာသလို
တံေတြးေတြလဲမ်ိဳခ်ေနရတယ္။ ႏို႔ေတြကို
ဆပ္ျပာျမွဳပ္ေတြေဖြးေဖြးထေအာင္ တိုက္ခၽြတ္ေဆးေႀကာပီးတာနဲ႔
ေရစင္ေအာင္ေဆး၊ ပီးေတာ့မွ ထမီအနီေလးကို အသာေလးလွန္
ေဆာင့္ေႀကာင့္ေလးထိုင္ အဖုတ္ကို တဗြမ္းဗြမ္းေဆး
ေႀကာေနျပန္တယ္။ အဖုတ္ကိုေဆးတာကိုေတာ့
နည္းနည္းလွမ္းသလိုျဖစ္ေနတာမို႔ အေသအခ်ာမျမင္ရဘူး မဲမဲထေနတဲ့
အဖုတ္ေမႊးေတြေလာက္ပဲလွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူကေတာ့
အေတာ္ေလးဖီးလ္တက္ေနပီဗ်။
က်ေနာ္လည္းနတ္ပူးသလိုတုန္တုန္ရီရီကိုျဖစ္စျပဳလာပီ။
အရင္က ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေမာင္ေလးဖိုးသက္ ဆိုပီး ပုခံုးဖက္ပီး
ခ်စ္စႏိုးဆြဲရမ္းတတ္တဲ့ အဲ့ဒီအရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ မမ၀ါကို
အင္မတန္ေခ်ာပီးႀကည့္လို႔ေကာင္းတယ္
ဆိုတာေလာက္ပဲသေဘာထားတာဗ်။
သူအိမ္ေထာင္ကြဲလာတယ္ႀကားေတာ့လဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ပီး ေႀသာ္
ငါတို႔မမ၀ါကံမေကာင္း
ပါလားလို႔ပဲေတြးေနမိတာ။ ခုလို သူေရခ်ိဳးေနတဲ့ ၀တ္လစ္စလစ္နီးပါး
ကိုယ္လံုးကို ျမင္ရေတာ့ စိတ္က အေတာ္ေဖာက္ျပန္မိေနတယ္။
မမ၀ါကေတာ္ေတာ္လွတာပဲ.. မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုေပမယ့္
စိတ္ကတအားထပီး ထိန္းရခက္လိုက္တာဗ်ာ။
ေအေဘးေလး ဘာလုပ္ေနတာလဲ.. နင့္အိမ္မွာ ငရဲပြက္ေနပီ
ခင္္ဗ်ာ.. ကိုေရႊဘ
အေရးေကာင္းဒိန္းေဒါင္းဖ်က္ဆိုသလိုပဲ ကိုေရႊဘရဲ႕အသံေအာေအာႀကီး
ႀကားလိုက္ရလို႔ လူလည္းလန္႔ဖ်တ္သြားတယ္။ အခန္း၀နားကေန
ကပ္ေအာ္လိုက္တဲ့ ကိုေရႊဘအသံျဗဲႀကီးေႀကာင့္ ဟိုဖက္ျခံက
မမ၀ါကလည္း ဒီဖက္ အိမ္အေပၚထပ္ကိုလွမ္းႀကည့္လာေတာ့
သူခိုးလူမိျဖစ္သြားပီ။ ႏို႔၂လံုးက ဟာလာဟင္းလင္းႀကီးနဲ႔
အဖုတ္ေခ်းခၽြတ္ တိုက္ခၽြတ္ေဆးေႀကာေနရာကေန ျပဴတင္းေပါက္က
က်ေနာ့္ကို ျမင္သြားေတာ့ ကဗ်ာကရာေလး ဆတ္ကနဲထမီကို
ရင္ေခါင္းလ်ားသြားတယ္။ ငယ္ငယ္ကထဲက အမလိုရင္းႏွီးခဲ့ရသူဆိုေတာ့
မတ္တပ္ရပ္လိုက္ရင္း
က်ေနာ့္ဖက္ကို လက္ညွိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးရင္း ေသခ်င္ေနတာလား?
ဆိုတဲ့ပံုစံလုပ္ျပလာေတာ့ က်ေနာ္လန္႔ပီး
ႀကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္။ ငါေတာ့သြားပါပီဆိုပီး ရွက္စိတ္က
ႀကီးစိုးသြားပီဗ်ာ။ အလိုက္ကန္းဆိုးမသိတဲ့ ကိုေရႊဘက
ေအာ္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ ဘာျဖစ္တာလဲဖိုးသက္ ဆိုပီးေအာ္
ေနေသးလို႔ သူ႔ပါးစပ္ကို အတင္းလွမ္းပိတ္လိုက္ရေသးတယ္။
xxxxxx xxxxxx xxxxxxx
အိမ္မွာ လူေတြျပည့္ႀကပ္ေနတာပဲဗ်ာ။ က်ေနာ့္အဘြားေပါ့ ေသြးတက္ပီး
မူးလဲ သြားတာ။ ခ်က္ခ်င္းဆရာ၀န္ေခၚ
အရပ္ကူပါလူ၀ိုင္းပါေတြျဖစ္ကုန္လို႔ ကိုေရႊဘေကာ က်ေနာ္ပါ
အျမန္ေျပးလိုက္ရတယ္။
ခုေတာ့ နာရီပိုင္းအတြင္းသက္သာသြားရွာပါပီ။ မသက္သာတာကေတာ့
က်ေနာ္တို႔တေတြေပါ့။ က်ေနာ့္အဘြားက ဒီရပ္ကြက္၊ဒီနယ္တ၀ိုက္
အင္မတန္ ႀသဇာေညာင္းခဲ့တဲ့ အဘြားႀကီးဆိုေတာ့ အေမခင္
ေနမေကာင္းလို႔တဲ့ေဟ့ဆိုပီး
တစ္ရပ္ကြက္လံုးေရာက္လာႀကပါေလေရာလား။
အဲ့ဒီမွာ လူနာက ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ျပံဳးရႊင္ေနပီ
လူနာလာေမးႀကတဲ့လူစုက မ်ားျပားလာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အိမ္ရွင္
က်ေနာ္တို႔မွာ တစ္ရပ္ကြက္လံုးကို လာသမွ်ဧည့္ခံ
(အိမ္ကႀကီးလို႔ေတာ္ပါေသးလား)
လက္ဖက္သုတ္၊ဂ်င္းသုတ္၊ေရေႏြးႀကမ္း၊
ေဆးေပါ့လိပ္၊ကြမ္းေဆးေတြအျပင္
အာလူးထမင္းလက္သုတ္၊သေဘၤာသီးသုတ္စပ္စပ္ကေလးေတြပါ
အကုန္လုပ္ေကၽြးပီး ဧည့္ခံေနရတာေပါ့။ အဘြားကလည္း ခုနကသာ
ေနမေကာင္းတာ ခုလိုတစ္ရပ္ကြက္လံုးက လူကုန္ေရာက္လာပီး
သူေရွ႕ေရာက္လာေတာ့ တျပံဳးျပံဳးျဖစ္ပီး လာသမွ်လူ
စားစရာေကၽြးလႊတ္ခ်င္ေန
ေတာ့ကာ အလွဴလုပ္တာႀကေနတာပဲ။ ေရာက္လာတဲ့လူေတြကလည္း
မိုးေအးေအးမွာ လူနာလာေမးရာကေန ဟိုဟာေလးဒီဟာေလးစားရင္း
ေသာက္တင္းအုပ္ပီး တ၀ါး၀ါးတဟားဟားနဲ႔ ျဖစ္ေနႀကတာေပါ့။
က်ေနာ္တို႔ အိမ္သားေတြမွာေတာ့ ဖတ္ဖတ္ကိုေမာေနေအာင္ မီးဖိုခန္းနဲ႔
အိမ္မႀကီး
ဟိုဖက္ဒီဖက္ေျပးလႊားေနရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အင္မတန္ေတာ့
ေပ်ာ္စရာအေကာင္းသားဗ်။
ခ်စ္စရာလည္းေကာင္းတဲ့ဓေလ့မဟုတ္လားဗ်။
နင္ ငါေရခ်ိဳးေနတာေခ်ာင္းေနတယ္ ဟုတ္လား မသာေလး?
အသတ္ခံခ်င္ေနတယ္ဟုတ္လား
မ..မဟုတ္ပါဘူး မမ၀ါ.. မေတာ္တဆပါ အားးး နာတယ္ဗ်
ငါလုပ္လိုက္ရေသေတာ့မယ္..
လူကျဖင့္လက္ေတာင့္ေလာက္ကေလးရွိေသးတယ္.. ႏွာဗူးထေနတယ္
ေရႊဘနဲ႔ေပါင္းပီး ဟင္းဟင္းေနာ္ဟင္းဟင္း
အဘြားေနမေကာင္းဘူးဆိုတာ ဟိုအိမ္ဒီအိမ္ေအာ္ဟစ္အသိေပးႀကရင္း
မမ၀ါတို႔ သားအဖလည္းသတင္းေမးေရာက္လာႀကတယ္။
လူႀကီးေတြစကား၀ိုင္းဖြဲ႔ေျပာေနတာကို ထားခဲ့ရင္း မီးဖိုထဲ
အေကၽြးအေမြးကိစၥေလးေတြလာ၀င္ကူေပးေနတဲ့ မမ၀ါက က်ေနာ့္ကို
ပထမေတာ့
မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသးတယ္။ လူနည္းနည္းလစ္သြားမွ
အသာေလးအနားကပ္လာပီး နားရြက္ကို ခပ္တင္းတင္းဆြဲပီး
နားရင္းရိုက္တယ္ဗ်ာ။ ငယ္ေႀကာက္ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္မွာ
ေမာ့မႀကည့္ရဲေလာက္ေအာင္ ေႀကာက္ရတာမို႔
သူလုပ္သမွ်ခံေနရတာေပါ့။

Comments

Popular posts from this blog

အိုင္ေဆးခ်မ္းကိုႏွင့္သူ၏သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ေယာက္အေႀကာင္း ၁၇

Alternate Ending

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ထူးဆန္းေသာသစ္သားရုပ္ထုေလး ၃၆