ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ထူးဆန္းေသာသစ္သားရုပ္ထုေလး ၇
ဘုရားဘုရား.. ရူပေဗဒက်ဴရွင္ျပတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ
မနက္ေစာေစာထပီး အလုပ္ လုပ္ထားတဲ့ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္
ယူကလစ္ပင္ေတြေအာက္မွာဖြင့္ထားတဲ့
ရွမ္းေခါက္ဆြဲနဲ႔လက္ဖက္ရည္တြဲေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေရွ႕ကြက္လပ္
စားပြဲခံုပုေလးမွာ အမဲလံုးနဲ႔ဘဲေသြးႏိႈင္းခ်င္းထည့္ထားတဲ့
ဆန္ျပားေခါက္ဆြဲကို
အားရပါးရ ရွလူးရွလူးနဲ႔တြယ္ေနတာ ၂ပြဲရွိေနပီ။ က်ေနာ္ကေတာ့
ဘာမွစားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ပဲ
ကာဖီခါးခါးတစ္ခြက္ကိုတက်ိဳက္ခ်င္းေသာက္ရင္း
စီးကရက္ေတြတစ္လိပ္ပီးတစ္လိပ္ထိုင္ဖြာေနမိတယ္။ ခုနက ေစ်းထဲမွာ
ပက္ပင္းတိုးခဲ့တဲ့ ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမကိုပဲ
မ်က္လံုးထဲျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ စကၠန္႔အနည္းငယ္ေလာက္
က်ေနာ္သူ႔ကိုေႀကာင္ေငးမိခဲ့တာဗ်။ ေတာ္ေတာ္လည္း
လန္႔ျဖန္႔သြားတယ္။ ငါ့မ်ားေစ်းလယ္ေကာင္ ပါးဆြဲခ်ေတာ့မလားေပါ့။
အခါတိုင္းလမ္းမွာေတြ႔လိုက္ရင္
ေက်ာ့ေက်ာ့ကေလးျမင္ေနႀကဆရာမေလး
ခမ်ာ ေနေလာင္ထားတဲ့ ေမျမိဳ႕ပန္းကေလးအတိုင္းပဲ ႏြမ္းယဲ့ယဲ့ကေလး။
မ်က္တြင္းေတြေခ်ာင္က်လို႔ (မေန႔ညက က်ေနာ္
အဆက္မျပတ္လုပ္ေပးလိုက္တာ မိုးလင္းခါနီး
လင္းႀကက္တြန္သံႀကားတဲ့အခ်ိန္မွာ အသံေတာင္က်ယ္က်ယ္ထြက္ပီး
မညည္းညဴႏိုင္ေတာ့တာကို
၀ိုးတ၀ါးမွတ္မိသလိုလို) က်ေနာ့္ကို တစ္ခ်က္စူးကနဲႀကည့္ပီး
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သြားျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႔တစ္ခ်က္ ကိုက္ရင္း
ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြားေတာ့မွ က်ေနာ္သတိ၀င္လာတယ္။
လွည့္အထြက္မွာ ၀ဲကနဲျဖစ္သြားတဲ့ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို
ႀကည့္ပီးလွလိုက္တာ
လို႔စိတ္ထဲမွာ ေတြးျဖစ္ေအာင္ေတြးလိုက္ေသးတယ္။
အ၀ါေရာင္ထမီေအာက္က ခါးက်င္က်င္ေလးနဲ႔ တင္းရင္းလွပလြန္းတဲ့
တင္သားဆိုင္ေတြကိုက်ေနာ္ တေမ့တေမာေငးႀကည့္ရင္း
လူေတြႀကားထဲသူမ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွ သက္ျပင္းေမာတစ္ခ်က္ခ်ရင္း
လူေတြအံုေနတဲ့
မုန္႔ဆိုင္တန္းထဲ ခုနက လႊတ္က်သြားတဲ့အေမ့အတြက္
တိုဟူးေႏြးေနာက္ထပ္တစ္ပြဲ ထပ္၀ယ္ဖို႔ ေျခဦးျပန္လွည့္လိုက္ခဲ့တယ္။
ဟေကာင္!
ဗ်ာ?
ဘာျဖစ္တာလဲ .. ဒီမနက္မင့္ပံုႀကည့္ရတာ ပံုမွန္မဟုတ္ဘူး..
အရက္နာက်တာလား
ဟုတ္ပါဘူး ကိုေရႊဘရာ လူက အိပ္ယာထကထဲက မလန္းတာ..
ေနရထုိင္ရတာတစ္မ်ိဳးႀကီးဗ်ာ
ဒါဆိုလည္း မထူးပါဘူးကြာ ျမိဳ႕ျပင္ထြက္ပီး ခေလာက္အင္းထဲ ငါးမွ်ားရင္း
ေခါင္ရည္သြားေသာက္ရေအာင္..ဘယ္လိုလဲ?
ဘယ္မွာလဲ ငါးမွ်ားတံေတြဘာေတြက?
အိမ္ျပန္ပီးသြားယူရမွာေပါ့ဟ.. ထထလစ္မယ္.. ေဟ့ပိုက္ဆံရွင္းမယ္
ဒီ၀ိုင္းကဘယ္ေလာက္က်သလဲ
xxxxx xxxxx xxxxx
ခေလာက္အင္းထဲဲမွာ ကိုေရႊဘနဲ႔ က်ေနာ္ ငါးမွ်ားတံကိုယ္စီနဲ႔
ေခါင္ရည္၀ါးဆစ္တစ္ဖက္ပိတ္ကိုယ္စီလြယ္လို႔ ေရစပ္
သစ္ပင္အရိပ္ေကာင္းေကာင္းမွာ ေသာက္လိုက္ငါးထိုင္မွ်ားလိုက္နဲ႔
ေန႔လည္ေလာက္ေရာက္သြားတယ္။
အင္းႀကီးပတ္ပတ္လည္က အရိပ္ေကာင္းေကာင္း
အပင္ႀကီးေတြ၀ိုင္းထားေတာ့ ခုလိုေႏြဖက္မွာ
အေတာ္ဇိမ္က်တဲ့ေနရာႀကီးဗ်။ အေပ်ာ္တမ္းငါးလာမွ်ားတဲ့ က်ေနာ္တို႔
အင္းသူႀကီးကို တစ္ေယာက္၁၅က်ပ္စီေပးရတယ္။ ငါးကေတာ့
မွ်ားလို႔ရသေလာက္အိမ္ျပန္ယူခြင့္ေပးထား
တယ္။ တစ္ေယာက္ကို ပလိုင္းတစ္လံုးေလာက္စီ
ငါးေတြလည္းအျပည့္ရ၊ လူေတြလည္း
ေခါင္ရည္အရွိန္အေတာ္တက္လာေတာ့မွ ဗို္က္ဆာရမွန္းသိေတာ့တယ္။
မြန္းကလည္းတိမ္းစျပဳေနပီဆိုေတာ့ ငါးမွ်ားတံေလးေတြကိုယ္စီသိမ္းပီး
ျပန္ဖို႔ျပင္တယ္။ စက္ဘီးထား ခဲ့တဲ့ေရစပ္
နားက အင္းသူႀကီးရဲ႕ေျခတံရွည္အိမ္ႀကီးဆီျပန္ေလွ်ာက္လာရင္း
အမူးသမားတို႔ထံုးစံအတိုင္း စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕လာခဲ့တာ မနက္က
စိတ္ညစ္ေနတာေတြေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိေတာ့ဘူး။
အိမ္နားေရာက္မွ အင္းသူႀကီး ဘိုးေတာ္ႀကီးက ေလတျဖဴးျဖဴးမွာ
အိမ္ေအာက္
ထပ္ လဟာျပင္ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ပုလင္းေထာင္ေနတာေတြ႔လိုက္ရတယ္။
ျပန္ေတာ့မလို႔လား.. ဆရာေရႊဘတို႔.. ဒီမွာ ငါးအံုးနဲ႔
ပုဇြန္အစိမ္းသုပ္ကေလးျမည္းသြားပါဦးလား ဟဲဟဲ..
တစ္ခြက္တစ္ေလလည္း ေမာ့လို႔ရပါတယ္
အာမီရမ္ေလးလက္ေဆာင္ရထားလို႔ခ်ေနတာ
တစ္ေယာက္ထဲ..လာႀကပါဟ
ဒါမ်ိဳးဆိုလက္မေနွးတဲ့ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္သား တဟီးဟီးနဲ႔
ကြပ္ပ်စ္ေပၚခ်က္ခ်င္းတက္သြားပီး ၀င္အုပ္ေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။
အင္းသူႀကီးအိမ္ဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း အျမည္းပိုင္းဆိုင္ရာက
အလွ်ံပယ္ဆိုေတာ့ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ အျမည္းကိုေကာင္းေကာင္းစား
အေသာက္ကေလးကလည္း ခြက္ကိုဆက္ေအာင္ေသာက္၊ ထံုးစံအတိုင္း
အာလူးေကာင္းတဲ့ ကိုေရႊဘရဲ႕ ေလလံုးေလးေတြႀကားထဲ အဘိုးႀကီးက
ေမွ်ာသြားတဲ့ေနာက္၊ အိမ္အေပၚထပ္က အဘိုးႀကီးရဲ႕
ဘာေတာ္မွန္းမသိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ခမ်ာလည္း ခဏခဏ
ငါးေႀကာ္ေပးရ၊
ပုဇြန္ထပ္သုပ္ေပးရ၊ ေျမပဲေလးေလွာ္ေပးရနဲ႔
တက္လို္က္ဆင္းလိုက္ျဖစ္ေနရွာတယ္။ အာမီရမ္ပုလင္းႀကီးလည္း
ေျပာင္၊ က်ေနာ္တို႔လည္းဗို္က္ကားသြားေတာ့မွ အဘိုးႀကီးကို
ေက်းဇူးတင္ေႀကာင္းဘာညာေတြေတာ္ကီပစ္ပီး
၂ေကာင္သားျပန္ဖို႔ျပင္တယ္။ ပ်င္းရင္ေနာက္လည္းငါးလာမွ်ား
ႀကဖို႔ အဘိုးႀကီးက အထပ္ထပ္မွာလိုက္ေသးတယ္။ ငါးေတြထည့္ထားတဲ့
ပလိုင္း၂လံုးရယ္၊ ငါးမွ်ားတံ၂ေခ်ာင္းရယ္၊ စက္ဘီးတစ္စီးရယ္၊
လူ၂ေယာက္ရယ္ ရီေ၀ေ၀ ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔ ျမိဳ႕ထဲဖက္ကို
ျပန္ခ်ီတက္လာရင္း
ကိုယ့္ရပ္ကြက္ဖက္ကိုယ္မနည္းေရာက္ေအာင္ျပန္လာ
ခဲ့ရတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲေရာက္လာေတာ့ အိမ္ကိုတန္းမျပန္ရဲဘူး။
၂ေယာက္စလံုးက အေတာ္မူးေနႀကတာ သိသာေနပီ။ ရပ္ကြက္ထိပ္က
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀န္းထဲ တိတ္တိတ္ေလး၀င္ပီး
မရမ္းပင္ႀကီးေတြေအာက္က ေစတီေလးရဲ႕ ရင္ျပင္ေပၚမွာ
ေလကေလးတျဖဴးျဖဴးနဲ႔အမူးေျပေအာင္
၀င္အိပ္ေနႀကတာ.. ညေနေစာင္းမွပဲႏိုးေတာ့တယ္။
၂ေကာင္သားလူးလဲထပီး အိမ္ျပန္ႀကတယ္။ တေနကုန္ေပ်ာက္ေနလို႔
အဆူခံထိေတာ့မွာေသခ်ာေနပီ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ရင္တအားပူလာလို႔ ညသန္းေခါင္မွာ က်ေနာ္လန္႔ႏိုးလာတယ္။
အားးး ေရဆာလိုက္တာဗ်ာ။
တေနကုန္ေသာက္ထားတာေတြမ်ားသြားတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔
အဆူခံမထိေအာင္ အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္ကူ၊ ကုန္ကားေတြေပၚ
ကုန္အတင္အခ်လုပ္ေနတာ ၀င္ပီးစာရင္းမွတ္ေပးဟိုလုပ္ဒီလုပ္၊
မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မွ ေရမိုးခ်ိဳးထမင္း၀၀စားပီးအိပ္
ယာတန္း၀င္လိုက္တာ တံုးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ခုမွႏိုးလာပီး
အိပ္ယာကထ ရင္တအားပူလာလို႔
ေရကို၂ခြက္ဆင့္ေသာက္ခ်လိုက္ရတယ္။ ေရဖန္ခ်ိဳင့္ကို
စားပြဲေပၚျပန္တင္ပီး အိပ္ယာဖက္ကို မ်က္နာလွည့္လိုက္ေတာ့
လူကဒိန္းကနဲလန္႔သြားတယ္။
လူနီႀကီး!
ဘုရားဘုရား လာျပန္ပီဗ်ာ။ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ႀကီးထိုင္ပီး
က်ေနာ့္ကို စိုက္ႀကည့္ေနျပန္ပီ။ ဒုကၡပါပဲ။ ဒီေရွးေခတ္အဘိုးႀကီးက
ခုလိုပဲညတိုင္းေရာက္ေရာက္လာေတာ့မွာလားမသိဘူး။
က်ေနာ္လည္းလူမသိသူမသိမုဒိန္းေကာင္ဘ၀ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ရေ
တာ့မယ္။
ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ဆီကို သြားပီးလုပ္ခိုင္းျပန္ဦးမလားပဲ။
မနက္ကေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ဂုဏ္သေရရွိဆရာမေလးရဲ႕ ႏြမ္းဖတ္ေနတဲ့
ပံုစံကေလးကိုျမင္ပီး သနားစိတ္ျဖစ္သြားခဲ့တာဗ်ာ။
ရင္ထဲကိုမေကာင္းဘူး။ မလုပ္ခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။
ဦးေလး.. ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ကိုဒုကၡမေပးပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ.. က်ေနာ့္ကို
သတ္ခ်င္လည္းသတ္သြားလိုက္.. အဲ့လိုမ်ိဳး
ယုတ္ယုတ္မာမာေတြထပ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ေနာက္ထပ္ခိုင္းမယ့္အစား
ခင္ဗ်ားစြမ္းတယ္ဆို ၀ိဥာဥ္သာႏႈတ္သြားလိုက္..
စူးရွေတာက္ေျပာင္ေနတဲ့ မ်က္လံုးစိမ္းႀကီးေတြနဲ႔
က်ေနာ့္ကိုစူးစိုက္ႀကည့္ရင္း မတ္တပ္ထရပ္လာပီဗ်ာ။
လက္ဖ၀ါးေထာင္ က်ေနာ့္ဖက္ကိုခ်ိန္ရြယ္ရင္းတိုးကပ္
လာတဲ့လူနီႀကီးကိုတြန္းထုတ္ ဖို႔ က်ေနာ္ဟန္ျပင္လိုက္တံုးမွာပဲ
ရိပ္ကနဲျဖစ္ပီး လူက မိုက္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။
မနက္ေစာေစာထပီး အလုပ္ လုပ္ထားတဲ့ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္
ယူကလစ္ပင္ေတြေအာက္မွာဖြင့္ထားတဲ့
ရွမ္းေခါက္ဆြဲနဲ႔လက္ဖက္ရည္တြဲေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေရွ႕ကြက္လပ္
စားပြဲခံုပုေလးမွာ အမဲလံုးနဲ႔ဘဲေသြးႏိႈင္းခ်င္းထည့္ထားတဲ့
ဆန္ျပားေခါက္ဆြဲကို
အားရပါးရ ရွလူးရွလူးနဲ႔တြယ္ေနတာ ၂ပြဲရွိေနပီ။ က်ေနာ္ကေတာ့
ဘာမွစားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ပဲ
ကာဖီခါးခါးတစ္ခြက္ကိုတက်ိဳက္ခ်င္းေသာက္ရင္း
စီးကရက္ေတြတစ္လိပ္ပီးတစ္လိပ္ထိုင္ဖြာေနမိတယ္။ ခုနက ေစ်းထဲမွာ
ပက္ပင္းတိုးခဲ့တဲ့ ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမကိုပဲ
မ်က္လံုးထဲျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ စကၠန္႔အနည္းငယ္ေလာက္
က်ေနာ္သူ႔ကိုေႀကာင္ေငးမိခဲ့တာဗ်။ ေတာ္ေတာ္လည္း
လန္႔ျဖန္႔သြားတယ္။ ငါ့မ်ားေစ်းလယ္ေကာင္ ပါးဆြဲခ်ေတာ့မလားေပါ့။
အခါတိုင္းလမ္းမွာေတြ႔လိုက္ရင္
ေက်ာ့ေက်ာ့ကေလးျမင္ေနႀကဆရာမေလး
ခမ်ာ ေနေလာင္ထားတဲ့ ေမျမိဳ႕ပန္းကေလးအတိုင္းပဲ ႏြမ္းယဲ့ယဲ့ကေလး။
မ်က္တြင္းေတြေခ်ာင္က်လို႔ (မေန႔ညက က်ေနာ္
အဆက္မျပတ္လုပ္ေပးလိုက္တာ မိုးလင္းခါနီး
လင္းႀကက္တြန္သံႀကားတဲ့အခ်ိန္မွာ အသံေတာင္က်ယ္က်ယ္ထြက္ပီး
မညည္းညဴႏိုင္ေတာ့တာကို
၀ိုးတ၀ါးမွတ္မိသလိုလို) က်ေနာ့္ကို တစ္ခ်က္စူးကနဲႀကည့္ပီး
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သြားျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႔တစ္ခ်က္ ကိုက္ရင္း
ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြားေတာ့မွ က်ေနာ္သတိ၀င္လာတယ္။
လွည့္အထြက္မွာ ၀ဲကနဲျဖစ္သြားတဲ့ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို
ႀကည့္ပီးလွလိုက္တာ
လို႔စိတ္ထဲမွာ ေတြးျဖစ္ေအာင္ေတြးလိုက္ေသးတယ္။
အ၀ါေရာင္ထမီေအာက္က ခါးက်င္က်င္ေလးနဲ႔ တင္းရင္းလွပလြန္းတဲ့
တင္သားဆိုင္ေတြကိုက်ေနာ္ တေမ့တေမာေငးႀကည့္ရင္း
လူေတြႀကားထဲသူမ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွ သက္ျပင္းေမာတစ္ခ်က္ခ်ရင္း
လူေတြအံုေနတဲ့
မုန္႔ဆိုင္တန္းထဲ ခုနက လႊတ္က်သြားတဲ့အေမ့အတြက္
တိုဟူးေႏြးေနာက္ထပ္တစ္ပြဲ ထပ္၀ယ္ဖို႔ ေျခဦးျပန္လွည့္လိုက္ခဲ့တယ္။
ဟေကာင္!
ဗ်ာ?
ဘာျဖစ္တာလဲ .. ဒီမနက္မင့္ပံုႀကည့္ရတာ ပံုမွန္မဟုတ္ဘူး..
အရက္နာက်တာလား
ဟုတ္ပါဘူး ကိုေရႊဘရာ လူက အိပ္ယာထကထဲက မလန္းတာ..
ေနရထုိင္ရတာတစ္မ်ိဳးႀကီးဗ်ာ
ဒါဆိုလည္း မထူးပါဘူးကြာ ျမိဳ႕ျပင္ထြက္ပီး ခေလာက္အင္းထဲ ငါးမွ်ားရင္း
ေခါင္ရည္သြားေသာက္ရေအာင္..ဘယ္လိုလဲ?
ဘယ္မွာလဲ ငါးမွ်ားတံေတြဘာေတြက?
အိမ္ျပန္ပီးသြားယူရမွာေပါ့ဟ.. ထထလစ္မယ္.. ေဟ့ပိုက္ဆံရွင္းမယ္
ဒီ၀ိုင္းကဘယ္ေလာက္က်သလဲ
xxxxx xxxxx xxxxx
ခေလာက္အင္းထဲဲမွာ ကိုေရႊဘနဲ႔ က်ေနာ္ ငါးမွ်ားတံကိုယ္စီနဲ႔
ေခါင္ရည္၀ါးဆစ္တစ္ဖက္ပိတ္ကိုယ္စီလြယ္လို႔ ေရစပ္
သစ္ပင္အရိပ္ေကာင္းေကာင္းမွာ ေသာက္လိုက္ငါးထိုင္မွ်ားလိုက္နဲ႔
ေန႔လည္ေလာက္ေရာက္သြားတယ္။
အင္းႀကီးပတ္ပတ္လည္က အရိပ္ေကာင္းေကာင္း
အပင္ႀကီးေတြ၀ိုင္းထားေတာ့ ခုလိုေႏြဖက္မွာ
အေတာ္ဇိမ္က်တဲ့ေနရာႀကီးဗ်။ အေပ်ာ္တမ္းငါးလာမွ်ားတဲ့ က်ေနာ္တို႔
အင္းသူႀကီးကို တစ္ေယာက္၁၅က်ပ္စီေပးရတယ္။ ငါးကေတာ့
မွ်ားလို႔ရသေလာက္အိမ္ျပန္ယူခြင့္ေပးထား
တယ္။ တစ္ေယာက္ကို ပလိုင္းတစ္လံုးေလာက္စီ
ငါးေတြလည္းအျပည့္ရ၊ လူေတြလည္း
ေခါင္ရည္အရွိန္အေတာ္တက္လာေတာ့မွ ဗို္က္ဆာရမွန္းသိေတာ့တယ္။
မြန္းကလည္းတိမ္းစျပဳေနပီဆိုေတာ့ ငါးမွ်ားတံေလးေတြကိုယ္စီသိမ္းပီး
ျပန္ဖို႔ျပင္တယ္။ စက္ဘီးထား ခဲ့တဲ့ေရစပ္
နားက အင္းသူႀကီးရဲ႕ေျခတံရွည္အိမ္ႀကီးဆီျပန္ေလွ်ာက္လာရင္း
အမူးသမားတို႔ထံုးစံအတိုင္း စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕လာခဲ့တာ မနက္က
စိတ္ညစ္ေနတာေတြေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိေတာ့ဘူး။
အိမ္နားေရာက္မွ အင္းသူႀကီး ဘိုးေတာ္ႀကီးက ေလတျဖဴးျဖဴးမွာ
အိမ္ေအာက္
ထပ္ လဟာျပင္ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ပုလင္းေထာင္ေနတာေတြ႔လိုက္ရတယ္။
ျပန္ေတာ့မလို႔လား.. ဆရာေရႊဘတို႔.. ဒီမွာ ငါးအံုးနဲ႔
ပုဇြန္အစိမ္းသုပ္ကေလးျမည္းသြားပါဦးလား ဟဲဟဲ..
တစ္ခြက္တစ္ေလလည္း ေမာ့လို႔ရပါတယ္
အာမီရမ္ေလးလက္ေဆာင္ရထားလို႔ခ်ေနတာ
တစ္ေယာက္ထဲ..လာႀကပါဟ
ဒါမ်ိဳးဆိုလက္မေနွးတဲ့ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္သား တဟီးဟီးနဲ႔
ကြပ္ပ်စ္ေပၚခ်က္ခ်င္းတက္သြားပီး ၀င္အုပ္ေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။
အင္းသူႀကီးအိမ္ဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း အျမည္းပိုင္းဆိုင္ရာက
အလွ်ံပယ္ဆိုေတာ့ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ အျမည္းကိုေကာင္းေကာင္းစား
အေသာက္ကေလးကလည္း ခြက္ကိုဆက္ေအာင္ေသာက္၊ ထံုးစံအတိုင္း
အာလူးေကာင္းတဲ့ ကိုေရႊဘရဲ႕ ေလလံုးေလးေတြႀကားထဲ အဘိုးႀကီးက
ေမွ်ာသြားတဲ့ေနာက္၊ အိမ္အေပၚထပ္က အဘိုးႀကီးရဲ႕
ဘာေတာ္မွန္းမသိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ခမ်ာလည္း ခဏခဏ
ငါးေႀကာ္ေပးရ၊
ပုဇြန္ထပ္သုပ္ေပးရ၊ ေျမပဲေလးေလွာ္ေပးရနဲ႔
တက္လို္က္ဆင္းလိုက္ျဖစ္ေနရွာတယ္။ အာမီရမ္ပုလင္းႀကီးလည္း
ေျပာင္၊ က်ေနာ္တို႔လည္းဗို္က္ကားသြားေတာ့မွ အဘိုးႀကီးကို
ေက်းဇူးတင္ေႀကာင္းဘာညာေတြေတာ္ကီပစ္ပီး
၂ေကာင္သားျပန္ဖို႔ျပင္တယ္။ ပ်င္းရင္ေနာက္လည္းငါးလာမွ်ား
ႀကဖို႔ အဘိုးႀကီးက အထပ္ထပ္မွာလိုက္ေသးတယ္။ ငါးေတြထည့္ထားတဲ့
ပလိုင္း၂လံုးရယ္၊ ငါးမွ်ားတံ၂ေခ်ာင္းရယ္၊ စက္ဘီးတစ္စီးရယ္၊
လူ၂ေယာက္ရယ္ ရီေ၀ေ၀ ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔ ျမိဳ႕ထဲဖက္ကို
ျပန္ခ်ီတက္လာရင္း
ကိုယ့္ရပ္ကြက္ဖက္ကိုယ္မနည္းေရာက္ေအာင္ျပန္လာ
ခဲ့ရတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲေရာက္လာေတာ့ အိမ္ကိုတန္းမျပန္ရဲဘူး။
၂ေယာက္စလံုးက အေတာ္မူးေနႀကတာ သိသာေနပီ။ ရပ္ကြက္ထိပ္က
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀န္းထဲ တိတ္တိတ္ေလး၀င္ပီး
မရမ္းပင္ႀကီးေတြေအာက္က ေစတီေလးရဲ႕ ရင္ျပင္ေပၚမွာ
ေလကေလးတျဖဴးျဖဴးနဲ႔အမူးေျပေအာင္
၀င္အိပ္ေနႀကတာ.. ညေနေစာင္းမွပဲႏိုးေတာ့တယ္။
၂ေကာင္သားလူးလဲထပီး အိမ္ျပန္ႀကတယ္။ တေနကုန္ေပ်ာက္ေနလို႔
အဆူခံထိေတာ့မွာေသခ်ာေနပီ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ရင္တအားပူလာလို႔ ညသန္းေခါင္မွာ က်ေနာ္လန္႔ႏိုးလာတယ္။
အားးး ေရဆာလိုက္တာဗ်ာ။
တေနကုန္ေသာက္ထားတာေတြမ်ားသြားတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔
အဆူခံမထိေအာင္ အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္ကူ၊ ကုန္ကားေတြေပၚ
ကုန္အတင္အခ်လုပ္ေနတာ ၀င္ပီးစာရင္းမွတ္ေပးဟိုလုပ္ဒီလုပ္၊
မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မွ ေရမိုးခ်ိဳးထမင္း၀၀စားပီးအိပ္
ယာတန္း၀င္လိုက္တာ တံုးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ခုမွႏိုးလာပီး
အိပ္ယာကထ ရင္တအားပူလာလို႔
ေရကို၂ခြက္ဆင့္ေသာက္ခ်လိုက္ရတယ္။ ေရဖန္ခ်ိဳင့္ကို
စားပြဲေပၚျပန္တင္ပီး အိပ္ယာဖက္ကို မ်က္နာလွည့္လိုက္ေတာ့
လူကဒိန္းကနဲလန္႔သြားတယ္။
လူနီႀကီး!
ဘုရားဘုရား လာျပန္ပီဗ်ာ။ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ႀကီးထိုင္ပီး
က်ေနာ့္ကို စိုက္ႀကည့္ေနျပန္ပီ။ ဒုကၡပါပဲ။ ဒီေရွးေခတ္အဘိုးႀကီးက
ခုလိုပဲညတိုင္းေရာက္ေရာက္လာေတာ့မွာလားမသိဘူး။
က်ေနာ္လည္းလူမသိသူမသိမုဒိန္းေကာင္ဘ၀ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ရေ
တာ့မယ္။
ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ဆီကို သြားပီးလုပ္ခိုင္းျပန္ဦးမလားပဲ။
မနက္ကေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ဂုဏ္သေရရွိဆရာမေလးရဲ႕ ႏြမ္းဖတ္ေနတဲ့
ပံုစံကေလးကိုျမင္ပီး သနားစိတ္ျဖစ္သြားခဲ့တာဗ်ာ။
ရင္ထဲကိုမေကာင္းဘူး။ မလုပ္ခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။
ဦးေလး.. ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ကိုဒုကၡမေပးပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ.. က်ေနာ့္ကို
သတ္ခ်င္လည္းသတ္သြားလိုက္.. အဲ့လိုမ်ိဳး
ယုတ္ယုတ္မာမာေတြထပ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ေနာက္ထပ္ခိုင္းမယ့္အစား
ခင္ဗ်ားစြမ္းတယ္ဆို ၀ိဥာဥ္သာႏႈတ္သြားလိုက္..
စူးရွေတာက္ေျပာင္ေနတဲ့ မ်က္လံုးစိမ္းႀကီးေတြနဲ႔
က်ေနာ့္ကိုစူးစိုက္ႀကည့္ရင္း မတ္တပ္ထရပ္လာပီဗ်ာ။
လက္ဖ၀ါးေထာင္ က်ေနာ့္ဖက္ကိုခ်ိန္ရြယ္ရင္းတိုးကပ္
လာတဲ့လူနီႀကီးကိုတြန္းထုတ္ ဖို႔ က်ေနာ္ဟန္ျပင္လိုက္တံုးမွာပဲ
ရိပ္ကနဲျဖစ္ပီး လူက မိုက္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။
Comments
Post a Comment