အဝါေရာင္စိုက္ခင္း ၂
က်ေနာ့္မွာထူးဆန္းတဲ့ ကံတရားတစ္ခုရွိတယ္ဗ်။
က်ေနာ့္ဘ၀မွာ ႀကိဳက္ခဲ့သမွ် မိန္းမေတြအကုန္လံုး စာဖတ္တဲ့၀ါသနာရွိသူေတြခ်ည္းပဲ။ ေျပာရရင္ စေရြးကိုက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔သိတဲ့အတိုင္းပဲ စာသမားေတြက စာမဖတ္တဲ့လူဆို အထင္ကိုမႀကီးတတ္ႀကဘူး။ စာအုပ္သမားေတြရဲ႕ ၀ါသနာကစာအုပ္ေတြတင္မကဘူး ရုပ္ရွင္၊ဂီတ ဘာညာအစရွိသျဖင့္ေနာက္္ ဆက္
တြဲေလးေတြပါလာတတ္ႀကေသးတယ္မဟုတ္လား။ အဲ့ဒီလို၀ါသနာတူ ဘာသာရပ္တူျခင္းေတြ႔လိုက္ရင္ သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ။ အင္မတန္ခင္မင္ရင္းႏွီးတတ္ႀကတာထံုးစံပဲ။ အဲ့ဒီ၀ါသနာတူလူ၂ေယာက္က ဖိုနဲ႔မ ျဖစ္ေနႀကတယ္ဆိုပါေတာ့.. သူတို႔၂ေယာက္ဆံုႀကတဲ့ေနရာက လူမ်ိဳးတူေတြမရွိတဲ့ အေ၀းႀကီးမွာဆိုပါေတာ့..
ဘာေတြျဖစ္ကုန္မယ္ထင္သလဲဗ်ာ? ဟုတ္ကဲ့ အဲ့ဒီေမးခြန္းရဲ႕အေျဖက က်ေနာ္ခုေျပာျပမယ့္ဇာတ္လမ္းပါပဲ။
သူ႔ကိုဘယ္မွာ စပီးသိခဲ့သလဲဆိုေတာ့ ဗမာေတြမ်ားတဲ့ေနရာေဒသတစ္ခုမွာသိခဲ့တယ္လို႔ပဲ လြယ္လြယ္ေျပာလိုက္ရေအာင္။ အခမ္းအနားတစ္ခုမွာသိခဲ့တယ္ေပါ့။ ဖုန္းနံပါတ္ေလးဘာေလးလဲလွယ္မိခဲ့တယ္။ ဒီေလာက္ပါပဲ။
ကိစၥပီးေတာ့ က်ေနာ္လည္း ကိုယ့္ေတာျမိဳ႕ေလးဆီကိုယ္ျပန္ခဲ့ပီး ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး အဆက္အသြယ္လုပ္မိႀကေရာ။ တက္စ္မက္ေဆ့ခ်္ေလးဘာေလးပို႔၊ တစ္ခါတစ္ေလဖုန္းေျပာ စာအေႀကာင္းေပအေႀကာင္းေလးေတြဟိုအာဒီအာလုပ္တယ္ဆိုပါေတာ့။ ဟိုလိုမ်ိဳး အီစီကလီထုတာ
ဘာညာမဟုတ္ပူးေနာ္။ ေဘာ္ဒါက႑သက္သက္ပဲ။ ဖြန္ေႀကာင္ရေအာင္လည္း သူ႔ကိုတစ္ခါပဲျမင္ဖူးခဲ့ေတာ့ ဘယ္လိုရုပ္ဆိုတာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမမွတ္မိဘူးရယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ခင္မင္လာရတဲ့အေႀကာင္းကလည္း ဒီလိုဗ်။ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္စလံုးက ကိုယ့္ျမိဳ႕မွာကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲဗမာဆိုတာရွိတဲ့အေနအထားမ်ိဳး။
ဘာအသိုင္းအ၀ုိင္းမွကိုမရွိတဲ့ဘ၀ေတြကိုး။ ဒီေတာ့ ဗမာလိုေသာက္တင္းေလးဘာေလးတုပ္၊ ဟိုေျပာဒီေျပာေလးလုပ္ခ်င္ရင္ေတာင္ ဒီလိုပဲဖုန္းေခၚပီး အာလူးဖုတ္ေနရတယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ရာသီဥတုဆိုး၀ါးတဲ့ ေဆာင္းရာသီကာလတစ္ခုေရာက္လာတယ္။ က်ေနာ္လည္းအထီးက်န္တာအေႀကာင္းျပပီး အရက္ခ်ည္းလိွမ့္ေသာက္ေနတာေပါ့။
အဲ့လိုနဲ႔တစ္ရက္မွာ မူးမူးနဲ႔သူ႔ကိုဖုန္းထဲကေန ကေလာ္ဆဲလိုက္ေကာဟီး။(ေသာက္က်င့္တန္ခ်က္ကအဲ့လိုရယ္) ဒါနဲ႔စိတ္ေကာက္ပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္။
၃-၄ရက္ေလာက္ ဒီအတိုင္းပစ္ထားလိုက္ပီး တစ္ရက္ေတာ့ မေနႏိုင္ပဲ ဖုန္းေခၚပီး ေခ်ာ့ရတာေပါ့ေလ။ ငါကိုက မိုက္ရိုင္းတာပါ ညီမေလးရာ ေခ်ာဒီးေခ်ာဒီး ဘာညာေပါ့။
အဲ့ဒီမွာ ဘာေျပာလာသလဲဆိုေတာ့ ရဘူးတဲ့.. ဒီအတိုင္းဖုန္းနဲ႔လာမေခ်ာ့နဲ႔ .. လူကိုယ္တိုင္လာေခ်ာ့ေခ်တဲ့။ အဲ့ဒါကေလ ဟိုဒင္း.. ေလ ဆိုပီး ဟိုေျပာဒီေျပာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာကို မရဘူးရယ္ ဒီေန႔ေသာႀကာေန႔ႀကီး ခုခ်က္ခ်င္းက်မ ဆီလာခဲ့ လာေခ်ာ့လာတဲ့အဟီး။ အာ! ငါမလာႏိုင္ဘူးထင္တယ္ဆိုပီး ေလွ်ာက္လွ်က္ေျပာ
ေတာ့ စကားမရွည္နဲ႔ ခုခ်က္ခ်င္း ဘူတာရံုသြားလက္မွတ္၀ယ္ပီးလိုက္လာပါတဲ့။ က်ေနာ္က အင္းမလုပ္အဲမလုပ္ျဖစ္ေနေတာ့ .. ဘာလဲရထားလက္မွတ္ေစ်းႀကီးလို႔မလား က်မရွင့္ကို တစ္၀က္ျပန္ေပးမယ္ဟုတ္ပီလားတဲ့။ အဲ့ဒီေတာ့မွ တစ္၀က္ေပးမွာ တကယ္ဆိုလာမယ္ေလလို႔ဟီဟိ။ ဘယ့္ႏွယ့္ သူနဲ႔က်ေနာ္က အေ၀းႀကီးဗ်။ ရထားလက္မွတ္ခ
က ေလယဥ္လက္မွတ္ခနီးနီးေစ်းႀကီးတာကိုး ဒါေႀကာင့္ မူေနတာ။ ဒါနဲ႔ပဲ ညေနဖက္ မႈန္မိႈင္းမိႈင္းရာသီဥတုမွာ ဂ်ာကင္အနက္ေရာင္ေလးတစ္ထည္ေကာက္စြပ္၊ဂ်င္းပန္တစ္ထည္နဲ႕ကင္းဘတ္ဖိနပ္ေကာက္၀တ္၊ အ၀တ္ပိုတစ္စံုေက်ာပိုင္းအိတ္ထဲထည့္ပီး ခင္ဗ်ားတို႔ ညီေလး ေမာင္ခ်မ္းရဲ႕ ခရီးရွည္ႀကီးစတင္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့။ လမ္းမွာ ရထားေတြ
ဟိုေျပာင္းဒီေျပာင္းစီးရေသးတာဆိုေတာ့ သူ႔ျမိဳ႕ေလးကို ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္က ညကိုးနာရီထိုးေနပီ။ တခါမွလည္းမေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာကို သြားေနရေတာ့ လူကလည္းရင္တထိတ္ထိတ္ရယ္။ ေသာက္တလႊဲတစ္ခုခုျဖစ္ပီး ရထားနဲ႔ဆက္လိုက္သြားမိရင္ ဒုကၡဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ပူပန္ေနရေတာ့ ကိုယ့္ေဘးခံုက ကုလားျဖဴမေလးစကားလာေျပာတာေတာင္
သိပ္အာရံုမထားႏိုင္ဘူး.. အင္း.. အဲ. နဲ႔ျဖစ္ေနတာ။ ေနာက္ဆံုးတုိတိုေျပာရရင္ ေရာက္သြားေရာဆိုပါေတာ့။ ရထားက ခဏေလးပဲရပ္ပီး ထြက္သြားတယ္။ အဲ့ဒီေတာျမိဳ႕ေလးက ဘူတာရံုအိုေလးထဲမွာ က်ေနာ္အူေႀကာင္ေႀကာင္နဲ႔ ဆင္းေနရစ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ကို လာႀကိဳမယ္ဆိုတဲ့ ညီမေလးက ဘယ္နားမွာမွန္းမသိဘူး။ ရာသီဥတုက အင္မတန္ႀကမ္း
လြန္းေတာ့ ဘူတာရံုအိုေလးက ျမဴႏွင္းေတြႀကားထဲမွာ ၀ိုးတ၀ါးရယ္၊ လူကလည္းရွင္းလို႔၊ တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာဆိုေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းလဲမသိဘူး။ အဲ့ဒီမွာ ဖုန္း၀င္လာတယ္။ ေကာက္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ရွင္ဘယ္မွာတံုး.. ရွင္ေျပာတဲ့ရထားက ထြက္သြားတာႀကာပီတဲ့။ ေနာက္ေတာက္ေတာက္စိတ္က ေပၚလာေတာ့.. ငါမလာျဖစ္ေတာ့ ညီမေလး
ေဆာရီးပါဟာ ဆိုပီး ေလွ်ာက္စေနမိေသးတယ္။
အဲ့လိုေျပာရင္း ျမဴေတြပိတ္ေနတဲ့ ဘူတာပလက္ေဖာင္းေပၚ မလွမ္းမကမ္းမွာ ဆံပင္တိုတိုနဲ႔ ဖုန္းကိုင္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ၀ိုးတ၀ါးလွမ္းျမင္လိုက္ရေတာ့ အသာေလးေျပးကပ္သြားပီး ၀ါးး ကနဲလွန္႔လိုက္ေတာ့ အူတူတူနဲ႔ႀကည့္ေနတယ္ဗ်။
စုစုေပါင္းတစ္ခါတိတိပဲျမင္ဖူးခဲ့ပီး ဖုန္းေပၚမွာပဲရင္းႏွီးခဲ့ရေတာ့ ၂ေယာက္လံုးက ေသခ်ာမွတ္မိတာမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ့္ရုပ္ကလည္း မွတ္မိခ်င္စရာမွမေကာင္းတာေလ။ ဆံပင္ဘုတ္သိုက္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး၊ မႈတ္ဆိတ္ေမႊးေတြနဲ႔ တရုတ္လူမိုက္ရုပ္ျဖစ္ေနတာဟီး။ ကိုဖိုးသက္ လားတဲ့။ အဲ့လိုလွမ္းေမးပီး မ်က္လႊာေလးခ်လို႔ရွက္ေနရွာတယ္။ အီေဖကိုယ္ကလည္း
သူ႔ကိုေခ်ာ့သလိုလိုနဲ႔ အတင္းဆြဲဖက္ပစ္လိုက္တယ္အဟိ။ ဖက္ရံုတင္ဘယ္ကမလဲ နမ္းပါ နမ္းပစ္တာ။ နားကိုေအးကေရာပဲ။ နဖူးကိုပါဗ်ာ။ ကိုယ့္ကိုစိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ညီမေလးကို အူျမဴးေနတဲ့စိတ္နဲ႔ေခ်ာ့တဲ့ သေဘာေပါ့ဟဲဟဲ။ က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနတာက သူ႔ကိုမ်က္နာခ်င္းဆိုင္ဆြဲဖက္ပီး နဖူးကိုနမ္းေတာ့ ေႀကာက္ကန္ ကန္တဲ့သေဘာနဲ႔
လက္၂ဖက္ကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ပီး တေထာင္ဆစ္ေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကိုေထာက္ထားတယ္။(သူ႔ခ်ိဳဗူးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထိသြားမွာစိုးလို႔ဟီး) ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းအဲ့လို ေသာင္းက်န္းလိုက္မိလို႔လားမသိဘူး က်ေနာ့္မ်က္နာကိုေသခ်ာမႀကည့္ရဲေတာ့ဘူး.. ေခါင္းေလးငံု႔ပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလးျဖစ္သြားတယ္။ အဲ့ဒီညက ျမဴေတြဘယ္ေလာက္ပိတ္သလဲ ဆိုရင္
ဘူတာရံုေလးထဲကေန လမ္းမ ေပၚကိုထြက္တာ လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့တယ္။ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ပီး ေလွ်ာက္လိုက္တာ ေတာအုပ္ကေလးဖက္ကိုေရာက္သြားႀကေသးတယ္။ မနည္းကို ျမိဳ႕ထဲဖက္ကို လမ္းေႀကာင္းရွာပီး ထြက္ခဲ့ရတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္အေနအထားက အိပ္မက္ထဲမွာလိုလို ဘာလိုလိုႀကီးရယ္။ ျမိဳ႕ထဲကို ျဖတ္ပီးလမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့အခါ
ေဘးကေန ခုန္ဆြဆြနဲ႔ သူ႔ကိုေနာက္ေျပာင္ရင္း က်ေနာ္က အူျမဴးလာေပမယ့္ သူကေတာ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ခိုးႀကည့္တာကလႊဲပီး ရွက္ရွက္နဲ႔ မ်က္လႊာေလးခ်လို႔ဗ်။
၂ေယာက္သား ျမိဳ႕လယ္ေခါင္ကိုျဖတ္ေလွ်ာက္ပီး တစ္ဖက္ျခမ္းမွာရွိတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြအေနမ်ားတဲ့ ရပ္ကြက္ကေလးထဲက သူ႔အိမ္ေလးဆီေရာက္သြားႀကေရာဆိုပါေတာ့။
သူ႔အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကေလးခ် ေရခ်ိဳးခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းလိုက္ျပေပးတယ္။ က်ေနာ္ေရမိုးခ်ိဳးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူက ထမင္းဟင္းေတြေႏြးေနတယ္။ ထမင္းစားေတာ့ ဟင္းေတြက ပဲနီေလးဟင္းခ်ိဳ၊ခ်ဥ္ေပါင္ေႀကာ္၊ငါးပိေကာင္၊အဲ့လိုဟင္းေတြဗ်ာ။ ဗမာစာငတ္ငတ္နဲ႔လွိမ့္တြယ္ေတာ့ ျပံဳးစိစိနဲ႔ႀကည့္ေနတယ္။ ဗမာလက္ဖက္ေျခာက္ခတ္ထားတဲ့ေရေႏြးႀကမ္း
ေလးပါ ပါေသးတယ္။၊(ျပန္ေျပာရင္း သြားရည္ယိုတာဟီး) သူနဲ႔အိမ္တူတူငွါးေနတဲ့ ကုလားျဖဴမ၂ေယာက္နဲ႔လည္း မိတ္ဆက္ေပးဘာညာေပါ့။ စားေသာက္ပီးစီးေတာ့ သူက သိမ္းဆည္းေဆးေႀကာေနတယ္။ က်ေနာ့္ကို ေရေႏြးႀကမ္းမတ္ခြက္တစ္ခြက္ထည့္ေပးပီးအေပၚတက္ႏွင့္တဲ့။ ဒါနဲ႔သူ႔အိပ္ခန္းထဲျပန္တက္လာခဲ့တယ္။ ၃ထပ္အိမ္အေပၚဆံုးထပ္မွာဗ်။ သူ႔စာႀကည့္စားပြဲေပၚမွာစာအုပ္
ေတြ ေတြ႔တာနဲ႔ ဟိုေမႊဒီေမႊလုပ္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္အရမ္းသေဘာက်တဲ့ ဂ်က္(ကြမ္းျခံကုန္း) ရဲ႕ သေရာ္စာေပါင္းခ်ဳပ္၂အုပ္ေတြ႕တာနဲ႔ ေကာက္ဖတ္လိုက္၊ ေရေႏြးႀကမ္းေမႊးေမႊးေလးေမာ့လိုက္နဲ႔ ဇိမ္ေတြ႕ေနတာေပါ့။ ခဏေနေတာ့ ရထားစီးလာတာမို႔ လူကေညာင္းလာတာနဲ႔ သူ႔အိပ္ယာေပၚတက္ပီး လွဲရင္း စာႀကည့္မီးအုပ္ေဆာင္းေလးဖြင့္ပီး ဆက္ဖတ္ေနမိတယ္။
အိပ္ယာက ၂ေယာက္အိပ္ကုတင္ႀကီးဗ်။ ေတာ္ေတာ္ေလးသန္႔ရွင္းတယ္ ေစာင္ေတြေကာ၊အိပ္ယာခင္းေတြေကာ ျဖဴဆြတ္ေမႊးပ်ံ႕ေနတာပဲ။ ေႏြးကလည္းေႏြးေတာ့ အိပ္ရတာဇိမ္ရွိလိုက္တာ။
သိပ္မႀကာပါဘူး တံခါးဖြင့္သံႀကားလိုက္ရလို႔ လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ သူ၀င္လာတယ္။
နက္ဖန္မနက္ နန္းႀကီးသုတ္စားမလား၊မုန္႔ဟင္းခါး စားမလားတဲ့။ အို ဘာရရအကုန္အုပ္မယ္လို႔ဟီး။ အခန္းထဲ၀င္လာပီး ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္။ ေျခလက္ေဆး၊မ်က္နာသစ္၊သြားတိုက္ပီးေတာ့ ကုတင္ဟိုဖက္အျခမ္းကို တက္လာပီး သူ႔ဖာသာစာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႔ႏွပ္ရင္း က်ေနာ့္ကို စကားလွမ္းလွမ္းေျပာတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း စာဖတ္လိုက္ သူနဲ႔အာလူးဖုတ္လိုက္ေပါ့။
အဲ့လို ေလပစ္လိုက္ႀကတာ လူက ငိုက္သလိုလိုျဖစ္လာလို႔ နာရီလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေသာက္တလႊဲ မနက္၂နာရီ ကဲ! အိပ္ခ်င္လာပီ မနက္မွဆက္ေျပာမယ္ ငါဘယ္မွာအိပ္ရမွာလဲ ညီမေလး.. ဧည့္ခန္းက ဒုတိယထပ္မွာမလား ေစာင္ထူထူေတာ့ေပးဟာ တအားေအးတယ္ ဆိုပီးေမးလိုက္ေတာ့.. က်ေနာ့္ကို ခပ္တည္တည္နဲ႔တစ္ခ်က္စိုက္ႀကည့္လာတယ္။ ပီးေတာ့ သူ႔ဖက္အျခမ္းမွာသူ
ခြထားတဲ့ ဖက္လံုးကို အိပ္ယာအလယ္တည့္တည့္ သူနဲ႔ က်ေနာ္ႀကားမွာ ခ်ထားလိုက္ရင္း..
ဒီမွာပဲ အိပ္လိုက္ေတာ့ .. တဲ့
က်ေနာ္ကလည္း လူတစ္မ်ိဳးရယ္။ တျခားသူေတြဆို အူျမဴးခ်င္ျမဴး.. ဒါမွမဟုတ္ အာ! ေကာင္းပါ့မလား ဆိုပီး မူခ်င္မူလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘာမွရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းကို ျပန္ေျပာမေနတာ။ ေအး ပီးေကာ ဆိုပီး ေျခရင္းက ေစာင္ကိုဆြဲျခံဳပီး စာႀကည့္မီးအုပ္ေဆာင္းေလးေထာက္ကနဲ ဆြဲပိတ္ပီး အိပ္ပစ္လိုက္တာ တံုးကနဲပဲ။
က်ေနာ့္ဘ၀မွာ ႀကိဳက္ခဲ့သမွ် မိန္းမေတြအကုန္လံုး စာဖတ္တဲ့၀ါသနာရွိသူေတြခ်ည္းပဲ။ ေျပာရရင္ စေရြးကိုက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔သိတဲ့အတိုင္းပဲ စာသမားေတြက စာမဖတ္တဲ့လူဆို အထင္ကိုမႀကီးတတ္ႀကဘူး။ စာအုပ္သမားေတြရဲ႕ ၀ါသနာကစာအုပ္ေတြတင္မကဘူး ရုပ္ရွင္၊ဂီတ ဘာညာအစရွိသျဖင့္ေနာက္္ ဆက္
တြဲေလးေတြပါလာတတ္ႀကေသးတယ္မဟုတ္လား။ အဲ့ဒီလို၀ါသနာတူ ဘာသာရပ္တူျခင္းေတြ႔လိုက္ရင္ သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ။ အင္မတန္ခင္မင္ရင္းႏွီးတတ္ႀကတာထံုးစံပဲ။ အဲ့ဒီ၀ါသနာတူလူ၂ေယာက္က ဖိုနဲ႔မ ျဖစ္ေနႀကတယ္ဆိုပါေတာ့.. သူတို႔၂ေယာက္ဆံုႀကတဲ့ေနရာက လူမ်ိဳးတူေတြမရွိတဲ့ အေ၀းႀကီးမွာဆိုပါေတာ့..
ဘာေတြျဖစ္ကုန္မယ္ထင္သလဲဗ်ာ? ဟုတ္ကဲ့ အဲ့ဒီေမးခြန္းရဲ႕အေျဖက က်ေနာ္ခုေျပာျပမယ့္ဇာတ္လမ္းပါပဲ။
သူ႔ကိုဘယ္မွာ စပီးသိခဲ့သလဲဆိုေတာ့ ဗမာေတြမ်ားတဲ့ေနရာေဒသတစ္ခုမွာသိခဲ့တယ္လို႔ပဲ လြယ္လြယ္ေျပာလိုက္ရေအာင္။ အခမ္းအနားတစ္ခုမွာသိခဲ့တယ္ေပါ့။ ဖုန္းနံပါတ္ေလးဘာေလးလဲလွယ္မိခဲ့တယ္။ ဒီေလာက္ပါပဲ။
ကိစၥပီးေတာ့ က်ေနာ္လည္း ကိုယ့္ေတာျမိဳ႕ေလးဆီကိုယ္ျပန္ခဲ့ပီး ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး အဆက္အသြယ္လုပ္မိႀကေရာ။ တက္စ္မက္ေဆ့ခ်္ေလးဘာေလးပို႔၊ တစ္ခါတစ္ေလဖုန္းေျပာ စာအေႀကာင္းေပအေႀကာင္းေလးေတြဟိုအာဒီအာလုပ္တယ္ဆိုပါေတာ့။ ဟိုလိုမ်ိဳး အီစီကလီထုတာ
ဘာညာမဟုတ္ပူးေနာ္။ ေဘာ္ဒါက႑သက္သက္ပဲ။ ဖြန္ေႀကာင္ရေအာင္လည္း သူ႔ကိုတစ္ခါပဲျမင္ဖူးခဲ့ေတာ့ ဘယ္လိုရုပ္ဆိုတာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမမွတ္မိဘူးရယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ခင္မင္လာရတဲ့အေႀကာင္းကလည္း ဒီလိုဗ်။ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္စလံုးက ကိုယ့္ျမိဳ႕မွာကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲဗမာဆိုတာရွိတဲ့အေနအထားမ်ိဳး။
ဘာအသိုင္းအ၀ုိင္းမွကိုမရွိတဲ့ဘ၀ေတြကိုး။ ဒီေတာ့ ဗမာလိုေသာက္တင္းေလးဘာေလးတုပ္၊ ဟိုေျပာဒီေျပာေလးလုပ္ခ်င္ရင္ေတာင္ ဒီလိုပဲဖုန္းေခၚပီး အာလူးဖုတ္ေနရတယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ရာသီဥတုဆိုး၀ါးတဲ့ ေဆာင္းရာသီကာလတစ္ခုေရာက္လာတယ္။ က်ေနာ္လည္းအထီးက်န္တာအေႀကာင္းျပပီး အရက္ခ်ည္းလိွမ့္ေသာက္ေနတာေပါ့။
အဲ့လိုနဲ႔တစ္ရက္မွာ မူးမူးနဲ႔သူ႔ကိုဖုန္းထဲကေန ကေလာ္ဆဲလိုက္ေကာဟီး။(ေသာက္က်င့္တန္ခ်က္ကအဲ့လိုရယ္) ဒါနဲ႔စိတ္ေကာက္ပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္။
၃-၄ရက္ေလာက္ ဒီအတိုင္းပစ္ထားလိုက္ပီး တစ္ရက္ေတာ့ မေနႏိုင္ပဲ ဖုန္းေခၚပီး ေခ်ာ့ရတာေပါ့ေလ။ ငါကိုက မိုက္ရိုင္းတာပါ ညီမေလးရာ ေခ်ာဒီးေခ်ာဒီး ဘာညာေပါ့။
အဲ့ဒီမွာ ဘာေျပာလာသလဲဆိုေတာ့ ရဘူးတဲ့.. ဒီအတိုင္းဖုန္းနဲ႔လာမေခ်ာ့နဲ႔ .. လူကိုယ္တိုင္လာေခ်ာ့ေခ်တဲ့။ အဲ့ဒါကေလ ဟိုဒင္း.. ေလ ဆိုပီး ဟိုေျပာဒီေျပာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာကို မရဘူးရယ္ ဒီေန႔ေသာႀကာေန႔ႀကီး ခုခ်က္ခ်င္းက်မ ဆီလာခဲ့ လာေခ်ာ့လာတဲ့အဟီး။ အာ! ငါမလာႏိုင္ဘူးထင္တယ္ဆိုပီး ေလွ်ာက္လွ်က္ေျပာ
ေတာ့ စကားမရွည္နဲ႔ ခုခ်က္ခ်င္း ဘူတာရံုသြားလက္မွတ္၀ယ္ပီးလိုက္လာပါတဲ့။ က်ေနာ္က အင္းမလုပ္အဲမလုပ္ျဖစ္ေနေတာ့ .. ဘာလဲရထားလက္မွတ္ေစ်းႀကီးလို႔မလား က်မရွင့္ကို တစ္၀က္ျပန္ေပးမယ္ဟုတ္ပီလားတဲ့။ အဲ့ဒီေတာ့မွ တစ္၀က္ေပးမွာ တကယ္ဆိုလာမယ္ေလလို႔ဟီဟိ။ ဘယ့္ႏွယ့္ သူနဲ႔က်ေနာ္က အေ၀းႀကီးဗ်။ ရထားလက္မွတ္ခ
က ေလယဥ္လက္မွတ္ခနီးနီးေစ်းႀကီးတာကိုး ဒါေႀကာင့္ မူေနတာ။ ဒါနဲ႔ပဲ ညေနဖက္ မႈန္မိႈင္းမိႈင္းရာသီဥတုမွာ ဂ်ာကင္အနက္ေရာင္ေလးတစ္ထည္ေကာက္စြပ္၊ဂ်င္းပန္တစ္ထည္နဲ႕ကင္းဘတ္ဖိနပ္ေကာက္၀တ္၊ အ၀တ္ပိုတစ္စံုေက်ာပိုင္းအိတ္ထဲထည့္ပီး ခင္ဗ်ားတို႔ ညီေလး ေမာင္ခ်မ္းရဲ႕ ခရီးရွည္ႀကီးစတင္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့။ လမ္းမွာ ရထားေတြ
ဟိုေျပာင္းဒီေျပာင္းစီးရေသးတာဆိုေတာ့ သူ႔ျမိဳ႕ေလးကို ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္က ညကိုးနာရီထိုးေနပီ။ တခါမွလည္းမေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာကို သြားေနရေတာ့ လူကလည္းရင္တထိတ္ထိတ္ရယ္။ ေသာက္တလႊဲတစ္ခုခုျဖစ္ပီး ရထားနဲ႔ဆက္လိုက္သြားမိရင္ ဒုကၡဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ပူပန္ေနရေတာ့ ကိုယ့္ေဘးခံုက ကုလားျဖဴမေလးစကားလာေျပာတာေတာင္
သိပ္အာရံုမထားႏိုင္ဘူး.. အင္း.. အဲ. နဲ႔ျဖစ္ေနတာ။ ေနာက္ဆံုးတုိတိုေျပာရရင္ ေရာက္သြားေရာဆိုပါေတာ့။ ရထားက ခဏေလးပဲရပ္ပီး ထြက္သြားတယ္။ အဲ့ဒီေတာျမိဳ႕ေလးက ဘူတာရံုအိုေလးထဲမွာ က်ေနာ္အူေႀကာင္ေႀကာင္နဲ႔ ဆင္းေနရစ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ကို လာႀကိဳမယ္ဆိုတဲ့ ညီမေလးက ဘယ္နားမွာမွန္းမသိဘူး။ ရာသီဥတုက အင္မတန္ႀကမ္း
လြန္းေတာ့ ဘူတာရံုအိုေလးက ျမဴႏွင္းေတြႀကားထဲမွာ ၀ိုးတ၀ါးရယ္၊ လူကလည္းရွင္းလို႔၊ တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာဆိုေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းလဲမသိဘူး။ အဲ့ဒီမွာ ဖုန္း၀င္လာတယ္။ ေကာက္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ရွင္ဘယ္မွာတံုး.. ရွင္ေျပာတဲ့ရထားက ထြက္သြားတာႀကာပီတဲ့။ ေနာက္ေတာက္ေတာက္စိတ္က ေပၚလာေတာ့.. ငါမလာျဖစ္ေတာ့ ညီမေလး
ေဆာရီးပါဟာ ဆိုပီး ေလွ်ာက္စေနမိေသးတယ္။
အဲ့လိုေျပာရင္း ျမဴေတြပိတ္ေနတဲ့ ဘူတာပလက္ေဖာင္းေပၚ မလွမ္းမကမ္းမွာ ဆံပင္တိုတိုနဲ႔ ဖုန္းကိုင္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ၀ိုးတ၀ါးလွမ္းျမင္လိုက္ရေတာ့ အသာေလးေျပးကပ္သြားပီး ၀ါးး ကနဲလွန္႔လိုက္ေတာ့ အူတူတူနဲ႔ႀကည့္ေနတယ္ဗ်။
စုစုေပါင္းတစ္ခါတိတိပဲျမင္ဖူးခဲ့ပီး ဖုန္းေပၚမွာပဲရင္းႏွီးခဲ့ရေတာ့ ၂ေယာက္လံုးက ေသခ်ာမွတ္မိတာမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ့္ရုပ္ကလည္း မွတ္မိခ်င္စရာမွမေကာင္းတာေလ။ ဆံပင္ဘုတ္သိုက္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး၊ မႈတ္ဆိတ္ေမႊးေတြနဲ႔ တရုတ္လူမိုက္ရုပ္ျဖစ္ေနတာဟီး။ ကိုဖိုးသက္ လားတဲ့။ အဲ့လိုလွမ္းေမးပီး မ်က္လႊာေလးခ်လို႔ရွက္ေနရွာတယ္။ အီေဖကိုယ္ကလည္း
သူ႔ကိုေခ်ာ့သလိုလိုနဲ႔ အတင္းဆြဲဖက္ပစ္လိုက္တယ္အဟိ။ ဖက္ရံုတင္ဘယ္ကမလဲ နမ္းပါ နမ္းပစ္တာ။ နားကိုေအးကေရာပဲ။ နဖူးကိုပါဗ်ာ။ ကိုယ့္ကိုစိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ညီမေလးကို အူျမဴးေနတဲ့စိတ္နဲ႔ေခ်ာ့တဲ့ သေဘာေပါ့ဟဲဟဲ။ က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနတာက သူ႔ကိုမ်က္နာခ်င္းဆိုင္ဆြဲဖက္ပီး နဖူးကိုနမ္းေတာ့ ေႀကာက္ကန္ ကန္တဲ့သေဘာနဲ႔
လက္၂ဖက္ကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ပီး တေထာင္ဆစ္ေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကိုေထာက္ထားတယ္။(သူ႔ခ်ိဳဗူးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထိသြားမွာစိုးလို႔ဟီး) ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းအဲ့လို ေသာင္းက်န္းလိုက္မိလို႔လားမသိဘူး က်ေနာ့္မ်က္နာကိုေသခ်ာမႀကည့္ရဲေတာ့ဘူး.. ေခါင္းေလးငံု႔ပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလးျဖစ္သြားတယ္။ အဲ့ဒီညက ျမဴေတြဘယ္ေလာက္ပိတ္သလဲ ဆိုရင္
ဘူတာရံုေလးထဲကေန လမ္းမ ေပၚကိုထြက္တာ လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့တယ္။ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ပီး ေလွ်ာက္လိုက္တာ ေတာအုပ္ကေလးဖက္ကိုေရာက္သြားႀကေသးတယ္။ မနည္းကို ျမိဳ႕ထဲဖက္ကို လမ္းေႀကာင္းရွာပီး ထြက္ခဲ့ရတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္အေနအထားက အိပ္မက္ထဲမွာလိုလို ဘာလိုလိုႀကီးရယ္။ ျမိဳ႕ထဲကို ျဖတ္ပီးလမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့အခါ
ေဘးကေန ခုန္ဆြဆြနဲ႔ သူ႔ကိုေနာက္ေျပာင္ရင္း က်ေနာ္က အူျမဴးလာေပမယ့္ သူကေတာ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ခိုးႀကည့္တာကလႊဲပီး ရွက္ရွက္နဲ႔ မ်က္လႊာေလးခ်လို႔ဗ်။
၂ေယာက္သား ျမိဳ႕လယ္ေခါင္ကိုျဖတ္ေလွ်ာက္ပီး တစ္ဖက္ျခမ္းမွာရွိတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြအေနမ်ားတဲ့ ရပ္ကြက္ကေလးထဲက သူ႔အိမ္ေလးဆီေရာက္သြားႀကေရာဆိုပါေတာ့။
သူ႔အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကေလးခ် ေရခ်ိဳးခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းလိုက္ျပေပးတယ္။ က်ေနာ္ေရမိုးခ်ိဳးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူက ထမင္းဟင္းေတြေႏြးေနတယ္။ ထမင္းစားေတာ့ ဟင္းေတြက ပဲနီေလးဟင္းခ်ိဳ၊ခ်ဥ္ေပါင္ေႀကာ္၊ငါးပိေကာင္၊အဲ့လိုဟင္းေတြဗ်ာ။ ဗမာစာငတ္ငတ္နဲ႔လွိမ့္တြယ္ေတာ့ ျပံဳးစိစိနဲ႔ႀကည့္ေနတယ္။ ဗမာလက္ဖက္ေျခာက္ခတ္ထားတဲ့ေရေႏြးႀကမ္း
ေလးပါ ပါေသးတယ္။၊(ျပန္ေျပာရင္း သြားရည္ယိုတာဟီး) သူနဲ႔အိမ္တူတူငွါးေနတဲ့ ကုလားျဖဴမ၂ေယာက္နဲ႔လည္း မိတ္ဆက္ေပးဘာညာေပါ့။ စားေသာက္ပီးစီးေတာ့ သူက သိမ္းဆည္းေဆးေႀကာေနတယ္။ က်ေနာ့္ကို ေရေႏြးႀကမ္းမတ္ခြက္တစ္ခြက္ထည့္ေပးပီးအေပၚတက္ႏွင့္တဲ့။ ဒါနဲ႔သူ႔အိပ္ခန္းထဲျပန္တက္လာခဲ့တယ္။ ၃ထပ္အိမ္အေပၚဆံုးထပ္မွာဗ်။ သူ႔စာႀကည့္စားပြဲေပၚမွာစာအုပ္
ေတြ ေတြ႔တာနဲ႔ ဟိုေမႊဒီေမႊလုပ္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္အရမ္းသေဘာက်တဲ့ ဂ်က္(ကြမ္းျခံကုန္း) ရဲ႕ သေရာ္စာေပါင္းခ်ဳပ္၂အုပ္ေတြ႕တာနဲ႔ ေကာက္ဖတ္လိုက္၊ ေရေႏြးႀကမ္းေမႊးေမႊးေလးေမာ့လိုက္နဲ႔ ဇိမ္ေတြ႕ေနတာေပါ့။ ခဏေနေတာ့ ရထားစီးလာတာမို႔ လူကေညာင္းလာတာနဲ႔ သူ႔အိပ္ယာေပၚတက္ပီး လွဲရင္း စာႀကည့္မီးအုပ္ေဆာင္းေလးဖြင့္ပီး ဆက္ဖတ္ေနမိတယ္။
အိပ္ယာက ၂ေယာက္အိပ္ကုတင္ႀကီးဗ်။ ေတာ္ေတာ္ေလးသန္႔ရွင္းတယ္ ေစာင္ေတြေကာ၊အိပ္ယာခင္းေတြေကာ ျဖဴဆြတ္ေမႊးပ်ံ႕ေနတာပဲ။ ေႏြးကလည္းေႏြးေတာ့ အိပ္ရတာဇိမ္ရွိလိုက္တာ။
သိပ္မႀကာပါဘူး တံခါးဖြင့္သံႀကားလိုက္ရလို႔ လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ သူ၀င္လာတယ္။
နက္ဖန္မနက္ နန္းႀကီးသုတ္စားမလား၊မုန္႔ဟင္းခါး စားမလားတဲ့။ အို ဘာရရအကုန္အုပ္မယ္လို႔ဟီး။ အခန္းထဲ၀င္လာပီး ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္။ ေျခလက္ေဆး၊မ်က္နာသစ္၊သြားတိုက္ပီးေတာ့ ကုတင္ဟိုဖက္အျခမ္းကို တက္လာပီး သူ႔ဖာသာစာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႔ႏွပ္ရင္း က်ေနာ့္ကို စကားလွမ္းလွမ္းေျပာတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း စာဖတ္လိုက္ သူနဲ႔အာလူးဖုတ္လိုက္ေပါ့။
အဲ့လို ေလပစ္လိုက္ႀကတာ လူက ငိုက္သလိုလိုျဖစ္လာလို႔ နာရီလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေသာက္တလႊဲ မနက္၂နာရီ ကဲ! အိပ္ခ်င္လာပီ မနက္မွဆက္ေျပာမယ္ ငါဘယ္မွာအိပ္ရမွာလဲ ညီမေလး.. ဧည့္ခန္းက ဒုတိယထပ္မွာမလား ေစာင္ထူထူေတာ့ေပးဟာ တအားေအးတယ္ ဆိုပီးေမးလိုက္ေတာ့.. က်ေနာ့္ကို ခပ္တည္တည္နဲ႔တစ္ခ်က္စိုက္ႀကည့္လာတယ္။ ပီးေတာ့ သူ႔ဖက္အျခမ္းမွာသူ
ခြထားတဲ့ ဖက္လံုးကို အိပ္ယာအလယ္တည့္တည့္ သူနဲ႔ က်ေနာ္ႀကားမွာ ခ်ထားလိုက္ရင္း..
ဒီမွာပဲ အိပ္လိုက္ေတာ့ .. တဲ့
က်ေနာ္ကလည္း လူတစ္မ်ိဳးရယ္။ တျခားသူေတြဆို အူျမဴးခ်င္ျမဴး.. ဒါမွမဟုတ္ အာ! ေကာင္းပါ့မလား ဆိုပီး မူခ်င္မူလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘာမွရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းကို ျပန္ေျပာမေနတာ။ ေအး ပီးေကာ ဆိုပီး ေျခရင္းက ေစာင္ကိုဆြဲျခံဳပီး စာႀကည့္မီးအုပ္ေဆာင္းေလးေထာက္ကနဲ ဆြဲပိတ္ပီး အိပ္ပစ္လိုက္တာ တံုးကနဲပဲ။
Comments
Post a Comment