က်ေနာ့္ပီယာႏိုဆရာမေလး ၃၈
ဟုတ္တယ္..က်ေနာ့္ဆရာမေလးပါလား။ရုတ္တရက္အသက္ရွဴေတာင္ရပ္သြားခ်င္ပီ။ က်ေနာ္ေခါင္းကိုဘယ္ညာဆတ္ကနဲခါပီး ေသခ်ာျပန္ႀကည့္မိတယ္။ အာ..မဟုတ္ဘူးဗ်။
ဘီးကုတ္၀ါ၀ါေလးေခါင္းမွာတပ္ထားတဲ့ အသက္၁၂-၁၃အရြယ္ေကာင္မေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ ေျဖာင့္စင္းေနတဲ့ဆံပင္ရွည္ရွည္ေလးေတြကိုေက်ာမွာခ်ထားပီး ဘာလို.က်ေနာ့္အန္တီေလးနဲ.ခၽြတ္စြပ္တူ
ေနရတာလဲ။ ဘာျဖစ္လို.ဆရာမေလးတီးေနက် ေဘထိုဗင္ရဲ. Bagatelle No. 25 in A minor: ကိုတီးက်င့္ေနတာလဲ။ က်ေနာ္ေႀကာင္ေငးေနမိတယ္။ ေကာင္မေလးရဲ.လက္ေခ်ာင္းေတြကေတာ့..
ဒီသီခ်င္းကိုအတီးက်င့္ေနမွန္းသိသာေနတယ္။ ၁၆နဲ.၃၂ႏုတ္စ္ေတြကိုတီးတဲ့အခါ လက္ေျပးတာမျမန္ႏိုင္ေသးတာသတိထားမိတယ္။ မ်က္နာေပါက္ကေလးက က်ေနာ့္အန္တီေလး၀င္နီနဲ.တစ္ပံုစံ
ထဲပါလား။ အသားအေရကလည္း၀ါ၀င္း၀င္းေလး..ပီယာႏိုတီးတဲ့ဟန္ပန္ေလး..ႏုတ္စ္စာရြက္ကိုလွမ္းႀကည့္ပီးႀကိဳးႀကာငွက္မေလးပ်ံေနသလိုထင္ရတာကအစက်ေနာ့္ခ်စ္သူနဲ.တူလွေခ်လားကြယ္။
၀င္နီေလး ေရ.. ညစာ စားစို.ကြယ္!!
အညိဳ.ေအာ္သံမွန္းက်ေနာ္မွတ္မိတယ္။ ရင္ထဲထိတ္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ၀င္နီေလးတဲ့လား။ ပီယာႏိုတီးေနတဲ့ အသံတိတ္သြားပီး ေကာင္မေလးထရပ္လိုက္ရင္းက်ေနာ့္ကိုလွမ္းႀကည့္တယ္။
အသံစူးစူးေလးနဲ. ေမေမ.. ဒီမွာဧည့္သည္လာေနပါတယ္လို. မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက အညိဳ.ကိုလွမ္းေအာ္ေခၚလိုက္တယ္။ ေႀသာ္.. အညိဳေတာင္အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ပီေကာဗ်ာ။ ရင္ထဲမွာက်ဥ္ကနဲျဖစ္
သြားေပမယ့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးက်ေနာ္အားတင္းပီးျပံဳးထားလိုက္တယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ကေနဧည့္ခန္းကို လာတဲ့လမ္းႀကားေလးထဲကေန တစ္ပတ္လွ်ိဳဆံထံုး ထံုးထားတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ထြက္
လာတယ္။ က်ေနာ့္အညိဳရယ္ေလ.. အင္း .. အညိဳကဘာမွလည္းမေျပာင္းလဲပါလားကြယ္။ က်ေနာ္ထင္ခဲ့တာက သတ္လတ္ပိုင္းမိန္းမ၀၀တစ္ေယာက္ကိုျမင္ရမလားလို.။ အညိဳကအန္တီေလး
ထက္နည္းနည္းငယ္တယ္ဆိုေပမယ့္ လူေကာင္ပိုထြားခဲ့တာကိုး။ ခုျမင္ေနရတာက ၀ိုင္းစက္စက္မ်က္နာစိုစိုေျပေျပေလး၊ သစ္အယ္ေစ့နဲ.တူတဲ့မ်က္လံုးလွလွ၊ဘာမွအရာမယြင္းေသးဘူးလို.ထင္
ရတဲ့ကိုယ္လံုးေတာင့္ေတာင့္ျဖိဳးျဖိဳးေလး။ အညိဳဟာႏုပ်ိဳေနတံုးပဲ။ က်ေနာ္ကသာ ဆံပင္ျဖဴတခ်ိဳ.နဲ.မ်က္မွန္တပ္ထားရပီ။ ေတြေတြေလးေငးႀကည့္ေနတဲ့ အညိဳ.ကိုျပံဳးျပရင္း က်ေနာ့္မ်က္မွန္ကို
ဆြဲခၽြတ္လိုက္ပီး အညိဳလို.ေခၚလိုက္တယ္။
... .... .... .... .... .... ... ....
... .... .... .... ... .... .... .... .... ...
... .... .... .... ..... ... ... ...
ထိတ္လန္.အံ့ႀသမႈ၊မယံုႏိုင္မႈ၊၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈ၊လိႈက္ကနဲေပ်ာ္ရႊင္မႈ.. အရာရာအားလံုးျဖတ္ေျပးသြားတဲ့မ်က္နာနဲ. အညိဳက်ေနာ့္ကိုလွမ္းႀကည့္ရင္း ႀကမ္းျပင္ေပၚကိုေခြလွဲက်သြားရွာတယ္။
ေမေမ..ဘာျဖစ္သြားတာလဲဆိုတဲ့ေအာ္သံနဲ.ခုနက ေကာင္မေလးကအညိဳ.ကိုေျပးေပြ.ဖက္ထားတယ္။ က်ေနာ္လည္း အညိဳ.ေဘးကေနေထြးေပြ.ထားရင္း အညိဳ.. သတိထားေနာ္။ က်ေနာ္
အညိဳ.ကိုျပန္လာေတြ.တာေလလို.ေျပာရင္း တသြင္သြင္စီးက်ေနတဲ့ အညိဳ.ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးေနမိတယ္။ က်ေနာ္မွားျပန္ပီလားဗ်။ ဒုကၡေတြလာေပးမိျပန္ပီ။ အညိဳ.ခင္ပြန္း
သာျမင္ရင္ျပႆနာတက္ေတာ့မွာပဲ။ အညိဳကဘာစကားမွမဆိုပဲ အရူးတစ္ေယာက္လို တုန္ယင္ေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ.က်ေနာ့္ပါးျပင္၊နဖူး၊နားရြက္ေတြကို ကိုင္တြယ္ပြတ္သတ္ေနတယ္။
ႏႈတ္ခမ္းေတြကတလႈပ္လႈပ္နဲ.ျဖစ္ေနေပမယ့္ဘာစကားသံမွထြက္မလာႏိုင္ဘူး။ ဆို.နင့္ေနရွာတယ္။
နည္းနည္းေလးႀကာလို. အညိဳသူ.ကိုသူထိန္းႏိုင္လာေတာ့မွစကားသံထြက္လာတယ္။ တိုးတိုးေလးနဲ.တစ္လံုးခ်င္း... ... ... ...
ေမာင္..ရက္..စက္..ခဲ့..တယ္..
အညိဳ. ကိုပစ္သြားေပးရက္တယ္ေနာ္.. တဲ့
ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲမ်က္ရည္ေတြေပလူးေနတဲ့မ်က္နာနဲ. က်ေနာ့္မ်က္နာကိုသိုင္းဖက္ပီးနမ္းတယ္။ က်ေနာ္ရွိန္းကနဲျဖစ္သြားတယ္။ အညိဳဘာေတြလုပ္ကုန္ပီလဲဗ်ာ။ ဒုကၡ။ ေဘးကအညိဳ.
သမီးေလးက အံ့ႀသတဲ့မ်က္နာေလးနဲ. ရွက္၀ဲ၀ဲေႀကာင္ႀကည့္ေနပီ။
ေမာင္... ဒီတစ္ခါအညိဳ.ကိုပစ္မေျပးသြားေပးရဘူးေနာ္..
ဒီမွာေတြ.လား.. ဒါေမာင့္သမီးေလးေလ..၀င္နီေလးတဲ့.. ေမာင္တေန.ေန.ျပန္လာမယ္ဆိုတာ.. အညိဳသိခဲ့တယ္.. အညိဳတစ္ေယာက္ထဲေမာင့္သမီးေလးကိုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရတာပါ..
အညိဳတို.သားအမိနဲ.တူတူေနေတာ့ေနာ္.. ဘယ္မွမသြားရဘူး..
ဒီတစ္ခါဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲတုန္လႈပ္မိေနတာက်ေနာ္ရယ္ပါ။
ဘုရားဘုရား!! အညိဳဟာ က်ေနာ့္ကိုယ္၀န္ကိုမိုက္မိုက္မဲမဲယူခဲ့ပါလား။ ဘယ္လိုခံႏိုင္ရည္မ်ိဳးနဲ.ဘ၀ကိုရင္ဆိုင္ခဲ့ရွာမလဲကြယ္။ က်ေနာ္ဟာေခြးထက္မိုက္ခဲ့ပါလားဗ်ာ။ က်ေနာ့္သမီးေလးကိုက်ေနာ္
ေငးႀကည့္ေနမိတယ္။ က်ေနာ့္မွာသမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိေနပါလား။ ကံႀကမၼာဟာက်ေနာ္ထင္သေလာက္ မဆိုးရြားခဲ့ဘူး။ အညိဳဟာက်ေနာ့္ ကိုဘာလို.ဒီေလာက္ယံုယံုႀကည္ႀကည္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ရွာ
တာလဲ။ သနားစရာက်ေနာ့္ အညိဳ။ က်ေနာ့္ကိုဘ၀နဲ.ရင္းပီးခ်စ္ရွာတဲ့အညိဳ။ လူပံုအလည္မွာမ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္နဲ. ႀကီးပ်င္းခဲ့ရတဲ့က်ေနာ့္ရင္ေသြးေလး။ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ဘာရယ္လို.
ေျပာမျပႏိုင္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြရႈပ္ရွက္ခတ္ေနပီဗ်ာ။
ဘာစကားမွျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ပဲ အညိဳ.တစ္ကိုယ္လံုးကိုသိမ္းႀကံဳးဖက္ရင္း အညိဳ.. က်ေနာ္ေလ.. က်ေနာ္..ဆိုပီးဆို.နင့္ေနမိတယ္။
က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲတိုး၀င္လာတဲ့ က်ေနာ့္သမီးေလးကိုတင္းတင္းဖက္။ သူတို.၂ေယာက္လံုးကိုက်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားပီး ဂတိေတြအထပ္ထပ္ေပးေနမိတယ္။ ... ... ... ... ...
... ... .... .... .... ... .... .... .....
.... .... ... ... .... ... .... ... .... ....
ညစာကို၃ေယာက္သားတူတူစားႀကေတာ့ ဘယ္သူမွဟက္ဟက္ပက္ပက္မစားႏိုင္ႀကပါဘူးဗ်ာ။ အကုန္လံုးရင္ထဲမွာအေပ်ာ္ေတြနဲ.အင့္ေနခဲ့ပီ။
မိုးခ်ဳပ္ေတာ့ က်ေနာ့္အိမ္ကိုဖုန္းေခၚရင္း ဒီညျပန္မလာျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတာလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။ ဖုန္းလာကိုင္တဲ့ေမေမက.. ဟဲ့အေကာင္..နင့္မိန္းမနဲ.ကေလးကိုေတြ.ပီမလား..အိမ္ေတာင္ျပန္
မလာခ်င္ေတာ့ဘူးမလား လို.ရယ္ရင္းေျပာတာကို.. ေမေမတို.ကလည္းတမင္သိရက္နဲ.မေျပာဘူးဗ်ာ လို.အရွက္ေျပေျပာရင္းဖုန္းခ်လိုက္တယ္။
ဟိုးအရင္တံုးကလိုပဲ..ခုဆင္၀င္ေအာက္ကဒန္းျဖဴျဖဴေလးေပၚမွာ က်ေနာ္က အလယ္မွာထိုင္ေနပါတယ္။ က်ေနာ့္ညာဖက္မွာ ၀င္နီေလးဆိုတဲ့သမီးေလး၊ ဘယ္ဖက္မွာက်ေနာ့္ကိုတစ္ဘ၀လံုး
ပံုခ်စ္ခဲ့တဲ့အညိဳ။ က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးျမင္ရင္က်ေနာ့္ဘ၀အတြက္၀မ္းသာေနမယ္ဆိုတာက်ေနာ္ယံုႀကည္ပါတယ္ဗ်ာ။ ေလတိုးလို.ယူကလစ္ရြက္ေတြတရွဲရွဲျမည္သံႀကားမွာ အညိဳ.ခၽြဲသံခပ္
တိုးတိုးရယ္၊ က်ေနာ့္သမီးေလးရဲ.ရယ္သံတခစ္ခစ္ရယ္ဟာညအေမွာင္ထဲမွာလႊင့္ပ်ံ.လို.ေပါ့ဗ်ာ။
ညဥ့္နက္လာေတာ့ တူတူအိပ္ယာ၀င္ႀကတယ္။
သမီးေလးကိုအလယ္မွာထားလို. အညိဳနဲ.က်ေနာ္တို.၂ေယာက္သား ဘာစကားမွမဆိုျဖစ္ပဲ စိုက္ႀကည့္ရင္းမိုးလင္းသြားခဲ့တယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သမီးေလးကိုက်ေနာ့္စက္ဘီးေလးေပၚတင္
ပီးေက်ာင္းလိုက္ပို.တယ္။ ေက်ာင္းဆင္းရင္ေဖေဖလာႀကိဳေနာ္တဲ့။ သမီးေလးကိုဖြဖြေလးနမ္းပီး အင္းပါသမီးရယ္လို.ဂတိေပးခဲ့တယ္။ အျပန္လမ္းမွာ ယူကလစ္၀င္းဆီဦးတည္ပီးနင္းလာတဲ့...
က်ေနာ့္စက္ဘီးေလးဟာ တ၀ီ၀ီျမည္ေအာင္ေျပးေနတယ္။ အညိဳေက်ာင္းမသြားဘူး..ေမာင္ျမန္ျမန္ျပန္လာလို. က်ေနာ့္ဇနီးေလးကမွာလိုက္တယ္။ တစ္ထပ္တိုက္ပုေလးရဲ.ဆင္၀င္ေအာက္ကို
ေရာက္လာတာနဲ.စက္ဘီးေလးကိုေဒါက္မေထာက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ လႊတ္ခ်လိုက္ပီးအိမ္ထဲေျပး၀င္လာမိတယ္။
အ..ညိဳ.. လို.အက်ယ္ႀကီးေအာ္လိုက္မိတယ္။ အိပ္ခန္း၀မွာ ဟိုးအရင္ကစြပ္က်ယ္အျဖဴေလး၀တ္ထားပီး ထမီအနက္ကေလးကိုခပ္က်စ္က်စ္၀တ္ထားတဲ့ ခါးေသးေသးတင္ကားကားေလးနဲ.
က်ေနာ့္ဇနီးေလးက တံခါးေဘာင္ကိုလက္ေထာက္ပီး မခို.တရို.ျပံဳးရင္းရီေ၀ေ၀ႀကည့္ေနတယ္။ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ေဇာင္းကလႊတ္လိုက္တဲ့ျမင္းတစ္ေကာင္လိုခုန္ေပါက္ပီးေျပးသြားတယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမ့ေလွ်ာ့လုမတတ္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အနမ္းေတြ..ႏူးညံ့တဲ့အထိအေတြ.ေတြ၊ အညိဳ.ေအာ္ညည္းသံေတြ၊က်ေနာ့္မာန္သြင္းသံေတြ...တစ္ထပ္အိမ္ပုေလးထဲမွာဆူညံလို.ေပါ့ကြယ္...
..... ..... .... .... .... ..... ..... .....
.... .... ..... .... .... .... .... .... .....
.... .... .... .... .... .... ..... .... .... .....
..... .... .... .... .... ... .... ... ... .... ....
ယခုအခါမွာက်ေနာ့္ဘ၀မွာခ်စ္ဇနီးတစ္ေယာက္၊ပီယာႏိုတီးတဲ့ ၀င္နီေလးလို.ေခၚတဲ့သမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။
အပတ္စဥ္တနဂၤေႏြေန.တိုင္းမွာဆရာမေလးရဲ.အုတ္ဂူကိုသြားပီး သန္.ရွင္းေရးလုပ္၊ပန္းကေလးေတြခ်တတ္ႀကပါတယ္။ ညစဥ္ညတိုင္းအိပ္ယာေပၚမွာ သမီးေလးကိုစာဖတ္ျပတဲ့အခါက်ေနာ့္ဇနီးက
က်ေနာ့္ေပါင္ေပၚမွီအိပ္ရင္းျပံဳးေနတတ္ပါတယ္။ တခါတေလက်ေတာ့ သမီးေလးက ေဖေဖငယ္ငယ္က နာမည္တမ်ိဳးရွိတယ္ ကေလး ေလးလို.ေမေမကေျပာတယ္ဟုတ္လားလို.ေမးတဲ့အခါ..
က်ေနာ္တဟားဟားရယ္ရင္း ဟုတ္ဘူးသမီးေလးရ..ေဖေဖ့ငယ္နာမည္က ေမာင္!! တဲ့ လို.ျပန္ေျပာရင္းအညိဳ.မ်က္ေစာင္းလွလွေလးကိုခံယူတတ္လာပါတယ္။
က်ေနာ့္ဘ၀ခုလိုေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကို က်ေနာ္ကအန္တီေလးလို.ေခၚပီး က်ေနာ့္ကို ကေလး ေလးလို.ေခၚတတ္တဲ့က်ေနာ့္ပီယာႏိုဆရာမေလးတစ္ေယာက္သိရင္ က်မအခ်စ္ကေလးအတြက္
၀မ္းသာတယ္ဟာလို.ေျပာမယ္ဆိုတာက်ေနာ္ယံုႀကည္ပါတယ္ဗ်ာ။
ဤတြင္က်ေနာ့္ပီယာႏိုဆရာမေလးပံုျပင္ပီး၏။
channko
ဘီးကုတ္၀ါ၀ါေလးေခါင္းမွာတပ္ထားတဲ့ အသက္၁၂-၁၃အရြယ္ေကာင္မေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ ေျဖာင့္စင္းေနတဲ့ဆံပင္ရွည္ရွည္ေလးေတြကိုေက်ာမွာခ်ထားပီး ဘာလို.က်ေနာ့္အန္တီေလးနဲ.ခၽြတ္စြပ္တူ
ေနရတာလဲ။ ဘာျဖစ္လို.ဆရာမေလးတီးေနက် ေဘထိုဗင္ရဲ. Bagatelle No. 25 in A minor: ကိုတီးက်င့္ေနတာလဲ။ က်ေနာ္ေႀကာင္ေငးေနမိတယ္။ ေကာင္မေလးရဲ.လက္ေခ်ာင္းေတြကေတာ့..
ဒီသီခ်င္းကိုအတီးက်င့္ေနမွန္းသိသာေနတယ္။ ၁၆နဲ.၃၂ႏုတ္စ္ေတြကိုတီးတဲ့အခါ လက္ေျပးတာမျမန္ႏိုင္ေသးတာသတိထားမိတယ္။ မ်က္နာေပါက္ကေလးက က်ေနာ့္အန္တီေလး၀င္နီနဲ.တစ္ပံုစံ
ထဲပါလား။ အသားအေရကလည္း၀ါ၀င္း၀င္းေလး..ပီယာႏိုတီးတဲ့ဟန္ပန္ေလး..ႏုတ္စ္စာရြက္ကိုလွမ္းႀကည့္ပီးႀကိဳးႀကာငွက္မေလးပ်ံေနသလိုထင္ရတာကအစက်ေနာ့္ခ်စ္သူနဲ.တူလွေခ်လားကြယ္။
၀င္နီေလး ေရ.. ညစာ စားစို.ကြယ္!!
အညိဳ.ေအာ္သံမွန္းက်ေနာ္မွတ္မိတယ္။ ရင္ထဲထိတ္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ၀င္နီေလးတဲ့လား။ ပီယာႏိုတီးေနတဲ့ အသံတိတ္သြားပီး ေကာင္မေလးထရပ္လိုက္ရင္းက်ေနာ့္ကိုလွမ္းႀကည့္တယ္။
အသံစူးစူးေလးနဲ. ေမေမ.. ဒီမွာဧည့္သည္လာေနပါတယ္လို. မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက အညိဳ.ကိုလွမ္းေအာ္ေခၚလိုက္တယ္။ ေႀသာ္.. အညိဳေတာင္အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ပီေကာဗ်ာ။ ရင္ထဲမွာက်ဥ္ကနဲျဖစ္
သြားေပမယ့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးက်ေနာ္အားတင္းပီးျပံဳးထားလိုက္တယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ကေနဧည့္ခန္းကို လာတဲ့လမ္းႀကားေလးထဲကေန တစ္ပတ္လွ်ိဳဆံထံုး ထံုးထားတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ထြက္
လာတယ္။ က်ေနာ့္အညိဳရယ္ေလ.. အင္း .. အညိဳကဘာမွလည္းမေျပာင္းလဲပါလားကြယ္။ က်ေနာ္ထင္ခဲ့တာက သတ္လတ္ပိုင္းမိန္းမ၀၀တစ္ေယာက္ကိုျမင္ရမလားလို.။ အညိဳကအန္တီေလး
ထက္နည္းနည္းငယ္တယ္ဆိုေပမယ့္ လူေကာင္ပိုထြားခဲ့တာကိုး။ ခုျမင္ေနရတာက ၀ိုင္းစက္စက္မ်က္နာစိုစိုေျပေျပေလး၊ သစ္အယ္ေစ့နဲ.တူတဲ့မ်က္လံုးလွလွ၊ဘာမွအရာမယြင္းေသးဘူးလို.ထင္
ရတဲ့ကိုယ္လံုးေတာင့္ေတာင့္ျဖိဳးျဖိဳးေလး။ အညိဳဟာႏုပ်ိဳေနတံုးပဲ။ က်ေနာ္ကသာ ဆံပင္ျဖဴတခ်ိဳ.နဲ.မ်က္မွန္တပ္ထားရပီ။ ေတြေတြေလးေငးႀကည့္ေနတဲ့ အညိဳ.ကိုျပံဳးျပရင္း က်ေနာ့္မ်က္မွန္ကို
ဆြဲခၽြတ္လိုက္ပီး အညိဳလို.ေခၚလိုက္တယ္။
... .... .... .... .... .... ... ....
... .... .... .... ... .... .... .... .... ...
... .... .... .... ..... ... ... ...
ထိတ္လန္.အံ့ႀသမႈ၊မယံုႏိုင္မႈ၊၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈ၊လိႈက္ကနဲေပ်ာ္ရႊင္မႈ.. အရာရာအားလံုးျဖတ္ေျပးသြားတဲ့မ်က္နာနဲ. အညိဳက်ေနာ့္ကိုလွမ္းႀကည့္ရင္း ႀကမ္းျပင္ေပၚကိုေခြလွဲက်သြားရွာတယ္။
ေမေမ..ဘာျဖစ္သြားတာလဲဆိုတဲ့ေအာ္သံနဲ.ခုနက ေကာင္မေလးကအညိဳ.ကိုေျပးေပြ.ဖက္ထားတယ္။ က်ေနာ္လည္း အညိဳ.ေဘးကေနေထြးေပြ.ထားရင္း အညိဳ.. သတိထားေနာ္။ က်ေနာ္
အညိဳ.ကိုျပန္လာေတြ.တာေလလို.ေျပာရင္း တသြင္သြင္စီးက်ေနတဲ့ အညိဳ.ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးေနမိတယ္။ က်ေနာ္မွားျပန္ပီလားဗ်။ ဒုကၡေတြလာေပးမိျပန္ပီ။ အညိဳ.ခင္ပြန္း
သာျမင္ရင္ျပႆနာတက္ေတာ့မွာပဲ။ အညိဳကဘာစကားမွမဆိုပဲ အရူးတစ္ေယာက္လို တုန္ယင္ေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ.က်ေနာ့္ပါးျပင္၊နဖူး၊နားရြက္ေတြကို ကိုင္တြယ္ပြတ္သတ္ေနတယ္။
ႏႈတ္ခမ္းေတြကတလႈပ္လႈပ္နဲ.ျဖစ္ေနေပမယ့္ဘာစကားသံမွထြက္မလာႏိုင္ဘူး။ ဆို.နင့္ေနရွာတယ္။
နည္းနည္းေလးႀကာလို. အညိဳသူ.ကိုသူထိန္းႏိုင္လာေတာ့မွစကားသံထြက္လာတယ္။ တိုးတိုးေလးနဲ.တစ္လံုးခ်င္း... ... ... ...
ေမာင္..ရက္..စက္..ခဲ့..တယ္..
အညိဳ. ကိုပစ္သြားေပးရက္တယ္ေနာ္.. တဲ့
ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲမ်က္ရည္ေတြေပလူးေနတဲ့မ်က္နာနဲ. က်ေနာ့္မ်က္နာကိုသိုင္းဖက္ပီးနမ္းတယ္။ က်ေနာ္ရွိန္းကနဲျဖစ္သြားတယ္။ အညိဳဘာေတြလုပ္ကုန္ပီလဲဗ်ာ။ ဒုကၡ။ ေဘးကအညိဳ.
သမီးေလးက အံ့ႀသတဲ့မ်က္နာေလးနဲ. ရွက္၀ဲ၀ဲေႀကာင္ႀကည့္ေနပီ။
ေမာင္... ဒီတစ္ခါအညိဳ.ကိုပစ္မေျပးသြားေပးရဘူးေနာ္..
ဒီမွာေတြ.လား.. ဒါေမာင့္သမီးေလးေလ..၀င္နီေလးတဲ့.. ေမာင္တေန.ေန.ျပန္လာမယ္ဆိုတာ.. အညိဳသိခဲ့တယ္.. အညိဳတစ္ေယာက္ထဲေမာင့္သမီးေလးကိုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရတာပါ..
အညိဳတို.သားအမိနဲ.တူတူေနေတာ့ေနာ္.. ဘယ္မွမသြားရဘူး..
ဒီတစ္ခါဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲတုန္လႈပ္မိေနတာက်ေနာ္ရယ္ပါ။
ဘုရားဘုရား!! အညိဳဟာ က်ေနာ့္ကိုယ္၀န္ကိုမိုက္မိုက္မဲမဲယူခဲ့ပါလား။ ဘယ္လိုခံႏိုင္ရည္မ်ိဳးနဲ.ဘ၀ကိုရင္ဆိုင္ခဲ့ရွာမလဲကြယ္။ က်ေနာ္ဟာေခြးထက္မိုက္ခဲ့ပါလားဗ်ာ။ က်ေနာ့္သမီးေလးကိုက်ေနာ္
ေငးႀကည့္ေနမိတယ္။ က်ေနာ့္မွာသမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိေနပါလား။ ကံႀကမၼာဟာက်ေနာ္ထင္သေလာက္ မဆိုးရြားခဲ့ဘူး။ အညိဳဟာက်ေနာ့္ ကိုဘာလို.ဒီေလာက္ယံုယံုႀကည္ႀကည္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ရွာ
တာလဲ။ သနားစရာက်ေနာ့္ အညိဳ။ က်ေနာ့္ကိုဘ၀နဲ.ရင္းပီးခ်စ္ရွာတဲ့အညိဳ။ လူပံုအလည္မွာမ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္နဲ. ႀကီးပ်င္းခဲ့ရတဲ့က်ေနာ့္ရင္ေသြးေလး။ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ဘာရယ္လို.
ေျပာမျပႏိုင္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြရႈပ္ရွက္ခတ္ေနပီဗ်ာ။
ဘာစကားမွျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ပဲ အညိဳ.တစ္ကိုယ္လံုးကိုသိမ္းႀကံဳးဖက္ရင္း အညိဳ.. က်ေနာ္ေလ.. က်ေနာ္..ဆိုပီးဆို.နင့္ေနမိတယ္။
က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲတိုး၀င္လာတဲ့ က်ေနာ့္သမီးေလးကိုတင္းတင္းဖက္။ သူတို.၂ေယာက္လံုးကိုက်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားပီး ဂတိေတြအထပ္ထပ္ေပးေနမိတယ္။ ... ... ... ... ...
... ... .... .... .... ... .... .... .....
.... .... ... ... .... ... .... ... .... ....
ညစာကို၃ေယာက္သားတူတူစားႀကေတာ့ ဘယ္သူမွဟက္ဟက္ပက္ပက္မစားႏိုင္ႀကပါဘူးဗ်ာ။ အကုန္လံုးရင္ထဲမွာအေပ်ာ္ေတြနဲ.အင့္ေနခဲ့ပီ။
မိုးခ်ဳပ္ေတာ့ က်ေနာ့္အိမ္ကိုဖုန္းေခၚရင္း ဒီညျပန္မလာျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတာလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။ ဖုန္းလာကိုင္တဲ့ေမေမက.. ဟဲ့အေကာင္..နင့္မိန္းမနဲ.ကေလးကိုေတြ.ပီမလား..အိမ္ေတာင္ျပန္
မလာခ်င္ေတာ့ဘူးမလား လို.ရယ္ရင္းေျပာတာကို.. ေမေမတို.ကလည္းတမင္သိရက္နဲ.မေျပာဘူးဗ်ာ လို.အရွက္ေျပေျပာရင္းဖုန္းခ်လိုက္တယ္။
ဟိုးအရင္တံုးကလိုပဲ..ခုဆင္၀င္ေအာက္ကဒန္းျဖဴျဖဴေလးေပၚမွာ က်ေနာ္က အလယ္မွာထိုင္ေနပါတယ္။ က်ေနာ့္ညာဖက္မွာ ၀င္နီေလးဆိုတဲ့သမီးေလး၊ ဘယ္ဖက္မွာက်ေနာ့္ကိုတစ္ဘ၀လံုး
ပံုခ်စ္ခဲ့တဲ့အညိဳ။ က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးျမင္ရင္က်ေနာ့္ဘ၀အတြက္၀မ္းသာေနမယ္ဆိုတာက်ေနာ္ယံုႀကည္ပါတယ္ဗ်ာ။ ေလတိုးလို.ယူကလစ္ရြက္ေတြတရွဲရွဲျမည္သံႀကားမွာ အညိဳ.ခၽြဲသံခပ္
တိုးတိုးရယ္၊ က်ေနာ့္သမီးေလးရဲ.ရယ္သံတခစ္ခစ္ရယ္ဟာညအေမွာင္ထဲမွာလႊင့္ပ်ံ.လို.ေပါ့ဗ်ာ။
ညဥ့္နက္လာေတာ့ တူတူအိပ္ယာ၀င္ႀကတယ္။
သမီးေလးကိုအလယ္မွာထားလို. အညိဳနဲ.က်ေနာ္တို.၂ေယာက္သား ဘာစကားမွမဆိုျဖစ္ပဲ စိုက္ႀကည့္ရင္းမိုးလင္းသြားခဲ့တယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သမီးေလးကိုက်ေနာ့္စက္ဘီးေလးေပၚတင္
ပီးေက်ာင္းလိုက္ပို.တယ္။ ေက်ာင္းဆင္းရင္ေဖေဖလာႀကိဳေနာ္တဲ့။ သမီးေလးကိုဖြဖြေလးနမ္းပီး အင္းပါသမီးရယ္လို.ဂတိေပးခဲ့တယ္။ အျပန္လမ္းမွာ ယူကလစ္၀င္းဆီဦးတည္ပီးနင္းလာတဲ့...
က်ေနာ့္စက္ဘီးေလးဟာ တ၀ီ၀ီျမည္ေအာင္ေျပးေနတယ္။ အညိဳေက်ာင္းမသြားဘူး..ေမာင္ျမန္ျမန္ျပန္လာလို. က်ေနာ့္ဇနီးေလးကမွာလိုက္တယ္။ တစ္ထပ္တိုက္ပုေလးရဲ.ဆင္၀င္ေအာက္ကို
ေရာက္လာတာနဲ.စက္ဘီးေလးကိုေဒါက္မေထာက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ လႊတ္ခ်လိုက္ပီးအိမ္ထဲေျပး၀င္လာမိတယ္။
အ..ညိဳ.. လို.အက်ယ္ႀကီးေအာ္လိုက္မိတယ္။ အိပ္ခန္း၀မွာ ဟိုးအရင္ကစြပ္က်ယ္အျဖဴေလး၀တ္ထားပီး ထမီအနက္ကေလးကိုခပ္က်စ္က်စ္၀တ္ထားတဲ့ ခါးေသးေသးတင္ကားကားေလးနဲ.
က်ေနာ့္ဇနီးေလးက တံခါးေဘာင္ကိုလက္ေထာက္ပီး မခို.တရို.ျပံဳးရင္းရီေ၀ေ၀ႀကည့္ေနတယ္။ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ေဇာင္းကလႊတ္လိုက္တဲ့ျမင္းတစ္ေကာင္လိုခုန္ေပါက္ပီးေျပးသြားတယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမ့ေလွ်ာ့လုမတတ္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အနမ္းေတြ..ႏူးညံ့တဲ့အထိအေတြ.ေတြ၊ အညိဳ.ေအာ္ညည္းသံေတြ၊က်ေနာ့္မာန္သြင္းသံေတြ...တစ္ထပ္အိမ္ပုေလးထဲမွာဆူညံလို.ေပါ့ကြယ္...
..... ..... .... .... .... ..... ..... .....
.... .... ..... .... .... .... .... .... .....
.... .... .... .... .... .... ..... .... .... .....
..... .... .... .... .... ... .... ... ... .... ....
ယခုအခါမွာက်ေနာ့္ဘ၀မွာခ်စ္ဇနီးတစ္ေယာက္၊ပီယာႏိုတီးတဲ့ ၀င္နီေလးလို.ေခၚတဲ့သမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။
အပတ္စဥ္တနဂၤေႏြေန.တိုင္းမွာဆရာမေလးရဲ.အုတ္ဂူကိုသြားပီး သန္.ရွင္းေရးလုပ္၊ပန္းကေလးေတြခ်တတ္ႀကပါတယ္။ ညစဥ္ညတိုင္းအိပ္ယာေပၚမွာ သမီးေလးကိုစာဖတ္ျပတဲ့အခါက်ေနာ့္ဇနီးက
က်ေနာ့္ေပါင္ေပၚမွီအိပ္ရင္းျပံဳးေနတတ္ပါတယ္။ တခါတေလက်ေတာ့ သမီးေလးက ေဖေဖငယ္ငယ္က နာမည္တမ်ိဳးရွိတယ္ ကေလး ေလးလို.ေမေမကေျပာတယ္ဟုတ္လားလို.ေမးတဲ့အခါ..
က်ေနာ္တဟားဟားရယ္ရင္း ဟုတ္ဘူးသမီးေလးရ..ေဖေဖ့ငယ္နာမည္က ေမာင္!! တဲ့ လို.ျပန္ေျပာရင္းအညိဳ.မ်က္ေစာင္းလွလွေလးကိုခံယူတတ္လာပါတယ္။
က်ေနာ့္ဘ၀ခုလိုေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကို က်ေနာ္ကအန္တီေလးလို.ေခၚပီး က်ေနာ့္ကို ကေလး ေလးလို.ေခၚတတ္တဲ့က်ေနာ့္ပီယာႏိုဆရာမေလးတစ္ေယာက္သိရင္ က်မအခ်စ္ကေလးအတြက္
၀မ္းသာတယ္ဟာလို.ေျပာမယ္ဆိုတာက်ေနာ္ယံုႀကည္ပါတယ္ဗ်ာ။
ဤတြင္က်ေနာ့္ပီယာႏိုဆရာမေလးပံုျပင္ပီး၏။
channko
ပြန်ပြန်ဖက်နေရတဲ့စာတွေ ကို ချမ်းကိုရေ တကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဇာတ်လမ်းလေးကအရမ်းခံစားရပါတယ်
ReplyDelete