က်ေနာ့္သူနာျပဳဆရာမေလး ၆

အိမ္အတြင္းဖက္ေလွခါးရင္းေအာက္နားမွာဆိုေတာ့ နည္းနည္းေမွာင္ပီး ၀ိုးတ၀ါးျဖစ္ေနတယ္ဗ်။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနေသးေတာ့ ေသခ်ာမျမင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဆံပင္ရွည္ရွည္ကိုေသခ်ာစည္းေႏွာင္ထားပီး ရင္ဘတ္အေရွ.ဖက္ခ်ထားတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ဆိုတာ
သတိထားမိလိုက္တယ္။ ဟ!! က်ေနာ္အိပ္ေနတဲ့ ေျခရင္းမွာလာပီးဘာကိစၥ မတ္တပ္လာရပ္ေနရတာလဲမသိဘူးဗ်။ ဒါဟိုဖက္ျခံက မေန.ကေရတြင္းမွာဘာညာျဖစ္ခဲ့တဲ့အမ်ိဳးသမီးဆိုတာေသခ်ာ
တယ္။ ျပႆနာပဲ။ က်ေနာ္ကေဘာင္းဘီတိုေလးနဲ. အိပ္ေနမိတာဗ်။ ဒါကိုက်ေနာ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ထင္ပီး လာရပ္ႀကည့္ေနတာလား။ ဘာလာလုပ္ေနတာလဲေတြးရခက္ႀကီး။ အေရးထဲအိပ္ယာ
ႏိုးႏိုးခ်င္းထံုးစံအတိုင္း ရွဴးကေပါက္ခ်င္လာပီ။ ဆီးအိမ္ကိုတင္းေနတာပဲ။ေနရခက္လိုက္တာဗ်ာ။ ဒီမိန္းမဘာျဖစ္ေနတာလဲမသိဘူး။ တစိမ္းေယာက်္ားေလး ကိုဒီလိုခိုးေႀကာင္ခိုး၀ွက္ႀကည့္တယ္ဆို
တာျမီးေကာင္ေပါက္မေလးေတြလုပ္တဲ့အလုပ္ေလ။ ခုဟာက က်ေနာ့္ပံုစံကိုလည္းႀကည့္ဦး ၀တ္ထားတာက စြပ္က်ယ္နဲ.ေဘာင္းဘီတိုေလး၊ အိပ္ေနတဲ့ပံုစံက ပက္လက္ႀကီးျဖဲကားေနတာဗ်။
ဒီႀကားထဲေဘာင္းဘီတိုကအေပၚကို လိပ္ပီးေပါင္ဂြႀကားနားေရာက္ေနေတာ့ ရွဴးေပါက္ခ်င္ေနတဲ့ ေအာက္ကအငယ္ေကာင္ကထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖစ္ေနတာေလ။
ကဲဗ်ာ!! မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ရွဴးကလည္းတအားကိုေပါက္ခ်င္ေနပီ။
အင္းးးး ...အားးးးး ဆိုပီး ႏိုးေတာ့မလိုလိုထေတာ့မလိုလိုလုပ္ပလိုက္တယ္။ လွစ္ကနဲအဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီးက်ေနာ့္ေျခရင္းမွာရပ္ေနရာကေန မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ထြက္ေျပးသြားကေရာ။ အဲ့ဒါကိုျမင္ေတာ့မွ
သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္။ အသာေလးထထိုင္ပီး ေခၽြးေတြရႊဲနစ္ေနတဲ့ စြပ္က်ယ္ကိုခၽြတ္ပီး အင္းက်ီတံုးလံုး ေဘာင္းဘီတိုေလးနဲ. အိမ္ေနာက္ဖက္ကအိမ္သာဆီသုတ္သုတ္ေလးေျပးလာခဲ့တယ္။
တင္းေနတဲ့ကိစၥကိုရွင္းပီးေတာ့မွ အိမ္မႀကီးဖက္ျပန္လွည့္လာပီး မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္တခ်က္ေလာက္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ခုနကမိန္းမထမင္းပြဲျပင္ေနတာေတြ.ရတယ္။
ကိုဖိုးသက္ထမင္းစားလို.ရပါပီ.. လို.က်ေနာ့္ကိုမႀကည့္ပဲလွမ္းေျပာတယ္။ အမယ္..ခုနကသူမဟုတ္သလိုပဲဗ်။ က်ေနာ္လည္းေသာက္ျမင္ကပ္ကပ္နဲ. မီးဖိုေခ်ာင္ေဘစင္မွာမ်က္နာသစ္လိုက္ပီး
ထမင္းစားပြဲမွာ၀င္ထိုင္၊ သူခူးထားတဲ့ထမင္းပန္းကန္ကိုဆြဲယူပီးစားေနရင္း ေသေသခ်ာခ်ာကို ေပၚတင္ႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ ပံုစံကိုႀကည့္တာနဲ.သိသာတယ္ဗ်။ စိတ္လႈပ္ရွားေနတာ မ်က္နာမွာ
ေပၚလြင္ေနတယ္။ ဟင္းေတြခူးခပ္ထည့္ေပးေနတဲ့ပံုစံကကိုကတုန္ကယင္ျဖစ္ေနတာေလ။ ရွန္သားအင္းက်ီ အပါးေလး၀တ္ထားတယ္။ အသက္ရွဴတာျမန္ေနေတာ့ (ခုနကလူမိမလိုျဖစ္သြားတာကိုး)
မို.ေမာက္ေနတဲ့ရင္အစံုက ႏွိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္ေနတာကို က်ေနာ္လည္းေသခ်ာမ်က္စိအရသာခံႀကည့္ေနမိတယ္။ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ သြယ္လ်လ်ေလးေပမယ့္ တင္ပါးကငြါးစြင့္စြင့္ေလးနဲ.
ထြားတယ္။ ဆံပင္ကေတာ္ေတာ္ရွည္ရွည္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေလး။ ျခံဳႀကည့္ရင္ ညိဳေခ်ာေလးလို.ေျပာလို.ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္နာက မ်က္နာေသႀကီး။ ခုမီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ၂ေယာက္သားတူတူရွိေနတာ
ေတာင္ စကားေလးဘာေလးစမလာဘူးဗ်။ က်ေနာ့္ေသာက္က်င့္ကလည္း သိတယ္မလား။ လူမႈေရးမွာ အားလံုးကိုခ်ိဳခ်ိဳသာသာေအာက္က်ိဳ.ပီးေပါင္းတတ္ေပမယ့္ ဒီလိုမာရည္ေက်ာရည္အခ်ိဳး
မ်ိဳးလာလုပ္ျပလို.ကေတာ့ ျပန္ပီးအဖက္မလုပ္တတ္ဘူး။ ခပ္စူးစူးစိုက္စိုက္ႀကည့္ေနတဲ့ က်ေနာ္နဲ.မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိတိုင္း မ်က္လႊာခ်ခ်သြားတယ္ဗ်။ စိတ္ထဲမွာရယ္ခ်င္လာပီး ေနာက္ခ်င္ေျပာင္
ခ်င္တဲ့စိတ္ကျဖစ္လာတယ္။
အမ!! ဒီအိမ္ႀကီးကႀကီးလြန္းေတာ့ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမသိုးမသန္.ျဖစ္လိုက္တာဗ်ာ.. လို.စကားစေျပာေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာပဲက်ေနာ့္ကိုႀကည့္ေနတယ္။
သရဲေတြဘာေတြမ်ား မေျခာက္ဘူးလား? ျပန္မေျပာဘူးဗ်..ေခါင္းခါျပတယ္..ဒါေပမယ့္ အူတူတူနဲ.ေ၀ခြဲမရသလိုပံုေပါက္ေနတယ္။
အင္း.. က်ေနာ္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ အိပ္မက္ မက္ေနေသးတယ္သိလား.. အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ေျခရင္းမွာလာရပ္ေနသလိုလို..ဘာလိုလို
ဂလံု...ဂြမ္ !!
ခ်က္ျပဳတ္ပီးလို.ေဘစင္မွာအိုးခြက္ေတြေဆးေနတဲ့ သူ.လက္ထဲကဒန္အိုးျပဳတ္က်သြားတာဗ်။ ဟားဟား.. စိတ္ထဲမွာအက်ယ္ႀကီးေအာ္ရယ္ေနမိေပမယ့္ အျပင္မွာေတာ့က်ေနာ့္မ်က္နာကရိုးရိုး
သားသားေျပာေနသလိုမ်က္နာေသေလးလုပ္ထားတယ္။ မလံုမလဲတစ္ခ်က္လွမ္းႀကည့္ပီး ေဆးေႀကာလက္စကိုဆက္ေဆးေနတယ္။ မွတ္ပလား..ေသနာမေလး။ ေနဦး မပီးေသးဘူး။ ဖိုးသက္..
အေႀကာင္းဒင္းသိေအာင္ျပဦးမယ္။ စားေသာက္တာလက္စသတ္လိုက္ပီး က်ေနာ့္ထမင္းပန္းကန္ကို ယူပီးကိုယ့္ဖာသာေဆးေတာ့မလိုလိုနဲ. ေဘစင္မွာရပ္ေနတဲ့ သူ.အနားကပ္သြားတယ္။ သူက
သူေဆးပါ့မယ္ဆိုတဲ့ပံုစံနဲ.က်ေနာ့္လက္ထဲကပန္းကန္ကိုလွမ္းယူတယ္။ မေပးပဲလက္ကိုရို.ပီးေရွာင္လိုက္တယ္။ ပီးမွေဘစင္မွာရပ္ေနတဲ့ သူ.ကိုယ္လံုးကိုက်ေနာ့္ကိုယ္လံုးနဲ.ပူးကပ္လိုက္ရင္းပန္း
ကန္ကိုေဆးဖို.လုပ္လိုက္တဲ့အခါသူက အတင္းက်ေနာ့္လက္ထဲကျပန္လုဖို.လုပ္တယ္။ လက္ေတြရႈပ္ပီး လံုးေထြးေနေတာ့မွပန္းကန္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ပီး အင္းက်ီလက္ျပတ္ကေလး၀တ္ထားလို.
ေပၚေနတဲ့သူ.ပုခံုးအိအိေလး၂ဖက္ကို က်ေနာ့္လက္၂ဖက္နဲ.စံုဖမ္းကိုင္လိုက္ပီးမ်က္နာခ်င္းဆိုင္ရပ္ရင္း သူ.မ်က္လံုးထဲကိုစိုက္ႀကည့္ပီး.. ... ...
မ်က္နာေႀကာတင္းတာေလးေလွ်ာ့လိုက္ရင္... အရမ္းလွသြားမယ္ဗ်ာ .. လို.တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာလိုက္တယ္။
ေျပာပီးတာနဲ.လွည့္ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။ ... .... .... ......
... .... .... .... .... ....
..... .... .... .... .... .... ...
..................................
ညေနေရာက္လာေတာ့ေရတြင္းမွာမဆံုမိေအာင္ သူတမင္ေရွာင္ေနမွန္းသိသာေနတယ္ဗ်။ က်ေနာ္ကေတာ့ရယ္ခ်င္ေနတယ္။
တစ္အိမ္လံုးမွာ၂ေယာက္ထဲရွိေနတာကို က်ေနာ့္ကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာကိုးဗ်။ ညေနေရမိုးခ်ိဳးပီးတာနဲ. က်ေနာ့္ေဘာ္ဒါအႀကိဳေရာက္လာတယ္။ ေစာေသးေတာ့ ျမိဳ.ထဲတစ္ပတ္ေလာက္
ပတ္ပီး က်ေနာ္အရွင္လတ္လတ္ေတြ.ခ်င္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြထိုင္ေနႀက ဘံုဆိုင္ကိုလိုက္ပို.ခိုင္းေသးတယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာေတြ၊ကာတြန္းဆရာေတြ၊စာေရးဆရာေတြ အကုန္လံုးစံုပီး၀ိုင္းဖြဲ.
ရင္းရွပ္ကီခ်ေနႀကတာဗ်။ ကိုယ္အရမ္းသေဘာက်ခဲ့ရတဲ့ဆရာသမားေတြ ဆိုေတာ့အတင္း၀င္ေရာပီး သူတို.ေသာက္သမွ်ဒကာခံလိုက္ေသးတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့လူနာေစာင့္ရမွာရယ္၊ပူလြန္း
တဲ့ရာသီဥတုရယ္ေႀကာင့္မေသာက္ႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။ ေဆးရံုကိုအသြား အရက္ဆိုင္ကထြက္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကာတြန္းဆရာကို ..ေဟ့ေကာင္!! မင္းတို.ျမိဳ.က ကဗ်ာဆရာေတြတအားမ်ားေနတာ
ထူးထူးဆန္းဆန္း အေတြးေတြနဲ.ကာတြန္းဆရာေတြထြက္လာတာငါခုသိပီကြ.. ပူရတဲ့ႀကားထဲအရက္ေတြစြတ္ေသာက္ပီး ဦးေႏွာက္ပ်က္တဲ့လူေတြမ်ားလို.ေနမွာ..ဆိုပီးေျပာေတာ့ က်ေနာ္ေဘာ္
ဒါကတဟားဟားရယ္ေနတယ္ဗ်။
မိုးခ်ဳပ္ခါနီး ေဆးရံုထဲ၀င္လာေတာ့ က်ေနာ့္သူနာျပဳဆရာမေခ်ာေခ်ာေလးနဲ.တစ္ညလံုးတူတူပူးပူးကပ္ကပ္ထိုင္ရင္း မိုးလင္းေပါက္စကားေတြေျပာရေတာ့မယ္ဆုိတဲ့အေတြးနဲ.အလို
လိုေပ်ာ္ေနမိတယ္ဗ်။

Comments

Popular posts from this blog

အိုင္ေဆးခ်မ္းကိုႏွင့္သူ၏သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ေယာက္အေႀကာင္း ၁၇

Alternate Ending

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ထူးဆန္းေသာသစ္သားရုပ္ထုေလး ၃၆