အဝါေရာင္စိုက္ခင္း ၁၆
ဒါနဲ႔သူခ်ိန္းတဲ့ျမိဳ႕ကိုေနာက္တေန႔ ညရွစ္နာရီေလာက္ေရာက္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့ေလ။ ထံုးစံအတိုင္း တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာဆိုေတာ့ လူက အူေႀကာင္ေႀကာင္ရယ္။
ကားဂိတ္ထဲေရာက္ေတာ့ သူေပၚမလာေသးဘူး။ ဂိုက္ေပးႀကမ္းပီး အားကစားအင္းက်ီအျပာေရာင္မွာ အျဖဴစင္းလက္ရွည္တစ္ထည္နဲ႔ ဂ်င္းပန္အပါး၊ ေဘာကန္ဖိနပ္ေလာက္ပဲ၀တ္သြားမိတဲ့ က်ေနာ္ခ်မ္းလို႔ ခိုက္ခုိက္တုန္ေနပီ။ (အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ အဲ့ဒီ၀တ္စံုနဲ႔ဆို ကိုယ့္ကိုကိုယ္
ခ်ာတိတ္ရုပ္ေပါက္ေနတာလို႔ ခပ္ထင္ထင္ကိုးဗ်အဟီး ဆံပင္ကိုခပ္တိုတိုညွပ္ပီး ဂ်ဲလ္ေတြနဲ႔ေထာင္ထားေသးတာဟိဟိ) နာရီ၀က္ေလာက္ေနမွ ကားဂိတ္တစ္ဖက္အျခမ္းကေန ညီမေလးအေျပးအလႊား၀င္လာတာေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သိုးေမႊးဦးထုပ္ ဘယ္ရီကတ္ပ္လိုဟာေလးေဆာင္း ေလာင္းကုတ္အနက္ေရာင္ေလးနဲ႔ဗ်။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အတင္း
ေျပးဖက္ပီး က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကိုပါးနဲ႔အပ္ပီး ဖက္ထားတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ မတုန္မလႈပ္ေက်ာက္ရုပ္။ (ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးေပါ့ေလ) ဗိုက္ဆာေနပီလား အကို လို႔ေမးလာေတာ့ ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္မိတယ္။ ဒါနဲ႔ ကားဂိတ္ေရွ႕က တကၠစီ တစ္စီးေပၚေကာက္တက္လိုက္ပီး ဘုမသိဘာမသိ
ျမိဳ႕မွာဆိုေတာ့ကာ တရုတ္ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္ကို ပို႔ေပးပါလို႔ကားသမားကို သူ႔ဖာသူေျပာလိုက္တယ္။ ထမင္းဆိုင္ေရာက္ေတာ့ လူေတြက အျပည့္။ ငရွဥ့္ကို ငရုတ္ေကာင္းနဲ႔အျကြပ္ေႀကာ္ထားတာရယ္၊ အမဲသားကို ဟင္းသီးဟင္းရြက္ စီခၽြမ္းေဆာ့စ္နဲ႔ေရာေႀကာ္ထားတာရယ္၊ ဟင္းရည္
တစ္ခြက္ရယ္ သူ႔ဖာသူမွာလိုက္တယ္။ (အကုန္လံုးက်ေနာ့္အႀကိဳက္ေတြဗ်) ဟင္းေတြေရာက္မလာခင္ ညီမေလးက စကားေတြတတြတ္တြတ္ေဖာင္ဖြဲ႕ေနေပမယ့္လို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ တံုဏွိဘာေ၀ရယ္။ အလုပ္ကိစၥနဲ႔မေန႔ကထဲက တစ္ျမိဳ႕ပီးတစ္ျမိဳ႕ကားနဲ႔ပတ္ေမာင္းေနရတာ အတူပါလာတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက
ဒီဖက္တိုင္းေျပမွာ ကားမေမာင္းဖူးေတာ့ သူပဲေမာင္းခဲ့ရတယ္။ ပင္ပန္းလို္က္တာအကိုရာေပါ့။ ဒီျမိဳ႕ကိုလည္းမေရာက္ဖူးေတာ့ GPS အားကိုးနဲ႔ေမာင္းလာတာ လမ္းမွာစမ္းတ၀ါး၀ါးပဲ၊ ျမိဳ႕ထဲ၀င္လာေတာ့လည္း ဘတ္စ္ကားကလႊဲပီး တျခားကား၀င္ခြင့္မျပဳတဲ့လမ္းေတြကို စြတ္၀င္ေမာင္းလာတာ ကင္မရာနဲ႔မိလို႔
ဒဏ္ေႀကးေတြေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ားေဆာင္ရေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕ ဘာညာေတြေပါ့ဗ်ာ။ ခုလည္း တည္းမယ့္ေဟာ္တယ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို ငါနင္တို႔နဲ႔ညစာမစားႏိုင္ေတာ့ဘူးနားေတာ့မယ္လို႔ ဘတ္ပီးခ်က္ခ်င္း ေျခလ်င္လစ္လာခဲ့တာသိလားေပါ့။ သူကသာ တျပံဳးျပံဳးနဲ႔
ဆက္တိုက္ ေတာ္ကီေတြပစ္ေနေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ စြပ္ျပဳတ္ပန္းကန္ထဲက ဟင္းရည္ေတြကိုပဲစိုက္ႀကည့္ပီး တစ္ဇြန္းခ်င္းခပ္ေသာက္ေနတာ။ အဖက္ကို ျပန္မလုပ္ပူးဟီဟိ။ (ေမာင္ခ်မ္း မူႏြဲ႕ေနဟန္ေလးမ်က္စိထဲျမင္ေယာင္ႀကည့္ႀကပါ ညီအကိုတို႔)
အဲ့လိုလုပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ခေလးတစ္ေယာက္ကို ႀကည့္ေနတဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ အႀကည့္မ်ိဳးနဲ႔ႀကည့္ပီး ဖုန္းထုတ္၊ ဒံုပတ္ေတြဘာေတြရိုက္ယူသြားေသးတယ္ မသာမေလး။
ႏႈတ္ခမ္းႀကီးက စူတူတူနဲ႔ ခ်စ္စရာႀကီးအဟီးတဲ့ဗ်ာ။ ထမင္းေတြဟင္းေတြေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ္က အားရပါးရေလြးေနသေလာက္ သူကေတာ့ တို႔ကနန္းဆိတ္ကနန္းပဲ။ စားေသာက္ပီးလို႔ ပက္ဆံရွင္းမယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္က ငါေပးမယ္လုပ္ေတာ့ သူက အသာေနစမ္းပါ ညီမေလးက ကန္ပနီစားရိတ္နဲ႔လာတာ
ေဘလ္ျပန္တင္လိုက္ရံုပဲ ျငိမ္ျငိမ္ေနလိုက္ဆိုပီး လုရွင္းသြားတယ္။ စားပီးေတာ့ ဆိုင္ထဲက ထထြက္လာႀကတယ္။ ဘာဆက္လုပ္ႀကရမွန္းမသိေတာ့ဘူးရယ္။ ဦးတည္ရာမဲ့ လမ္းေပၚမွာ တိတ္တဆိတ္ပဲေလွ်ာက္ေနမိႀကတယ္ေပါ့ေလ။ အဲ့လိုေလွ်ာက္ေနႀကရင္း သူကစကားစလာတယ္။ အကိုရာ မိုးတအားခ်ဳပ္ေနပီ ညီမေလးလည္းနားခ်င္လာပီ။
နက္ဖန္လည္း အလုပ္ကိစၥနဲ႔ခရီးဆက္ရဦးမယ္ ေဟာ္တယ္ျပန္မွျဖစ္မယ္တဲ့။ ဒါဆိုလည္း ျပန္ေလလို႔။ အကိုဘယ္လိုလုပ္မွာတံုး။ ညီမေလး ေဟာ္တယ္ဘြတ္ကင္လုပ္ကထဲက ၂ေယာက္ခန္းလုပ္ထားလိုက္တယ္။ အကိုလည္း ျပန္မေနပါနဲ႔ အေ၀းႀကီး လာပါ ညီမေလးေနာက္အသာေလးလိုက္ခဲ့ လိုက္မယ္မလားတဲ့။ က်ေနာ္ဘာမွျပန္မေျပာမိဘူးအဟီး။
ဒါနဲ႔သူတည္းတဲ့ေဟာ္တယ္ေရာက္သြားေရာဆိုပါေတာ့။ အခန္းတံခါးေသာ့ဖြင့္တဲ့ ကဒ္က ၂ခုယူထားေတာ့ က်ေနာ့္ကိုတစ္ကဒ္ေပးပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေဟာ္တယ္ေပၚထက္လာခိုင္းတယ္။ (သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြေတြ႕သြားမွာစိုးလို႔ တူတူတြဲမ၀င္ဘူး) ခပ္တည္တည္နဲ႔အခန္းထဲေရာက္သြားႀကေရာဆိုပါေတာ့။ လူက အူေႀကာင္ေႀကာင္ႀကီးရယ္။
သူက ေလာင္းကုတ္ကိုခၽြတ္ခ် အ၀တ္ေတြေကာက္ ကက္လဲေနတဲ့ အထိ က်ေနာ့္မွာ မတ္တပ္ႀကီးရပ္လို႔ေပါ့။ အဲ့ဒီေနာက္ ညီမေလးက ေခါင္းေဆာင္းထားတဲ့ သိုးေမႊးဦးထုပ္ေလးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။ ဆံပင္အရွည္ေတြက ၀ဲကနဲက်လာတာကိုးဗ်။ ဒီေနရာမွာ တစ္ခုရွင္းျပမွရေတာ့မယ္ထင္တယ္။ ဟိုးအရင္က သူ႔
ဆံပင္ေတြက ဂုတ္၀ဲေလး ဆံတိုမေလးဗ်။ အဲ့ဒီတံုးက က်ေနာ္ေျပာခဲ့ဖူးတာတစ္ခုရွိတယ္။ ငါကြာ ဒီေလာက္ကိုယ္လံုးလွတဲ့ေကာင္မေလးကို ေလးဖက္ေထာက္ပီး လုပ္ရင္း ဆံပင္ေတြကို ပိုနီေတးလ္ခ်ည္ထားတာကို ဆြဲဆြဲပီးေဆာင့္ခ်င္တာလို႔။ ညီမေလးဆံပင္က တိုစိစိေလးဆိုေတာ့ အဲ့ဒီဆႏၵေလး ဘယ္ေတာ့မွမျပည့္ေတာ့ တစ္ခုခုလိုေနသလိုပဲဟာလို႔။
သူကလည္း ဆံပင္ရွည္မႀကိဳက္ေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ခဲ့ဘူးဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။ ခုမေတြ႕တာ လေပါင္းမ်ားစြာႀကာခဲ့ေတာ့ ဆံပင္ေတြဒီေလာက္ရွည္ေနမွန္း ဘြားကနဲသတိထားလိုက္မိရေတာ့ လူကိုစိတ္ထဲဖ်င္းကနဲျဖစ္သြားတယ္။ အဲ့ဒါကို ဒင္းေလးကလည္း သိပံုရပါတယ္။ ၀ဲကနဲက်လာတဲ့ဆံပင္ေတြကို ခါလိုက္ရင္း ျပံဳးစိစိနဲ႔မ်က္စပစ္ျပလာလို႔ မျမင္ခ်င္ဟန္ေဆာင္
ေနလိုက္ရေသးတယ္။ ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ အကိုလည္း အေ၀းႀကီးက လာရတာ ေအးေဆးအိပ္ယာေပၚတက္လွဲပီးနားလိုက္ေလတဲ့။ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္သြားေရာ။ က်ေနာ္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ ကုတင္ေပၚတက္လွဲ တီဗီေလးဖြင့္ပီး ဟိုႀကည့္ဒီႀကည့္ေပါ့။ ခဏေနေတာ့ ေမႊးကနဲအနံ႔ေလးနဲ႔ ညီမေလး က်ေနာ့္ေဘးနားေရာက္လာတယ္။
ေညာင္းတယ္ဗ်ာ ဟိုဖက္တိုးစမ္းပါ ဆိုပီး လာလွဲအိပ္ကေရာ။ ေနာက္ထပ္ မိနစ္အတန္ႀကာတဲ့အထိ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ပဲ အသားခ်င္းလည္းမထိပဲ အိပ္ယာေပၚမွာ ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္လွဲပီး ျငိမ္ေနႀကတယ္။
ေတာ္ေတာ္ႀကီးႀကာလာေတာ့ က်ေနာ္လည္း မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးအဟီး။ တီဗီကို ေကာက္ပိတ္လိုက္ပီး ၀ုန္းကနဲေကာက္ထ၊ ညီမေလးကိုတက္ခြပစ္လိုက္ေတာ့တာပဲ။ သူ႔ခမ်ာ ပက္လက္ကေလးလွန္ေနရာကေန မ်က္လံုးေလးျပဴးပီး က်ေနာ့္ကိုေမာ့ႀကည့္ေနရွာတာ ဟိဟိ။ က်ေနာ္လည္း ဘာမွကိုရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းမေျပာေတာ့ပဲ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း
ေတ့ပီး အေသစုပ္ေတာ့တာေပါ့။ က်ေနာ့္ကို အတင္းျပန္ဖက္လာတဲ့ ညီမေလးက တစ္ကိုယ္လံုးကို တုန္တက္ေနတာသတိထားလိုက္မိတယ္။ (က်ေနာ္က သိကၡာေတာ္ရဆရာေတာ္ႀကီးအထွာလုပ္ေနေတာ့ ဒီလိုလုပ္လာေတာ့မယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင့္ထားမိေတာ့ဘူးဆိုလားဗ်ာဟီး ရွင္က မာနခဲႀကီးဆိုေတာ့လည္း မေမွ်ာ္လင့္ရဲေတာ့ဘူးေပါ့ ကိုဖိုးသက္ေလးရာတဲ့ခြိ)
ည၀တ္အိပ္အင္းက်ီကို အတင္းဆြဲဟ မထိရတာႀကာပီျဖစ္တဲ့ ခ်ိဳဗူးအိအိေထြးေထြးႀကီးေတြကို အတင္းစို႔၊လက္နဲ႔ေခ်၊ လူႀကမ္းႀကီးဇာတ္ကိုခင္းေတာ့တာကိုး။ တရွဴးရွဴးနဲ႔ ေအာက္ပိုင္းကို ဆက္ဆင္းသြားပီး အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကိုပါ အားရပါးရလွ်က္ပစ္လိုက္တာ (ထံုးစံအတိုင္း ဘာမွမလွ်က္လိုက္ရဘူး အာေခါင္ျခစ္ေအာ္ တြန္႔လိမ္တြန္႔လိမ္နဲ႔ ပီးသြားတယ္ဗ်ား)
ပီးတာနဲ႔ ကိုင္းကြာဆိုပီး က်ေနာ့္ဒံုးပ်ံကို အတင္းဆြဲထုတ္(ေဘာင္းဘီအရွည္ကို ဘယ္လိုခၽြတ္ပစ္လိုက္မိမွန္းေတာင္မမွတ္မိလိုက္ပူးဟီး) တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲ ထိုးထည့္ပလိုက္တာ ညီမေလးခမ်ာ အေမေရ!! လို႔ကို ကုန္းေအာ္လာလို႔ ပါးစပ္ကို အတင္းလက္၀ါးနဲ႔အုပ္လိုက္ရတယ္။ ၀င္သြားတာနဲ႔ မညွာမတာကို ပစ္ပ်က္ေဆာင့္ေတာ့တာ။
တဖုန္းဖုန္း တဖန္းဖန္းနဲ႔ေနတာပဲ။ ငတ္ထားတာလည္းႀကာလွပီကိုးဗ်။ မလုပ္ရတာႀကာလို႔လားမသိဘူး ေကာင္းထွာဗ်ာ။ ၁၅မိနစ္ေလာက္ ဆက္တိုက္မနားတမ္းေဆာင့္လိုက္တာ အရမ္းပီးခ်င္လာလို႔ မေအာင့္ႏိုင္လာေတာ့ဘူး။ ေကာင္းလြန္းလို႔ က်ေနာ့္ပါးစပ္က ညည္းသံေတြထြက္တဲ့အထိ ေအာ္လာမိတယ္။ က်ေနာ္ပီးခ်င္လာတာကိုရိပ္မိသြားတဲ့ ညီမေလးက
သူ႔ဖာသူ ေအာ္ဟစ္ပီး ေအာက္ကေနေကာ့ေပးေနရင္းက အကို.. ရွီးးး ဒီရက္ေတြက ေဆ့ဖ္မျဖစ္ပူးေနာ္ အျပင္ကိုဆြဲထုတ္ေပးပါ အဟားး ဆိုပီးေအာ္ေျပာလာလို႔ အားရပါးရ ၄-၅ခ်က္ေလာက္ေဆာင့္ပီးတာနဲ႔ အျပင္ကိုထုတ္ပီး ပန္းပစ္လိုက္တာ ဘယ္ေလာက္မ်ား အရွိန္ျပင္းလဲဆိုရင္ ဗိုက္ေပၚပန္းတာ ဟုိးအေပၚက လည္ပင္းေတြအထိျပြတ္ကနဲစင္ကုန္တယ္အဟီးဟီး။
နားထဲကေလေတြဘာေတြထြက္ တ၀ီ၀ီေတြျမည္တဲ့အထိ လူကို အရွိန္တက္သြားတာဟီဟိ။ သန္႔ရွင္းေရးေတြဘာေတြလုပ္ပီး ၂ေယာက္သား ဖင္တံုးလံုးဖက္အိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ထိ ၂ေယာက္လံုးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က ျကြက္သားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနႀကတံုး။ အဲ့လိုမွိန္းေနႀကရင္း ဟိုးအရင္ကလို သူ႔ကို က်ေနာ္ ေက်ာပြတ္ေပးေနလိုက္ရင္း ခရီးကပမ္း ဟိုဒင္းကလည္းႀကမ္း
ထားတဲ့ အရွိန္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားႀကတယ္။ မနက္၃နာရီေလာက္ႀကေတာ့ ၂ေယာက္လံုးတေရးႏိုးလာႀကေရာ။ မိုးလင္းတာနဲ႔သူက ခရီးဆက္ထြက္ေတာ့မွာေလ။ နည္းနည္းလည္း ျပန္လန္းလာႀကပီဆိုေတာ့ကာ အိပ္ယာထဲက ခဏထ ေရေလးဘာေလးေသာက္ေနႀကတံုး ညီမေလးက ရီေ၀ေ၀ေလးႀကည့္ပီး ေျပက်ေနတဲ့ သူ႔ဆံပင္မရွည္တရွည္ေလးကို ပိုနီေတးလ္ေလး
ျဖစ္ေအာင္ ခ်ည္လိုက္တယ္။ အိပ္ယာေပၚပက္လက္လွန္ေနတဲ့ က်ေနာ္ ေပၚအုပ္မိုးပီးနမ္းတယ္၊ တစ္ကိုယ္လံုးကိုနမ္းတာ၊ နားရြက္ နဖူး ႏႈတ္ခမ္း လည္ပင္း ရင္ဘတ္ အကုန္လံုးရြရြ ရြရြနဲ႔နမ္း ေအာက္ကိုဆင္းတယ္။ ဒံုးပ်ံကို စုပ္တယ္ အႀကာႀကီးပဲ ဇိမ္ဆြဲပီးစုပ္တာ။ လည္ေခ်ာင္းဟိုးအထဲထိေရာက္သြားေအာင္ ထိုးထိုးထည့္ပစ္တယ္။ က်ေနာ့္မွာ ထြန္႔ထြန္႔ကိုလူးေနတာာေပါ့ဗ်ာ။
သူ႔ဖာသူအားရပီဆိုေတာ့မွ ျမင္းတက္စီးတယ္။ ေမႊတယ္။ တက္ပီးေဆာင့္ေနရင္း ခုမွပဲ အေနေတာ္ျဖစ္သြားတယ္ အကိုရာ ခုနက ေကာင္းေပမယ့္ ေသေတာ့မလိုပဲ ခံရတာတဲ့။ ျပံဳးစိစိနဲ႔ တစ္ခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ရင္းေျပာေနတာ။ ေနာက္ေတာ့ ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္ေဆာင့္၊ ေက်ာေပးပီး က်ေနာ့္ေျခသလံုးေတြကို လက္နဲ႔ကိုင္ပီးခပ္ျမန္ျမန္ေဆာင့္ရင္း ပီးသြားျပန္တယ္။
သူပီးသြားေတာ့မွ ေမာေနတဲ့ အသံေလးနဲ႔ ဆံပင္ေတြကိုခ်ည္ထားေပးတယ္ကြာ ဆြဲပီးေဆာင့္ခ်င္တာဆိုတဲ့။ က်ေနာ္လည္းလႊားကနဲထထိုင္ ေလးဖက္ကုန္းထားေပးတဲ့ သူ႔အေနာက္နားေလးဖက္ေထာက္ပီး ထည့္ေတာ့တာေပါ့။ ရက္စက္တယ္ဗ်ာ။ ေစးပိုင္တင္းႀကပ္ေနတာ။ ဖင္ႀကီးကလည္း ေျပာင္းတင္းတင္းအိစက္စက္ႀကီးရယ္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ခ်ည္ထားတဲ့ မရွည့္တရွည္
ဆံပင္ေလးေတြကို လက္တစ္ဖက္ကဆြဲ၊ က်န္တဲ့တစ္ဖက္က ဖင္ေျပာင္ႀကီးကို တဖန္းဖန္းနဲ႔ ခပ္ဆဆေလးရိုက္ပီး ေဆာင့္ေတာ့တာေပါ့။ ေကာင္းထွာဗ်ာဟီဟိ။ သူကလည္း အားေပးအားေျမွာက္ရယ္။ ဆံပင္ကို အေသဆြဲပီးဗ်င္းေတာ့ ေသပါပီအကိုရယ္ ရက္စက္လိုက္တာ အကိုရယ္ ဘာညာနဲ႔ စြတ္ေအာ္တာကိုး။ ေအာ္ေလေလႀကမ္းေလေလဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း
သိသားပဲ။ ေနာက္ဆံုးဘယ္ေလာက္ထိႀကမ္းလာသလဲဆိုရင္ ဆံပင္ေတြခ်ည္ထားတဲ့ ႀကိဳးေလးက ျပဳတ္ပ်က္ထြက္၊ အကုန္ေျပကုန္တာ။ က်ေနာ္လည္း တအားေဆာင့္ေနရာကေန သူ႔ေက်ာေပၚေမွာက္ခ်၊ နားရြက္ေလးကိုက္၊ ခ်ိဳဗူး၂လံုးကို လွမ္းေခ်ပီး ကပ္တိုးေလးဆက္ေဆာင့္ရင္းဇိမ္ယူေနလိုက္ေသးတယ္။ ေတာ္ေတာ္ႀကီးႀကာလာမွ မရေတာ့ဘူး။
ခါးကိုျပန္မတ္ ဆံပင္ကိုမဆြဲေတာ့ပဲ ဖင္တံုးႀကီး၂ျခမ္းကို လက္၂ဖက္နဲ႔ ေခ်မႊပီး ဆီးခံုနဲ႔တင္ပါး တေျဖာင္းေျဖာင္းရိုက္မိတဲ့ အထိ အေသေဆာင့္ရင္း ပီးခ်င္လာလို႔ ဒံုးပ်ံကိုဆြဲထုတ္ ဖင္၂ျခမ္းအလယ္တည့္တည့္ညွပ္ပီး ပြတ္ရင္း ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။
ညီမေလးလည္း တစ္ကိုယ္လံုးတြန္႔လိမ္တြန္႔လိမ္လုပ္ရင္း ပီးသြားတယ္။ (သူ႔အက်င့္တစ္ခုက ေလးဖက္ေထာက္ခံေနရင္း ရႈံပြပြျဖစ္လာပီး ပီးတတ္သလို က်ေနာ့္ဟာႀကီးဆြဲထုတ္လိုက္ရင္လည္း ဟာကနဲျဖစ္ပီး တစ္ခ်ီပီးတတ္တယ္ဆိုလား)
ပီးသြားတာနဲ႔ ေျခပစ္လက္ပစ္ပဲ။ ညီမေလးလည္း ေမွာက္လွ်က္ကေလး။ က်ေနာ္လည္း သူ႔အေပၚကေနဖိလို႔ ေမွာက္ေနမိတယ္။ ခဏေနေတာ့ သူထပီးေရမိုးခ်ိဳးတယ္။ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက မနက္စာ စားဖို႔ဆင္းခဲ့ပါဆိုပီးလွမ္းေခၚေတာ့ ဆင္းစားတယ္။ က်ေနာ္က မွိန္းရင္းက်န္ခဲ့တယ္ေပါ့ဗ်ာ။
မနက္စာ စားပီးတာနဲ႔ သူျပန္တက္လာပီး အထုပ္ေတြအပိုးေတြျပင္တယ္။ က်ေနာ့္ကိုနမ္းတယ္။ မ်က္ရည္ေလး၀ဲ၀ဲရယ္။ သူ႔ဘဏ္ကဒ္ကို ပက္ဆံအိတ္ထဲက ထုတ္ပီး က်ေနာ္ျပန္ေပးေတာ့ ေခါင္းခါတယ္။ က်ေနာ္က အတင္းျပန္ယူဖို႔ေျပာတယ္။ ကဒ္ထဲက ေငြပမာဏက က်ေနာ္၃-၄ႏွစ္သံုးေတာင္မကုန္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ဟာႀကီး ျပန္ယူသြားပါလို႔။
သူက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ ရွင္ဘယ္လို လူစားမွန္းက်မ သိပါတယ္အကိုရယ္.. ဒါေႀကာင့္လည္း မေတာ္တဆ အေရးႀကံဳခဲ့ရင္ သံုးလို႔ရေအာင္ေပးထားခဲ့တာပါ..ဒါဟာေစာ္ကားရာေရာက္မွန္းက်မ သိတယ္.. ဒါေပမယ့္ က်မ ရွင့္ကို ခ်စ္တယ္အကိုတဲ့..ရွင္ဒုကၡေရာက္ေနတာကိုလည္းမႀကည့္ရက္ဘူး.. မသံုးခ်င္ရင္လည္း မသံုးပါနဲ႔ အဲ့ဒီကဒ္ကလည္း ေနာက္၃လအတြင္း သက္တမ္းကုန္သြားမွာပါ..
ပူမေနနဲ႔ေတာ့.. ဘဏ္က က်မကို ကဒ္အသစ္ျပန္ပို႔လာလိမ့္မယ္ .. အမွတ္တရသာ သိမ္းထားေပေတာ့ လို႔ေျပာရင္း သူ႕ခရီးေဆာင္အိတ္ကေလးကို ဆြဲလို႔ ငိုမဲ့မဲ့မ်က္နာေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေျခဖ်ားေထာက္ပီး ပါးကိုရႊတ္ကနဲနမ္းတယ္။ အကိုက က်မ အေဖနဲ႔တေထရာထဲပဲ အမူအက်င့္ေတြကတစ္ထပ္ထဲရယ္ လို႔ေျပာရင္း ခပ္ယဲ့ယဲ့ျပံဳးရင္း
ခ်ာကနဲလွည့္ အခန္းထဲက ထြက္သြားခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္မွာသာ ငူေငါင္ေငါင္နဲ႔ ဟိုတယ္ခန္းထဲ က်န္ခဲ့ရတာေပါ့။
ဒါပါပဲဗ်ာ။ က်ေနာ္သူ႔ကို အဲ့ဒါေနာက္ဆံုးေတြ႕ခဲ့တာပဲ။ အဲ့ဒီကိစၥေတြျဖစ္ခဲ့တာ အေတာ္ႀကာသြားခဲ့ပီ။ သူက်ေနာ့္ကို ဖုန္းေတြဘာေတြသိပ္မဆက္ေတာ့သလို ဘာဆိုဘာမွလည္း သိပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ နားလည္ရခက္တဲ့ က်ေနာ့္ကို အရႈံးေပးသြားခဲ့တာမ်ိဳးလားမသိပါဘူး။
ေရလက္ႀကားတစ္ဖက္က တိုင္းေျပမွာ သူရွိေနမွန္းေတာ့က်ေနာ္သိတယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ကိုယ္ရုန္းကန္ေနဆဲပါ။ တခါတေလေတာ့လည္း သူထားခဲ့တဲ့ သက္တမ္းကုန္ေနတဲ့ ဘဏ္ကဒ္ေလးကို ထုတ္ထုတ္ႀကည့္မိတယ္။ သတိရပါတယ္။ သူက သတိရရင္ ၀င္လာခဲ့ေလ ေတြ႕ႀကတာေပါ့လို႔ေတာ့ေျပာသြားတယ္။
သူကိုယ္တိုင္ ဒီဖက္ကိုလာျဖစ္ရင္လည္း အကိုနဲ႔ခ်ိန္းႀကမယ္ေလတဲ့။ (လမ္းႀကံဳရင္ ၀င္စားသြားပါ ေပါ့ ဟီဟိ ေအာ၀တၳဳနာမည္ႀကီး) ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းသြားခဲ့သလိုပါပဲေလ။ ဟာသေဖာက္ရရင္ လကုန္ရက္ေတြမွာ ကုန္တိုက္က ေလာ္လီကားႀကီးေရာက္မလာေတာ့တာကိုေတာ့ အလြမ္းဆံုးပဲဗ်ာ အဟီး။ မညာတမ္း၀န္ခံရရင္
က်ေနာ္ဟာ စိတၱဇေကာင္တစ္ေကာင္ပါ။ ကုလားျဖဴစကားတစ္လံုးရွိတယ္ဗ်ာ။ အပါ့ကိုေတာင္ေျပာဖူးေသးတယ္ထင္တယ္။ လိင္တူႀကိဳက္တယ္ လိင္ကြဲႀကိဳက္တယ္ ဆိုတဲ့စကားလံုးေတြအျပင္ ပညာတတ္ဥာဏ္ရွိတဲ့ လူေတြကိုမွအုပ္ခ်င္တဲ့ စိတၱဇရွိတဲ့ လိင္စိတ္တစ္မ်ိဳး(လိင္ကြဲကိုေျပာတာေနာ္အဟီး) ရွိသတဲ့။ သူေကာ က်ေနာ္ပါ အဲ့လိုစိတ္မ်ိဳးရွိေနပံုရတယ္ဗ်။
ထို႔အတူပဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မသိစိတ္မွာ ေႀကာက္လန္႔ေနႀကတယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဒါနဲ႔ပဲ ေသာင္တင္ေရမက်အေျခေနတစ္ခုနဲ႔ ဒီလိုပဲျဖစ္သြားခဲ့ႀကတယ္။
အခု က်ေနာ္သူ႔ကိုလြမ္းတယ္ဗ်ာ။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္ဒီကိုယ္ေတြ႕မွာေရးျပခဲ့တာကို ေသခ်ာဖတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔သတိထားမိေလာက္တဲ့ ခုလို ဒီဇင္ဘာလကုန္ခါနီးရက္ေတြဆို နင့္နင့္သည္းညည္းသတိရေနတယ္။ အ၀ါေရာင္စိုက္ခင္းေတြထဲ ေျပးလႊားခဲ့ဖူးတာေတြ၊ ဘူတာရံုအိုေလးထဲ ပထမဆံုးစေတြ႕တဲ့ညက ျမဴေတြပိတ္ေနခဲ့တာေတြ၊
ဘတ္စ္ဒရိုင္ဘာ အမ်ိဳးသမီးက နင္တို႔က ေမာင္ႏွမေတြလားလို႔ အေမးခံရတာကို အသံေလးတစာစာနဲ႔ တဟားဟားေအာ္ရယ္ခဲ့တဲ့ သူ႔ဟန္ပန္ေလးေတြ၊ နီညိဳေရာင္သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြဖံုးေနတဲ့ ေတာအုပ္ေလးထဲလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တာေတြ၊ ၀ိုင္မူးမူးနဲ႔ ေတာျမိဳ႕ေလးအလယ္က ေႀကးရုပ္ႀကီးေပၚ အတင္းတြယ္တက္တဲ့ ညီမေလးရဲ႕ ခပ္ဆိုးဆိုးဟန္ပန္ေလးေတြ၊ ေလေတြတ၀ွီး၀ွီး
တိုက္ ေအးစက္ပီးခိုက္ခိုက္တုန္ေနတဲ့ ႀကားက အဲ့ဒီျမိဳ႕ေလးရဲ႕နာမည္ေက်ာ္ တရုတ္ေပ်ာ္ပြဲစားရံုကို ညသန္းေခါင္သြားပီး ဘဲကင္နဲ႔ေခါက္ဆြဲပူပူတစ္ခြက္စီ စားဖူးခဲ့ႀကတာေတြ၊ ျမိဳ႕ကေလးကို ရစ္ေခြစီးဆင္းေနတဲ့ တူးေျမာင္းေလးေဘးက သစ္လံုးအိမ္ဘီယာဆိုင္ေလးမွာထိုင္ရင္း ေရကူးေနတဲ့ ဘဲငန္းအုပ္ကေလးေတြကို တူတူထိုင္ေငးရင္းေရာက္တတ္ရာရာေျပာဖူးခဲ့တာေတြ၊
သူ႔အိမ္ေလးထဲ ၂ေယာက္ထဲကမၻာေလးလုပ္ခဲ့စဥ္က အာလူးနဲ႔အမဲသားဟင္းခ်က္ပီး နံျပားဖုတ္ေကၽြးေတာ့ ဟိုက္! ေရလည္မိုက္ပါလားလို႔ မ်က္လံုးေလးျပဴးျပပီး သေဘာက်ခဲ့တာေတြ(နံျပားကမီးကၽြမ္းေနတယ္ဗ်ာ) ဒီျမိဳ႕ေလးမွာပဲ အေျခခ်ခ်င္တယ္ ေက်ာင္းပီးလို႔ အလုပ္အကိုင္အဆင္ေျပရင္ ဒီျမိဳ႕မွာပဲ အိမ္တစ္လံုး၀ယ္ပီးေနရမလားလို႔ အဲ့ဒါ အကိုက်မကို ယူမလားဟင္..
လို႔ေျပာရင္း အင္း ဘာမွလဲမဆိုင္ပါလား အဟီး ဆိုပီး သူ႔ဖာသူေလွ်ာခ်သြားတတ္တာေတြ အစရွိသျဖင့္ အရာရာအားလံုးကို သတိရမိပါရဲ႕ ညီအကိုတို႔ရာ။ က်ေနာ္ဒီရက္ပိုင္း သူရွိခဲ့ဖူးတဲ့ အဲ့ဒီျမိဳ႕ကေလးကို သြားလည္ဖို႔စဥ္းစားမိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အ၀ါေရာင္စိုက္ခင္းထဲ အေဖာ္မပါပဲ တစ္ေယာက္ထဲ ဘယ္လိုခြန္အားမ်ိဳးနဲ႔ေလွ်ာက္သြားရပါ့မလဲ၊ ဘူတာရံုအိုေလးထဲ က်ေနာ့္ကို
လာႀကိဳေနမယ့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္မွမရွိေတာ့တာေလ။ က်ေနာ္သတၱိမရွိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ပဲ မသြားေတာ့ဘူးလို႔ဆံုးျဖတ္မိခဲ့ပါတယ္။
သူကေကာ က်ေနာ့္ကို သတိရေနမလားလို႔ ေရာ္ရမ္းမွန္းဆမိပါတယ္။ တစ္ဖက္ကမ္းမွာ သူ႔ဘ၀နဲ႔သူေပ်ာ္ေနမွာေပါ့ဗ်ာ။ ေရွာင္ဇလီေဇး လမ္းမေပၚက ပလက္ေဖာင္းကဖီးတစ္ခုခုမွာ သူ႔လို ကမၻာေက်ာ္တကၠသိုလ္ကထြက္လာတဲ့ ထိပ္တန္းဦးေဏွာက္ပိုင္ရွင္ ပညာတတ္အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ၀ိုင္အနီျမံဳ႕ရင္း ပညာတတ္
ေတြေျပာတတ္တဲ့စကားေတြေျပာေနမွာေပါ့ေလ။ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္တို႔ခဏခဏေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ ရိုတြန္းကေဖးမွာ သူ႔ရဲ႕ဒီဇင္ဘာအားလပ္ရက္ေတြကို အေဖာ္တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ သြားထိုင္ရင္း စာအေႀကာင္းေပအေႀကာင္းေတြ ေလကန္ေနႀကမလားပဲ။ ဗမာေျပက ဖြတ္ေမာ္ဒန္ ဆရာတစ္ေယာက္ေရးဖူးတဲ့ ၀တၳဳထဲက ဇာတ္သိမ္းစာေႀကာင္းနဲ႔ပဲ ဒီကိုယ္ေတြ႕ကို
ပိတ္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။
"မေတာ္တဆပါပဲကေလးေရ.. ငါတို႔လူ႔ဘ၀မွာဆံုခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတာ"
အေတြးေႀက ေႀကေနတဲ့
မာယာေကာ့ဖ္စခ်မ္း
ကားဂိတ္ထဲေရာက္ေတာ့ သူေပၚမလာေသးဘူး။ ဂိုက္ေပးႀကမ္းပီး အားကစားအင္းက်ီအျပာေရာင္မွာ အျဖဴစင္းလက္ရွည္တစ္ထည္နဲ႔ ဂ်င္းပန္အပါး၊ ေဘာကန္ဖိနပ္ေလာက္ပဲ၀တ္သြားမိတဲ့ က်ေနာ္ခ်မ္းလို႔ ခိုက္ခုိက္တုန္ေနပီ။ (အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ အဲ့ဒီ၀တ္စံုနဲ႔ဆို ကိုယ့္ကိုကိုယ္
ခ်ာတိတ္ရုပ္ေပါက္ေနတာလို႔ ခပ္ထင္ထင္ကိုးဗ်အဟီး ဆံပင္ကိုခပ္တိုတိုညွပ္ပီး ဂ်ဲလ္ေတြနဲ႔ေထာင္ထားေသးတာဟိဟိ) နာရီ၀က္ေလာက္ေနမွ ကားဂိတ္တစ္ဖက္အျခမ္းကေန ညီမေလးအေျပးအလႊား၀င္လာတာေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သိုးေမႊးဦးထုပ္ ဘယ္ရီကတ္ပ္လိုဟာေလးေဆာင္း ေလာင္းကုတ္အနက္ေရာင္ေလးနဲ႔ဗ်။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အတင္း
ေျပးဖက္ပီး က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကိုပါးနဲ႔အပ္ပီး ဖက္ထားတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ မတုန္မလႈပ္ေက်ာက္ရုပ္။ (ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးေပါ့ေလ) ဗိုက္ဆာေနပီလား အကို လို႔ေမးလာေတာ့ ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္မိတယ္။ ဒါနဲ႔ ကားဂိတ္ေရွ႕က တကၠစီ တစ္စီးေပၚေကာက္တက္လိုက္ပီး ဘုမသိဘာမသိ
ျမိဳ႕မွာဆိုေတာ့ကာ တရုတ္ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္ကို ပို႔ေပးပါလို႔ကားသမားကို သူ႔ဖာသူေျပာလိုက္တယ္။ ထမင္းဆိုင္ေရာက္ေတာ့ လူေတြက အျပည့္။ ငရွဥ့္ကို ငရုတ္ေကာင္းနဲ႔အျကြပ္ေႀကာ္ထားတာရယ္၊ အမဲသားကို ဟင္းသီးဟင္းရြက္ စီခၽြမ္းေဆာ့စ္နဲ႔ေရာေႀကာ္ထားတာရယ္၊ ဟင္းရည္
တစ္ခြက္ရယ္ သူ႔ဖာသူမွာလိုက္တယ္။ (အကုန္လံုးက်ေနာ့္အႀကိဳက္ေတြဗ်) ဟင္းေတြေရာက္မလာခင္ ညီမေလးက စကားေတြတတြတ္တြတ္ေဖာင္ဖြဲ႕ေနေပမယ့္လို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ တံုဏွိဘာေ၀ရယ္။ အလုပ္ကိစၥနဲ႔မေန႔ကထဲက တစ္ျမိဳ႕ပီးတစ္ျမိဳ႕ကားနဲ႔ပတ္ေမာင္းေနရတာ အတူပါလာတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက
ဒီဖက္တိုင္းေျပမွာ ကားမေမာင္းဖူးေတာ့ သူပဲေမာင္းခဲ့ရတယ္။ ပင္ပန္းလို္က္တာအကိုရာေပါ့။ ဒီျမိဳ႕ကိုလည္းမေရာက္ဖူးေတာ့ GPS အားကိုးနဲ႔ေမာင္းလာတာ လမ္းမွာစမ္းတ၀ါး၀ါးပဲ၊ ျမိဳ႕ထဲ၀င္လာေတာ့လည္း ဘတ္စ္ကားကလႊဲပီး တျခားကား၀င္ခြင့္မျပဳတဲ့လမ္းေတြကို စြတ္၀င္ေမာင္းလာတာ ကင္မရာနဲ႔မိလို႔
ဒဏ္ေႀကးေတြေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ားေဆာင္ရေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕ ဘာညာေတြေပါ့ဗ်ာ။ ခုလည္း တည္းမယ့္ေဟာ္တယ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို ငါနင္တို႔နဲ႔ညစာမစားႏိုင္ေတာ့ဘူးနားေတာ့မယ္လို႔ ဘတ္ပီးခ်က္ခ်င္း ေျခလ်င္လစ္လာခဲ့တာသိလားေပါ့။ သူကသာ တျပံဳးျပံဳးနဲ႔
ဆက္တိုက္ ေတာ္ကီေတြပစ္ေနေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ စြပ္ျပဳတ္ပန္းကန္ထဲက ဟင္းရည္ေတြကိုပဲစိုက္ႀကည့္ပီး တစ္ဇြန္းခ်င္းခပ္ေသာက္ေနတာ။ အဖက္ကို ျပန္မလုပ္ပူးဟီဟိ။ (ေမာင္ခ်မ္း မူႏြဲ႕ေနဟန္ေလးမ်က္စိထဲျမင္ေယာင္ႀကည့္ႀကပါ ညီအကိုတို႔)
အဲ့လိုလုပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ခေလးတစ္ေယာက္ကို ႀကည့္ေနတဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ အႀကည့္မ်ိဳးနဲ႔ႀကည့္ပီး ဖုန္းထုတ္၊ ဒံုပတ္ေတြဘာေတြရိုက္ယူသြားေသးတယ္ မသာမေလး။
ႏႈတ္ခမ္းႀကီးက စူတူတူနဲ႔ ခ်စ္စရာႀကီးအဟီးတဲ့ဗ်ာ။ ထမင္းေတြဟင္းေတြေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ္က အားရပါးရေလြးေနသေလာက္ သူကေတာ့ တို႔ကနန္းဆိတ္ကနန္းပဲ။ စားေသာက္ပီးလို႔ ပက္ဆံရွင္းမယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္က ငါေပးမယ္လုပ္ေတာ့ သူက အသာေနစမ္းပါ ညီမေလးက ကန္ပနီစားရိတ္နဲ႔လာတာ
ေဘလ္ျပန္တင္လိုက္ရံုပဲ ျငိမ္ျငိမ္ေနလိုက္ဆိုပီး လုရွင္းသြားတယ္။ စားပီးေတာ့ ဆိုင္ထဲက ထထြက္လာႀကတယ္။ ဘာဆက္လုပ္ႀကရမွန္းမသိေတာ့ဘူးရယ္။ ဦးတည္ရာမဲ့ လမ္းေပၚမွာ တိတ္တဆိတ္ပဲေလွ်ာက္ေနမိႀကတယ္ေပါ့ေလ။ အဲ့လိုေလွ်ာက္ေနႀကရင္း သူကစကားစလာတယ္။ အကိုရာ မိုးတအားခ်ဳပ္ေနပီ ညီမေလးလည္းနားခ်င္လာပီ။
နက္ဖန္လည္း အလုပ္ကိစၥနဲ႔ခရီးဆက္ရဦးမယ္ ေဟာ္တယ္ျပန္မွျဖစ္မယ္တဲ့။ ဒါဆိုလည္း ျပန္ေလလို႔။ အကိုဘယ္လိုလုပ္မွာတံုး။ ညီမေလး ေဟာ္တယ္ဘြတ္ကင္လုပ္ကထဲက ၂ေယာက္ခန္းလုပ္ထားလိုက္တယ္။ အကိုလည္း ျပန္မေနပါနဲ႔ အေ၀းႀကီး လာပါ ညီမေလးေနာက္အသာေလးလိုက္ခဲ့ လိုက္မယ္မလားတဲ့။ က်ေနာ္ဘာမွျပန္မေျပာမိဘူးအဟီး။
ဒါနဲ႔သူတည္းတဲ့ေဟာ္တယ္ေရာက္သြားေရာဆိုပါေတာ့။ အခန္းတံခါးေသာ့ဖြင့္တဲ့ ကဒ္က ၂ခုယူထားေတာ့ က်ေနာ့္ကိုတစ္ကဒ္ေပးပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေဟာ္တယ္ေပၚထက္လာခိုင္းတယ္။ (သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြေတြ႕သြားမွာစိုးလို႔ တူတူတြဲမ၀င္ဘူး) ခပ္တည္တည္နဲ႔အခန္းထဲေရာက္သြားႀကေရာဆိုပါေတာ့။ လူက အူေႀကာင္ေႀကာင္ႀကီးရယ္။
သူက ေလာင္းကုတ္ကိုခၽြတ္ခ် အ၀တ္ေတြေကာက္ ကက္လဲေနတဲ့ အထိ က်ေနာ့္မွာ မတ္တပ္ႀကီးရပ္လို႔ေပါ့။ အဲ့ဒီေနာက္ ညီမေလးက ေခါင္းေဆာင္းထားတဲ့ သိုးေမႊးဦးထုပ္ေလးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။ ဆံပင္အရွည္ေတြက ၀ဲကနဲက်လာတာကိုးဗ်။ ဒီေနရာမွာ တစ္ခုရွင္းျပမွရေတာ့မယ္ထင္တယ္။ ဟိုးအရင္က သူ႔
ဆံပင္ေတြက ဂုတ္၀ဲေလး ဆံတိုမေလးဗ်။ အဲ့ဒီတံုးက က်ေနာ္ေျပာခဲ့ဖူးတာတစ္ခုရွိတယ္။ ငါကြာ ဒီေလာက္ကိုယ္လံုးလွတဲ့ေကာင္မေလးကို ေလးဖက္ေထာက္ပီး လုပ္ရင္း ဆံပင္ေတြကို ပိုနီေတးလ္ခ်ည္ထားတာကို ဆြဲဆြဲပီးေဆာင့္ခ်င္တာလို႔။ ညီမေလးဆံပင္က တိုစိစိေလးဆိုေတာ့ အဲ့ဒီဆႏၵေလး ဘယ္ေတာ့မွမျပည့္ေတာ့ တစ္ခုခုလိုေနသလိုပဲဟာလို႔။
သူကလည္း ဆံပင္ရွည္မႀကိဳက္ေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ခဲ့ဘူးဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။ ခုမေတြ႕တာ လေပါင္းမ်ားစြာႀကာခဲ့ေတာ့ ဆံပင္ေတြဒီေလာက္ရွည္ေနမွန္း ဘြားကနဲသတိထားလိုက္မိရေတာ့ လူကိုစိတ္ထဲဖ်င္းကနဲျဖစ္သြားတယ္။ အဲ့ဒါကို ဒင္းေလးကလည္း သိပံုရပါတယ္။ ၀ဲကနဲက်လာတဲ့ဆံပင္ေတြကို ခါလိုက္ရင္း ျပံဳးစိစိနဲ႔မ်က္စပစ္ျပလာလို႔ မျမင္ခ်င္ဟန္ေဆာင္
ေနလိုက္ရေသးတယ္။ ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ အကိုလည္း အေ၀းႀကီးက လာရတာ ေအးေဆးအိပ္ယာေပၚတက္လွဲပီးနားလိုက္ေလတဲ့။ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္သြားေရာ။ က်ေနာ္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ ကုတင္ေပၚတက္လွဲ တီဗီေလးဖြင့္ပီး ဟိုႀကည့္ဒီႀကည့္ေပါ့။ ခဏေနေတာ့ ေမႊးကနဲအနံ႔ေလးနဲ႔ ညီမေလး က်ေနာ့္ေဘးနားေရာက္လာတယ္။
ေညာင္းတယ္ဗ်ာ ဟိုဖက္တိုးစမ္းပါ ဆိုပီး လာလွဲအိပ္ကေရာ။ ေနာက္ထပ္ မိနစ္အတန္ႀကာတဲ့အထိ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ပဲ အသားခ်င္းလည္းမထိပဲ အိပ္ယာေပၚမွာ ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္လွဲပီး ျငိမ္ေနႀကတယ္။
ေတာ္ေတာ္ႀကီးႀကာလာေတာ့ က်ေနာ္လည္း မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးအဟီး။ တီဗီကို ေကာက္ပိတ္လိုက္ပီး ၀ုန္းကနဲေကာက္ထ၊ ညီမေလးကိုတက္ခြပစ္လိုက္ေတာ့တာပဲ။ သူ႔ခမ်ာ ပက္လက္ကေလးလွန္ေနရာကေန မ်က္လံုးေလးျပဴးပီး က်ေနာ့္ကိုေမာ့ႀကည့္ေနရွာတာ ဟိဟိ။ က်ေနာ္လည္း ဘာမွကိုရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းမေျပာေတာ့ပဲ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း
ေတ့ပီး အေသစုပ္ေတာ့တာေပါ့။ က်ေနာ့္ကို အတင္းျပန္ဖက္လာတဲ့ ညီမေလးက တစ္ကိုယ္လံုးကို တုန္တက္ေနတာသတိထားလိုက္မိတယ္။ (က်ေနာ္က သိကၡာေတာ္ရဆရာေတာ္ႀကီးအထွာလုပ္ေနေတာ့ ဒီလိုလုပ္လာေတာ့မယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင့္ထားမိေတာ့ဘူးဆိုလားဗ်ာဟီး ရွင္က မာနခဲႀကီးဆိုေတာ့လည္း မေမွ်ာ္လင့္ရဲေတာ့ဘူးေပါ့ ကိုဖိုးသက္ေလးရာတဲ့ခြိ)
ည၀တ္အိပ္အင္းက်ီကို အတင္းဆြဲဟ မထိရတာႀကာပီျဖစ္တဲ့ ခ်ိဳဗူးအိအိေထြးေထြးႀကီးေတြကို အတင္းစို႔၊လက္နဲ႔ေခ်၊ လူႀကမ္းႀကီးဇာတ္ကိုခင္းေတာ့တာကိုး။ တရွဴးရွဴးနဲ႔ ေအာက္ပိုင္းကို ဆက္ဆင္းသြားပီး အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကိုပါ အားရပါးရလွ်က္ပစ္လိုက္တာ (ထံုးစံအတိုင္း ဘာမွမလွ်က္လိုက္ရဘူး အာေခါင္ျခစ္ေအာ္ တြန္႔လိမ္တြန္႔လိမ္နဲ႔ ပီးသြားတယ္ဗ်ား)
ပီးတာနဲ႔ ကိုင္းကြာဆိုပီး က်ေနာ့္ဒံုးပ်ံကို အတင္းဆြဲထုတ္(ေဘာင္းဘီအရွည္ကို ဘယ္လိုခၽြတ္ပစ္လိုက္မိမွန္းေတာင္မမွတ္မိလိုက္ပူးဟီး) တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲ ထိုးထည့္ပလိုက္တာ ညီမေလးခမ်ာ အေမေရ!! လို႔ကို ကုန္းေအာ္လာလို႔ ပါးစပ္ကို အတင္းလက္၀ါးနဲ႔အုပ္လိုက္ရတယ္။ ၀င္သြားတာနဲ႔ မညွာမတာကို ပစ္ပ်က္ေဆာင့္ေတာ့တာ။
တဖုန္းဖုန္း တဖန္းဖန္းနဲ႔ေနတာပဲ။ ငတ္ထားတာလည္းႀကာလွပီကိုးဗ်။ မလုပ္ရတာႀကာလို႔လားမသိဘူး ေကာင္းထွာဗ်ာ။ ၁၅မိနစ္ေလာက္ ဆက္တိုက္မနားတမ္းေဆာင့္လိုက္တာ အရမ္းပီးခ်င္လာလို႔ မေအာင့္ႏိုင္လာေတာ့ဘူး။ ေကာင္းလြန္းလို႔ က်ေနာ့္ပါးစပ္က ညည္းသံေတြထြက္တဲ့အထိ ေအာ္လာမိတယ္။ က်ေနာ္ပီးခ်င္လာတာကိုရိပ္မိသြားတဲ့ ညီမေလးက
သူ႔ဖာသူ ေအာ္ဟစ္ပီး ေအာက္ကေနေကာ့ေပးေနရင္းက အကို.. ရွီးးး ဒီရက္ေတြက ေဆ့ဖ္မျဖစ္ပူးေနာ္ အျပင္ကိုဆြဲထုတ္ေပးပါ အဟားး ဆိုပီးေအာ္ေျပာလာလို႔ အားရပါးရ ၄-၅ခ်က္ေလာက္ေဆာင့္ပီးတာနဲ႔ အျပင္ကိုထုတ္ပီး ပန္းပစ္လိုက္တာ ဘယ္ေလာက္မ်ား အရွိန္ျပင္းလဲဆိုရင္ ဗိုက္ေပၚပန္းတာ ဟုိးအေပၚက လည္ပင္းေတြအထိျပြတ္ကနဲစင္ကုန္တယ္အဟီးဟီး။
နားထဲကေလေတြဘာေတြထြက္ တ၀ီ၀ီေတြျမည္တဲ့အထိ လူကို အရွိန္တက္သြားတာဟီဟိ။ သန္႔ရွင္းေရးေတြဘာေတြလုပ္ပီး ၂ေယာက္သား ဖင္တံုးလံုးဖက္အိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ထိ ၂ေယာက္လံုးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က ျကြက္သားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနႀကတံုး။ အဲ့လိုမွိန္းေနႀကရင္း ဟိုးအရင္ကလို သူ႔ကို က်ေနာ္ ေက်ာပြတ္ေပးေနလိုက္ရင္း ခရီးကပမ္း ဟိုဒင္းကလည္းႀကမ္း
ထားတဲ့ အရွိန္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားႀကတယ္။ မနက္၃နာရီေလာက္ႀကေတာ့ ၂ေယာက္လံုးတေရးႏိုးလာႀကေရာ။ မိုးလင္းတာနဲ႔သူက ခရီးဆက္ထြက္ေတာ့မွာေလ။ နည္းနည္းလည္း ျပန္လန္းလာႀကပီဆိုေတာ့ကာ အိပ္ယာထဲက ခဏထ ေရေလးဘာေလးေသာက္ေနႀကတံုး ညီမေလးက ရီေ၀ေ၀ေလးႀကည့္ပီး ေျပက်ေနတဲ့ သူ႔ဆံပင္မရွည္တရွည္ေလးကို ပိုနီေတးလ္ေလး
ျဖစ္ေအာင္ ခ်ည္လိုက္တယ္။ အိပ္ယာေပၚပက္လက္လွန္ေနတဲ့ က်ေနာ္ ေပၚအုပ္မိုးပီးနမ္းတယ္၊ တစ္ကိုယ္လံုးကိုနမ္းတာ၊ နားရြက္ နဖူး ႏႈတ္ခမ္း လည္ပင္း ရင္ဘတ္ အကုန္လံုးရြရြ ရြရြနဲ႔နမ္း ေအာက္ကိုဆင္းတယ္။ ဒံုးပ်ံကို စုပ္တယ္ အႀကာႀကီးပဲ ဇိမ္ဆြဲပီးစုပ္တာ။ လည္ေခ်ာင္းဟိုးအထဲထိေရာက္သြားေအာင္ ထိုးထိုးထည့္ပစ္တယ္။ က်ေနာ့္မွာ ထြန္႔ထြန္႔ကိုလူးေနတာာေပါ့ဗ်ာ။
သူ႔ဖာသူအားရပီဆိုေတာ့မွ ျမင္းတက္စီးတယ္။ ေမႊတယ္။ တက္ပီးေဆာင့္ေနရင္း ခုမွပဲ အေနေတာ္ျဖစ္သြားတယ္ အကိုရာ ခုနက ေကာင္းေပမယ့္ ေသေတာ့မလိုပဲ ခံရတာတဲ့။ ျပံဳးစိစိနဲ႔ တစ္ခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ရင္းေျပာေနတာ။ ေနာက္ေတာ့ ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္ေဆာင့္၊ ေက်ာေပးပီး က်ေနာ့္ေျခသလံုးေတြကို လက္နဲ႔ကိုင္ပီးခပ္ျမန္ျမန္ေဆာင့္ရင္း ပီးသြားျပန္တယ္။
သူပီးသြားေတာ့မွ ေမာေနတဲ့ အသံေလးနဲ႔ ဆံပင္ေတြကိုခ်ည္ထားေပးတယ္ကြာ ဆြဲပီးေဆာင့္ခ်င္တာဆိုတဲ့။ က်ေနာ္လည္းလႊားကနဲထထိုင္ ေလးဖက္ကုန္းထားေပးတဲ့ သူ႔အေနာက္နားေလးဖက္ေထာက္ပီး ထည့္ေတာ့တာေပါ့။ ရက္စက္တယ္ဗ်ာ။ ေစးပိုင္တင္းႀကပ္ေနတာ။ ဖင္ႀကီးကလည္း ေျပာင္းတင္းတင္းအိစက္စက္ႀကီးရယ္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ခ်ည္ထားတဲ့ မရွည့္တရွည္
ဆံပင္ေလးေတြကို လက္တစ္ဖက္ကဆြဲ၊ က်န္တဲ့တစ္ဖက္က ဖင္ေျပာင္ႀကီးကို တဖန္းဖန္းနဲ႔ ခပ္ဆဆေလးရိုက္ပီး ေဆာင့္ေတာ့တာေပါ့။ ေကာင္းထွာဗ်ာဟီဟိ။ သူကလည္း အားေပးအားေျမွာက္ရယ္။ ဆံပင္ကို အေသဆြဲပီးဗ်င္းေတာ့ ေသပါပီအကိုရယ္ ရက္စက္လိုက္တာ အကိုရယ္ ဘာညာနဲ႔ စြတ္ေအာ္တာကိုး။ ေအာ္ေလေလႀကမ္းေလေလဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း
သိသားပဲ။ ေနာက္ဆံုးဘယ္ေလာက္ထိႀကမ္းလာသလဲဆိုရင္ ဆံပင္ေတြခ်ည္ထားတဲ့ ႀကိဳးေလးက ျပဳတ္ပ်က္ထြက္၊ အကုန္ေျပကုန္တာ။ က်ေနာ္လည္း တအားေဆာင့္ေနရာကေန သူ႔ေက်ာေပၚေမွာက္ခ်၊ နားရြက္ေလးကိုက္၊ ခ်ိဳဗူး၂လံုးကို လွမ္းေခ်ပီး ကပ္တိုးေလးဆက္ေဆာင့္ရင္းဇိမ္ယူေနလိုက္ေသးတယ္။ ေတာ္ေတာ္ႀကီးႀကာလာမွ မရေတာ့ဘူး။
ခါးကိုျပန္မတ္ ဆံပင္ကိုမဆြဲေတာ့ပဲ ဖင္တံုးႀကီး၂ျခမ္းကို လက္၂ဖက္နဲ႔ ေခ်မႊပီး ဆီးခံုနဲ႔တင္ပါး တေျဖာင္းေျဖာင္းရိုက္မိတဲ့ အထိ အေသေဆာင့္ရင္း ပီးခ်င္လာလို႔ ဒံုးပ်ံကိုဆြဲထုတ္ ဖင္၂ျခမ္းအလယ္တည့္တည့္ညွပ္ပီး ပြတ္ရင္း ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။
ညီမေလးလည္း တစ္ကိုယ္လံုးတြန္႔လိမ္တြန္႔လိမ္လုပ္ရင္း ပီးသြားတယ္။ (သူ႔အက်င့္တစ္ခုက ေလးဖက္ေထာက္ခံေနရင္း ရႈံပြပြျဖစ္လာပီး ပီးတတ္သလို က်ေနာ့္ဟာႀကီးဆြဲထုတ္လိုက္ရင္လည္း ဟာကနဲျဖစ္ပီး တစ္ခ်ီပီးတတ္တယ္ဆိုလား)
ပီးသြားတာနဲ႔ ေျခပစ္လက္ပစ္ပဲ။ ညီမေလးလည္း ေမွာက္လွ်က္ကေလး။ က်ေနာ္လည္း သူ႔အေပၚကေနဖိလို႔ ေမွာက္ေနမိတယ္။ ခဏေနေတာ့ သူထပီးေရမိုးခ်ိဳးတယ္။ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက မနက္စာ စားဖို႔ဆင္းခဲ့ပါဆိုပီးလွမ္းေခၚေတာ့ ဆင္းစားတယ္။ က်ေနာ္က မွိန္းရင္းက်န္ခဲ့တယ္ေပါ့ဗ်ာ။
မနက္စာ စားပီးတာနဲ႔ သူျပန္တက္လာပီး အထုပ္ေတြအပိုးေတြျပင္တယ္။ က်ေနာ့္ကိုနမ္းတယ္။ မ်က္ရည္ေလး၀ဲ၀ဲရယ္။ သူ႔ဘဏ္ကဒ္ကို ပက္ဆံအိတ္ထဲက ထုတ္ပီး က်ေနာ္ျပန္ေပးေတာ့ ေခါင္းခါတယ္။ က်ေနာ္က အတင္းျပန္ယူဖို႔ေျပာတယ္။ ကဒ္ထဲက ေငြပမာဏက က်ေနာ္၃-၄ႏွစ္သံုးေတာင္မကုန္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ဟာႀကီး ျပန္ယူသြားပါလို႔။
သူက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ ရွင္ဘယ္လို လူစားမွန္းက်မ သိပါတယ္အကိုရယ္.. ဒါေႀကာင့္လည္း မေတာ္တဆ အေရးႀကံဳခဲ့ရင္ သံုးလို႔ရေအာင္ေပးထားခဲ့တာပါ..ဒါဟာေစာ္ကားရာေရာက္မွန္းက်မ သိတယ္.. ဒါေပမယ့္ က်မ ရွင့္ကို ခ်စ္တယ္အကိုတဲ့..ရွင္ဒုကၡေရာက္ေနတာကိုလည္းမႀကည့္ရက္ဘူး.. မသံုးခ်င္ရင္လည္း မသံုးပါနဲ႔ အဲ့ဒီကဒ္ကလည္း ေနာက္၃လအတြင္း သက္တမ္းကုန္သြားမွာပါ..
ပူမေနနဲ႔ေတာ့.. ဘဏ္က က်မကို ကဒ္အသစ္ျပန္ပို႔လာလိမ့္မယ္ .. အမွတ္တရသာ သိမ္းထားေပေတာ့ လို႔ေျပာရင္း သူ႕ခရီးေဆာင္အိတ္ကေလးကို ဆြဲလို႔ ငိုမဲ့မဲ့မ်က္နာေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေျခဖ်ားေထာက္ပီး ပါးကိုရႊတ္ကနဲနမ္းတယ္။ အကိုက က်မ အေဖနဲ႔တေထရာထဲပဲ အမူအက်င့္ေတြကတစ္ထပ္ထဲရယ္ လို႔ေျပာရင္း ခပ္ယဲ့ယဲ့ျပံဳးရင္း
ခ်ာကနဲလွည့္ အခန္းထဲက ထြက္သြားခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္မွာသာ ငူေငါင္ေငါင္နဲ႔ ဟိုတယ္ခန္းထဲ က်န္ခဲ့ရတာေပါ့။
ဒါပါပဲဗ်ာ။ က်ေနာ္သူ႔ကို အဲ့ဒါေနာက္ဆံုးေတြ႕ခဲ့တာပဲ။ အဲ့ဒီကိစၥေတြျဖစ္ခဲ့တာ အေတာ္ႀကာသြားခဲ့ပီ။ သူက်ေနာ့္ကို ဖုန္းေတြဘာေတြသိပ္မဆက္ေတာ့သလို ဘာဆိုဘာမွလည္း သိပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ နားလည္ရခက္တဲ့ က်ေနာ့္ကို အရႈံးေပးသြားခဲ့တာမ်ိဳးလားမသိပါဘူး။
ေရလက္ႀကားတစ္ဖက္က တိုင္းေျပမွာ သူရွိေနမွန္းေတာ့က်ေနာ္သိတယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ကိုယ္ရုန္းကန္ေနဆဲပါ။ တခါတေလေတာ့လည္း သူထားခဲ့တဲ့ သက္တမ္းကုန္ေနတဲ့ ဘဏ္ကဒ္ေလးကို ထုတ္ထုတ္ႀကည့္မိတယ္။ သတိရပါတယ္။ သူက သတိရရင္ ၀င္လာခဲ့ေလ ေတြ႕ႀကတာေပါ့လို႔ေတာ့ေျပာသြားတယ္။
သူကိုယ္တိုင္ ဒီဖက္ကိုလာျဖစ္ရင္လည္း အကိုနဲ႔ခ်ိန္းႀကမယ္ေလတဲ့။ (လမ္းႀကံဳရင္ ၀င္စားသြားပါ ေပါ့ ဟီဟိ ေအာ၀တၳဳနာမည္ႀကီး) ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းသြားခဲ့သလိုပါပဲေလ။ ဟာသေဖာက္ရရင္ လကုန္ရက္ေတြမွာ ကုန္တိုက္က ေလာ္လီကားႀကီးေရာက္မလာေတာ့တာကိုေတာ့ အလြမ္းဆံုးပဲဗ်ာ အဟီး။ မညာတမ္း၀န္ခံရရင္
က်ေနာ္ဟာ စိတၱဇေကာင္တစ္ေကာင္ပါ။ ကုလားျဖဴစကားတစ္လံုးရွိတယ္ဗ်ာ။ အပါ့ကိုေတာင္ေျပာဖူးေသးတယ္ထင္တယ္။ လိင္တူႀကိဳက္တယ္ လိင္ကြဲႀကိဳက္တယ္ ဆိုတဲ့စကားလံုးေတြအျပင္ ပညာတတ္ဥာဏ္ရွိတဲ့ လူေတြကိုမွအုပ္ခ်င္တဲ့ စိတၱဇရွိတဲ့ လိင္စိတ္တစ္မ်ိဳး(လိင္ကြဲကိုေျပာတာေနာ္အဟီး) ရွိသတဲ့။ သူေကာ က်ေနာ္ပါ အဲ့လိုစိတ္မ်ိဳးရွိေနပံုရတယ္ဗ်။
ထို႔အတူပဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မသိစိတ္မွာ ေႀကာက္လန္႔ေနႀကတယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဒါနဲ႔ပဲ ေသာင္တင္ေရမက်အေျခေနတစ္ခုနဲ႔ ဒီလိုပဲျဖစ္သြားခဲ့ႀကတယ္။
အခု က်ေနာ္သူ႔ကိုလြမ္းတယ္ဗ်ာ။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္ဒီကိုယ္ေတြ႕မွာေရးျပခဲ့တာကို ေသခ်ာဖတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔သတိထားမိေလာက္တဲ့ ခုလို ဒီဇင္ဘာလကုန္ခါနီးရက္ေတြဆို နင့္နင့္သည္းညည္းသတိရေနတယ္။ အ၀ါေရာင္စိုက္ခင္းေတြထဲ ေျပးလႊားခဲ့ဖူးတာေတြ၊ ဘူတာရံုအိုေလးထဲ ပထမဆံုးစေတြ႕တဲ့ညက ျမဴေတြပိတ္ေနခဲ့တာေတြ၊
ဘတ္စ္ဒရိုင္ဘာ အမ်ိဳးသမီးက နင္တို႔က ေမာင္ႏွမေတြလားလို႔ အေမးခံရတာကို အသံေလးတစာစာနဲ႔ တဟားဟားေအာ္ရယ္ခဲ့တဲ့ သူ႔ဟန္ပန္ေလးေတြ၊ နီညိဳေရာင္သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြဖံုးေနတဲ့ ေတာအုပ္ေလးထဲလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တာေတြ၊ ၀ိုင္မူးမူးနဲ႔ ေတာျမိဳ႕ေလးအလယ္က ေႀကးရုပ္ႀကီးေပၚ အတင္းတြယ္တက္တဲ့ ညီမေလးရဲ႕ ခပ္ဆိုးဆိုးဟန္ပန္ေလးေတြ၊ ေလေတြတ၀ွီး၀ွီး
တိုက္ ေအးစက္ပီးခိုက္ခိုက္တုန္ေနတဲ့ ႀကားက အဲ့ဒီျမိဳ႕ေလးရဲ႕နာမည္ေက်ာ္ တရုတ္ေပ်ာ္ပြဲစားရံုကို ညသန္းေခါင္သြားပီး ဘဲကင္နဲ႔ေခါက္ဆြဲပူပူတစ္ခြက္စီ စားဖူးခဲ့ႀကတာေတြ၊ ျမိဳ႕ကေလးကို ရစ္ေခြစီးဆင္းေနတဲ့ တူးေျမာင္းေလးေဘးက သစ္လံုးအိမ္ဘီယာဆိုင္ေလးမွာထိုင္ရင္း ေရကူးေနတဲ့ ဘဲငန္းအုပ္ကေလးေတြကို တူတူထိုင္ေငးရင္းေရာက္တတ္ရာရာေျပာဖူးခဲ့တာေတြ၊
သူ႔အိမ္ေလးထဲ ၂ေယာက္ထဲကမၻာေလးလုပ္ခဲ့စဥ္က အာလူးနဲ႔အမဲသားဟင္းခ်က္ပီး နံျပားဖုတ္ေကၽြးေတာ့ ဟိုက္! ေရလည္မိုက္ပါလားလို႔ မ်က္လံုးေလးျပဴးျပပီး သေဘာက်ခဲ့တာေတြ(နံျပားကမီးကၽြမ္းေနတယ္ဗ်ာ) ဒီျမိဳ႕ေလးမွာပဲ အေျခခ်ခ်င္တယ္ ေက်ာင္းပီးလို႔ အလုပ္အကိုင္အဆင္ေျပရင္ ဒီျမိဳ႕မွာပဲ အိမ္တစ္လံုး၀ယ္ပီးေနရမလားလို႔ အဲ့ဒါ အကိုက်မကို ယူမလားဟင္..
လို႔ေျပာရင္း အင္း ဘာမွလဲမဆိုင္ပါလား အဟီး ဆိုပီး သူ႔ဖာသူေလွ်ာခ်သြားတတ္တာေတြ အစရွိသျဖင့္ အရာရာအားလံုးကို သတိရမိပါရဲ႕ ညီအကိုတို႔ရာ။ က်ေနာ္ဒီရက္ပိုင္း သူရွိခဲ့ဖူးတဲ့ အဲ့ဒီျမိဳ႕ကေလးကို သြားလည္ဖို႔စဥ္းစားမိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အ၀ါေရာင္စိုက္ခင္းထဲ အေဖာ္မပါပဲ တစ္ေယာက္ထဲ ဘယ္လိုခြန္အားမ်ိဳးနဲ႔ေလွ်ာက္သြားရပါ့မလဲ၊ ဘူတာရံုအိုေလးထဲ က်ေနာ့္ကို
လာႀကိဳေနမယ့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္မွမရွိေတာ့တာေလ။ က်ေနာ္သတၱိမရွိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ပဲ မသြားေတာ့ဘူးလို႔ဆံုးျဖတ္မိခဲ့ပါတယ္။
သူကေကာ က်ေနာ့္ကို သတိရေနမလားလို႔ ေရာ္ရမ္းမွန္းဆမိပါတယ္။ တစ္ဖက္ကမ္းမွာ သူ႔ဘ၀နဲ႔သူေပ်ာ္ေနမွာေပါ့ဗ်ာ။ ေရွာင္ဇလီေဇး လမ္းမေပၚက ပလက္ေဖာင္းကဖီးတစ္ခုခုမွာ သူ႔လို ကမၻာေက်ာ္တကၠသိုလ္ကထြက္လာတဲ့ ထိပ္တန္းဦးေဏွာက္ပိုင္ရွင္ ပညာတတ္အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ၀ိုင္အနီျမံဳ႕ရင္း ပညာတတ္
ေတြေျပာတတ္တဲ့စကားေတြေျပာေနမွာေပါ့ေလ။ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္တို႔ခဏခဏေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ ရိုတြန္းကေဖးမွာ သူ႔ရဲ႕ဒီဇင္ဘာအားလပ္ရက္ေတြကို အေဖာ္တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ သြားထိုင္ရင္း စာအေႀကာင္းေပအေႀကာင္းေတြ ေလကန္ေနႀကမလားပဲ။ ဗမာေျပက ဖြတ္ေမာ္ဒန္ ဆရာတစ္ေယာက္ေရးဖူးတဲ့ ၀တၳဳထဲက ဇာတ္သိမ္းစာေႀကာင္းနဲ႔ပဲ ဒီကိုယ္ေတြ႕ကို
ပိတ္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။
"မေတာ္တဆပါပဲကေလးေရ.. ငါတို႔လူ႔ဘ၀မွာဆံုခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတာ"
အေတြးေႀက ေႀကေနတဲ့
မာယာေကာ့ဖ္စခ်မ္း
Comments
Post a Comment