ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ထူးဆန္းေသာသစ္သားရုပ္ထုေလး ၂၈
ဒီေန႔ညေတာ့ ဆရာမေလးဆီမေရာက္ျဖစ္ေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္ဗ်။
အိမ္အလုပ္ေတြကူလုပ္ေပးရင္း ရပ္ကြက္ထဲက မမိခ်ိဳေလးတို႔ အဘိုး
ဦးမွတ္ႀကီး ဆံုးသြားလို႔ အသုဘအိမ္မွာ
ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ေတြသြားလုပ္ကူေပးရမယ္ေလ။ အဲ့ဒီမမိခ်ိဳေလးက
ကိုေရႊဘနဲ႔ ခ်ိတ္တိတ္တိတ္ျဖစ္ေနတာေတာ့ရိပ္မိတယ္။
အသုဘမွာလုပ္ကူကိုင္ကူရင္း အေျခေန
ဘယ္လိုလဲဆိုတာတစ္ခ်က္ေလာက္အကဲခတ္လိုက္ဦးမွလို႔
ေတးထားလိုက္ရေသးတယ္။
ရပ္ကြက္ထံုးစံအတိုင္း အသုဘရႈလာတဲ့သူေတြကို ေကၽြးေမြးဖို႔
အခ်က္အျပဳတ္အတိုအထြာေလးေတြကူလုပ္ေပး၊ေအာက္လင္းမီးအိမ္ေ
တြထြန္း၊ ဖဲ၀ိုင္းအေကာက္၀င္ေကာက္ေပးနဲ႔
လုပ္ကူကိုင္ကူေပးေနရေပမယ့္ စိတ္ကေတာ့
ထံုးစံအတိုင္းေမွ်ာ္ေနရွာမယ့္
က်ေနာ့္ ဆရာမေလးဆီေရာက္ေနမိတယ္။ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာနဲ႔
ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္ေနတဲ့ ကိုေရႊဘနဲ႔ မမိခ်ိဳေလးတို႔ရဲ႕
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ျပီတီတီ အႀကည့္ေတြကို
သတိထားမိေပမယ့္ လူနဲ႔စိတ္နဲ႔ မကပ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီည
ေရာက္မလာႏိုင္ဘူးဆိုတာ ေျပာမ
ထားခဲ့မိေတာ့ က်ေနာ့္ ဆရာမေလး "ခ်ိဳ" တစ္ေယာက္
ေရႊစိတ္ေတာ္ေကာက္ေနရွာမလားလို႔ ေတြးေနမိတာဗ်ာ့။
ဖိုးသက္!
ဗ်ာ
ညဥ္႔နက္ေနပီ မမ၀ါျပန္ေတာ့မယ္ မိုးကလည္း တအားရြာေနတာ
အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔စမ္းကြယ္
ဟုတ္ မမ၀ါ
အသုဘအိမ္မွာ လာကူေပးေနတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္အနားေရာက္လာပီး
အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ခိုင္းေတာ့မွ သတိ၀င္လာတယ္။
ထီးခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းကို ေကာက္ဆြဲပီး မမ၀ါကို လက္ဆြဲလို႔
အသုဘအိမ္ကေန အျပင္ထြက္လာေတာ့ မိုးက တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ေကာင္း
တံုးပဲ။ မိုးစိုမွာေႀကာက္လို႔ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲအတင္းတိုးကပ္ေနတဲ့
မမ၀ါကို ထီးတစ္ဖက္နဲ႔ သိုင္းဖက္ထားရင္း အေမွာင္ထုထဲစမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔
ကတၱရာလမ္းအတိုင္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ လူနဲ႔စိတ္နဲ႔မကပ္ေပမယ့္
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ က်ေနာ့္ခါးကိုဖက္ထားတဲ့ မမ၀ါရဲ႕လက္ေတြက
အျငိမ္မေနတာကို သတိထားလိုက္မိတယ္။ မိုးကလည္းသည္း
ေလကလည္းသုတ္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ၂ေယာက္သား ေတာ္ေတာ္ေလး
စိုကုန္ကေရာဗ်။ မမ၀ါတို႔ျခံတံခါးကိုေသာ့ဖြင့္လိုက္ရင္း အိမ္
တံစက္ျမိတ္ေအာက္ေရာက္ေတာ့မွ နည္းနည္းသက္သာသြားတယ္။
လိုက္ပို႔ပီးပီဆိုေတာ့
အသာေလး မသိဟန္ေဆာင္ပီး လစ္ထြက္ေတာ့မယ့္ ဟန္ျပင္ေနတဲ့
က်ေနာ့္ကို လက္မလႊတ္ေသးပဲ မမ၀ါက စကားစေျပာလာတယ္။
ေမာင္ေလးဖိုးသက္ မိုးက တအားႀကီးသည္းေနတယ္ ခဏေစာင့္လိုက္ဦး
အာ.. ရပါတယ္ မမ၀ါ က်ေနာ္ အသုဘအိမ္ျပန္ေရာက္မွ မမိခ်ိဳရဲ႕
ေမာင္တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီက ပုဆိုးယူပီး လဲ၀တ္ထားလိုက္မယ္
ကၽြတ္! ခဏေနပါဦးဆိုေနမွ.. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ငါနားရင္းအုပ္လိုက္ရ
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ မိုးေရထိလို႔ ခ်မ္းတုန္ေနဟန္တူတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္
က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲကိုတိုး၀င္လာတယ္။
ေမႊးေတးေတးကိုယ္နံ႔ေလးနဲ႔ ေအးစက္စက္ ကိုယ္လံုးေလးက
ခ်မ္းလို႔လား၊စိတ္လႈပ္ရွားလို႔လားမသိဘူး တုန္ေနသလိုပဲ။ မမ၀ါနဲ႔က်ေနာ္
ဟိုလိုမျဖစ္ပဲ ေသေသခ်ာခ်ာမ်က္နာခ်င္းမဆိုင္ျဖစ္ခဲ့တာ
အေတာ္ႀကာခဲ့ပီဗ်။ ပိုဆိုးတာက က်ေနာ့္မွာခ်စ္သူဆရာမေလးရွိေနပီ။
အရင္လို
ရူးသလိုေပါသလိုလုပ္ပီး ခိုးစားေနလို႔မသင့္ေတာ့ဘူးေလ။
ေဖာက္ျပန္ခ်င္လာတဲ့ စိတ္ကို ထိန္းထားပီး မမ၀ါကို
ကိုယ့္အမႀကီးလိုပဲသေဘာထားရင္း အခ်မ္းသက္သာသြားပါေစဆိုတဲ့
စိတ္နဲ႔ အိမ္နံရံကို မွီထားရင္း ရင္ခြင္ထဲ
ျမဳပ္သြားေအာာင္ဖက္ထားေပးေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္
က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးထူပူစျပဳလာေနပီ။ မမ၀ါရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက
က်ေနာ့္ လိင္တံကို ပုဆိုးအေပၚကေန ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ဆိုတာ
အေမွာင္ထဲမွာ မျမင္ရေပမယ့္ အထိအေတြ႔ေႀကာင့္
က်ေနာ္သိလိုက္ရပီေလ။ ဒုကၡပါပဲဗ်ာ က်ေနာ္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ။
က်ေနာ့္ပုခံုးေပၚေမး
တင္ထားတဲ့ မမ၀ါက မိုးသံတေ၀ါေ၀ါႀကားထဲမွာ
က်ေနာ့္နားရြက္နားကပ္ပီး စကားေျပာလာတယ္။
ဒီရက္ပိုင္း ေမာင္ေလးဘယ္ေပ်ာက္ေနတာလဲမသိဘူး
မမ၀ါလိုက္ရွာေနတာသိလား
ဟုတ္..က်ေနာ္..
မမ၀ါ ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ စိတ္တအားျဖစ္ေနတယ္ သိလား...
ညဖက္ေတြဆို ေမာင္ေလးမ်ားေပၚလာမလားလို႔ ေမွ်ာ္ရင္း
အိပ္လို႔ကိုမေပ်ာ္တာ..
အင္း..
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? မယံုရင္ဒီမွာႀကည့္ကြာ.. အရမ္းျဖစ္ေနတယ္
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ က်ေနာ့္ လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲယူပီး
ေျဖေလ်ာ့ထားဟန္တူတဲ့ ထမီေအာက္က အတြင္းခံမ၀တ္ထားတဲ့ ောက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းပူေႏြးေႏြးႀကီးဆီကို
ဆြဲယူပီးထိကပ္ေပးလိုက္တယ္။
အရည္ေတြရႊဲနစ္ပီး ေဖာင္းကားေနဟန္တူတာကို က်ေနာ့္စမ္းလိုက္မိပီ။
မိုးေအးေနေပမယ့္ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ပူေနတဲ့ အပူေႀကာင့္
ေဇာေခၽြးေတြျပန္စျပဳလာေနတယ္ဗ်ာ။
စတိုခန္းထဲက သစ္သားရုပ္ထုကေလးကို ထုတ္ယူလာပီး ႏြမ္းနယ္ေနတဲ့
က်ေနာ့္ကိုယ္ခႏၶာကို ကုတင္ေပၚ၀ုန္းကနဲလဲွခ်လိုက္ရင္း
ပက္လက္လွန္အိပ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိတယ္။
ကာမဘံုသား ဆံုလည္ႏြားပီသစြာနဲ႔ပဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂နာရီေလာက္က
က်ေနာ္တစ္ေယာက္ မမ၀ါနဲ႔ လြန္လြန္ႀကဴးႀကဴးထပ္ျဖစ္ခဲ့မိျပန္ပီဗ်ာ။
အခ်စ္ကို ငတ္မႊတ္ေနရွာတဲ့ အရြယ္ေကာင္းတစ္ခုလပ္မေလး မမ၀ါနဲ႔
အေတြ႔ကိုမေရွာင္ႏိုင္တဲ့ ေမာင္ေလးအရြယ္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မိုးသံေလ
သံေတြႀကားထဲက အရိုင္းေခၚသံ(ဟီး! ဂ်က္လန္ဒန္ ၀တၳဳနာမည္ႀကီး)
ေတြကို ျပန္မႀကားခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ။ အိမ္နံရံကို မီွတြယ္ ပီး မတ္တပ္
ေဆာ္ပစ္လိုက္တာ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းပဲဗ်။ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမ
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ပီး မတ္တပ္ -ိုး ပစ္လိုက္တာ ဘယ္ေလာက္မွ
ေတာင္မွမႀကာလိုက္ဘူး အဖုတ္ ေႏြးေႏြးႀကီးထဲ
သုတ္ရည္ေတြပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရင္းပီးသြားတယ္။
အိမ္အေပၚထပ္တက္တဲ့ အျပင္ေလွခါးေအာက္က
ကြပ္ပ်စ္ကေလးေပၚကို အသာေလး တြဲေခၚသြားပီး ခဏေလာက္
တူတူဖက္ပီး လဲေလ်ာင္းရင္းအေမာေျဖေနလိုက္ႀကေသး
တယ္။ မိုးစက္ေတြက တိုက္ရိုက္ မထိေပမယ့္ မိုးမႈန္မႊားေလးေတြ စင္
ေနတာမို႔ ေႏြးေနေအာင္ အတင္းဖက္ထားေပးလိုက္မိတာေပါ့ေလ။
မိနစ္၂၀ေတာင္မႀကာလိုက္ပါဘူး။ မမ၀ါတစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ လိင္တံကို
ကိုင္ပီးဆြေနရင္း အသာအယာေလး ေဘးတစ္ေစာင္းအိပ္ေန
ရာကေန ေအာက္ကို ေလွ်ာဆင္းသြားပီး ရပ္ကြက္ထဲက
ကာလသားေတြအေျပာမ်ားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးကေလးနဲ႔
ငံုစုပ္ေပးေတာ့တာပဲ။ ဒီလိုအလုပ္ခံရမွေတာ့
သေကာင့္သားလည္းဘယ္ခံႏိုင္ရွာမလဲဗ်ာ။ လိင္တံက ျပန္ပီး
ေတာင့္တင္းလာျပန္ေတာ့တာေပါ့။ မမ၀ါတစ္ေယာက္
ခမ်ာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ဆာေလာင္ေနဟန္တူပါရဲ႕
က်ေနာ့္လိင္တံမာလာတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း တက္ထိုင္ပီး ႀကမ္းေတာ့တာဗ်ိဳ႕။
ရိုးရိုးတက္ေဆာင့္တာကို မဟုတ္တာဗ်။ စေကာ၀ိုင္းသလိုမ်ိဳး
တဇြိဇြိျမည္ေအာင္ လွည့္ရင္း ေမႊရင္းနဲ႔ကို -ိုး ေနေတာ့ က်ေနာ္လည္း
ပက္လက္ကို
မေနႏို္င္ေတာ့လို႔ ထထိုင္လိုက္ရင္း တင္ပါး ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာအိအိႀကီးကို
လက္၂ဖက္နဲ႔ထိန္းထားရင္း တအီးအီးနဲ႔အသံထြက္ကို
ညည္းေနမိေတာ့တာေပါ့။ သူလည္းျမင္းတက္စီးေနရင္းနဲ႔
ေဘာ္လီအင္းက်ီကို က်င္က်င္လည္လည္ျဖဳတ္ေပးပီး
ဆူထြားထြားႏို႔၂လံုးကို က်ေနာ့္
မ်က္နာနဲ႔ အတင္းဆြဲကပ္ပီးပြတ္ေနေတာ့ အလိုက္တသိနဲ႔
ဘယ္ညာေျပာင္းစို႔ေပးေနရတာေပါ့။ အဲ့လိုသူက်ေနာ့္ကို တက္ -ိုး ပစ္တာ
သူ၃-၄ခါေလာက္ ဆက္တိုက္ပီးသြားတယ္တဲ့။ သူစိတ္ေက်နပ္သြားမွ
အသာအယာေလး ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ေခြေခြေလးတစ္ေစာင္းအိပ္ခိုင္းထားရင္း
အေနာက္ေက်ာဖက္ကေန ကပ္ပီး ပုဇြန္ထုပ္ေကြး -ိုးရင္း ဇိမ္က်က်နဲ႔
က်ေနာ္တစ္ခ်ီပီး လိုက္ရတယ္။ သူ႔ဆႏၵျပည့္သြားေတာ့မွ ထမီေတြ
ေဘာ္လီေတြ ေသခ်ာျပင္၀တ္ က်ေနာ့္ပါး၂ဖက္ကို တရႊတ္ရႊတ္နမ္းရင္း
အရမ္းေကာင္းတယ္သိလား လို႔ တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာပီးမွ အိမ္
ေပၚတက္သြားေလရဲ႕ဗ်ာ။
အသုဘအိမ္ကို ျပန္မသြားျဖစ္ေတာ့ပဲ လမ္းမ တစ္ဖက္ျခမ္းက
ကိုယ့္အိမ္ကို ျပန္လာျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဆူပြက္ေနတဲ့ ေသြးေတြ ေအးသြားေတာ့မွ
က်ေနာ့္စိတ္ထဲေနာင္တရသလိုလိုျဖစ္လာပီေလ။ က်ေနာ့္မွာ အခု
ရူေပေဗဒ ဆရာမေလးရွိေနတယ္မဟုတ္လား။ က်ေနာ္ကလည္း
အလြန္ခ်စ္သလို က်ေနာ့္ကိုလည္း တုန္ေနေအာင္ခ်စ္ေနတဲ့ သူ႔ကိုယ္သူ
ခ်ိဳ ကေလ ခ်ိဳ ကေလလို႔
ေျပာတတ္တဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ဆိုတဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႔ ဆရာမေလး..
က်ေနာ္ဒီလိုတျခားမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပါတယ္ဆိုတာ
သိသြားလို႔ကေတာ့ ဘာေတြျဖစ္ကုန္မလဲလို႔ စဥ္းစားေနမိရင္း
စိတ္ေမာလာတယ္။ ဒီျပႆနာေတြရဲ႕ အစဟာ က်ေနာ္
အိမ္သာတြင္းတူးရင္း
ရလာတဲ့ ထူးဆန္းတဲ့ သစ္သားရုပ္ထုကေလးေႀကာင့္ပဲ။
အဲ့ဒီသစ္သားရုပ္ထုေလးထဲမွာ စီမံျခင္းခံထားရတဲ့ ဘာမွန္းမသိတဲ့
လူနီႀကီးရဲ႕ ကာမသိဒၶိ အစြမ္းေတြေႀကာင့္မဟုတ္လား။ အရပ္ျမင့္ျမင့္
အသားျဖဴဆြတ္ဆြတ္နဲ႔ ျမင္တဲ့ေယာက်္ားတိုင္းက
တပ္မက္စဖြယ္အမ်ိဳးသမီးေလး
လို႔ ေျပာႀကတဲ့ မမ၀ါနဲ႔ ခုလို လြန္လြန္ႀကဴးႀကဴးျဖစ္ရတာကို ခု
က်ေနာ္အင္မတန္ေႀကာက္လန္႔သလိုလိုခံစားလာရပီ။ ဘယ္နည္းနဲ႔မဆို
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ဆရာမေလး ရိပ္မိသြားႏိုင္တယ္။
ရင္ေမာလိုက္တာဗ်ာ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔ ေမွးကနဲတစ္ခ်က္အျဖစ္မွာ က်ေနာ့္ကုတင္
သိမ့္ကနဲျဖစ္သြားသလိုခံစားလိုက္ရလို႔ မ်က္လံုးကို
အတင္းဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ မေတြ႔တာႀကာပီျဖစ္တဲ့ လူနီႀကီးကို
၀ိုးတ၀ါးျမင္လိုက္ရတယ္။
ပင္ပန္းထားတဲ့ အရွိန္နဲ႔ လူက မူးတူးေ၀ေတႀကီး။
ေသေသခ်ာခ်ာမျမင္ရသလိုလိုျဖစ္ေနတယ္။ ေရာင္ထံုးႀကီးနဲ႔ လူနီႀကီးရဲ႕
မ်က္နာက အခါတိုင္းနဲ႔မတူသလိုလို။ တစ္ခုခုကို ပူပန္ေနသလိုလို
ဘာလိုလိုႀကီးဗ်။
ေဟ့လူ! ဘာမွထပ္ပီး ဒုကၡမေပးပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ ေတာ္ေလာက္ပါပီ
.... .... ....
ဒီမယ္.. ခုေနာက္ပိုင္း က်ဳပ္ ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ စိတ္ထဲက
မပစ္မွားရဲဘူး.. ခင္ဗ်ားေရာက္လာပီး
အတင္းေခၚသြားမွာေႀကာက္လြန္းလို႔ ဘယ္မိန္းမဖင္ကိုမွ
မ်က္စိမကစားရဲတာႀကာပါပီ..
က်ဳပ္ဖာက်ဳပ္အိပ္ပါရေစဗ်ာ..ေတာင္းပန္ပါတယ္
..... .... ....
ခုဒီအရုပ္ကို စတိုထဲကျပန္ထုတ္လာတာကလဲ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔
မီးရိႈ႕ပစ္လိုက္ဖို႔ ေတြးမိလို႔ဗ်.. ခင္ဗ်ားကိုလည္း လြတ္ရာကၽြတ္ရာ
သြားႏိုင္ေအာင္ ဆြမ္းသြပ္ေပးပါ့မယ္ဗ်ာ..
က်ေနာ္ဘယ္ေလာက္ပဲေတာင္းပန္ ေတာင္းပန္ မရဘူးဗ်။ ရုတ္တရက္
ပက္လက္အိပ္ေနရာက ဆတ္ကနဲထထိုင္မိပီး ထံုးစံအတိုင္း လူက
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသြက္လက္ျဖစ္စျပဳလာျပန္ပီ။
အသိစိတ္က လံုး၀ မလႊတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္
မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ဟိုင္းရားး
ပါးစပ္က အက်ယ္ႀကီးမေအာ္မိေပမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ရံုကေလး ေအာ္ရင္း
အိမ္ျပဴတင္းေပါက္ကေန က်ေနာ္ ဂၽြမ္းပစ္ပီး ခုန္ထြက္သြားျပန္ပီ။
မိုးေရေတြစိုစြတ္ေနဆဲ ကတၱရာလမ္းမေပၚမွာ ဖိနပ္မပါေျခဗလာနဲ႔
ေလေပြတစ္ခုလို ရႊတ္ကနဲ ရႊတ္ကနဲ က်ေနာ္ေျပးေနတယ္။
က်ေနာ္ဘယ္ကိုသြားေနမွန္း က်ေနာ္မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္
မေကာင္းမႈတစ္ခုကို ဆက္ပီး က်ဴးလြန္ရေတာ့မယ္ဆိုတာေတာ့
ေသခ်ာေနျပန္ပီ။
ျငင္းဆန္လို႔လဲမရ၊ ရုန္းကန္လို႔လဲမရတဲ့ အေျခေနမွာ ဒီျဂိဳဟ္ေမႊတဲ့
အရုပ္ကို စတိုထဲက ျပန္ထုတ္ပီးႀကည့္လိုက္မိတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာ
အျပစ္တင္ေနမိတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
ကတုတ္က်င္းေတြ.. သံဆူးႀကိဳးေတြကို လႊားကနဲလႊားကနဲ
ပ်ံ၀ဲခုန္ေက်ာ္ေနမိတာကိုေတာ့ သတိထားမိေပမယ့္
ဘယ္ေရာက္ေနလဲေသေသခ်ာခ်ာမသိဘူးဗ်။
ေတာင္ကုန္းတစ္ခုကို
လမ္းလိမ္လိမ္ကေလးေတြပတ္ထားတဲ့ေနရာဆိုတာ သတိထားလိုက္မိမွ
ဟိုက္! ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ဒါျမိဳ႕အစြန္က စစ္တပ္ႀကီးဗ်။ ျမစ္ကမ္းပါး
အစြန္းေျခာက္ကမ္းပါး မွာေမွးတင္ထားတဲ့
၂ထပ္အေဆာက္အအံုမည္းမည္းႀကီး ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အလိုလို
ရပ္လိုက္မိတယ္။ အထပ္ထပ္ခ်ထားတဲ့ ကင္းေတြကို
က်ေနာ္ဘယ္လိုျဖတ္ခဲ့မိတာလဲ နားမလည္ေတာ့ပါဘူး။ ပီးေတာ့
ဒီအထဲကို လူနီႀကီးက က်ေနာ့္ကိုဘာျဖစ္လို႔ ေခၚလာျပန္တာလဲ
စဥ္းစားလို႔မရဘူးဗ်။
ႏွစ္ထပ္အေဆာက္အဦးႀကီးေပၚကို ေဘးဖက္က ေလွကားအတိုင္း
က်ေနာ္ေျပးတက္သြားမိတယ္။
တံခါးမႀကီးက ေစ့ရံုေစ့ထားေတာ့ အသာယာတြန္းဖြင့္လိုက္တာနဲ႔
ပြင့္သြားတယ္။ ၀ါက်င့္က်င့္ ၄၀အားမီးေရာင္ေအာက္မွာ
ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနတဲ့ အိမ္အေပၚထပ္။
အဲ့ဒီအလယ္တည့္တည့္မွာ ဧည့္ခန္းေတြမွာထားေလ့ထားထရွိတဲ့
၃ေခ်ာင္းေထာက္ ပီယာႏိုႀကီးတစ္လံုး။
စိတၱဇညမ်ား.. ကုန္ဆံုး လြန္ေျမွာက္ပါေစကြယ္ဟယ္.. စိတၱဇညမ်ား
ကုန္ဆံုးလြန္ေျမွာက္ပါေစကြယ္..
ဆြဲငင္တဲ့ ေဆြးရီရီေလသံနဲ႔ သီခ်င္းေအာ္ဆိုေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္
ပီယာႏိုႀကီးေဘးမွာရပ္လို႔။ ပီယာႏိုတီးေနတာကလည္း
မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲဗ်။
အိမ္အလုပ္ေတြကူလုပ္ေပးရင္း ရပ္ကြက္ထဲက မမိခ်ိဳေလးတို႔ အဘိုး
ဦးမွတ္ႀကီး ဆံုးသြားလို႔ အသုဘအိမ္မွာ
ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ေတြသြားလုပ္ကူေပးရမယ္ေလ။ အဲ့ဒီမမိခ်ိဳေလးက
ကိုေရႊဘနဲ႔ ခ်ိတ္တိတ္တိတ္ျဖစ္ေနတာေတာ့ရိပ္မိတယ္။
အသုဘမွာလုပ္ကူကိုင္ကူရင္း အေျခေန
ဘယ္လိုလဲဆိုတာတစ္ခ်က္ေလာက္အကဲခတ္လိုက္ဦးမွလို႔
ေတးထားလိုက္ရေသးတယ္။
ရပ္ကြက္ထံုးစံအတိုင္း အသုဘရႈလာတဲ့သူေတြကို ေကၽြးေမြးဖို႔
အခ်က္အျပဳတ္အတိုအထြာေလးေတြကူလုပ္ေပး၊ေအာက္လင္းမီးအိမ္ေ
တြထြန္း၊ ဖဲ၀ိုင္းအေကာက္၀င္ေကာက္ေပးနဲ႔
လုပ္ကူကိုင္ကူေပးေနရေပမယ့္ စိတ္ကေတာ့
ထံုးစံအတိုင္းေမွ်ာ္ေနရွာမယ့္
က်ေနာ့္ ဆရာမေလးဆီေရာက္ေနမိတယ္။ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာနဲ႔
ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္ေနတဲ့ ကိုေရႊဘနဲ႔ မမိခ်ိဳေလးတို႔ရဲ႕
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ျပီတီတီ အႀကည့္ေတြကို
သတိထားမိေပမယ့္ လူနဲ႔စိတ္နဲ႔ မကပ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီည
ေရာက္မလာႏိုင္ဘူးဆိုတာ ေျပာမ
ထားခဲ့မိေတာ့ က်ေနာ့္ ဆရာမေလး "ခ်ိဳ" တစ္ေယာက္
ေရႊစိတ္ေတာ္ေကာက္ေနရွာမလားလို႔ ေတြးေနမိတာဗ်ာ့။
ဖိုးသက္!
ဗ်ာ
ညဥ္႔နက္ေနပီ မမ၀ါျပန္ေတာ့မယ္ မိုးကလည္း တအားရြာေနတာ
အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔စမ္းကြယ္
ဟုတ္ မမ၀ါ
အသုဘအိမ္မွာ လာကူေပးေနတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္အနားေရာက္လာပီး
အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ခိုင္းေတာ့မွ သတိ၀င္လာတယ္။
ထီးခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းကို ေကာက္ဆြဲပီး မမ၀ါကို လက္ဆြဲလို႔
အသုဘအိမ္ကေန အျပင္ထြက္လာေတာ့ မိုးက တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ေကာင္း
တံုးပဲ။ မိုးစိုမွာေႀကာက္လို႔ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲအတင္းတိုးကပ္ေနတဲ့
မမ၀ါကို ထီးတစ္ဖက္နဲ႔ သိုင္းဖက္ထားရင္း အေမွာင္ထုထဲစမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔
ကတၱရာလမ္းအတိုင္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ လူနဲ႔စိတ္နဲ႔မကပ္ေပမယ့္
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ က်ေနာ့္ခါးကိုဖက္ထားတဲ့ မမ၀ါရဲ႕လက္ေတြက
အျငိမ္မေနတာကို သတိထားလိုက္မိတယ္။ မိုးကလည္းသည္း
ေလကလည္းသုတ္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ၂ေယာက္သား ေတာ္ေတာ္ေလး
စိုကုန္ကေရာဗ်။ မမ၀ါတို႔ျခံတံခါးကိုေသာ့ဖြင့္လိုက္ရင္း အိမ္
တံစက္ျမိတ္ေအာက္ေရာက္ေတာ့မွ နည္းနည္းသက္သာသြားတယ္။
လိုက္ပို႔ပီးပီဆိုေတာ့
အသာေလး မသိဟန္ေဆာင္ပီး လစ္ထြက္ေတာ့မယ့္ ဟန္ျပင္ေနတဲ့
က်ေနာ့္ကို လက္မလႊတ္ေသးပဲ မမ၀ါက စကားစေျပာလာတယ္။
ေမာင္ေလးဖိုးသက္ မိုးက တအားႀကီးသည္းေနတယ္ ခဏေစာင့္လိုက္ဦး
အာ.. ရပါတယ္ မမ၀ါ က်ေနာ္ အသုဘအိမ္ျပန္ေရာက္မွ မမိခ်ိဳရဲ႕
ေမာင္တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီက ပုဆိုးယူပီး လဲ၀တ္ထားလိုက္မယ္
ကၽြတ္! ခဏေနပါဦးဆိုေနမွ.. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ငါနားရင္းအုပ္လိုက္ရ
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ မိုးေရထိလို႔ ခ်မ္းတုန္ေနဟန္တူတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္
က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲကိုတိုး၀င္လာတယ္။
ေမႊးေတးေတးကိုယ္နံ႔ေလးနဲ႔ ေအးစက္စက္ ကိုယ္လံုးေလးက
ခ်မ္းလို႔လား၊စိတ္လႈပ္ရွားလို႔လားမသိဘူး တုန္ေနသလိုပဲ။ မမ၀ါနဲ႔က်ေနာ္
ဟိုလိုမျဖစ္ပဲ ေသေသခ်ာခ်ာမ်က္နာခ်င္းမဆိုင္ျဖစ္ခဲ့တာ
အေတာ္ႀကာခဲ့ပီဗ်။ ပိုဆိုးတာက က်ေနာ့္မွာခ်စ္သူဆရာမေလးရွိေနပီ။
အရင္လို
ရူးသလိုေပါသလိုလုပ္ပီး ခိုးစားေနလို႔မသင့္ေတာ့ဘူးေလ။
ေဖာက္ျပန္ခ်င္လာတဲ့ စိတ္ကို ထိန္းထားပီး မမ၀ါကို
ကိုယ့္အမႀကီးလိုပဲသေဘာထားရင္း အခ်မ္းသက္သာသြားပါေစဆိုတဲ့
စိတ္နဲ႔ အိမ္နံရံကို မွီထားရင္း ရင္ခြင္ထဲ
ျမဳပ္သြားေအာာင္ဖက္ထားေပးေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္
က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးထူပူစျပဳလာေနပီ။ မမ၀ါရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက
က်ေနာ့္ လိင္တံကို ပုဆိုးအေပၚကေန ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ဆိုတာ
အေမွာင္ထဲမွာ မျမင္ရေပမယ့္ အထိအေတြ႔ေႀကာင့္
က်ေနာ္သိလိုက္ရပီေလ။ ဒုကၡပါပဲဗ်ာ က်ေနာ္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ။
က်ေနာ့္ပုခံုးေပၚေမး
တင္ထားတဲ့ မမ၀ါက မိုးသံတေ၀ါေ၀ါႀကားထဲမွာ
က်ေနာ့္နားရြက္နားကပ္ပီး စကားေျပာလာတယ္။
ဒီရက္ပိုင္း ေမာင္ေလးဘယ္ေပ်ာက္ေနတာလဲမသိဘူး
မမ၀ါလိုက္ရွာေနတာသိလား
ဟုတ္..က်ေနာ္..
မမ၀ါ ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ စိတ္တအားျဖစ္ေနတယ္ သိလား...
ညဖက္ေတြဆို ေမာင္ေလးမ်ားေပၚလာမလားလို႔ ေမွ်ာ္ရင္း
အိပ္လို႔ကိုမေပ်ာ္တာ..
အင္း..
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? မယံုရင္ဒီမွာႀကည့္ကြာ.. အရမ္းျဖစ္ေနတယ္
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ က်ေနာ့္ လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲယူပီး
ေျဖေလ်ာ့ထားဟန္တူတဲ့ ထမီေအာက္က အတြင္းခံမ၀တ္ထားတဲ့ ောက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းပူေႏြးေႏြးႀကီးဆီကို
ဆြဲယူပီးထိကပ္ေပးလိုက္တယ္။
အရည္ေတြရႊဲနစ္ပီး ေဖာင္းကားေနဟန္တူတာကို က်ေနာ့္စမ္းလိုက္မိပီ။
မိုးေအးေနေပမယ့္ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ပူေနတဲ့ အပူေႀကာင့္
ေဇာေခၽြးေတြျပန္စျပဳလာေနတယ္ဗ်ာ။
စတိုခန္းထဲက သစ္သားရုပ္ထုကေလးကို ထုတ္ယူလာပီး ႏြမ္းနယ္ေနတဲ့
က်ေနာ့္ကိုယ္ခႏၶာကို ကုတင္ေပၚ၀ုန္းကနဲလဲွခ်လိုက္ရင္း
ပက္လက္လွန္အိပ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိတယ္။
ကာမဘံုသား ဆံုလည္ႏြားပီသစြာနဲ႔ပဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂နာရီေလာက္က
က်ေနာ္တစ္ေယာက္ မမ၀ါနဲ႔ လြန္လြန္ႀကဴးႀကဴးထပ္ျဖစ္ခဲ့မိျပန္ပီဗ်ာ။
အခ်စ္ကို ငတ္မႊတ္ေနရွာတဲ့ အရြယ္ေကာင္းတစ္ခုလပ္မေလး မမ၀ါနဲ႔
အေတြ႔ကိုမေရွာင္ႏိုင္တဲ့ ေမာင္ေလးအရြယ္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မိုးသံေလ
သံေတြႀကားထဲက အရိုင္းေခၚသံ(ဟီး! ဂ်က္လန္ဒန္ ၀တၳဳနာမည္ႀကီး)
ေတြကို ျပန္မႀကားခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ။ အိမ္နံရံကို မီွတြယ္ ပီး မတ္တပ္
ေဆာ္ပစ္လိုက္တာ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းပဲဗ်။ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမ
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ပီး မတ္တပ္ -ိုး ပစ္လိုက္တာ ဘယ္ေလာက္မွ
ေတာင္မွမႀကာလိုက္ဘူး အဖုတ္ ေႏြးေႏြးႀကီးထဲ
သုတ္ရည္ေတြပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရင္းပီးသြားတယ္။
အိမ္အေပၚထပ္တက္တဲ့ အျပင္ေလွခါးေအာက္က
ကြပ္ပ်စ္ကေလးေပၚကို အသာေလး တြဲေခၚသြားပီး ခဏေလာက္
တူတူဖက္ပီး လဲေလ်ာင္းရင္းအေမာေျဖေနလိုက္ႀကေသး
တယ္။ မိုးစက္ေတြက တိုက္ရိုက္ မထိေပမယ့္ မိုးမႈန္မႊားေလးေတြ စင္
ေနတာမို႔ ေႏြးေနေအာင္ အတင္းဖက္ထားေပးလိုက္မိတာေပါ့ေလ။
မိနစ္၂၀ေတာင္မႀကာလိုက္ပါဘူး။ မမ၀ါတစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ လိင္တံကို
ကိုင္ပီးဆြေနရင္း အသာအယာေလး ေဘးတစ္ေစာင္းအိပ္ေန
ရာကေန ေအာက္ကို ေလွ်ာဆင္းသြားပီး ရပ္ကြက္ထဲက
ကာလသားေတြအေျပာမ်ားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးကေလးနဲ႔
ငံုစုပ္ေပးေတာ့တာပဲ။ ဒီလိုအလုပ္ခံရမွေတာ့
သေကာင့္သားလည္းဘယ္ခံႏိုင္ရွာမလဲဗ်ာ။ လိင္တံက ျပန္ပီး
ေတာင့္တင္းလာျပန္ေတာ့တာေပါ့။ မမ၀ါတစ္ေယာက္
ခမ်ာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ဆာေလာင္ေနဟန္တူပါရဲ႕
က်ေနာ့္လိင္တံမာလာတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း တက္ထိုင္ပီး ႀကမ္းေတာ့တာဗ်ိဳ႕။
ရိုးရိုးတက္ေဆာင့္တာကို မဟုတ္တာဗ်။ စေကာ၀ိုင္းသလိုမ်ိဳး
တဇြိဇြိျမည္ေအာင္ လွည့္ရင္း ေမႊရင္းနဲ႔ကို -ိုး ေနေတာ့ က်ေနာ္လည္း
ပက္လက္ကို
မေနႏို္င္ေတာ့လို႔ ထထိုင္လိုက္ရင္း တင္ပါး ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာအိအိႀကီးကို
လက္၂ဖက္နဲ႔ထိန္းထားရင္း တအီးအီးနဲ႔အသံထြက္ကို
ညည္းေနမိေတာ့တာေပါ့။ သူလည္းျမင္းတက္စီးေနရင္းနဲ႔
ေဘာ္လီအင္းက်ီကို က်င္က်င္လည္လည္ျဖဳတ္ေပးပီး
ဆူထြားထြားႏို႔၂လံုးကို က်ေနာ့္
မ်က္နာနဲ႔ အတင္းဆြဲကပ္ပီးပြတ္ေနေတာ့ အလိုက္တသိနဲ႔
ဘယ္ညာေျပာင္းစို႔ေပးေနရတာေပါ့။ အဲ့လိုသူက်ေနာ့္ကို တက္ -ိုး ပစ္တာ
သူ၃-၄ခါေလာက္ ဆက္တိုက္ပီးသြားတယ္တဲ့။ သူစိတ္ေက်နပ္သြားမွ
အသာအယာေလး ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ေခြေခြေလးတစ္ေစာင္းအိပ္ခိုင္းထားရင္း
အေနာက္ေက်ာဖက္ကေန ကပ္ပီး ပုဇြန္ထုပ္ေကြး -ိုးရင္း ဇိမ္က်က်နဲ႔
က်ေနာ္တစ္ခ်ီပီး လိုက္ရတယ္။ သူ႔ဆႏၵျပည့္သြားေတာ့မွ ထမီေတြ
ေဘာ္လီေတြ ေသခ်ာျပင္၀တ္ က်ေနာ့္ပါး၂ဖက္ကို တရႊတ္ရႊတ္နမ္းရင္း
အရမ္းေကာင္းတယ္သိလား လို႔ တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာပီးမွ အိမ္
ေပၚတက္သြားေလရဲ႕ဗ်ာ။
အသုဘအိမ္ကို ျပန္မသြားျဖစ္ေတာ့ပဲ လမ္းမ တစ္ဖက္ျခမ္းက
ကိုယ့္အိမ္ကို ျပန္လာျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဆူပြက္ေနတဲ့ ေသြးေတြ ေအးသြားေတာ့မွ
က်ေနာ့္စိတ္ထဲေနာင္တရသလိုလိုျဖစ္လာပီေလ။ က်ေနာ့္မွာ အခု
ရူေပေဗဒ ဆရာမေလးရွိေနတယ္မဟုတ္လား။ က်ေနာ္ကလည္း
အလြန္ခ်စ္သလို က်ေနာ့္ကိုလည္း တုန္ေနေအာင္ခ်စ္ေနတဲ့ သူ႔ကိုယ္သူ
ခ်ိဳ ကေလ ခ်ိဳ ကေလလို႔
ေျပာတတ္တဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ဆိုတဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႔ ဆရာမေလး..
က်ေနာ္ဒီလိုတျခားမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပါတယ္ဆိုတာ
သိသြားလို႔ကေတာ့ ဘာေတြျဖစ္ကုန္မလဲလို႔ စဥ္းစားေနမိရင္း
စိတ္ေမာလာတယ္။ ဒီျပႆနာေတြရဲ႕ အစဟာ က်ေနာ္
အိမ္သာတြင္းတူးရင္း
ရလာတဲ့ ထူးဆန္းတဲ့ သစ္သားရုပ္ထုကေလးေႀကာင့္ပဲ။
အဲ့ဒီသစ္သားရုပ္ထုေလးထဲမွာ စီမံျခင္းခံထားရတဲ့ ဘာမွန္းမသိတဲ့
လူနီႀကီးရဲ႕ ကာမသိဒၶိ အစြမ္းေတြေႀကာင့္မဟုတ္လား။ အရပ္ျမင့္ျမင့္
အသားျဖဴဆြတ္ဆြတ္နဲ႔ ျမင္တဲ့ေယာက်္ားတိုင္းက
တပ္မက္စဖြယ္အမ်ိဳးသမီးေလး
လို႔ ေျပာႀကတဲ့ မမ၀ါနဲ႔ ခုလို လြန္လြန္ႀကဴးႀကဴးျဖစ္ရတာကို ခု
က်ေနာ္အင္မတန္ေႀကာက္လန္႔သလိုလိုခံစားလာရပီ။ ဘယ္နည္းနဲ႔မဆို
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ဆရာမေလး ရိပ္မိသြားႏိုင္တယ္။
ရင္ေမာလိုက္တာဗ်ာ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔ ေမွးကနဲတစ္ခ်က္အျဖစ္မွာ က်ေနာ့္ကုတင္
သိမ့္ကနဲျဖစ္သြားသလိုခံစားလိုက္ရလို႔ မ်က္လံုးကို
အတင္းဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ မေတြ႔တာႀကာပီျဖစ္တဲ့ လူနီႀကီးကို
၀ိုးတ၀ါးျမင္လိုက္ရတယ္။
ပင္ပန္းထားတဲ့ အရွိန္နဲ႔ လူက မူးတူးေ၀ေတႀကီး။
ေသေသခ်ာခ်ာမျမင္ရသလိုလိုျဖစ္ေနတယ္။ ေရာင္ထံုးႀကီးနဲ႔ လူနီႀကီးရဲ႕
မ်က္နာက အခါတိုင္းနဲ႔မတူသလိုလို။ တစ္ခုခုကို ပူပန္ေနသလိုလို
ဘာလိုလိုႀကီးဗ်။
ေဟ့လူ! ဘာမွထပ္ပီး ဒုကၡမေပးပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ ေတာ္ေလာက္ပါပီ
.... .... ....
ဒီမယ္.. ခုေနာက္ပိုင္း က်ဳပ္ ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ စိတ္ထဲက
မပစ္မွားရဲဘူး.. ခင္ဗ်ားေရာက္လာပီး
အတင္းေခၚသြားမွာေႀကာက္လြန္းလို႔ ဘယ္မိန္းမဖင္ကိုမွ
မ်က္စိမကစားရဲတာႀကာပါပီ..
က်ဳပ္ဖာက်ဳပ္အိပ္ပါရေစဗ်ာ..ေတာင္းပန္ပါတယ္
..... .... ....
ခုဒီအရုပ္ကို စတိုထဲကျပန္ထုတ္လာတာကလဲ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔
မီးရိႈ႕ပစ္လိုက္ဖို႔ ေတြးမိလို႔ဗ်.. ခင္ဗ်ားကိုလည္း လြတ္ရာကၽြတ္ရာ
သြားႏိုင္ေအာင္ ဆြမ္းသြပ္ေပးပါ့မယ္ဗ်ာ..
က်ေနာ္ဘယ္ေလာက္ပဲေတာင္းပန္ ေတာင္းပန္ မရဘူးဗ်။ ရုတ္တရက္
ပက္လက္အိပ္ေနရာက ဆတ္ကနဲထထိုင္မိပီး ထံုးစံအတိုင္း လူက
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသြက္လက္ျဖစ္စျပဳလာျပန္ပီ။
အသိစိတ္က လံုး၀ မလႊတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္
မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ဟိုင္းရားး
ပါးစပ္က အက်ယ္ႀကီးမေအာ္မိေပမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ရံုကေလး ေအာ္ရင္း
အိမ္ျပဴတင္းေပါက္ကေန က်ေနာ္ ဂၽြမ္းပစ္ပီး ခုန္ထြက္သြားျပန္ပီ။
မိုးေရေတြစိုစြတ္ေနဆဲ ကတၱရာလမ္းမေပၚမွာ ဖိနပ္မပါေျခဗလာနဲ႔
ေလေပြတစ္ခုလို ရႊတ္ကနဲ ရႊတ္ကနဲ က်ေနာ္ေျပးေနတယ္။
က်ေနာ္ဘယ္ကိုသြားေနမွန္း က်ေနာ္မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္
မေကာင္းမႈတစ္ခုကို ဆက္ပီး က်ဴးလြန္ရေတာ့မယ္ဆိုတာေတာ့
ေသခ်ာေနျပန္ပီ။
ျငင္းဆန္လို႔လဲမရ၊ ရုန္းကန္လို႔လဲမရတဲ့ အေျခေနမွာ ဒီျဂိဳဟ္ေမႊတဲ့
အရုပ္ကို စတိုထဲက ျပန္ထုတ္ပီးႀကည့္လိုက္မိတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာ
အျပစ္တင္ေနမိတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
ကတုတ္က်င္းေတြ.. သံဆူးႀကိဳးေတြကို လႊားကနဲလႊားကနဲ
ပ်ံ၀ဲခုန္ေက်ာ္ေနမိတာကိုေတာ့ သတိထားမိေပမယ့္
ဘယ္ေရာက္ေနလဲေသေသခ်ာခ်ာမသိဘူးဗ်။
ေတာင္ကုန္းတစ္ခုကို
လမ္းလိမ္လိမ္ကေလးေတြပတ္ထားတဲ့ေနရာဆိုတာ သတိထားလိုက္မိမွ
ဟိုက္! ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ဒါျမိဳ႕အစြန္က စစ္တပ္ႀကီးဗ်။ ျမစ္ကမ္းပါး
အစြန္းေျခာက္ကမ္းပါး မွာေမွးတင္ထားတဲ့
၂ထပ္အေဆာက္အအံုမည္းမည္းႀကီး ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အလိုလို
ရပ္လိုက္မိတယ္။ အထပ္ထပ္ခ်ထားတဲ့ ကင္းေတြကို
က်ေနာ္ဘယ္လိုျဖတ္ခဲ့မိတာလဲ နားမလည္ေတာ့ပါဘူး။ ပီးေတာ့
ဒီအထဲကို လူနီႀကီးက က်ေနာ့္ကိုဘာျဖစ္လို႔ ေခၚလာျပန္တာလဲ
စဥ္းစားလို႔မရဘူးဗ်။
ႏွစ္ထပ္အေဆာက္အဦးႀကီးေပၚကို ေဘးဖက္က ေလွကားအတိုင္း
က်ေနာ္ေျပးတက္သြားမိတယ္။
တံခါးမႀကီးက ေစ့ရံုေစ့ထားေတာ့ အသာယာတြန္းဖြင့္လိုက္တာနဲ႔
ပြင့္သြားတယ္။ ၀ါက်င့္က်င့္ ၄၀အားမီးေရာင္ေအာက္မွာ
ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနတဲ့ အိမ္အေပၚထပ္။
အဲ့ဒီအလယ္တည့္တည့္မွာ ဧည့္ခန္းေတြမွာထားေလ့ထားထရွိတဲ့
၃ေခ်ာင္းေထာက္ ပီယာႏိုႀကီးတစ္လံုး။
စိတၱဇညမ်ား.. ကုန္ဆံုး လြန္ေျမွာက္ပါေစကြယ္ဟယ္.. စိတၱဇညမ်ား
ကုန္ဆံုးလြန္ေျမွာက္ပါေစကြယ္..
ဆြဲငင္တဲ့ ေဆြးရီရီေလသံနဲ႔ သီခ်င္းေအာ္ဆိုေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္
ပီယာႏိုႀကီးေဘးမွာရပ္လို႔။ ပီယာႏိုတီးေနတာကလည္း
မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲဗ်။
Comments
Post a Comment