က်ေနာ့္ပီယာႏိုဆရာမေလး ၂၂
ဒီလိုနဲ.ပဲက်ေနာ္အိမ္ျပန္မအိပ္တဲ့ညေတြကမ်ားလာခဲ့ပါတယ္။ ေမေမကေတာ့သိပ္မႀကည္ေပမယ့္ လူခြဲမရွိလို. အန္တီေလးတို.အိမ္မွာေစာင့္အိပ္ေပးေနတာလို.အေႀကာင္းျပထားလို.ဘာမွသိပ္
မေျပာေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္နဲ.အညိဳကေတာ့ ေနျမင့္ေလအရူးရင့္ေလျဖစ္ေနခဲ့တာေပါ့။ ဟိုးအရင္က အန္တီေလးနဲ.ေနခ်င္သလိုေနခဲ့ႀကတယ္ဆိုေပမယ့္.. အနားမွာမညိဳညိဳရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ အသိ
ေႀကာင့္ထိန္းတာဘာညာရွိေသးတယ္။ ခုကေတာ့ တစ္ျခံလံုးမွာ ၂ေယာက္ထဲဆိုတဲ့ အသိရယ္၊ အန္တီေလးျပန္မလာခင္ အညိဳေပ်ာ္ပါေစဆိုတဲ့အသိရယ္ေႀကာင့္ က်ေနာ္အညိဳနဲ.ေနခ်င္သလိုေနခဲ့
တယ္ဆိုတာ၀န္ခံပါတယ္ဗ်ာ။
အညိဳကေသြးသားဆူျဖိဳးစအရြယ္ေကာင္း၊က်ေနာ္က တက္သစ္စလူငယ္ေလး.. အဲ့လိုဆိုေတာ့ဘာေတြဆက္ျဖစ္ႀကမယ္ဆိုတာေျပာျပစရာေတာင္မလိုေတာ့ဘူးေလ။
ညတိုင္း -ိုး ျဖစ္ႀကတယ္။ စေန၊တနဂၤေႏြ အညိဳ.ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြဆို မီးကုန္ယမ္းကုန္ေပါ့။ ဘယ္ေလာက္ပဲလုပ္လုပ္၀တယ္ဆိုတာရွိမွမရွိတာကိုး။ တခါတေလ စေနေန.မနက္ခင္းႀကီး အညိဳက
ေစ်းကေစ်းျခင္းေလးဆြဲပီးျပန္လာ၊ အိမ္မွာေစာင့္ေနတဲ့က်ေနာ္က မီးဖိုထဲ၀င္ပီးေစ်းျခင္းေတာင္းေလး စားပြဲေပၚတင္ေနတံုးရွိေနေသးတဲ့ အညိဳ.ကိုအတင္း၀င္ပီးဖက္နမ္း၊ႏို.ေတြကို ႏိႈက္၊ အညိဳကတ
ခစ္ခစ္ရယ္ေမာရင္း.. ေမာင္ကလူဆိုးေလးကြာဆိုပီး..တဟင္းဟင္းစိတ္ထလာ၊ က်ေနာ့္ကိုထမင္းစားကုလားထိုင္ေပၚထိုင္ခိုင္းပီး သူကထမီဂြင္းလံုးခၽြတ္ခ်ပီး ထိုင္ေနတဲ့က်ေနာ့္ကိုေက်ာေပးရင္း
တက္ေဆာင့္ေတာ့က်ေနာ့္မွာ သူ.ခါးေသးေသးေလးကိုလက္၂ဖက္နဲ.ကိုင္ေပးရင္း ေဆာင့္လိုက္တိုင္းတုန္တုန္တက္သြားတဲ့ သူ.တင္ပါးညိဳစိုစိုလွလွေလးကို ငံု.ႀကည့္ပီးအရသာခံ။ တခါတေလညဖက္ ဆင္၀င္ေအာက္ကဒန္းကေလးေပၚ၂ေယာက္သားတူတူထိုင္ရင္း အနမ္းေတြဖလွယ္ေနရင္း မိုးေတြရြာခ်လာေတာ့ စိတ္ျကြေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္လံုးအိမ္ထဲမ၀င္ေတာ့ပဲ မိုးေရထဲ
ကဒန္းေလးေပၚမွာ အ၀တ္ေတြခၽြတ္ခ်ပီး အားရပါးရ -ိုး ႀကတာေတြ။ စုစုေပါင္း၂လေလာက္ႀကာတဲ့အဲ့ဒီကာလေလးဟာလည္း က်ေနာ့္ဘ၀မွာအျမင့္မားဆံုးေလာင္ကၽြမ္းခဲ့တဲ့ေန.ရက္ေတြအျဖစ္
မေမ့ႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။ ထမင္းစားပြဲမွာ ညစာအတူတူစားရင္း .. အညိဳကက်ေနာ့္မ်က္နာကိုရယ္က်ဲက်ဲမ်က္နာေလးနဲ.ႀကည့္ပီး.. ... ....
ေမာင္သိလား!! အညိဳေလ..စေန၊တနဂၤေႏြ ေရာက္မွာေတာင္ေႀကာက္လာတယ္..
ဘာလို.လဲအညိဳ ?
ဘာရမလဲ..ေမာင္ေလ..သူမ်ားကိုတေနကုန္ခ်စ္ခ်စ္တာေလ.. အညိဳ.ဟာေလး ေနာက္ရက္ေတြဆို ႀကိမ္းေနတာပဲသိလား.. ဟြန္း!!
ဒါဆိုေနာက္အလုပ္မခံနဲ.ေပါ့.. ...
ရဘူး..အညိဳကအခ်စ္လည္းခံခ်င္တာႀကီး...
အဲ့လိုေလးေျပာပီး လွ်ာကေလးတစ္လစ္ထုတ္လို.တခစ္ခစ္ရယ္ေနျပန္ေရာေလ။ အဲ့လိုအခ်ိန္ေတြဆို..က်ေနာ္ဟာဆရာမေလး ၀င္နီ.ကိုသစၥာမဲ့ေနတယ္ဆိုတာေတာင္ေမ့ေနတာေပါ့ဗ်ာ။
ဒီလိုနဲ.အန္တီေလးထြက္သြားတာ၄လေလာက္ရွိပီ။ ေဆာင္းတြင္းလည္းေရာက္လာလို.ေအးစေတာင္ျပဳလာပီ။ က်ေနာ္ခုတေလာ အိမ္အလုပ္ေတြမ်ားေနလို. အညိဳ.ဆီမေရာက္ျဖစ္တာ၂-၃ရက္
ေလာက္ေတာင္ရွိသြားပီဗ်။ ေဖေဖေမေမတို.အလုပ္ေတြကေဆာင္းတြင္းပိုင္းဆိုနည္းနည္းမ်ားလာတတ္ေတာ့တတ္ႏိုင္သေလာက္ကူေပးေနရေတာ့ လူလည္း အညိဳ.ကိုသတိရေနလွ်က္နဲ.မေတြ.
ျဖစ္ပါဘူး။ ေမေမကဖုန္းလာတယ္ေကာင္ေလးဆိုလို. ဧည့္ခန္းထဲကဖုန္းနားသြားပီး ဖုန္းခြက္ကိုေကာက္ကိုင္ရင္းအညိဳမ်ားဖုန္းဆက္လာသလားလို.ေတြးရင္း ထူးလိုက္မိတယ္..
ဟလို!
ပီယာႏိုသင္တန္းျပန္ဖြင့္ပီဆိုတာအေႀကာင္းႀကားပါတယ္ရွင္!! ဆိုတဲ့အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးကိုႀကားလိုက္ရေတာ့...
ဟာ! အန္တီေလး ... .. က်ေနာ္၀မ္းသာစိတ္ေတြလိႈက္ကနဲ..
ခုအိမ္မွာလား... ျမန္ျမန္ေျပာ..
ကေလး..ေလး.. ဒီမွာလြမ္းလို.ေသေတာ့မယ္.. ဆိုတဲ့မူႏြဲ.ႏြဲ.အသံေလး. ... က်ေနာ္စကားဆက္မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေပ်ာ္ေနတယ္။ က်ေနာ့္ခ်စ္သူျပန္လာပီေကာ။
အနားမွာလူေတြရွိလား..ကေလး..ေလးးး
ရွိဘူးဗ်..ဘာလို.လဲအန္တီေလး?
ဟိုဟာေလ.. ခြိ.. ကေလး...ေလး ကိုလြမ္းလို.ခုက်မရဲ.ဟိုဟာေလးထဲကတဆစ္ဆစ္ျဖစ္ေနရွာတယ္သိလား.. ခုေျပာေနရင္းေတာင္ အရည္ေတြစိုလာလို. ခြိ
က်ေနာ့္မ်က္နာျဖဳန္းကနဲနီျမန္းသြားတယ္။ နားရြက္ေတြေတာင္ပူလာတက္လာတယ္။ ရင္ေတြလည္းတလွပ္လွပ္နဲ.ဗ်ာ။ တံေတြးေတာင္မ်ိဳခ်ေနမိတယ္။ပီးေတာ့မွတုန္တုန္ရီရီျဖစ္ေနတဲ့အသံနဲ.
မညိဳညိဳအိမ္မွာရွိလားခု.. လို.ေမးလိုက္ေတာ့
အညိဳေက်ာင္းမွာေလ.. ၅မိနစ္အတြင္း အေရာက္လာဒါပဲဆိုပီး ... ဖုန္းကိုဂြပ္ကနဲခ်သြားေရာ။
က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းအိမ္ကမထြက္ေသးဘူး။
စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းလို. ေရအိုးစင္နားသြားရပ္ပီး ေရ၃ခြက္ဆင့္ေသာက္ခ်လိုက္တယ္။ ခ်စ္သူ၊ရက္ေပါင္း၁၂၀ေက်ာ္မျမင္ရတဲ့ခ်စ္သူက်ေနာ့္ကိုေစာင့္ေနပီ။
ျပိဳင္ဘီးေလးကိုသတိထားပီးမွန္မွန္နင္းထြက္လာမိတယ္။ အျမန္နင္းသြားရင္လမ္းမွာ ကားတိုက္မိေတာ့မယ္ဆိုတာက်ေနာ္သိေနတယ္။
ဟိုးေရွ.မွာ အပင္ေတြအုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ ယူကလစ္၀င္းကိုျမင္ေနရပီေလ.. ... ... ...
မေျပာေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္နဲ.အညိဳကေတာ့ ေနျမင့္ေလအရူးရင့္ေလျဖစ္ေနခဲ့တာေပါ့။ ဟိုးအရင္က အန္တီေလးနဲ.ေနခ်င္သလိုေနခဲ့ႀကတယ္ဆိုေပမယ့္.. အနားမွာမညိဳညိဳရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ အသိ
ေႀကာင့္ထိန္းတာဘာညာရွိေသးတယ္။ ခုကေတာ့ တစ္ျခံလံုးမွာ ၂ေယာက္ထဲဆိုတဲ့ အသိရယ္၊ အန္တီေလးျပန္မလာခင္ အညိဳေပ်ာ္ပါေစဆိုတဲ့အသိရယ္ေႀကာင့္ က်ေနာ္အညိဳနဲ.ေနခ်င္သလိုေနခဲ့
တယ္ဆိုတာ၀န္ခံပါတယ္ဗ်ာ။
အညိဳကေသြးသားဆူျဖိဳးစအရြယ္ေကာင္း၊က်ေနာ္က တက္သစ္စလူငယ္ေလး.. အဲ့လိုဆိုေတာ့ဘာေတြဆက္ျဖစ္ႀကမယ္ဆိုတာေျပာျပစရာေတာင္မလိုေတာ့ဘူးေလ။
ညတိုင္း -ိုး ျဖစ္ႀကတယ္။ စေန၊တနဂၤေႏြ အညိဳ.ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြဆို မီးကုန္ယမ္းကုန္ေပါ့။ ဘယ္ေလာက္ပဲလုပ္လုပ္၀တယ္ဆိုတာရွိမွမရွိတာကိုး။ တခါတေလ စေနေန.မနက္ခင္းႀကီး အညိဳက
ေစ်းကေစ်းျခင္းေလးဆြဲပီးျပန္လာ၊ အိမ္မွာေစာင့္ေနတဲ့က်ေနာ္က မီးဖိုထဲ၀င္ပီးေစ်းျခင္းေတာင္းေလး စားပြဲေပၚတင္ေနတံုးရွိေနေသးတဲ့ အညိဳ.ကိုအတင္း၀င္ပီးဖက္နမ္း၊ႏို.ေတြကို ႏိႈက္၊ အညိဳကတ
ခစ္ခစ္ရယ္ေမာရင္း.. ေမာင္ကလူဆိုးေလးကြာဆိုပီး..တဟင္းဟင္းစိတ္ထလာ၊ က်ေနာ့္ကိုထမင္းစားကုလားထိုင္ေပၚထိုင္ခိုင္းပီး သူကထမီဂြင္းလံုးခၽြတ္ခ်ပီး ထိုင္ေနတဲ့က်ေနာ့္ကိုေက်ာေပးရင္း
တက္ေဆာင့္ေတာ့က်ေနာ့္မွာ သူ.ခါးေသးေသးေလးကိုလက္၂ဖက္နဲ.ကိုင္ေပးရင္း ေဆာင့္လိုက္တိုင္းတုန္တုန္တက္သြားတဲ့ သူ.တင္ပါးညိဳစိုစိုလွလွေလးကို ငံု.ႀကည့္ပီးအရသာခံ။ တခါတေလညဖက္ ဆင္၀င္ေအာက္ကဒန္းကေလးေပၚ၂ေယာက္သားတူတူထိုင္ရင္း အနမ္းေတြဖလွယ္ေနရင္း မိုးေတြရြာခ်လာေတာ့ စိတ္ျကြေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္လံုးအိမ္ထဲမ၀င္ေတာ့ပဲ မိုးေရထဲ
ကဒန္းေလးေပၚမွာ အ၀တ္ေတြခၽြတ္ခ်ပီး အားရပါးရ -ိုး ႀကတာေတြ။ စုစုေပါင္း၂လေလာက္ႀကာတဲ့အဲ့ဒီကာလေလးဟာလည္း က်ေနာ့္ဘ၀မွာအျမင့္မားဆံုးေလာင္ကၽြမ္းခဲ့တဲ့ေန.ရက္ေတြအျဖစ္
မေမ့ႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။ ထမင္းစားပြဲမွာ ညစာအတူတူစားရင္း .. အညိဳကက်ေနာ့္မ်က္နာကိုရယ္က်ဲက်ဲမ်က္နာေလးနဲ.ႀကည့္ပီး.. ... ....
ေမာင္သိလား!! အညိဳေလ..စေန၊တနဂၤေႏြ ေရာက္မွာေတာင္ေႀကာက္လာတယ္..
ဘာလို.လဲအညိဳ ?
ဘာရမလဲ..ေမာင္ေလ..သူမ်ားကိုတေနကုန္ခ်စ္ခ်စ္တာေလ.. အညိဳ.ဟာေလး ေနာက္ရက္ေတြဆို ႀကိမ္းေနတာပဲသိလား.. ဟြန္း!!
ဒါဆိုေနာက္အလုပ္မခံနဲ.ေပါ့.. ...
ရဘူး..အညိဳကအခ်စ္လည္းခံခ်င္တာႀကီး...
အဲ့လိုေလးေျပာပီး လွ်ာကေလးတစ္လစ္ထုတ္လို.တခစ္ခစ္ရယ္ေနျပန္ေရာေလ။ အဲ့လိုအခ်ိန္ေတြဆို..က်ေနာ္ဟာဆရာမေလး ၀င္နီ.ကိုသစၥာမဲ့ေနတယ္ဆိုတာေတာင္ေမ့ေနတာေပါ့ဗ်ာ။
ဒီလိုနဲ.အန္တီေလးထြက္သြားတာ၄လေလာက္ရွိပီ။ ေဆာင္းတြင္းလည္းေရာက္လာလို.ေအးစေတာင္ျပဳလာပီ။ က်ေနာ္ခုတေလာ အိမ္အလုပ္ေတြမ်ားေနလို. အညိဳ.ဆီမေရာက္ျဖစ္တာ၂-၃ရက္
ေလာက္ေတာင္ရွိသြားပီဗ်။ ေဖေဖေမေမတို.အလုပ္ေတြကေဆာင္းတြင္းပိုင္းဆိုနည္းနည္းမ်ားလာတတ္ေတာ့တတ္ႏိုင္သေလာက္ကူေပးေနရေတာ့ လူလည္း အညိဳ.ကိုသတိရေနလွ်က္နဲ.မေတြ.
ျဖစ္ပါဘူး။ ေမေမကဖုန္းလာတယ္ေကာင္ေလးဆိုလို. ဧည့္ခန္းထဲကဖုန္းနားသြားပီး ဖုန္းခြက္ကိုေကာက္ကိုင္ရင္းအညိဳမ်ားဖုန္းဆက္လာသလားလို.ေတြးရင္း ထူးလိုက္မိတယ္..
ဟလို!
ပီယာႏိုသင္တန္းျပန္ဖြင့္ပီဆိုတာအေႀကာင္းႀကားပါတယ္ရွင္!! ဆိုတဲ့အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးကိုႀကားလိုက္ရေတာ့...
ဟာ! အန္တီေလး ... .. က်ေနာ္၀မ္းသာစိတ္ေတြလိႈက္ကနဲ..
ခုအိမ္မွာလား... ျမန္ျမန္ေျပာ..
ကေလး..ေလး.. ဒီမွာလြမ္းလို.ေသေတာ့မယ္.. ဆိုတဲ့မူႏြဲ.ႏြဲ.အသံေလး. ... က်ေနာ္စကားဆက္မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေပ်ာ္ေနတယ္။ က်ေနာ့္ခ်စ္သူျပန္လာပီေကာ။
အနားမွာလူေတြရွိလား..ကေလး..ေလးးး
ရွိဘူးဗ်..ဘာလို.လဲအန္တီေလး?
ဟိုဟာေလ.. ခြိ.. ကေလး...ေလး ကိုလြမ္းလို.ခုက်မရဲ.ဟိုဟာေလးထဲကတဆစ္ဆစ္ျဖစ္ေနရွာတယ္သိလား.. ခုေျပာေနရင္းေတာင္ အရည္ေတြစိုလာလို. ခြိ
က်ေနာ့္မ်က္နာျဖဳန္းကနဲနီျမန္းသြားတယ္။ နားရြက္ေတြေတာင္ပူလာတက္လာတယ္။ ရင္ေတြလည္းတလွပ္လွပ္နဲ.ဗ်ာ။ တံေတြးေတာင္မ်ိဳခ်ေနမိတယ္။ပီးေတာ့မွတုန္တုန္ရီရီျဖစ္ေနတဲ့အသံနဲ.
မညိဳညိဳအိမ္မွာရွိလားခု.. လို.ေမးလိုက္ေတာ့
အညိဳေက်ာင္းမွာေလ.. ၅မိနစ္အတြင္း အေရာက္လာဒါပဲဆိုပီး ... ဖုန္းကိုဂြပ္ကနဲခ်သြားေရာ။
က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းအိမ္ကမထြက္ေသးဘူး။
စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းလို. ေရအိုးစင္နားသြားရပ္ပီး ေရ၃ခြက္ဆင့္ေသာက္ခ်လိုက္တယ္။ ခ်စ္သူ၊ရက္ေပါင္း၁၂၀ေက်ာ္မျမင္ရတဲ့ခ်စ္သူက်ေနာ့္ကိုေစာင့္ေနပီ။
ျပိဳင္ဘီးေလးကိုသတိထားပီးမွန္မွန္နင္းထြက္လာမိတယ္။ အျမန္နင္းသြားရင္လမ္းမွာ ကားတိုက္မိေတာ့မယ္ဆိုတာက်ေနာ္သိေနတယ္။
ဟိုးေရွ.မွာ အပင္ေတြအုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ ယူကလစ္၀င္းကိုျမင္ေနရပီေလ.. ... ... ...
Comments
Post a Comment