ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ထူးဆန္းေသာသစ္သားရုပ္ထုေလး ၂၃

မိနစ္ေတြအေတာ္ႀကာလာမွ ဆရာမေပါင္ေပၚပါးအပ္ထားရာက က်ေနာ္
ခြာလိုက္ပီး ေခါင္းေထာင္ထရင္း အကဲခတ္လိုက္တယ္။
ဆံႏြယ္တေထြးႀကီးေတြ ဖရိုဖရဲ
ျဖစ္ေနတဲ့ႀကားထဲက ေခၽြးစက္ကေလးေတြစို႔ေနတဲ့ မ်က္နာေလးက အို!
ဆိုပီး မ်က္နာဆတ္ကနဲလႊဲသြားတယ္။ မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ရဲဟန္မတူဘူး။
အေပၚပိုင္းတစ္ကိုယ္လံုး အင္းက်ီ၀တ္စံုျပည့္ျဖစ္ေနေပမယ့္
ေအာက္ပို္င္းဗလာနဲ႔ အပ်ိဳႀကီး၊ အဖုတ္ကိုပယ္ပယ္နယ္နယ္အလွ်က္
ခံလိုက္ရတာကို အင္မတန္ရွက္ေနရွာပီ။ ရွည္လ်ားလြန္းပီး
ဖြာလံက်ဲေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြနဲ႔ အျပစ္ကင္းတဲ့ မ်က္နာဖူးဖူးေလးကို
ဖံုးထားပီး အရွက္သည္းေနရွာျပန္တယ္ဗ်ာ။
ဘယ္ကသတၱိေတြ၀င္လာမွန္းမသိပဲ က်ေနာ္
ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမအေပၚမွာ တစ္ကိုယ္လံုးမိုးပီး
မ်က္နာ၂ခု၆လက္မေလာက္ပဲကြာတဲ့ အထိတိုးကပ္ပီး
စူးစိုက္ေငးႀကည့္ေနမိပီ။ ဆရာမေလးကေတာ့ မ်က္နာကိုဖံုးထားတဲ့
ဆံႏြယ္ေတြႀကားထဲမွာ ပုန္းေနဆဲပဲ။ စိတ္ယားလာတဲ့ က်ေနာ္
မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ဆံႏြယ္ေတြကို ဆြဲဖယ္လိုက္ေတာ့မွ
လမင္းေလးနဲ႔တူတဲ့မ်က္နာေလး
ဘြားကနဲေပၚထြက္လာတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ
မ်က္နာေလးကပန္းေသြးေရာင္ျဖန္းကနဲ ထသြားတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတာကို
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပီး တအားစိုက္ႀကည့္ထားေပးလိုက္တယ္။
ဘာလဲကြာ! အဲ့လိုမႀကည့္ေပးနဲ႔ ... ေနရခက္တယ္..
က်ေနာ္ဆရာမကို အရမ္းခ်စ္တယ္ သိလား
ခ်စ္ရင္ အရိုင္းဆန္ရသလား ေျပာစမ္းပါဦး?
က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား ဟင္?
ႏိုး! က်မ ရွင့္ကို ဘာကိစၥျပန္ခ်စ္ရမွာတံုး (ေငါ့ေတာ့ေတာ့ ေလသံ
ျပံဳးစိစိမ်က္နာေပးနဲ႔ ေျပာေနတယ္) ႏႈတ္ခမ္းမွာ အကုန္ေပပြေနတယ္
မရႊံဘူးလားကြာ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ေတြ ဒုကၡပဲ
ခ်စ္လြန္းလို႔ပါဗ်ာ (ပါးစပ္က အဖုတ္ရည္ေတြကို စမ္းပီးသုတ္ရင္းနဲ႔
က်ေနာ္ ဆက္ပီးခ်စ္ေရးဆိုေနမိတယ္) က်ေနာ္ေလ.. ဘယ္..
ဘယ္မိန္းမကိုမွ အဲ့လိုမလုပ္ဖူးပါဘူးဗ်ာ... ဆရာမကို တအားခ်စ္လြန္းလို႔
ခုလို
ဟာဟ! ရြာမွာသြားေျပာေခ်.. ဒါမ်ိဳးေတြေျပာေျပာပီး ေကာင္မေလးေတြ
ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ကိုမ်ား ????
၀ုန္း!
က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ေအာင့္ကနဲျဖစ္သြားသလို မာနနဲ႔မခံခ်င္စိတ္က
လိႈက္ကနဲထလာေတာ့ လူခ်င္းခြာပစ္လိုက္ပီး ကုတင္ေအာက္ကို
၀ုန္းကနဲဆင္းသြားမိလိုက္တယ္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမက
မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အေျခေနမို႔ မ်က္လံုးေလး၀ိုင္းပီး နားမလည္ႏိုင္တဲ့
ပံုေလးနဲ႔ ကုတင္ေပၚကေနလွမ္းႀကည့္ပီး ေျခရင္းမွာ
အေခြလိုက္ကေလးျဖစ္ေနတဲ့ ထမီေလးကိုေကာက္၀တ္လိုက္တယ္။
စိတ္ဆိုးသြားတယ္ေပါ့ .. ဟာဟ ... မွန္ရာေတြေျပာေတာ့ မခံႏိုင္ရွာ
က်ေနာ့္အ၀တ္ေတြယူေပးပါ ဆရာမ..
သူမ်ား သမီးပ်ိဳေလးကို အႏိုင္အထက္လုပ္တာကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာရပဲ
သူက ေဒါသထြက္ေသးတယ္ ဟာဟ
ဆရာမ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ က်ေနာ့္ကို
ခင္ဗ်ားထင္ခ်င္သလိုထင္လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ..
က်ေနာ့္အ၀တ္ေတြယူေပးပါ.. က်ေနာ္ျပန္ခ်င္ပီ
ေႀသာ္! ဒါပဲလား? ဘာမွမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္...
လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္လို႔၀သြားပီလား ရပါတယ္ ယူေပးမယ္
ႏႈတ္ခမ္းေလးကို တင္းတင္းကိုက္ရင္း ကုတင္ေပၚက
ဖို႔ရို႕ဖားလ်ားေလးဆင္းခ်လာပီး ေဇာင့္ေဇာင့္ေဇာင့္ေဇာင့္နဲ႔
အခန္းအျပင္ဖက္ထြက္သြားတယ္။
ခ်က္ခ်င္းပဲျပန္ေရာက္လာပီး မီးပူတိုက္ပီးသား က်ေနာ့္ အ၀တ္ေတြကို
ကုတင္ေပၚပစ္တင္ေပးတယ္။ ပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ကုတင္ေဘးနားက
မွန္တင္ခံုေရွ႕မွာ သြားထိုင္ပီး ပြေနတဲ့ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို
ဘီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ရွင္းရင္း ေက်ာေပးထားတယ္။ ခ်စ္လြန္းလို႔ မိန္းမ
တစ္ေယာက္ရဲ႕ အဖုတ္ကို လွ်က္လိုက္မိတာကို
အေစာ္ကားခံလိုက္ရတယ္လို႔ ေဒါေဖာင္းေနတဲ့ က်ေနာ္
ကိုယ္မွာပတ္ထားတဲ့ေစာင္ကို ခြာခ်ပီး
အ၀တ္ေတြျမန္ျမန္ေကာက္၀တ္ပစ္လိုက္တယ္။ ပီးတာနဲ႔
ေျခသံခပ္ျပင္းျပင္းနဲ႔ အခန္းအျပင္ကိုထြက္ခ်သြားလိုက္တယ္။
ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ
ကို က်ေနာ္ ႏႈတ္လဲမဆက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ မိန္းမတကာရဲ႕
အဖုတ္ကိုလိုက္လွ်က္ေနတဲ့ေကာင္လို႔ က်ေနာ့္ကို ထင္ျမင္ယူဆ သြားတဲ့
မိန္းမတစ္ေယာက္က က်ေနာ့္ကိုျပန္ခ်စ္လာပါ့မယ္လို႔လဲ
မထင္ေတာ့သလို အရာရာကိုဆံုးရံႈးသြားတဲ့စိတ္ပဲႀကီးစိုးထားခဲ့ပီ။
အိမ္အေပၚထပ္ကေန
ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းခ်လာေပမယ့္
ေက်ာင္းသူမေလးေတြရွိေနမလားဆိုပီးေတြးလိုက္မိေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ အေဆာင္ေနတဲ့ေက်ာင္းသူေလးေတြေက်ာင္းသြားခ်ိန္
မနက္၉နာရီခြဲေလာက္ဆိုေတာ့ စိတ္ခ်လက္ခ်ပဲ
ေလွကားအတိုင္းဆင္းသြားမိတယ္။ ေအာက္ဆံုးအထစ္ေရာက္
ခါနီးမွာ ဂူးဂဲ ျမည္သံေတြမပါပဲ ရိပ္ကနဲ ေျပးလာတဲ့ ေခြးသမင္ႀကီးေတြကို
လွမ္းျမင္လိုက္လို႔ အိမ္ေပၚကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျပးတက္လိုက္ရတယ္။
ဘာလဲ?
ေအာက္ထပ္မွာ ေခြးေတြ.. လာႀကည့္ထားေပးဦး ျပန္လို႔မရဘူးျဖစ္ေနလို႔
အိပ္ခန္းထဲျပန္၀င္သြားေတာ့ မွန္တင္ခံုမွာထိုင္ေနဆဲ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမက
ဘာလဲဆိုပီး လွမ္းေမးတယ္။ ျပန္ေျဖလိုက္တဲ့က်ေနာ့္ စကားသံအဆံုးမွာ
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ပီး ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမ်ိဳသိပ္ထားတဲ့ဟန္နဲ႔
ထရပ္လိုက္ပီး ေအာက္ထပ္ကို လိုက္ပို႔တယ္။
ျခံအ၀ေရာက္တဲ့အထိ ၂ေယာက္လံုးခပ္တည္တည္ မာနႀကီးေနႀကပီး
ဘယ္သူကမွစကားစမေျပာျဖစ္ႀကေတာ့ဘူး။
က်ေနာ္ဟာ လူဆိုးပါ.. ခင္ဗ်ားထင္သလို လူေပါ့သြမ္းေလးပါ.. ဒါေပမယ့္
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရွိသင့္တဲ့ မာနေတာ့ အျပည့္ရွိေသးတယ္ဆိုတာ
မွတ္ထားလိုက္!
ေႀသာ! ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္ မွတ္ထားပါတယ္.. ခုလို အိမ္တိုင္ယာေရာက္
မာနတရားအေႀကာင္း သက္ေသလာျပေပးတာ ေက်းဇူးေနာ္
ကိုဖိုးသက္.. မခင္ခ်ိဳေမက
ေက်းဇူးမေမ့ပါဘူးဆိုတာေလးပါမွတ္ထားေပးပါဦးရွင္
က်ေနာ့္ကို ရႊဲ႕သလိုျပန္ေျပာရင္း လက္၂ဖက္ကို အေနာက္ပစ္
ရင္ေလးေကာ့ေတာ့ေတာ့ မူႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးတမင္လုပ္ေနတဲ့
ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမကို မ်က္နာလႊဲရင္း လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။
ခပ္ျပင္းျပင္း ေခါက္လိုက္တဲ့ က်ေနာ့္ ေတာက္! ေခါက္သံက
အင္မတန္က်ယ္ေလာင္
လြန္းတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္သတိထားမိတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
ဖိုးသက္ တစ္မနက္လံုး လိုက္ရွာလိုက္ရတာ ... မင္းဘယ္မွာ
သြားေသေနတာလဲ ေအေဘးေလးရ? ေသာက္ခြက္ကလဲ
စူပုပ္ေနလိုက္တာ ဘယ္ျဖစ္လာျပန္ပီလဲဟ?
ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ အိမ္မွာသြားအိပ္တာေလ
ဟုတ္လား? မွန္းစမ္း ဗိုက္မွာ ဓားထိုးမခံခဲ့ရဘူးလား ဟီးဟီး
ယံုေအာင္လဲ ရႊီးစမ္းပါ ငါ့ေကာင္ရာ ငါနင့္ဆရာပါ ခင္ခ်ိဳေမ ဆိုတာ
ဘယ္လိုမိန္းကေလးလဲဆိုတာ အတန္းေဖာ္ျဖစ္ဖူးလို႔ငါသိပါ့ကြာ
ဗိုက္ေကာင္းလို႔ဓားေတာင္းေနတယ္ မင္းေတာ့ ခြိ
ခင္ဗ်ား လက္ထဲက အိတ္က ဘာလုပ္မို႔လဲ?
ခရီးထြက္မလို႔ေလ မင့္ကိုဒါေႀကာင့္လိုက္ရွာေနတာ .. မင့္အဖြားကို
ငါေျပာခဲ့ပီးပီ ေရႊဘ နင္တာ၀န္ခံတယ္ဆိုပီးေရာတဲ့ လစ္ႀကစို႔
မဟုတ္ေသးပါဘူး ကိုေရႊဘ.. ဘယ္သြားမွာလဲ အရင္ေျပာဦးေလ
ဗိုက္ပူျမင့္ေအာင္ တို႔ေကာင္ေတြနဲ႔ အလယ္ကၽြန္းရြာမွာငါတို႔ရပ္ကြက္က
ေအာင္သိန္း မဂၤလာေဆာင္ရွိတယ္ အဲ့မွာ ဘုရားပြဲလည္းလုပ္ေနတာတဲ့
လိုက္သြားစို႔ေလ.. ဒီေကာင္ေတြ အိမ္ကစက္ေလွႀကီးနဲ႔
တစ္ရပ္ကြက္လံုးက လူငယ္ေတြအကုန္ အသင့္ျဖစ္ေနပီ
က်ေနာ့္ အ၀တ္အစားေတြေကာ ... ပိုက္ဆံ??
လွ်ာမရွည္နဲ႔ ငါ့အ၀တ္ပိုေတြပါတယ္.. ပိုက္ဆံက ဟိုအပံုႀကီးထဲက
၅ေထာင္တိတိယူလာတယ္... ပြဲခ်ီ ၅ညက်န္တဲ့ဟာ
ဘယ္ေလာက္သံုးသံုး ေသာက္ေသာက္ သူေဌးလိုေနပစ္လို႔ရေနပီ
ဟုတ္ပီလား လစ္မယ္လစ္မယ္..
ကမ္းနားလမ္းကေန ၂ေယာက္သား ခပ္သုတ္သုတ္ကမ္းပါးက
ေလွကားထစ္ေတြအတိုင္းေျပးဆင္းသြားေတာ့ တရုတ္နီအင္ဂ်င္
၂လံုးတပ္ထားတဲ့ စက္ေလွႀကီးက စက္ေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းႏိုးေနပီ။
စက္ေလွ အမိုးေပၚမွာ ၀မ္းဗိုက္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ရပ္ကြက္ထဲက
ကာလသားအကုန္နီးပါးထိုင္ေနႀကတယ္။ အူျမဴးသြားတဲ့စိတ္နဲ႔အတူ
စက္ေလွေပၚခုန္တက္ရင္း ေဟးးး ကနဲေအာ္လိုက္မိတယ္။ ေရျပင္ခရီးနဲ႔
၆နာရီေလာက္ႀကာေအာင္သြားရတဲ့ အလယ္ကၽြန္း ဘုရားပြဲ
နဲ႔ မဂၤလာေဆာင္၂ခုပူး ေပ်ာ္ရတာမို႔ တစ္အုပ္တစ္မႀကီး စက္ေလွေပၚမွာ
အူျမဴးလို႔ပါသြားႀကေလရဲ႕။ ျမိဳ႕ကေလး ျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္သြားတာနဲ႔
ရမ္ပုလင္းေတြ၊ဖဲထုတ္ေတြက စက္ေလွေပၚမွာေဖြးေဖြးလႈပ္လို႔ေပါ့။
စီးကရက္ဖြာလိုက္ မတ္ခြက္ထဲက ရမ္ေလးက်ိဳက္လိုက္နဲ႕
ျမစ္ျပင္ေပၚက တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလႏုေအးေအးေလးရဲ႕ အရသာကို
ခံစားရင္း ခ်ာတိတ္ေတြနဲ႔ အျပိဳင္ျငင္းခုန္ရင္း ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ဖဲ၀ိုင္းက
ကို္ေရႊဘ ရဲ႕အသံေအာေအာႀကီးက ႀကားတစ္ခ်က္မႀကားတစ္ခ်က္ပဲ။
က်ေနာ္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို သတိရေနတာလားဗ်ာ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ေရလယ္ကၽြန္းဘုရားပြဲမွာ သြားေသာင္းက်န္းပီး အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့
တစ္ပတ္တိတိအလုပ္မ်ားေနတယ္ဗ်ာ။ မိုးတြင္းႀကီးမွာကို
အိမ္အလုပ္ေတြက ျပန္မ်ားလာျပန္တယ္။
လူနီႀကီးကိုလဲ စတိုခန္းထဲပို႔ထားလိုက္တယ္။
မဟုတ္ရင္ဒင္းဒုကၡေပးမွာစိုးလို႔ ဂ်ပ္စကၠဴဗူးထဲထည့္ပီး
စတိုခန္းထဲသြားပစ္ထားလိုက္တယ္။ ဒီဖက္အိမ္မႀကီးမွာပဲ
ျပန္အိပ္ျဖစ္ေနတာႀကာပီ။ ခုတေလာ ကိုေရႊဘလည္း
ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနေတာ့ ဟိုေန႔ညက အျဖစ္အပ်က္
ကိုေတာင္ စကားႏိႈက္ပီး အင္တာဗ်ဴးဖို႔ေမ့သလိုျဖစ္ေနတယ္ဗ်။ အိမ္ေရွ႕
ျခံ၀ိုင္းထဲမွာ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ေလး ဖိုးေထြးကို
ခဏကြာလို႔ေျပာပီး လုပ္လက္စ ကုန္စာရင္းေတြကို
ျမန္ျမန္ျဖတ္ေနမိတယ္။
ဒီေကာင္က်ေနာ့္ကို ေစာင့္ေနတာဗ်။ ရပ္ကြက္ထံုးစံအတိုင္း
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္အိမ္နဲ႔တစ္အိမ္
ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနႀကဆိုေတာ့ ခုလည္း ေရစက္ပ်က္တာ
လာလုပ္ေပးပါဦး ကိုဖိုးသက္ဆိုလို႔ လိုက္သြားေပးရဦးမယ္။
က်ေနာ္က တစ္ျမိဳ႕လံုးသံုးတတ္တဲ့ တရုတ္ေရစက္ေတြကို
ဟိုႏိႈက္ဒီႏိႈက္ျပင္တတ္တာကိုး။ သူ႔အိမ္ကမဟုတ္ဘူး။ သူ႔အသိအိမ္က
စက္ပ်က္ေနတာ ကူညီပါဗ်ာဆိုေတာ့ ရပါတယ္ဆိုပီး
အလုပ္လက္စသတ္ပီးတာနဲ႔ ေကာက္လိုက္သြားမိတယ္။
သူ႔စက္ဘီးေနာက္က ခြထိုင္ပီး
ဂြအိတ္ကေလးလြယ္ပီးပါသြားလိုက္တာ
ျခံတစ္ျခံအ၀ကိုေရာက္သြားေတာ့မွ ဒါေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့
အိမ္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သတိထားလိုက္မိတယ္ဗ်။
ဖိုးေထြး!
ဗ်ာ အကို
မင္းက ခ်ီးျဖစ္လို႔ ငါ့ကို ဒီဆရာမအိမ္ဆိုတာ ႀကိဳမေျပာတာလဲကြ?
မ.. မဟုတ္ဘူး အကိုဖိုးသက္ ... ဆရာမက ဘာမွမေျပာပဲေခၚခဲ့တဲ့
က်ေနာ္လည္း အကို႔ကိုမညာခ်င္ပါဘူးဗ်ာ.. ဒုကၡ
အျပန္အလွန္အခ်ီအခ်ေျပာေနရင္း ျခံ၀င္းထဲကို ေရာက္သြားႀကပီ။
ေက်ာင္းသားေတြရွင္းေနတဲ့ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္ဗ်။
သားဖိုးေထြး ေက်ာင္းျပန္တက္ရမယ္မလား ... သြားေတာ့ေနာ္ ရပီ
ေက်းဇူးတင္တယ္ကြယ္
ဟုတ္! ဆရာမ .. အကိုဖိုးသက္ က်ေနာ္ လစ္မယ္ဗ်ာ
ေခါင္းကုတ္ဖင္ကုတ္လုပ္ပီး ဖိုးေထြးတစ္ေယာက္ ျပန္လစ္သြားတယ္။
ဂြအိတ္ကေလးကိုင္ပီး ငူတူတူနဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္ရယ္ ၊
မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္နာေပးနဲ႔ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမရယ္ ၂ေယာက္ထဲ အိမ္ေရွ႕မွာ
မတ္တပ္ရပ္ပီး ျငိမ္ေနႀကတယ္။