ကၽြန္ေတာ့ သူနာျပဳဆရာမေလး ၄၄

သူနာျပဳဆရာမေလးမနီနီခ်ိဳ

အကိုဟာဂတိမတည္ခဲ့ပါလားကြယ္။ က်ေနာ္ရယ္..က်ေနာ့္ဆရာမေလးရယ္.. က်ေနာ္တို.ရဲ.ယုန္ျဖဴျဖဴေလးေတြရယ္.. .ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းနဲ.ေလရဟတ္အနီေရာင္ေလးပါတဲ့အိမ္ကေလး
တစ္လံုးထဲမွာ ေပ်ာ္စရာဘ၀ေလး တည္ေဆာက္ႀကမယ္ဆိုပီး ေျပာခဲ့တာေတြခု ဘယ္မွာလဲအကိုရယ္။ အနီကေလးပူတူတူး! ဆိုပီးက်မ ေနာက္ေက်ာဖက္ကေနတိုးတိုးေလးကပ္ေျပာပီးဘြားကနဲ
ေပၚလာမလားလို. က်မ တိတ္တိတ္ေလးအကို.ကိုေမွ်ာ္ေနတယ္အကိုရယ္။ ဖန္ေဂၚလီကေလးေတြလို၀ိုင္းစက္စက္ေလးေတြဟ! ဆိုပီးႀကည္ႏူးေနတဲ့ေလသံနဲ.အံႀကိတ္ေရရြတ္ပီး က်မမ်က္လံုးေတြ
ကိုျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ႏႈတ္ခမ္းနဲ.ဖိကပ္နမ္းတတ္တဲ့ အကို.အနမ္းေတြခု က်မ မရႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္။ ငါ့အနီကေလးကို တသက္လံုးတယုတယ ခ်စ္ျပသြားမယ္ဆိုတာဘယ္မွာလဲရွင္ရယ္။ ေနာက္ဆံုး
ေတြ.လိုက္ရတဲ့ညေနက က်မနဖူးကေလးကိုတျပြတ္ျပြတ္နမ္းရင္း သဘက္ခါဆိုရင္ မနီနီခ်ိဳကို က်ဳပ္ရဲ.အေတာင္ပံေတြေအာက္ကိုသိမ္းသြင္းလိုက္ပီ.. ဆိုပီး Jean-Paul Sartre ရဲ.စကားကိုခပ္
တည္တည္နဲ.ေျပာရင္း ေနာက္ေျပာင္သြားတာ က်မျပန္ျမင္ေယာင္ေနတာ တခ်ိန္လံုးပါပဲအကိုေရ။ အဲ့ဒီေန.က က်မအိမ္ကထြက္တာ ေနာက္က်ခဲ့တယ္ေလ။ တဖက္ကမ္းကိုေရာက္သြားေတာ့မြန္း
တည့္ခါနီးေနပီ။ ကမ္းနားမွာ လူေတြရႈပ္ေထြးေနတာရယ္.. အကို.သူငယ္ခ်င္းေတြက က်မကိုျမင္ေတာ့ အံ့ႀသ သြားတာရယ္။ အကိုတစ္ေယာက္ျမစ္ေရျပင္ေအာက္မွာေပ်ာက္ဆံုးသြားပီဆိုတာသိ
လိုက္ရေတာ့ က်မရဲ.ကမၻာႀကီးျပိဳက်သြားခဲ့တာေပါ့အကိုရယ္။ အမွန္က ကေလးေလးေတြကိုေရထဲကဆယ္ယူရင္းဆံုးသြားရွာတာက က်မနဲ.တစ္ရပ္ကြက္ထဲေနတဲ့ေက်းလက္သားဖြားဆရာမေလးပါကြယ္။ အကိုဟာေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ သူခ်စ္တဲ့အနီေလးဆိုတဲ့က်မ ကိုလိႈင္းေလေတြထန္ေနတဲ့ ျမစ္ျပင္ထဲမွာေအာ္ဟစ္ပီးရွာေဖြ
သြားခဲ့တာတဲ့။ အံ့ႀသတုန္လႈပ္ေနတဲ့ အကို.မိတ္ေဆြေတြေျပာျပသမွ် စကားေတြနားေထာင္ပီး အကိုေနာက္ဆံုး၀တ္သြားတယ္ဆိုတဲ့ တိုက္ပံုနဲ.ပုဆိုးေလးကိုရင္ခြင္ထဲမွာေပြ.ထားရင္း ဘာလုပ္ရ
မွန္းမသိေတာ့ပါဘူးရွင္ရယ္။ အသက္ေပးပီးခ်စ္တယ္ဟာလို. အကိုေျပာခဲ့ဖူးတာတကယ္ပါပဲဆိုတာ အနီေလးယံုပါပီ။ ျပန္လာခဲ့ပါေနာ္အကို! အနီေလးေလအကိုမရွိရင္ ဘယ္လိုမွေနလို.မတတ္
ေတာ့ပါဘူးရွင္။ ခုဆိုတစ္ပတ္ေက်ာ္သြားပီ အကိုေပ်ာက္ေနခဲ့တာ။ မနက္ေရာင္နီလာပီဆို က်မေဟာ့ဒီျမစ္ကမ္းပါးမွာ အကို.ကိုလာလာထိုင္ပီးေမွ်ာ္ေနခဲ့တာ ေနေရာင္ေပ်ာက္သြားတဲ့အထိေပါ့။
အကိုဟာတကယ္ေတာ့ မေသပဲ က်မကိုေနာက္ေျပာင္ခ်င္လို.ပုန္းေနတာေနမွာ။ တေန.ေန.မွာ ဘြားကနဲေပၚလာပီး ဟားဟား.... အနီကေလးပူတူတူးဆိုပီးက်မ ေရွ.မွာျပံဳးျဖဲျဖဲနဲ.လာရပ္ျပေနဦး
မယ္ဆိုတာ က်မသိေနတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က်ရင္ ဒီေလာက္ႏွိပ္စက္ရသလားဆိုပီး အကို.မ်က္နာကိုက်မလက္ခုပ္၂ခုႀကားထဲညွပ္ ပီးအကိုအသက္ရွဴလို.မရတဲ့အထိ တအားနမ္းေပးဦးမယ္လို.
ေတြးရင္း က်မ ရယ္ရယ္ျပံဳးျပံဳးျပန္ျဖစ္လာျပန္တယ္။ မနက္ခင္းတိုင္းေစာေစာထပီး ေရမိုးခ်ိဳး၊ အကို.ကိုျပန္ေတြ.ခ်င္ေတြ.ရမွာဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ.အစြမ္းကုန္ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ပီး ကမ္းနားမွာ
သြားထိုင္ေစာင့္ေနခဲ့တာေန.တိုင္းေပါ့.. ဒါေပမယ့္ညေနေစာင္းလာပီဆိုက်မ တစ္ေယာက္ထဲငိုမဲ့မဲ့ေလးေပါ့ အကိုရယ္။ ဒီေန.လည္းအကိုေပၚမလာေသးပါလားဆိုပီး ၀မ္းနည္းအားငယ္လာပီး
မ်က္ရည္က အလိုလိုက်မိျပန္တယ္။ ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့ေနာ္.. အနီကေလး ေမွ်ာ္ရလြန္းလို.ပင္ပန္းေနပါပီ က်မ ခ်စ္တဲ့အကိုရယ္။

ေဒါက္တာရီရီ@ပံု.ပံု.

ေမာင္ကလူဆိုးပဲကြာ။ ဟိုးကေလးဘ၀ကထဲက ပံု.အေပၚႏိုင္စားေပးတာေနာ္။ တစ္ခုခုစိတ္တို တိုင္းပံု.ကိုေမာင္းထုတ္တတ္တာေလ.. သြားသြားနင့္ကိုမေခၚေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ေကာင္ငယ္
ေလးကို ပံု.က ငယ္ငယ္ကထဲကအရမ္းကိုတြယ္တာခဲ့ရတာကိုး။ ပံု.ေျပာျပတာေတြကိုေမာင္ကရယ္တယ္ေနာ္။ အဲ့ဒီေကာင္ေလးနဲ.ေကာင္မေလးဘ၀..ပံု.တို.ကြဲသြားကထဲကတစ္ရက္မွမေမ့ခဲ့ဘူး
ဆိုတာေလ။ တကၠသိုလ္တက္ေတာ့ တစ္ျမိဳ.ထဲမွာေရာက္ေနတယ္ႀကားေတာ့ ေမာင္တို.ေက်ာင္းက ေမာင္ေနတဲ့အေဆာင္ေရွ.မွာ တိတ္တိတ္ေလးလာလာခိုးႀကည့္ခဲ့ရတာေလ။ ေမာင္ကပံု.နဲ.
မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ေတြ.တာေတာင္မွ မွတ္မိတဲ့ပံုမေပၚခဲ့ေတာ့ ပံု.တိတ္တိတ္ေလးႀကိတ္ေဆြးခဲ့ရတာေနာ္။ ေက်ာင္းပီးသြားေတာ့ေမာင့္ကိုမျမင္ရေတာ့ျပန္ဘူး။ အရီးေမတို.အိမ္ကိုေမာင္ေရာက္လာ
တဲ့ေန.က ပံု.ရင္ဘတ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဗေလာင္ဆူပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့ရသလဲဆိုတာ ေမာင္မသိဘူးေနာ္။ မိုးထိုးမတတ္ အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ.အသားျဖဴျဖဴဂုတ္ေထာက္ေနတဲ့ဆံပင္ေျဖာင့္
စင္းစင္းေလးကိုသပ္တင္ရင္း ပံု.ကိုဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ်..ခင္ဗ်နဲ.စကားလွမ္းေျပာေနတဲ့ေမာင့္ကို ဆြဲယမ္းပီး ဖိုးသက္ေလးေရ! ပံု.ကေလးကိုမမွတ္မိဘူးလားဟာလို.ေအာ္ပလိုက္ခ်င္ခဲ့မိတာေနာ္။
ေမာင္အိပ္ေမာက်ေနတာ ပံု.ခိုးခိုးႀကည့္ပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေမွ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ေကာင္ငယ္ေလးပါလားဆိုပီး ပံု.ဖက္မနမ္းမိေအာင္ထိန္းခဲ့ရတာေတြ၊ ေမာင္ပံု.လက္ေမာင္း၂ဖက္ကိုဆြဲညွစ္ပီး ခပ္မိုက္မိုက္
စိုက္ႀကည့္ရင္းမ်က္နာေက်ာေလးေလွ်ာ့ပါလို.ေျပာပီးထြက္သြားတံုးက ပံု.ေလမတ္တပ္ေတာင္မရပ္ႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ရင္ထဲတလွပ္လွပ္နဲ.က်န္ခဲ့တာေမာင္မသိရွာဘူးေနာ္။ အိုကြယ္! ခုပံု.
လက္ေမာင္းမွာႀကက္သီးေလးေတြထလာတယ္သိလား။ ဟို..ေရတြင္းမွာ ပထမဆံုးေမာင့္ကိုငယ္ငယ္ကလိုေခါင္းဆြဲေလွ်ာ္ေပးတဲ့ေန.က ေမာင္အႀကမ္းပတမ္းႀကီး ပံု.ကိုခ်စ္သြားခဲ့တာေတြျပန္ေတြး
လိုက္မိလို.ေလ။ ေမာင္ကလူဆိုးေလးပါလားကြယ္။ ပံု.နင္ငါ့ကိုခ်စ္သလားလို. အထက္စီးကေမးခဲ့တံုးက ပံု.ရင္ထဲမွာနင့္ေနေအာင္၀မ္းနည္းခဲ့ရတာ.. ေမာင္ကအတင္းလိုက္လာပီးေခ်ာ့ေတာ့ပံု.ေလ
ေပ်ာ္လြန္းလို.ေသသြားမလားေတာင္ထင္မွတ္ခဲ့ရတာေပါ့။ ပံု.ရဲ.လူဆိုးေလးဟာခုေတာ့ ဒီကမၻာမွာမရွိေတာ့ဘူးတဲ့လားေမာင္ရယ္။ တေရးႏိုးတဲ့ညေတြမွာဆို ပံု.ကိုဖက္ထားတတ္တဲ့ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲ
မွာေႏြးေႏြးေထြးေထြးအိပ္စက္ေနတာမဟုတ္မွန္းသတိရပီး ပံု.ကေလးရူးမတတ္ငိုေနရပါပီေမာင္။ တသက္လံုးစြဲလန္းခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးကို အပိုင္ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ဘ၀ကေန ေလာကငရဲကိုဘယ္လို
ကံတရားကတြန္းပို.လိုက္တာလဲကြယ္။ ေမာင္၂ေယာက္စလံုးကိုမခြဲႏိုင္ပါဘူး..၂ေယာက္လံုးကိုယူမွာ.. ဆို.. ပံု.ဘာမွမေျပာရက္ခဲ့ဘူးေနာ္ေမာင္.. ေမာင္နဲ.တူတူေနရရင္ေတာ္ပီ..ေမာင့္သေဘာဆို
ပီးပံု.တိတ္တိတ္ေလးေနခဲ့တာေလ..ခုေမာင္ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ ပံု.ကိုေကာ..သနားစရာေကာင္းတဲ့ ညီမေလးအနီခ်ိဳကိုေကာေမာင္ခြဲထားရက္ခဲ့ပီေနာ္။ ပိုင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ကတိုေတာင္းလြန္းခဲ့ပီေကာ
ပံု.ခ်စ္တဲ့ေမာင္။ ခုေမာင့္ကိုအရူးအမူးခ်စ္တဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးခမ်ာအဲ့ဒီေန.က အကိုေရ!!! လို.ေအာ္ဟစ္ရင္းသတိလစ္လဲက်သြားရာကေန ျပန္သတိလည္လာေတာ့ စိတ္မမွန္သလိုျဖစ္သြားရွာပီ။
ေမာင္လူ.ေလာက ကေနထြက္ခြါသြားပီဆိုတာနားမလည္လက္မခံႏိုင္ရွာတဲ့ စိတ္ေရာဂါသည္ေလးျဖစ္ေနရွာပီ။ မိုးေတြတအားသည္းတဲ့ညေတြမွာဆို ပံု.တစ္ေယာက္ထဲေမာင့္ကိုလြမ္းလြန္းလို.သြက္
သြက္ခါရူးမသြားေအာင္မနည္းထိန္းေနရတယ္။ ခုခ်ိန္ေမာင္ျပန္လာပီး ညီမေလးကိုေကာ ပံု.ကိုပါလာလက္ထပ္ေပးမယ္ဆို ၂ေယာက္လံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးလက္ခံပါ့မယ္ ပံု.ခ်စ္တဲ့ေကာင္ငယ္ေလးရာ။
ခု.. ဆူညံေနတဲ့မိုးေပါက္က်သံေတြႀကားထဲမွာ ပံု.ကေလးတစ္ေယာက္ထဲေအးစက္စက္အိပ္ယာေပၚမွာ ရိႈက္ရိႈက္ပီးငိုေနတယ္ေမာင္သိလား။

နိဂံုး

ညေန ေန၀င္ရီတေရာမွာလွတပတေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ပုဇြန္ဆီေရာင္သမ္းေနတဲ့အလင္းေရာင္မႈန္ပ်ပ်ေအာက္က ျမစ္ကမ္းေဘးထိုင္ခံုျပာျပာေလးေပၚမွာထိုင္ရင္း အေ၀းကျမစ္ျပင္
ကိုေမွ်ာ္ႀကည့္ရင္းေဆြးရီရီေငးလို.ေပါ့။ ေလညွင္းကေလးအေ၀ွ.မွာသူ.ဆံႏြယ္ေလးေတြကတဖတ္ဖတ္လႊင့္ေမွ်ာလို.။ ေန၀င္ခါနီးလာတာနဲ.အမွ်သူ.မ်က္နာ၀ိုင္းစက္စက္ကေလး ခမ်ာငိုမဲ့မဲ့ကေလးျဖစ္
စျပဳလာမယ္။ ခဏေနရင္အဲ့ဒီေကာင္မေလးထိုင္ေနတဲ့နံေဘးကိုစက္ဘီးဘဲလ္သံေလးကလင္ကလင္ေပးပီး အသားညိဳညိဳဆံပင္အရွည္ႀကီးကိုဖားလ်ားခ်ထားတဲ့ အရပ္ျမင့္ျမင့္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္
ေရာက္လာပီးႀကင္ႀကင္နာနာေထြးေပြ.ပီးျပန္ဖို.ေခၚလိမ့္မယ္။
အကိုဟာေလ... ဘာလို.ဒီေန.ေနာက္က်ေနရတာလဲမသိပါဘူး.. မမရီရယ္
ေအးပါ.. ညီမေလးအနီခ်ိဳရာ.. မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ျပန္ရေအာင္.. လိမၼာတယ္ကြယ္... လို.ေျပာရင္းေဒါက္တာရီရီက စီးက်လာတဲ့သူ.ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္ေတြကိုခိုးသုတ္ပီးေခ်ာ့ေမာ့ေနလိမ့္မယ္။
ယခုအခါမွာဧရာ၀တီျမစ္ႀကမ္းျပင္ေအာက္ေျခမွာအိပ္စက္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ.ခ်စ္သူ၂ေယာက္ရဲ.ျဖစ္အင္ကိုျမင္ခဲ့ရင္... .... .... .... .... .... ... ......

ဤတြင္က်ေနာ့္သူနာျပဳဆရာမေလးပံုျပင္ပီး၏။

Comments

Popular posts from this blog

အိုင္ေဆးခ်မ္းကိုႏွင့္သူ၏သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ေယာက္အေႀကာင္း ၁၇

Alternate Ending

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ထူးဆန္းေသာသစ္သားရုပ္ထုေလး ၃၆