နတ္သမီးပုံျပင္ ၁၉
အဲ့ဒီညက မိုးေကာင္းကင္ျပည့္လုနီးပါးႀကယ္ေတြစံုခ်က္က စံပယ္ပန္းပြင့္ကေလးေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေအာင္ပြင့္ေနတဲ့အတိုင္းပဲ။
သစ္ကိုင္းေျခာက္ေတြကို မီးေလာင္တဲ့ျဖိဳးျဖိဳးေဖ်ာက္ေဖ်ာက္သံ ႀကားမွာ တိုးတလွည့္က်ယ္တလွည့္နဲ႔စကားေျပာသံတစ္ခုရယ္.. နားေထာင္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တခစ္ခစ္ရယ္သံ.. တခါတရံ ဟယ္! ဆိုတဲ့ရင္ဖိုသံေလးေတြ.. တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ထြက္လာတတ္သလို
တခါတေလႀကေတာ့ေလ ျငိမ္ျငိမ္ကေလးနားေထာင္ေနဟန္နဲ႔တိတ္ဆိတ္သြားတတ္ျပန္တယ္။ ေဆာင္းကုန္ခါနီးရက္ပို္င္းေတြေရာက္လာပီမို႔ ႏွင္းေရေပါက္ေတြက်တာမ်ိဳးမရွိေတာ့ေပမယ့္ ေအးဆဲပဲ။ ေနာက္ေဖးျခံ၀င္းထဲက ေျမသားေျပာင္ေျပာင္ေပၚမွာ မီးပံုေလးဖိုလို႔က်ေနာ္နဲ႔
မအင္ႀကင္းေမတို႔၂ေယာက္သား ပူးပူးကပ္ကပ္ကေလးထိုင္ေနႀကရင္း မီးလံႈေနႀကတာေပါ့။ ေရေႏြးခါးမတ္ခြက္ကိုယ္စီနဲ႔မီးလံႈေနႀကရင္း သူေတာင္းဆိုလာလို႔က်ေနာ္က ႀကယ္ေတြစံုေနတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေငးႀကည့္ေနရင္း ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို ေဆြးေဆြးရီရီေလးေျပာျပေနရ
တာေပါ့ဗ်ာ။ ေရေႏြးႀကမ္းမတ္ခြက္ကိုရွလႊတ္ကနဲေမာ့လိုက္ ရႊင္ျမဴးေနတဲ့ေလသံနဲ႔ အဲ့ဒီအေႀကာင္းေတြစားျမံဳ႕ျပန္ေနရတာ က်ေနာ္ေတာ့ အင္မတန္ႀကည္ႏူးေနမိတယ္။ က်ေနာ္ေျပာျပေနတဲ့ပံုျပင္က ခင္ဗ်ားတို႔သိပီးသားျဖစ္တဲ့ ခပ္ေဟာင္းေဟာင္းပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေပါ့ဗ်ာ။ မ်က္နာ
ထားခပ္တင္းတင္းနဲ႔အပ်ိဳႀကီးဂိုက္ဖမ္းတတ္တဲ့ တခါက "က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလး" အေႀကာင္းေပါ့။ ဆရာမေလးနဲ႔က်ေနာ္ ဇာတ္လမ္းအစမွာ ဘုေဘာက္ေတြက်၊ မတည့္ႀကတာ ရန္ေစာင္ႀကတဲ့အခန္းေရာက္ပီဆို မအင္ႀကင္းေမက အင္မတန္သေဘာက်ဟန္နဲ႔နားေထာင္ေန
ရင္း တခစ္ခစ္ရယ္ေနတတ္သလို..ဆရာမေလးရဲ႕ အိမ္ျခံ၀န္းထဲခိုး၀င္.. သရက္ပင္ေပၚတြယ္တက္လို႔ အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ဆီကို သစ္ကိုင္းေတြေပၚကတဆင့္ မရမကကူးဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့ ေနရာမွာႀကေတာ့ ရင္ဖိုေနဟန္မ်က္လံုးကေလးျပဴးလို႔နားေထာင္ေနရွာတယ္။ မာနေထာင္
လႊားလြန္းတဲ့ က်ေနာ္က "ဆရာမေလး ခင္ဗ်ားက်ေနာ့္ကိုမခ်စ္ဘူးဆိုလည္း ပီးေကာဗ်ာ" လို႔ေဒါသတႀကီးေအာ္ပီးထြက္သြားလိုက္တာ၊ ရက္ေတြအႀကာႀကီးပုန္းေရွာင္ေနမွ ရူပေဗဒဆရာမေလးခမ်ာဗေလာင္ဆူေနတဲ့စိတ္နဲ႔ တပည့္ေလးတစ္ေယာက္ကို က်ေနာ့္ဆီလႊတ္ ေရစုပ္
ပန္႔ျပင္ခိုင္းစရာရွိတယ္လို႔ အေႀကာင္းျပပီးေခၚ.. မ်က္နာရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးနဲ႔လိုက္လာတဲ့ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ေရစက္ျပင္ေနတံုး နံေဘးကေန မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္နာေလးနဲ႔ မထိတထိစ.. က်ေနာ္ကစိတ္ဆိုးေျပမယ့္ဟန္မျပေတာ့ ရွင္က်မကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာပီးထြက္ေျပးသြားတာ "ခ်ိဳ"
ဘယ္ေလာက္၀မ္းနည္းခဲ့ရတယ္မွတ္လဲ လို႔အဖ်ားခတ္ေနတဲ့ ေလသံေလးနဲ႔တုန္တုန္ရီရီေလးေျပာလာေတာ့မွ.. ေဟာဗ်ာ! လို႔အံ့ႀသတႀကီးေရရြတ္ရင္း က်ေနာ္အရည္ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့အခန္းေရာက္ေတာ့ ေရလည္ရိုမန္႔တစ္ကြာလို႔မွတ္ခ်က္ခ်ရင္း နားေထာင္ေနတဲ့သူပါအလိုလိုေပ်ာ္
ေနဟန္ေပါက္လာတယ္။
ဧရာ၀တီျမစ္ျပင္ရဲ႕အက်ဥ္းဆံုးေနရာ၊ေလနီႀကမ္း၊ ျမစ္ျပင္ေပၚတစ္ေစာင္းလွဲက် နစ္ျမဳပ္သြားတဲ့သေဘၤာတစ္စင္း.. အထက္ေအာက္ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားတဲ့အထက္တန္းအိပ္ခန္းေတြ..
အဲ့ဒီအခန္းေတြထဲကိုအလံုးအရင္းနဲ႔၀င္လာတဲ့ ျမစ္ေရေတြ.. အျပစ္ကင္းစြာအိပ္ေမာက်ေနရွာတဲ့ က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလးဟာ ေႀကာက္လန္႔တႀကားငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ "ကိုဖိုးသက္ေလးေရ" လို႔ေသြးရူးေသြးတန္းေအာ္ဟစ္သြားခဲ့ေသးသလားဆိုပီး ေတြးဆမိေနခဲ့တဲ့ ေနရာေရာက္ေတာ့
မအင္ႀကင္းေမက က်ေနာ့္မ်က္နာကိုေသခ်ာမႀကည့္ေတာ့ဘူး။ အိုကြယ္! ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ.. လို႔တိုးတိုးေလးေရရြတ္ရင္း ဟိုးေကာင္းကင္ႀကီးထဲက ႀကယ္ပြင့္ေတြေျကြက်တာကိုလွမ္းေငးရင္းျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ မိနစ္အတန္ႀကာေအာင္ စကားသံေတြတိတ္ဆိတ္သြား
သလို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း စီးကရက္တစ္လိပ္ကိုမီးညွိဖြာရိႈက္ရင္း မီးပံုထဲက မီးေတာက္ကေလးေတြကိုအဓိပၸါယ္မဲ့စြာေငးႀကည့္ေနမိတယ္။ ခဏေနေတာ့ မအင္ႀကင္းေမဆီက သက္ျပင္းခ်သံတစ္ခ်က္ႀကားလိုက္ရပီး က်ေနာ့္ကိုစကားလွမ္းေျပာလိုက္သံႀကားရတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္က ငါ့ေမာင္ေလးကလည္း ငယ္ေသးေတာ့ ေသကြဲဆိုတာႀကီးကို ရင္မဆိုင္ႏိုုင္ရွာဘူးေပါ့ ဟုတ္လား?
လူေတြကေသျခင္းတရားကိုေႀကာက္စရာလို႔ျမင္ႀကတယ္.. ဒါေပမယ့္ ေသတာထက္ဆိုးတာက ခ်စ္သူနဲ႔ေကြကြင္းရျခင္းဗ် ......
အင္း
ဘယ္ေတာ့မွျပန္မေတြ႕ရေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အသိဗ်ာ.. ေန႔ေကာညပါႏွိပ္စက္ေနတာ..
သနားပါတယ္ကြယ္
ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ့္အျဖစ္အပ်က္ကိုအစအဆံုးသိသြားတဲ့ ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္က အႀကံတစ္ခုေပးတယ္.. တတိယဒိုင္ေမးရွင္းတစ္ခုကိုရွာႀကည့္လိုက္ပါတဲ့
ဘာရယ္?
အေရြ႕တစ္ခုေပါ့ဗ်ာ.. က်ေနာ့္ရူေပေဗဒဆရာမေလးဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူးဗ်.. က်ေနာ္ကအဲ့ဒီမရွိမႈအတြက္ နာက်င္ေနရတယ္.. ရွိေစခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ပထမဒိုင္ေမးရွင္း အဲ့ဒီဟာကို လံုးလံုးေခ်ဖ်က္ေနတဲ့ မရွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ ဒုတိယဒိုင္ေမးရွင္း
အင္း
အဲ့ဒီ၂ေနရာထဲမွာ ရွင္သန္ေနရာကေန တတိယေနရာတစ္ခုကို ေရြ႕လိုက္.. အဲ့ဒီမွာ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့အရာကိုရွာေတြ႔ႏိုင္မယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆေပါ့
မူးယစ္ေဆးမွ ဟုတ္ရဲ႕လား?
ဟီးရိုးအင္း ဟာအင္မတန္ေႀကာက္စရာေကာင္းတယ္.. က်ေနာ္သူ႔နဲ႔ျပန္ဆံုတယ္..ကိုဖိုးသက္ေလးေရ လို႔ပီပီသသေခၚသံႀကားရတယ္..အရင္ကလိုပဲ က်ေနာ့္ကိုခၽြဲႏြဲ႕ပီးခ်စ္ျပေနတယ္
ျဖစ္ရေလငါ့ေမာင္ရယ္.. အင္းးး
အဲ့ဒီမွာ က်ေနာ္အင္မတန္ေပ်ာ္ေမႊ႕သြားတယ္.. ေဆးအရွိန္ျပယ္လို႔ တတိယဒိုင္ေမးရွင္းထဲကျပန္ထြက္လိုက္ရမွာကို အင္မတန္ေႀကာက္လာရာက အတုိင္းအဆမရွိသံုးစြဲသူျဖစ္လာေရာ
.... .... .....
ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ဒါပါပဲ မမႀကီးရာ.. နားေထာင္ေပးတာေက်းဇူးပဲ .. ခုလိုေလွ်ာက္ေျပာလိုက္ရေတာ့ နည္းနည္းေနသာသြားသလိုပဲဗ်ာ
က်ေနာ့္စကားသံဆံုးသြားေတာ့ မအင္ႀကင္းေမတစ္ေယာက္ ႀကင္နာတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေငးႀကည့္ေနတယ္လို႔ ခံစားေနရသလိုပဲ။ ေဘးခ်င္းယွဥ္လွ်က္ထိုင္ေနရာက က်ေနာ့္ပုခံုးေပၚကို ေခါင္းကေလးတင္လို႔ မွီတြယ္လာတယ္။ လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြ
နဲ႔ က်ေနာ့္လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို သာသာေလးကုတ္ျခစ္ေနရင္းက ေမာ့ႀကည့္လာပီး..
မမႀကီးမင့္ကိုနားမလည္ဘူး ဆိုတာအဲ့ဒါေတြပဲသိလား
အင္း
တခါတေလႀကေတာ့ မင့္အသိနဲ႔မင့္လုပ္ရပ္ေတြက ကေျပာင္းကျပန္ေတြရယ္ေလ..
အဟက္! အတုအေယာင္သိမႈေပါ့
အဲ့လိုေတာ့လည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး ... အဘြားကိုမေသခင္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားမယ္ဆိုပီး ေနာင္တရျပေတာ့လည္း လြယ္လြယ္ေလးျဖစ္ေနျပန္ေကာ
ဟာဟ
ကဲ! ညဥ္႔နက္ပီ တအားေအးလာေတာ့မယ္ မီးဖိုျငိမ္းပီး အိမ္ထဲ၀င္စို႔ကြာ
ဟုတ္!
သစ္ကိုင္းေျခာက္ေတြကို မီးေလာင္တဲ့ျဖိဳးျဖိဳးေဖ်ာက္ေဖ်ာက္သံ ႀကားမွာ တိုးတလွည့္က်ယ္တလွည့္နဲ႔စကားေျပာသံတစ္ခုရယ္.. နားေထာင္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တခစ္ခစ္ရယ္သံ.. တခါတရံ ဟယ္! ဆိုတဲ့ရင္ဖိုသံေလးေတြ.. တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ထြက္လာတတ္သလို
တခါတေလႀကေတာ့ေလ ျငိမ္ျငိမ္ကေလးနားေထာင္ေနဟန္နဲ႔တိတ္ဆိတ္သြားတတ္ျပန္တယ္။ ေဆာင္းကုန္ခါနီးရက္ပို္င္းေတြေရာက္လာပီမို႔ ႏွင္းေရေပါက္ေတြက်တာမ်ိဳးမရွိေတာ့ေပမယ့္ ေအးဆဲပဲ။ ေနာက္ေဖးျခံ၀င္းထဲက ေျမသားေျပာင္ေျပာင္ေပၚမွာ မီးပံုေလးဖိုလို႔က်ေနာ္နဲ႔
မအင္ႀကင္းေမတို႔၂ေယာက္သား ပူးပူးကပ္ကပ္ကေလးထိုင္ေနႀကရင္း မီးလံႈေနႀကတာေပါ့။ ေရေႏြးခါးမတ္ခြက္ကိုယ္စီနဲ႔မီးလံႈေနႀကရင္း သူေတာင္းဆိုလာလို႔က်ေနာ္က ႀကယ္ေတြစံုေနတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေငးႀကည့္ေနရင္း ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို ေဆြးေဆြးရီရီေလးေျပာျပေနရ
တာေပါ့ဗ်ာ။ ေရေႏြးႀကမ္းမတ္ခြက္ကိုရွလႊတ္ကနဲေမာ့လိုက္ ရႊင္ျမဴးေနတဲ့ေလသံနဲ႔ အဲ့ဒီအေႀကာင္းေတြစားျမံဳ႕ျပန္ေနရတာ က်ေနာ္ေတာ့ အင္မတန္ႀကည္ႏူးေနမိတယ္။ က်ေနာ္ေျပာျပေနတဲ့ပံုျပင္က ခင္ဗ်ားတို႔သိပီးသားျဖစ္တဲ့ ခပ္ေဟာင္းေဟာင္းပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေပါ့ဗ်ာ။ မ်က္နာ
ထားခပ္တင္းတင္းနဲ႔အပ်ိဳႀကီးဂိုက္ဖမ္းတတ္တဲ့ တခါက "က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလး" အေႀကာင္းေပါ့။ ဆရာမေလးနဲ႔က်ေနာ္ ဇာတ္လမ္းအစမွာ ဘုေဘာက္ေတြက်၊ မတည့္ႀကတာ ရန္ေစာင္ႀကတဲ့အခန္းေရာက္ပီဆို မအင္ႀကင္းေမက အင္မတန္သေဘာက်ဟန္နဲ႔နားေထာင္ေန
ရင္း တခစ္ခစ္ရယ္ေနတတ္သလို..ဆရာမေလးရဲ႕ အိမ္ျခံ၀န္းထဲခိုး၀င္.. သရက္ပင္ေပၚတြယ္တက္လို႔ အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ဆီကို သစ္ကိုင္းေတြေပၚကတဆင့္ မရမကကူးဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့ ေနရာမွာႀကေတာ့ ရင္ဖိုေနဟန္မ်က္လံုးကေလးျပဴးလို႔နားေထာင္ေနရွာတယ္။ မာနေထာင္
လႊားလြန္းတဲ့ က်ေနာ္က "ဆရာမေလး ခင္ဗ်ားက်ေနာ့္ကိုမခ်စ္ဘူးဆိုလည္း ပီးေကာဗ်ာ" လို႔ေဒါသတႀကီးေအာ္ပီးထြက္သြားလိုက္တာ၊ ရက္ေတြအႀကာႀကီးပုန္းေရွာင္ေနမွ ရူပေဗဒဆရာမေလးခမ်ာဗေလာင္ဆူေနတဲ့စိတ္နဲ႔ တပည့္ေလးတစ္ေယာက္ကို က်ေနာ့္ဆီလႊတ္ ေရစုပ္
ပန္႔ျပင္ခိုင္းစရာရွိတယ္လို႔ အေႀကာင္းျပပီးေခၚ.. မ်က္နာရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးနဲ႔လိုက္လာတဲ့ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ေရစက္ျပင္ေနတံုး နံေဘးကေန မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္နာေလးနဲ႔ မထိတထိစ.. က်ေနာ္ကစိတ္ဆိုးေျပမယ့္ဟန္မျပေတာ့ ရွင္က်မကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာပီးထြက္ေျပးသြားတာ "ခ်ိဳ"
ဘယ္ေလာက္၀မ္းနည္းခဲ့ရတယ္မွတ္လဲ လို႔အဖ်ားခတ္ေနတဲ့ ေလသံေလးနဲ႔တုန္တုန္ရီရီေလးေျပာလာေတာ့မွ.. ေဟာဗ်ာ! လို႔အံ့ႀသတႀကီးေရရြတ္ရင္း က်ေနာ္အရည္ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့အခန္းေရာက္ေတာ့ ေရလည္ရိုမန္႔တစ္ကြာလို႔မွတ္ခ်က္ခ်ရင္း နားေထာင္ေနတဲ့သူပါအလိုလိုေပ်ာ္
ေနဟန္ေပါက္လာတယ္။
ဧရာ၀တီျမစ္ျပင္ရဲ႕အက်ဥ္းဆံုးေနရာ၊ေလနီႀကမ္း၊ ျမစ္ျပင္ေပၚတစ္ေစာင္းလွဲက် နစ္ျမဳပ္သြားတဲ့သေဘၤာတစ္စင္း.. အထက္ေအာက္ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားတဲ့အထက္တန္းအိပ္ခန္းေတြ..
အဲ့ဒီအခန္းေတြထဲကိုအလံုးအရင္းနဲ႔၀င္လာတဲ့ ျမစ္ေရေတြ.. အျပစ္ကင္းစြာအိပ္ေမာက်ေနရွာတဲ့ က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလးဟာ ေႀကာက္လန္႔တႀကားငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ "ကိုဖိုးသက္ေလးေရ" လို႔ေသြးရူးေသြးတန္းေအာ္ဟစ္သြားခဲ့ေသးသလားဆိုပီး ေတြးဆမိေနခဲ့တဲ့ ေနရာေရာက္ေတာ့
မအင္ႀကင္းေမက က်ေနာ့္မ်က္နာကိုေသခ်ာမႀကည့္ေတာ့ဘူး။ အိုကြယ္! ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ.. လို႔တိုးတိုးေလးေရရြတ္ရင္း ဟိုးေကာင္းကင္ႀကီးထဲက ႀကယ္ပြင့္ေတြေျကြက်တာကိုလွမ္းေငးရင္းျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ မိနစ္အတန္ႀကာေအာင္ စကားသံေတြတိတ္ဆိတ္သြား
သလို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း စီးကရက္တစ္လိပ္ကိုမီးညွိဖြာရိႈက္ရင္း မီးပံုထဲက မီးေတာက္ကေလးေတြကိုအဓိပၸါယ္မဲ့စြာေငးႀကည့္ေနမိတယ္။ ခဏေနေတာ့ မအင္ႀကင္းေမဆီက သက္ျပင္းခ်သံတစ္ခ်က္ႀကားလိုက္ရပီး က်ေနာ့္ကိုစကားလွမ္းေျပာလိုက္သံႀကားရတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္က ငါ့ေမာင္ေလးကလည္း ငယ္ေသးေတာ့ ေသကြဲဆိုတာႀကီးကို ရင္မဆိုင္ႏိုုင္ရွာဘူးေပါ့ ဟုတ္လား?
လူေတြကေသျခင္းတရားကိုေႀကာက္စရာလို႔ျမင္ႀကတယ္.. ဒါေပမယ့္ ေသတာထက္ဆိုးတာက ခ်စ္သူနဲ႔ေကြကြင္းရျခင္းဗ် ......
အင္း
ဘယ္ေတာ့မွျပန္မေတြ႕ရေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အသိဗ်ာ.. ေန႔ေကာညပါႏွိပ္စက္ေနတာ..
သနားပါတယ္ကြယ္
ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ့္အျဖစ္အပ်က္ကိုအစအဆံုးသိသြားတဲ့ ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္က အႀကံတစ္ခုေပးတယ္.. တတိယဒိုင္ေမးရွင္းတစ္ခုကိုရွာႀကည့္လိုက္ပါတဲ့
ဘာရယ္?
အေရြ႕တစ္ခုေပါ့ဗ်ာ.. က်ေနာ့္ရူေပေဗဒဆရာမေလးဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူးဗ်.. က်ေနာ္ကအဲ့ဒီမရွိမႈအတြက္ နာက်င္ေနရတယ္.. ရွိေစခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ပထမဒိုင္ေမးရွင္း အဲ့ဒီဟာကို လံုးလံုးေခ်ဖ်က္ေနတဲ့ မရွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ ဒုတိယဒိုင္ေမးရွင္း
အင္း
အဲ့ဒီ၂ေနရာထဲမွာ ရွင္သန္ေနရာကေန တတိယေနရာတစ္ခုကို ေရြ႕လိုက္.. အဲ့ဒီမွာ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့အရာကိုရွာေတြ႔ႏိုင္မယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆေပါ့
မူးယစ္ေဆးမွ ဟုတ္ရဲ႕လား?
ဟီးရိုးအင္း ဟာအင္မတန္ေႀကာက္စရာေကာင္းတယ္.. က်ေနာ္သူ႔နဲ႔ျပန္ဆံုတယ္..ကိုဖိုးသက္ေလးေရ လို႔ပီပီသသေခၚသံႀကားရတယ္..အရင္ကလိုပဲ က်ေနာ့္ကိုခၽြဲႏြဲ႕ပီးခ်စ္ျပေနတယ္
ျဖစ္ရေလငါ့ေမာင္ရယ္.. အင္းးး
အဲ့ဒီမွာ က်ေနာ္အင္မတန္ေပ်ာ္ေမႊ႕သြားတယ္.. ေဆးအရွိန္ျပယ္လို႔ တတိယဒိုင္ေမးရွင္းထဲကျပန္ထြက္လိုက္ရမွာကို အင္မတန္ေႀကာက္လာရာက အတုိင္းအဆမရွိသံုးစြဲသူျဖစ္လာေရာ
.... .... .....
ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ဒါပါပဲ မမႀကီးရာ.. နားေထာင္ေပးတာေက်းဇူးပဲ .. ခုလိုေလွ်ာက္ေျပာလိုက္ရေတာ့ နည္းနည္းေနသာသြားသလိုပဲဗ်ာ
က်ေနာ့္စကားသံဆံုးသြားေတာ့ မအင္ႀကင္းေမတစ္ေယာက္ ႀကင္နာတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေငးႀကည့္ေနတယ္လို႔ ခံစားေနရသလိုပဲ။ ေဘးခ်င္းယွဥ္လွ်က္ထိုင္ေနရာက က်ေနာ့္ပုခံုးေပၚကို ေခါင္းကေလးတင္လို႔ မွီတြယ္လာတယ္။ လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြ
နဲ႔ က်ေနာ့္လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို သာသာေလးကုတ္ျခစ္ေနရင္းက ေမာ့ႀကည့္လာပီး..
မမႀကီးမင့္ကိုနားမလည္ဘူး ဆိုတာအဲ့ဒါေတြပဲသိလား
အင္း
တခါတေလႀကေတာ့ မင့္အသိနဲ႔မင့္လုပ္ရပ္ေတြက ကေျပာင္းကျပန္ေတြရယ္ေလ..
အဟက္! အတုအေယာင္သိမႈေပါ့
အဲ့လိုေတာ့လည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး ... အဘြားကိုမေသခင္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားမယ္ဆိုပီး ေနာင္တရျပေတာ့လည္း လြယ္လြယ္ေလးျဖစ္ေနျပန္ေကာ
ဟာဟ
ကဲ! ညဥ္႔နက္ပီ တအားေအးလာေတာ့မယ္ မီးဖိုျငိမ္းပီး အိမ္ထဲ၀င္စို႔ကြာ
ဟုတ္!
Comments
Post a Comment