က်ေနာ့္ပီယာႏိုဆရာမေလး ၁၂
အဲ့ဒီေန.ကမွတ္မွတ္ရရ ေအပရယ္၂၁ရက္ေသာႀကာေန.ဗ်။ ေသတဲ့အထိေမ့ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ တဲ့ရက္စြဲတစ္ခုေပါ့။
ညဖက္ေရာက္ေတာ့က်ေနာ္အိပ္လိ္ု.မရဘူး။ အိမ္ျခံ၀င္းထဲဆင္းလာပီး သစ္သားကြပ္ပ်စ္ကေလးေပၚမွာပက္လက္လွန္လွဲေလ်ာင္းပီးေကာင္းကင္ထဲကႀကယ္ေတြေျကြက်တာကိုေငးေမာေနမိတယ္။
ရင္ဘတ္ထဲမွာေတာ့ခံစားခ်က္ကေမႊးျမျမေလးျဖစ္လို.။ ႀကည္ႏူးတဲ့စိတ္ကတအားျပင္းထန္လာလို.ဟာမိုနစ္ကာေလးကို ထုတ္ပီး Andy Williams ရဲ. Love story: ဆိုတဲ့သီခ်င္းကိုတိုးတိုးေလးမႈတ္
ေနမိတယ္။
ခ်ိဳျမိန္တဲ့အခ်စ္ပံုျပင္ဆိုတာ.. ... ... ပင္လယ္ထက္ပိုပီးအိုမင္းတယ္.. ...
... ... ....ႀကယ္ေတြအကုန္လံုး ေလာင္ကၽြမ္းသြားတဲ့အထိ.. ... ... သူမကိုက်ေနာ္လိုအပ္ေနဦးမယ္ဆိုတာ.. က်ေနာ္သိတယ္.. ... ...
(Andy Williams၏Love story:သီခ်င္းမွ)
ညကမိုးေတာ္ေတာ္ခ်ဳပ္မွအိပ္ေပ်ာ္သြားလို.မနက္ႀကေတာ့ေနျမင့္မွအိပ္ယာထျဖစ္တယ္။ ဒီေန.ေတာ့ပီယာႏိုတီးသင္ရမဲ့ရက္မဟုတ္ေတာ့ဘယ္လိုအေႀကာင္းရွာရမလဲလို.ေတြးရင္းေမေမျပင္
ထားေပးတဲ့ပဲရြက္စိမ္းစိမ္းထည့္ထားတဲ့ေခါက္ဆြဲကိုအားပါးတရစားေနမိတယ္။ စားေသာက္ပီးေတာ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ.တီရွပ္တစ္ထည္ေကာက္စြပ္ပီး၊ က်ေနာ့္နီညိဳေရာင္ဂစ္တာေလးကိုဂစ္တာ
အိပ္ထဲထည့္ပီးလြယ္လိုက္တယ္။ ျပိဳင္ဘီးေလးကိုတြန္းပီးထြက္လာေတာ့ေမေမကအိမ္ေရွ.ကေန ဒါကဘယ္လဲလို.ေမးေငါ့ပီးေမးခြန္းထုတ္တယ္။ ဂစ္တာသြားက်င့္မလို.ျမိဳ.ျပင္မွာ၊ေန.လည္စာျပန္မစားေတာ့ဘူးေမေမလို. အသံမတုန္ေအာင္သတိထားပီးေျပာရင္းလစ္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ျခံ၀မွာေဖေဖ့ကိုေတြ.ေတာ့စက္ဘီးနင္းေနရင္းေျပာင္
ေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ. Adios Amigo: (တာ့တာရဲေဘာ္လို.) လက္ျပပီးေအာ္ခဲ့လိုက္တယ္။
လမ္းမွာေနကေတာ္ေတာ္ပူတာဗ်။ မနက္ခင္း၁၀နာရီေလာက္ရွိပီဆိုေတာ့က်ေနာ့္မွာစက္ဘီးနင္းရင္းေခၽြးေတြေတာ္ေတာ္ပ်ံလာတာဗ်။ယူကလစ္၀င္းထဲေရာက္ေတာ့မွအေမာေျပေတာ့တယ္။ ေလကတျဖဴးျဖဴး၊ သစ္ပင္ေတြကေနေပ်ာက္မထိုးေတာ့ေအးစိမ့္ေနတဲ့အျပင္ယူကလစ္ရြက္အနံ.ယဥ္ယဥ္ေလးေတြရေတာ့စိတ္ကိုႀကည္
လင္ပီးေနလို.ေကာင္းသြားတယ္။ အန္တီ၀င္နီတို.ျခံ၀င္းထဲ၀င္သြားေတာ့ထံုးစံအတိုင္းတိတ္ဆိတ္ပီး သစ္ရြက္ေလတိုးသံတရႊီးရႊီးကလြဲလို.ဘာသံမွမႀကားရဘူး။ တိုက္ပုေလးရဲ.ဆင္၀င္ေအာက္မွာ
က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးေလးကိုေထာင္ထားခဲ့ပီးအိမ္ထဲ၀င္သြားေတာ့ဧည့္ခန္းထဲမွာ အန္တီေလးကိုမေတြ.ဘူး။ က်ေနာ့္ဂစ္တာအိပ္ကိုအသံမျမည္ေအာင္အသာေလးဧည့္ခန္းေထာင့္မွာေထာင္လိုက္ပီး
ဘယ္မ်ားေရာက္ေနလဲငါ့ခ်စ္ခ်စ္ဆရာမေလးဆိုပီးဟိုႀကည့္ဒီႀကည့္လုပ္ရင္းရင္ခုန္လာတယ္။ မေန.ကျမင္ကြင္းေတြကခုထိမ်က္စိထဲကမထြက္ဘူး။ ဟိုဆက္တီစားပြဲေနးေပၚမွာက်ေနာ့္အန္တီ
ေလးကိုက်ေနာ္တြယ္ခဲ့တာ.. ... ဒီပီယာႏိုႀကီးေရွ.မွာသူ.ကိုက်ေနာ္ဖက္နမ္းလိုက္တာ... အဲ့လိုေတြေတြးရင္းေအာက္ကညီေတာ္ေမာင္ကေငါက္ေတာက္ေတာက္ေလးျဖစ္ပီးထလာျပန္တယ္။ ဟီး
ဟီး..သိတယ္မလားခ်ာတိတ္ေလးဆိုေတာ့မရဘူး။ သန္တယ္ျမန္တယ္ေလ။
အသံလံုး၀မေပးပဲတိတ္တိတ္ေလးေနပီး အန္တီေလးအခန္း၀ကိုသြားေခ်ာင္းလိုက္တယ္။
မေတြ.ဘူးဗ်။ သန္.ျပန္.ေနတဲ့အိပ္ယာျဖဴျဖဴေလးေပၚမွာဘယ္သူမွမရွိဘူး။ မေန.ကကုတင္ေဇာင္းေပၚမွာက်ေနာ္ေကာင္းဘိြဳင္တစ္ေယာက္လိုျမင္းစီးခဲ့တာေတြးမိသြားလို.အာေခါင္ေတြေတာင္
ေျခာက္သလိုလိုျဖစ္ပီးေရငတ္လာတယ္။ဒါနဲ.မီးဖိုခန္းဖက္အသာေလးဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့.. ေရခ်ိဳးခန္းထဲကတဗြမ္းဗြမ္းေရက်သံေတြႀကားလိုက္ရေတာ့ျပံဳးမိတယ္။ ဟိဟိ...ဆရာမေလးေနမွာ.. အသာေလးကပ္သြားေတာ့ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကေစ့ရံုေစ့ထားတာဗ်။ က်ေနာ့္ေသြးေတြပြက္ပြက္ဆူလာျပန္တယ္။ ဖူးးးးးးးးးး ... .... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘာလုပ္လိုက္မွန္းမ
သိခင္ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ပီးေအာ္ပလိုက္တယ္။
၀ုန္း !! အန္တီေလးးးးးးးးးး !! အိုးးးးးးးး
ျမင္ကြင္းကိုႀကည့္ပီးက်ေနာ္မွင္တက္ေနမိတယ္။သြားေရာဗ်ာ.. အန္တီေလးမဟုတ္ဘူး။ မေန.ကေတြ.တဲ့အန္တီေလးသူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့အမ်ိဳးသမီး။
ေရခ်ိဳးခန္းတံခါး၀ဖက္မ်က္နာမူပီးဒူးေထာက္ပီးဆပ္ျပာတိုက္ေနတာ။ ထမီကိုရင္မလ်ားထားဖူး၊ခါးေလာက္အထိပဲပတ္ထားေတာ့အေပၚပိုင္းကဟင္းလင္းႀကီး... ႏို.ႀကီးႏွစ္လံုးညိဳစိမ့္စိမ့္နဲ.ဆပ္ျပာ
ေတြတိုက္ထားေတာ့ျဖဴျဖဴအျမဳပ္ေတြႀကားထဲထင္းထင္းႀကီးျမင္ေနရတယ္။ ေတာ္ေတာ့္ကိုထြားတဲ့ႏို.ႀကီးေတြဗ်ာ။ မ်က္နာလြဲလို.မရေအာင္ကိုဆြဲေဆာင္မႈရွိလြန္းတယ္။ ေခါင္းေလွ်ာ္ထားေတာ့
ဆံပင္ေတြစိုကပ္ပီးပုခံုးေပၚမွာအေထြးလိုက္ကေလးျဖစ္ေနတယ္။ ေအာက္ကေပါင္တန္တုတ္တုတ္ႀကီးေတြကေရစိုထမီေအာက္မွာထင္းပီးတင္းတင္းရင္းရင္းျဖစ္ေနတယ္။ အသားကနဂိုကညိဳ
တိုတိုေလးဆိုေတာ့ေရစိုအလွနဲ.အင္မတန္ႀကည့္ေကာင္းလြန္းလို.က်ေနာ္၁၀စကၠန္.ေလာက္ေငးႀကည့္ေနရင္းသတိ၀င္လာလို. ကန္ေတာ့အမ.. ကန္ေတာ့လို.ေအာ္ပီး တံခါးျပန္ပိတ္ေပးလိုက္ပီး
ဧည့္ခန္းကိုထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။ တကယ့္ေသာက္ဂြဗ်ာ.. က်ေနာ့္ညီေလးကတြယ္ရေတာ့မလားဆိုပီးမာေတာင့္ေနေတာ့ ဂ်င္းပန္ေအာက္မွာေဖာင္းကားေနတာျမင္သြားပီလားမသိဘူး။ ဒီလိုသာ
ဆိုက်ေနာ္နဲ.အန္တီေလးတို.ဘာေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာအဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီးသိသြားေလာက္ပီ။ ဒုကၡပါပဲဆိုပီး ခုနကျဖစ္ေနတဲ့တက္ျကြမႈေတြေပ်ာက္သြားပီး ရွက္စိတ္ေတြဖံုးလာတယ္။ အန္တီေလးက
လည္းဘယ္သြားေနမွန္းမသိပါဘူးဗ်ာ။ ဧည့္ခန္းထဲမေနရဲေတာ့လို.အိမ္ေရွ.ဆင္၀င္ေအာက္ထြက္လာပီးစီးကရက္တစ္လိပ္ဖြာေနမိတယ္။မိနစ္၂၀ေလာက္ႀကာေတာ့.. ေဟးေမာင္ေလး!! အိမ္ထဲ
၀င္ပါဟ..မ၀င္နီျမိဳ.ထဲသြားတယ္ေလ..လာပါ..ခဏေနရင္ျပန္လာေတာ့မွာ..ဆိုပီးေအာ္သံႀကားေတာ့လွည့္ႀကည့္မိေတာ့...
စြပ္က်ယ္အျဖဴေပ်ာ့ေပ်ာ့၀တ္ထားပီးဆံပင္ဖားလ်ားခ်ထားတဲ့ခုနကအမ်ိဳးသမီးဗ်။အိမ္အ၀မွာရပ္ေနတာ...
၀တ္ထားတာကပါးလ်လြန္းေတာ့ေအာက္ကဘရာအနီရဲရဲကိုျမင္ေနရတယ္။ ရင္သားေတြကႀကီးလြန္းတာေႀကာင့္လားမသိဘူးတအားစူထြက္ေနသလိုပဲ။ ဟုတ္အမ!! ဆိုပီးသူ.ျပံဳးစိစိမ်က္နာကို
ေသခ်ာမႀကည့္ပဲအိမ္ထဲလိုက္၀င္မိတယ္။ က်ေနာ့္ကိုေက်ာေပးလိုက္ေတာ့မွသူ.ေနာက္ပိုင္းကိုေသခ်ာျမင္ရတယ္။ ခါးက၂၁ေလာက္ပဲရွိမယ္ထင္တယ္။က်င္က်င္ေလးသိမ္ေနပီးေအာက္ပိုင္းကို
ကားထြက္သြားတဲ့အိုးႀကီးကအယ္ထြက္ေနတာ။လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္းတုန္တုန္တက္သြားတယ္။ အင္း... မျဖစ္ေသးပါဘူးဆိုပီးအႀကည့္ကိုလႊဲပလိုက္ရတယ္။
ညဖက္ေရာက္ေတာ့က်ေနာ္အိပ္လိ္ု.မရဘူး။ အိမ္ျခံ၀င္းထဲဆင္းလာပီး သစ္သားကြပ္ပ်စ္ကေလးေပၚမွာပက္လက္လွန္လွဲေလ်ာင္းပီးေကာင္းကင္ထဲကႀကယ္ေတြေျကြက်တာကိုေငးေမာေနမိတယ္။
ရင္ဘတ္ထဲမွာေတာ့ခံစားခ်က္ကေမႊးျမျမေလးျဖစ္လို.။ ႀကည္ႏူးတဲ့စိတ္ကတအားျပင္းထန္လာလို.ဟာမိုနစ္ကာေလးကို ထုတ္ပီး Andy Williams ရဲ. Love story: ဆိုတဲ့သီခ်င္းကိုတိုးတိုးေလးမႈတ္
ေနမိတယ္။
ခ်ိဳျမိန္တဲ့အခ်စ္ပံုျပင္ဆိုတာ.. ... ... ပင္လယ္ထက္ပိုပီးအိုမင္းတယ္.. ...
... ... ....ႀကယ္ေတြအကုန္လံုး ေလာင္ကၽြမ္းသြားတဲ့အထိ.. ... ... သူမကိုက်ေနာ္လိုအပ္ေနဦးမယ္ဆိုတာ.. က်ေနာ္သိတယ္.. ... ...
(Andy Williams၏Love story:သီခ်င္းမွ)
ညကမိုးေတာ္ေတာ္ခ်ဳပ္မွအိပ္ေပ်ာ္သြားလို.မနက္ႀကေတာ့ေနျမင့္မွအိပ္ယာထျဖစ္တယ္။ ဒီေန.ေတာ့ပီယာႏိုတီးသင္ရမဲ့ရက္မဟုတ္ေတာ့ဘယ္လိုအေႀကာင္းရွာရမလဲလို.ေတြးရင္းေမေမျပင္
ထားေပးတဲ့ပဲရြက္စိမ္းစိမ္းထည့္ထားတဲ့ေခါက္ဆြဲကိုအားပါးတရစားေနမိတယ္။ စားေသာက္ပီးေတာ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ.တီရွပ္တစ္ထည္ေကာက္စြပ္ပီး၊ က်ေနာ့္နီညိဳေရာင္ဂစ္တာေလးကိုဂစ္တာ
အိပ္ထဲထည့္ပီးလြယ္လိုက္တယ္။ ျပိဳင္ဘီးေလးကိုတြန္းပီးထြက္လာေတာ့ေမေမကအိမ္ေရွ.ကေန ဒါကဘယ္လဲလို.ေမးေငါ့ပီးေမးခြန္းထုတ္တယ္။ ဂစ္တာသြားက်င့္မလို.ျမိဳ.ျပင္မွာ၊ေန.လည္စာျပန္မစားေတာ့ဘူးေမေမလို. အသံမတုန္ေအာင္သတိထားပီးေျပာရင္းလစ္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ျခံ၀မွာေဖေဖ့ကိုေတြ.ေတာ့စက္ဘီးနင္းေနရင္းေျပာင္
ေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ. Adios Amigo: (တာ့တာရဲေဘာ္လို.) လက္ျပပီးေအာ္ခဲ့လိုက္တယ္။
လမ္းမွာေနကေတာ္ေတာ္ပူတာဗ်။ မနက္ခင္း၁၀နာရီေလာက္ရွိပီဆိုေတာ့က်ေနာ့္မွာစက္ဘီးနင္းရင္းေခၽြးေတြေတာ္ေတာ္ပ်ံလာတာဗ်။ယူကလစ္၀င္းထဲေရာက္ေတာ့မွအေမာေျပေတာ့တယ္။ ေလကတျဖဴးျဖဴး၊ သစ္ပင္ေတြကေနေပ်ာက္မထိုးေတာ့ေအးစိမ့္ေနတဲ့အျပင္ယူကလစ္ရြက္အနံ.ယဥ္ယဥ္ေလးေတြရေတာ့စိတ္ကိုႀကည္
လင္ပီးေနလို.ေကာင္းသြားတယ္။ အန္တီ၀င္နီတို.ျခံ၀င္းထဲ၀င္သြားေတာ့ထံုးစံအတိုင္းတိတ္ဆိတ္ပီး သစ္ရြက္ေလတိုးသံတရႊီးရႊီးကလြဲလို.ဘာသံမွမႀကားရဘူး။ တိုက္ပုေလးရဲ.ဆင္၀င္ေအာက္မွာ
က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးေလးကိုေထာင္ထားခဲ့ပီးအိမ္ထဲ၀င္သြားေတာ့ဧည့္ခန္းထဲမွာ အန္တီေလးကိုမေတြ.ဘူး။ က်ေနာ့္ဂစ္တာအိပ္ကိုအသံမျမည္ေအာင္အသာေလးဧည့္ခန္းေထာင့္မွာေထာင္လိုက္ပီး
ဘယ္မ်ားေရာက္ေနလဲငါ့ခ်စ္ခ်စ္ဆရာမေလးဆိုပီးဟိုႀကည့္ဒီႀကည့္လုပ္ရင္းရင္ခုန္လာတယ္။ မေန.ကျမင္ကြင္းေတြကခုထိမ်က္စိထဲကမထြက္ဘူး။ ဟိုဆက္တီစားပြဲေနးေပၚမွာက်ေနာ့္အန္တီ
ေလးကိုက်ေနာ္တြယ္ခဲ့တာ.. ... ဒီပီယာႏိုႀကီးေရွ.မွာသူ.ကိုက်ေနာ္ဖက္နမ္းလိုက္တာ... အဲ့လိုေတြေတြးရင္းေအာက္ကညီေတာ္ေမာင္ကေငါက္ေတာက္ေတာက္ေလးျဖစ္ပီးထလာျပန္တယ္။ ဟီး
ဟီး..သိတယ္မလားခ်ာတိတ္ေလးဆိုေတာ့မရဘူး။ သန္တယ္ျမန္တယ္ေလ။
အသံလံုး၀မေပးပဲတိတ္တိတ္ေလးေနပီး အန္တီေလးအခန္း၀ကိုသြားေခ်ာင္းလိုက္တယ္။
မေတြ.ဘူးဗ်။ သန္.ျပန္.ေနတဲ့အိပ္ယာျဖဴျဖဴေလးေပၚမွာဘယ္သူမွမရွိဘူး။ မေန.ကကုတင္ေဇာင္းေပၚမွာက်ေနာ္ေကာင္းဘိြဳင္တစ္ေယာက္လိုျမင္းစီးခဲ့တာေတြးမိသြားလို.အာေခါင္ေတြေတာင္
ေျခာက္သလိုလိုျဖစ္ပီးေရငတ္လာတယ္။ဒါနဲ.မီးဖိုခန္းဖက္အသာေလးဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့.. ေရခ်ိဳးခန္းထဲကတဗြမ္းဗြမ္းေရက်သံေတြႀကားလိုက္ရေတာ့ျပံဳးမိတယ္။ ဟိဟိ...ဆရာမေလးေနမွာ.. အသာေလးကပ္သြားေတာ့ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကေစ့ရံုေစ့ထားတာဗ်။ က်ေနာ့္ေသြးေတြပြက္ပြက္ဆူလာျပန္တယ္။ ဖူးးးးးးးးးး ... .... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘာလုပ္လိုက္မွန္းမ
သိခင္ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ပီးေအာ္ပလိုက္တယ္။
၀ုန္း !! အန္တီေလးးးးးးးးးး !! အိုးးးးးးးး
ျမင္ကြင္းကိုႀကည့္ပီးက်ေနာ္မွင္တက္ေနမိတယ္။သြားေရာဗ်ာ.. အန္တီေလးမဟုတ္ဘူး။ မေန.ကေတြ.တဲ့အန္တီေလးသူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့အမ်ိဳးသမီး။
ေရခ်ိဳးခန္းတံခါး၀ဖက္မ်က္နာမူပီးဒူးေထာက္ပီးဆပ္ျပာတိုက္ေနတာ။ ထမီကိုရင္မလ်ားထားဖူး၊ခါးေလာက္အထိပဲပတ္ထားေတာ့အေပၚပိုင္းကဟင္းလင္းႀကီး... ႏို.ႀကီးႏွစ္လံုးညိဳစိမ့္စိမ့္နဲ.ဆပ္ျပာ
ေတြတိုက္ထားေတာ့ျဖဴျဖဴအျမဳပ္ေတြႀကားထဲထင္းထင္းႀကီးျမင္ေနရတယ္။ ေတာ္ေတာ့္ကိုထြားတဲ့ႏို.ႀကီးေတြဗ်ာ။ မ်က္နာလြဲလို.မရေအာင္ကိုဆြဲေဆာင္မႈရွိလြန္းတယ္။ ေခါင္းေလွ်ာ္ထားေတာ့
ဆံပင္ေတြစိုကပ္ပီးပုခံုးေပၚမွာအေထြးလိုက္ကေလးျဖစ္ေနတယ္။ ေအာက္ကေပါင္တန္တုတ္တုတ္ႀကီးေတြကေရစိုထမီေအာက္မွာထင္းပီးတင္းတင္းရင္းရင္းျဖစ္ေနတယ္။ အသားကနဂိုကညိဳ
တိုတိုေလးဆိုေတာ့ေရစိုအလွနဲ.အင္မတန္ႀကည့္ေကာင္းလြန္းလို.က်ေနာ္၁၀စကၠန္.ေလာက္ေငးႀကည့္ေနရင္းသတိ၀င္လာလို. ကန္ေတာ့အမ.. ကန္ေတာ့လို.ေအာ္ပီး တံခါးျပန္ပိတ္ေပးလိုက္ပီး
ဧည့္ခန္းကိုထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။ တကယ့္ေသာက္ဂြဗ်ာ.. က်ေနာ့္ညီေလးကတြယ္ရေတာ့မလားဆိုပီးမာေတာင့္ေနေတာ့ ဂ်င္းပန္ေအာက္မွာေဖာင္းကားေနတာျမင္သြားပီလားမသိဘူး။ ဒီလိုသာ
ဆိုက်ေနာ္နဲ.အန္တီေလးတို.ဘာေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာအဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီးသိသြားေလာက္ပီ။ ဒုကၡပါပဲဆိုပီး ခုနကျဖစ္ေနတဲ့တက္ျကြမႈေတြေပ်ာက္သြားပီး ရွက္စိတ္ေတြဖံုးလာတယ္။ အန္တီေလးက
လည္းဘယ္သြားေနမွန္းမသိပါဘူးဗ်ာ။ ဧည့္ခန္းထဲမေနရဲေတာ့လို.အိမ္ေရွ.ဆင္၀င္ေအာက္ထြက္လာပီးစီးကရက္တစ္လိပ္ဖြာေနမိတယ္။မိနစ္၂၀ေလာက္ႀကာေတာ့.. ေဟးေမာင္ေလး!! အိမ္ထဲ
၀င္ပါဟ..မ၀င္နီျမိဳ.ထဲသြားတယ္ေလ..လာပါ..ခဏေနရင္ျပန္လာေတာ့မွာ..ဆိုပီးေအာ္သံႀကားေတာ့လွည့္ႀကည့္မိေတာ့...
စြပ္က်ယ္အျဖဴေပ်ာ့ေပ်ာ့၀တ္ထားပီးဆံပင္ဖားလ်ားခ်ထားတဲ့ခုနကအမ်ိဳးသမီးဗ်။အိမ္အ၀မွာရပ္ေနတာ...
၀တ္ထားတာကပါးလ်လြန္းေတာ့ေအာက္ကဘရာအနီရဲရဲကိုျမင္ေနရတယ္။ ရင္သားေတြကႀကီးလြန္းတာေႀကာင့္လားမသိဘူးတအားစူထြက္ေနသလိုပဲ။ ဟုတ္အမ!! ဆိုပီးသူ.ျပံဳးစိစိမ်က္နာကို
ေသခ်ာမႀကည့္ပဲအိမ္ထဲလိုက္၀င္မိတယ္။ က်ေနာ့္ကိုေက်ာေပးလိုက္ေတာ့မွသူ.ေနာက္ပိုင္းကိုေသခ်ာျမင္ရတယ္။ ခါးက၂၁ေလာက္ပဲရွိမယ္ထင္တယ္။က်င္က်င္ေလးသိမ္ေနပီးေအာက္ပိုင္းကို
ကားထြက္သြားတဲ့အိုးႀကီးကအယ္ထြက္ေနတာ။လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္းတုန္တုန္တက္သြားတယ္။ အင္း... မျဖစ္ေသးပါဘူးဆိုပီးအႀကည့္ကိုလႊဲပလိုက္ရတယ္။
Comments
Post a Comment