က်ေနာ့္ပီယာႏိုဆရာမေလး ၂၁
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာႀကာလာတဲ့အခါ အဲ့ဒီေန.ညေနကက်ေနာ္ဘာေႀကာင့္ တံခါး၀ကေနျပန္လွည့္ခဲ့မိတာလဲဆိုတာအႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ေတြးေနမိတယ္။
ေသြးသားေတာင့္တမႈကိုမခုခံႏိုင္ေသးတဲ့အရြယ္ေႀကာင့္လား။ မညိဳညိဳကိုသနားလို.လား။ လူမွန္ရင္အျပစ္သားေတြဆိုတဲ့အဆိုအမိန္.ေႀကာင့္လား။ ဘာေႀကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္သိသြားခဲ့တာတစ္ခု
ေတာ့ရွိတယ္ဗ်ာ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ.ဘ၀ကိုစုတ္ျပတ္သတ္သြားေစတာ စကၠန္.ပိုင္းေလာက္အတြင္းခ်လိုက္တဲ့ဆံုးျဖတ္မႈဗ်။ ေကာင္းျခင္းဆိုးျခင္းဘာေတြပဲရလာရလာခင္ဗ်ား ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္
တဲ့စကၠန္.ပိုင္းဟာအရာရာကိုဆံုးျဖတ္ပလိုက္တယ္။ သူေတာ္စင္လား၊ေခြးတစ္ေကာင္လိုမိုက္တဲ့အေကာင္လား၊ဂါဆီယာေလာ္ရကာလား၊ဟစ္တလာလား.. ဘာမဆိုျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။က်ေနာ္ကဘ၀
နဲ.ရင္းပီးသိခဲ့တယ္ေလ။
လိင္ကိစၥဆိုတာဦးႀသဘာသေရးသလို ဆားငံရည္ပါဗ်ာ။ ဘယ္ေလာက္ေသာက္ေသာက္မ၀ပါဘူး။
အဲ့ဒီညအေႀကာင္းျပန္မေျပာခ်င္ေပမယ့္.. ျပန္ေတြးမိတိုင္းမ်က္လံုးထဲမွာအကုန္ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ ခ်စ္သူနဲ.ေ၀းေနလို.ဆာေလာင္ေနတဲ့ငမိုက္သားေကာင္ေလးက်ေနာ္ရယ္.. ျမံဳထားသမွ်
ေဖာက္ထုတ္ပလိုက္တဲ့ အပ်ိဳႀကီးေပါက္စေလး မညိဳညိဳရယ္ တသက္လံုးမေမ့ႏိုင္ေတာ့ေအာင္အစြမ္းကုန္ေလာက္ကၽြမ္းခဲ့တာေပါ့။
မိုးလင္းခါနီး၂ေယာက္လံုး အားအင္ရယ္လို.မက်န္ေတာ့တဲ့အထိ ပက္ပက္စက္စက္ ခ်စ္စခန္းဖြင့္ခဲ့မိပါတယ္။
ကုတင္ေစာင္းမွာေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းပီး ႏို.၂လံုးကိုကုန္းဆြဲပီး -ိုး ၊ ကားကားႀကီးနဲ.အိစက္ေခ်ာေမြ.လြန္းတဲ့တင္ပါး၂ဖက္ကိုစံုကိုင္ပီးေဆာင့္။ တခ်ီပီးသြား၊နာရီ၀က္ေလာက္ေနေတာ့ျပန္ဆြပီး
အညိဳ.ကိုမွန္တင္ခံုေပၚတက္ထိုင္ခိုင္းပီး က်ေနာ္ကမတ္တပ္ရပ္ပီးေဆာင့္၊ နံရံမွာ အညိဳ.ကိုမွီပီးရပ္ခိုင္းရင္းသူ.ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲမပီး မတ္တပ္ -ိုး ... အဲ့လိုအႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ေနႀကတာေတာင္
အညိဳက..ေမာင္ထပ္ခ်စ္ရေအာင္ဆိုပီး ဆက္တိုက္ေတာင္းဆိုေနရင္းတက္တက္ျကြျကြျဖစ္လြန္းေတာ့ မိုးလင္းခါနီး လူတစ္ကိုယ္လံုးမလႈပ္ခ်င္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနက်မွ ဖက္ပီးအိပ္ေပ်ာ္သြား
ႀကတာေပါ့ဗ်ာ။
က်ေနာ္အိပ္ယာထလာေတာ့ အညိဳမရွိေတာ့ဘူး။ မေန.ညက အျဖစ္အပ်က္ေတြက အိပ္မက္မ်ားလားလို.၀ိုးတ၀ါးျဖစ္ေနမိတယ္။
ဒါေပမယ့္ မွန္တင္ခံုက မွန္မ်က္နာျပင္ေပၚမွာ ႏႈတ္ခမ္းနီ ပန္းေရာင္နဲ.
ေမာင္..
အညိဳထမင္းေႀကာ္နဲ.ပဲျပဳတ္ျပင္ထားခဲ့တယ္..မီးဖိုေပၚကေကာ္ဖီႏွပ္ထားတာကိုျပန္ေႏြးလိုက္ေနာ္..
အညိဳေက်ာင္းသြားပီ.. ညေနေက်ာင္းဆင္းခါနီးလာႀကိဳပါ..
ေမာင့္ကိုေသေလာက္ေအာင္ခ်စ္တဲ့အရူးမေလး
Nyo.
က်ေနာ့္စိတ္ေတြညစ္ညဴးသြားတယ္။ ေလးကန္တဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ. မီးဖိုခန္းဖက္ထြက္လာပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္၊ေရေအးေအးနဲ.ေခါင္းေလာင္းခ်ိဳးေနမိတယ္။
နည္းနည္းေလးလန္းသြားေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္စားပြဲေပၚကအညိဳ.လက္ရာထမင္းေႀကာ္ကို စိတ္မပါလက္မပါ၀ါးေနရင္း ဘာေတြဘယ္လိုဆက္ျဖစ္ကုန္မလဲဆိုတာေတြးရင္းရူးခ်င္လာတယ္။မီးဖိုေပၚ
ကေအးစက္စက္ေကာ္ဖီကိုျပန္မေႏြးေတာ့ပဲတဂြတ္ဂြတ္ေသာက္ေနမိတယ္။ ရင္ေတြပူလိုက္တာဗ်ာ။
စားေသာက္ပီးတာနဲ.မေန.ကေဘာင္းဘီေရစို ကိုလိုက္ရွာေတာ့ ေနေရာင္မွာထုတ္လွမ္းထားလို.ေျခာက္ေနတာေတြ.ေတာ့ေကာက္၀တ္လိုက္ပီး အညိဳ.ဘီရိုထဲကရွပ္တစ္ထည္ေလာက္ယူ
၀တ္ပီးစက္ဘီးေလးနင္းပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့မေန.ညကျပန္မလာလို. ေမေမကဆူေနတာကိုနာရီ၀က္ေလာက္ခံလိုက္ရေသးတယ္။ ေဖေဖက ကုန္သည္ႀကီးမ်ားအသင္းမွာ
ေငြသြားထုတ္ခိုင္းဖို.ခိုင္းမွအဆူခံလြတ္သြားေတာ့တယ္။ တေန.လံုးအိမ္အလုပ္ေတြကူလုပ္ေပးေနေတာ့ ေသာကေတြေျပေပ်ာက္သြားသလိုပဲ။ သေဘၤာဆိပ္မွာ ကုန္ေတြတင္ေနတာကိုတာလီ
မွတ္ေပးပီး အိမ္ျပန္လာေတာ့ညေနပိုင္းေရာက္သြားတယ္။ ေခၽြးေတြေပေနတဲ့ တီရွပ္ကိုခၽြတ္ပီးအ၀တ္အေပေတြထည့္တဲ့ျခင္းေတာင္းထဲပစ္ထည့္ ရင္းပူလာလို.မ်က္နာကိုေရဆြတ္ရင္းေရေအး
ေအးတစ္ခြက္ေလာက္ခပ္ေသာက္ေနမိတယ္။ နာရီကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့၃နာရီခြဲေနပီ။ အညိဳ ? ေက်ာင္းက၃နာရီ၁၅ဆင္းတာေလ။ ဖူးးးးးးး!! က်ေနာ္မသြားေတာ့ဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္ဆက္မွားလို.
မျဖစ္ဘူး။ ဧည့္ခန္းထဲကခံုမွာေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္။ နာရီကိုေတာ့တခ်က္တခ်က္လွမ္းလွမ္းႀကည့္ေနမိတယ္....
၃:၄၅
၃:၅၀
၃:၅၅
၄:၀၀
၀ုန္းကနဲခုန္ထပီး။ ေမေမက်ေနာ္အျပင္ခဏသြားတယ္လို.ေအာ္ရင္း တီရွပ္တစ္ထည္ကိုေျပးရင္းေကာက္စြပ္လိုက္တယ္။ ျပိဳင္ဘီးေလးကို အသားကုန္နင္းေနမိတယ္။
ေက်ာင္းသား၃-၄ေယာက္ေလာက္ပဲေက်ာင္းအေရွ.ကေဘာလံုးကြင္းထဲမွာေဘာလံုးကန္ေနတာကလြဲပီး ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာလူမရွိေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ရွာႀကည့္ေတာ့.. ... .... ....
ေက်ာင္းဆင္၀င္ေအာက္ကေလွခါးထစ္ကေလးေတြမွာလက္ရမ္းေလး ကိုမွီရင္းေခြေခြေလးထိုင္ေနတဲ့ အညိဳ။
အနားကိုက်ေနာ္ေရာက္သြားေတာ့ မ်က္နာငယ္ငယ္ေလးနဲ. ေမာင္..အညိဳ.ကိုပစ္သြားပီဆိုပီး၀မ္းနည္းေနတာသိလား..တဲ့
က်ေနာ့္စက္ဘီးေဘာင္တန္းေလးေပၚတင္ပလြဲထိုင္ပီးလိုက္လာတဲ့အညိဳ.ကို ငံု.မႀကည့္ပဲ ျပံဳးေနမယ္ဆိုတာက်ေနာ္သိပါတယ္။ စက္ဘီးကိုဖိနင္းပီးစကားတစ္လံုးမွမေျပာျဖစ္ဘူး။
ေက်ာင္း၀င္းထဲကထြက္လာစရွိေသးတယ္ မိုးေတြကခပ္ဖြဲဖြဲရြာခ်လာျပန္ပီ။ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲမွီပီးျငိမ္ေနတဲ့အညိဳက တခစ္ခစ္ရယ္လိုက္ရင္း မိုးေရစက္ေတြနဲ.လွေနတဲ့မ်က္နာ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးကို
အစြမ္းကုန္ေမာ့ပီး အဓိပၸါယ္ပါပါက်ေနာ့္ကိုႀကည့္ပီး ...
ေမာင္!! အညိဳတို.၂ေယာက္ကမိုးနဲ.ကိုအက်ိဳးေပးတာေနာ့္ တဲ့။
လူသူအသြားအလာကင္းတဲ့ကတၱရာလမ္းအနက္ေရာင္ေပၚမွာမိုးေတြ တအံုးအံုးရြာခ်လို.။ လူ၂ေယာက္ကိုတင္ေဆာင္ထားတဲ့ျပိဳင္ဘီးေလးဟာ ယူကလစ္၀င္းထဲကိုဦးတည္ပီး အရွိန္ျပင္းျပင္းေျပး
ေနတယ္။ စက္ဘီးေပၚကလူ၂ေယာက္စလံုးရင္ေတြခုန္ေနမယ္ဆိုတာေမးစရာမလိုဘူး။
ေသြးသားေတာင့္တမႈကိုမခုခံႏိုင္ေသးတဲ့အရြယ္ေႀကာင့္လား။ မညိဳညိဳကိုသနားလို.လား။ လူမွန္ရင္အျပစ္သားေတြဆိုတဲ့အဆိုအမိန္.ေႀကာင့္လား။ ဘာေႀကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္သိသြားခဲ့တာတစ္ခု
ေတာ့ရွိတယ္ဗ်ာ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ.ဘ၀ကိုစုတ္ျပတ္သတ္သြားေစတာ စကၠန္.ပိုင္းေလာက္အတြင္းခ်လိုက္တဲ့ဆံုးျဖတ္မႈဗ်။ ေကာင္းျခင္းဆိုးျခင္းဘာေတြပဲရလာရလာခင္ဗ်ား ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္
တဲ့စကၠန္.ပိုင္းဟာအရာရာကိုဆံုးျဖတ္ပလိုက္တယ္။ သူေတာ္စင္လား၊ေခြးတစ္ေကာင္လိုမိုက္တဲ့အေကာင္လား၊ဂါဆီယာေလာ္ရကာလား၊ဟစ္တလာလား.. ဘာမဆိုျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။က်ေနာ္ကဘ၀
နဲ.ရင္းပီးသိခဲ့တယ္ေလ။
လိင္ကိစၥဆိုတာဦးႀသဘာသေရးသလို ဆားငံရည္ပါဗ်ာ။ ဘယ္ေလာက္ေသာက္ေသာက္မ၀ပါဘူး။
အဲ့ဒီညအေႀကာင္းျပန္မေျပာခ်င္ေပမယ့္.. ျပန္ေတြးမိတိုင္းမ်က္လံုးထဲမွာအကုန္ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ ခ်စ္သူနဲ.ေ၀းေနလို.ဆာေလာင္ေနတဲ့ငမိုက္သားေကာင္ေလးက်ေနာ္ရယ္.. ျမံဳထားသမွ်
ေဖာက္ထုတ္ပလိုက္တဲ့ အပ်ိဳႀကီးေပါက္စေလး မညိဳညိဳရယ္ တသက္လံုးမေမ့ႏိုင္ေတာ့ေအာင္အစြမ္းကုန္ေလာက္ကၽြမ္းခဲ့တာေပါ့။
မိုးလင္းခါနီး၂ေယာက္လံုး အားအင္ရယ္လို.မက်န္ေတာ့တဲ့အထိ ပက္ပက္စက္စက္ ခ်စ္စခန္းဖြင့္ခဲ့မိပါတယ္။
ကုတင္ေစာင္းမွာေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းပီး ႏို.၂လံုးကိုကုန္းဆြဲပီး -ိုး ၊ ကားကားႀကီးနဲ.အိစက္ေခ်ာေမြ.လြန္းတဲ့တင္ပါး၂ဖက္ကိုစံုကိုင္ပီးေဆာင့္။ တခ်ီပီးသြား၊နာရီ၀က္ေလာက္ေနေတာ့ျပန္ဆြပီး
အညိဳ.ကိုမွန္တင္ခံုေပၚတက္ထိုင္ခိုင္းပီး က်ေနာ္ကမတ္တပ္ရပ္ပီးေဆာင့္၊ နံရံမွာ အညိဳ.ကိုမွီပီးရပ္ခိုင္းရင္းသူ.ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲမပီး မတ္တပ္ -ိုး ... အဲ့လိုအႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ေနႀကတာေတာင္
အညိဳက..ေမာင္ထပ္ခ်စ္ရေအာင္ဆိုပီး ဆက္တိုက္ေတာင္းဆိုေနရင္းတက္တက္ျကြျကြျဖစ္လြန္းေတာ့ မိုးလင္းခါနီး လူတစ္ကိုယ္လံုးမလႈပ္ခ်င္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနက်မွ ဖက္ပီးအိပ္ေပ်ာ္သြား
ႀကတာေပါ့ဗ်ာ။
က်ေနာ္အိပ္ယာထလာေတာ့ အညိဳမရွိေတာ့ဘူး။ မေန.ညက အျဖစ္အပ်က္ေတြက အိပ္မက္မ်ားလားလို.၀ိုးတ၀ါးျဖစ္ေနမိတယ္။
ဒါေပမယ့္ မွန္တင္ခံုက မွန္မ်က္နာျပင္ေပၚမွာ ႏႈတ္ခမ္းနီ ပန္းေရာင္နဲ.
ေမာင္..
အညိဳထမင္းေႀကာ္နဲ.ပဲျပဳတ္ျပင္ထားခဲ့တယ္..မီးဖိုေပၚကေကာ္ဖီႏွပ္ထားတာကိုျပန္ေႏြးလိုက္ေနာ္..
အညိဳေက်ာင္းသြားပီ.. ညေနေက်ာင္းဆင္းခါနီးလာႀကိဳပါ..
ေမာင့္ကိုေသေလာက္ေအာင္ခ်စ္တဲ့အရူးမေလး
Nyo.
က်ေနာ့္စိတ္ေတြညစ္ညဴးသြားတယ္။ ေလးကန္တဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ. မီးဖိုခန္းဖက္ထြက္လာပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္၊ေရေအးေအးနဲ.ေခါင္းေလာင္းခ်ိဳးေနမိတယ္။
နည္းနည္းေလးလန္းသြားေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္စားပြဲေပၚကအညိဳ.လက္ရာထမင္းေႀကာ္ကို စိတ္မပါလက္မပါ၀ါးေနရင္း ဘာေတြဘယ္လိုဆက္ျဖစ္ကုန္မလဲဆိုတာေတြးရင္းရူးခ်င္လာတယ္။မီးဖိုေပၚ
ကေအးစက္စက္ေကာ္ဖီကိုျပန္မေႏြးေတာ့ပဲတဂြတ္ဂြတ္ေသာက္ေနမိတယ္။ ရင္ေတြပူလိုက္တာဗ်ာ။
စားေသာက္ပီးတာနဲ.မေန.ကေဘာင္းဘီေရစို ကိုလိုက္ရွာေတာ့ ေနေရာင္မွာထုတ္လွမ္းထားလို.ေျခာက္ေနတာေတြ.ေတာ့ေကာက္၀တ္လိုက္ပီး အညိဳ.ဘီရိုထဲကရွပ္တစ္ထည္ေလာက္ယူ
၀တ္ပီးစက္ဘီးေလးနင္းပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့မေန.ညကျပန္မလာလို. ေမေမကဆူေနတာကိုနာရီ၀က္ေလာက္ခံလိုက္ရေသးတယ္။ ေဖေဖက ကုန္သည္ႀကီးမ်ားအသင္းမွာ
ေငြသြားထုတ္ခိုင္းဖို.ခိုင္းမွအဆူခံလြတ္သြားေတာ့တယ္။ တေန.လံုးအိမ္အလုပ္ေတြကူလုပ္ေပးေနေတာ့ ေသာကေတြေျပေပ်ာက္သြားသလိုပဲ။ သေဘၤာဆိပ္မွာ ကုန္ေတြတင္ေနတာကိုတာလီ
မွတ္ေပးပီး အိမ္ျပန္လာေတာ့ညေနပိုင္းေရာက္သြားတယ္။ ေခၽြးေတြေပေနတဲ့ တီရွပ္ကိုခၽြတ္ပီးအ၀တ္အေပေတြထည့္တဲ့ျခင္းေတာင္းထဲပစ္ထည့္ ရင္းပူလာလို.မ်က္နာကိုေရဆြတ္ရင္းေရေအး
ေအးတစ္ခြက္ေလာက္ခပ္ေသာက္ေနမိတယ္။ နာရီကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့၃နာရီခြဲေနပီ။ အညိဳ ? ေက်ာင္းက၃နာရီ၁၅ဆင္းတာေလ။ ဖူးးးးးးး!! က်ေနာ္မသြားေတာ့ဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္ဆက္မွားလို.
မျဖစ္ဘူး။ ဧည့္ခန္းထဲကခံုမွာေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္။ နာရီကိုေတာ့တခ်က္တခ်က္လွမ္းလွမ္းႀကည့္ေနမိတယ္....
၃:၄၅
၃:၅၀
၃:၅၅
၄:၀၀
၀ုန္းကနဲခုန္ထပီး။ ေမေမက်ေနာ္အျပင္ခဏသြားတယ္လို.ေအာ္ရင္း တီရွပ္တစ္ထည္ကိုေျပးရင္းေကာက္စြပ္လိုက္တယ္။ ျပိဳင္ဘီးေလးကို အသားကုန္နင္းေနမိတယ္။
ေက်ာင္းသား၃-၄ေယာက္ေလာက္ပဲေက်ာင္းအေရွ.ကေဘာလံုးကြင္းထဲမွာေဘာလံုးကန္ေနတာကလြဲပီး ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာလူမရွိေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ရွာႀကည့္ေတာ့.. ... .... ....
ေက်ာင္းဆင္၀င္ေအာက္ကေလွခါးထစ္ကေလးေတြမွာလက္ရမ္းေလး ကိုမွီရင္းေခြေခြေလးထိုင္ေနတဲ့ အညိဳ။
အနားကိုက်ေနာ္ေရာက္သြားေတာ့ မ်က္နာငယ္ငယ္ေလးနဲ. ေမာင္..အညိဳ.ကိုပစ္သြားပီဆိုပီး၀မ္းနည္းေနတာသိလား..တဲ့
က်ေနာ့္စက္ဘီးေဘာင္တန္းေလးေပၚတင္ပလြဲထိုင္ပီးလိုက္လာတဲ့အညိဳ.ကို ငံု.မႀကည့္ပဲ ျပံဳးေနမယ္ဆိုတာက်ေနာ္သိပါတယ္။ စက္ဘီးကိုဖိနင္းပီးစကားတစ္လံုးမွမေျပာျဖစ္ဘူး။
ေက်ာင္း၀င္းထဲကထြက္လာစရွိေသးတယ္ မိုးေတြကခပ္ဖြဲဖြဲရြာခ်လာျပန္ပီ။ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲမွီပီးျငိမ္ေနတဲ့အညိဳက တခစ္ခစ္ရယ္လိုက္ရင္း မိုးေရစက္ေတြနဲ.လွေနတဲ့မ်က္နာ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးကို
အစြမ္းကုန္ေမာ့ပီး အဓိပၸါယ္ပါပါက်ေနာ့္ကိုႀကည့္ပီး ...
ေမာင္!! အညိဳတို.၂ေယာက္ကမိုးနဲ.ကိုအက်ိဳးေပးတာေနာ့္ တဲ့။
လူသူအသြားအလာကင္းတဲ့ကတၱရာလမ္းအနက္ေရာင္ေပၚမွာမိုးေတြ တအံုးအံုးရြာခ်လို.။ လူ၂ေယာက္ကိုတင္ေဆာင္ထားတဲ့ျပိဳင္ဘီးေလးဟာ ယူကလစ္၀င္းထဲကိုဦးတည္ပီး အရွိန္ျပင္းျပင္းေျပး
ေနတယ္။ စက္ဘီးေပၚကလူ၂ေယာက္စလံုးရင္ေတြခုန္ေနမယ္ဆိုတာေမးစရာမလိုဘူး။
Comments
Post a Comment