အဝါေရာင္စိုက္ခင္း ၁၃

အဲ့ဒီမွာဗ်ာ က်ေနာ္ခ်မ္းကိုမွန္း သူသိသြားတဲ့ေနာက္ပိုင္း ဟိုေမးဒီေမးေလးေတြလုပ္လာတာေပါ့။
အဲ့ဒီအခ်ိန္က "က်ေနာ္ႏွင့္ထူးဆန္းေသာသစ္သားရုပ္ထုေလး" ကိုေရးေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ သူလည္း အေတြးပင္လယ္ထဲ၀င္၀င္ပီး ဖတ္ေနတာကိုး။ (ဘာနာမည္နဲ႔၀င္ေနလဲေမးတာကို မေျဖဘူးရယ္) အဲ့ဒီဇာတ္လမ္းမွာက ခင္ဗ်ားတို႔ဖတ္ဖူးတဲ့အတိုင္းပဲ က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလး
ဇာတ္လမ္းမဟုတ္လား။ နာမည္ေက်ာ္၀တၳဳကို ယူေရးတာဆိုေပမယ့္ လူနီႀကီး ဆိုတာေလးပဲတူတာ က်န္တာေတြက တကယ့္ဟာေတြကို မိတ္ကပ္ေလးဘာေလးနည္းနည္းဖို႔ပီး ေလွ်ာက္ေရးထားတာသိသာေနေတာ့ကာ သိတဲ့အတိုင္း က်ေနာ့္ဆိုးေတမိုက္မဲတဲ့ငယ္ဘ၀ေတြက အထင္း
သားႀကီးျဖစ္ေနေတာ့ သူက အံ့ႀသတႀကီးျဖစ္လို႔ေပါ့ေလ။ တကယ္တမ္းအျပင္က က်ေနာ့္မ်က္နာေပး၊ေနပံုထိုင္ပံုေတြနဲ႔ အဲ့ဒီထဲမွာ က်ေနာ္ေရးျပခဲ့တဲ့ ငယ္ဘ၀နဲ႔က အဆက္အစပ္မွသိပ္မရွိသလိုျဖစ္ေနတာကိုး။ တခါတေလမွာ ေဒါသႀကီးေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျပံဳးစိစိလုပ္ေနတတ္တဲ့
(သူ႔အေခၚ ျပည္ႀကီးတရုတ္ကေလး) က်ေနာ့္လက္ရွိဘ၀နဲ႔ အဲ့ဒီဇာတ္လမ္းထဲေရးျပေနတာေတြနဲ႔က တူမွမတူေတာ့တာကိုး။ ဒီႀကားထဲ အူက တိုတိုေနေသးတာ။ ေဂၚလီအပါ့ ကို က်ေနာ္ေျပာျပခဲ့ဖူးသလို သူနာျပဳဆရာမေလး မနီနီခ်ိဳ(ဒီနာမည္သံုးရတာခပ္လန္႔လန္႔ရယ္ ဆရာေဟာ့ေဒါ့ရဲ႕
ေသြးလက္၀ါးရန္ကိုလန္႔ေနရတယ္အဟီး) အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ သားေလးတစ္ေယာက္ေမြးတယ္။ သားေလးကို နာမည္ေပးေတာ့ "ဖိုးသက္" ဆိုတာႀကားေတာ့ ေႀကကြဲမိတယ္ဘာညာဆိုပီးေျပာလိုက္မိတယ္။ တစ္ရက္ ၀ဘ္ကမ္ဖြင့္ထားပီး စကားေျပာေနႀကရာကေန က်ေနာ့္ဖာသာစာထိုင္
ဖတ္ေနရာက လႊမ္းမိုး ရဲ႕ သားေလးေမြးရင္ ကိုယ့္နာမည္ေပးပါ သီခ်င္းေလးဖြင့္နားေထာင္ေနမိတာ ေႀသာ္! အဲ့ဒီနာ့စ္မကို မေမ့ေသးဘူးလြမ္းေနေဆြးေနတယ္ ဟုတ္လား ဘာညာဆိုပီး စိတ္ေကာက္ပါေလေရာလား။ အဟီး က်ေနာ့္မွာ ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းမ်ိဳခ် ထားရပီး ဟုတ္ပါဘူးကြာ
ဘာညာဆိုပီးေခ်ာ့ရတာေပါ့ေလ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ ေအာစာေရးဆရာမွန္းသိသြားတာေတာင္ အထင္ေသးအျမင္ေသးမျဖစ္တာေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္ဗ်။
မျဖစ္တဲ့ အျပင္ သူကိုယ္တိုင္က က်ေနာ္နဲ႔ ဟိုဒင္းလုပ္တဲ့ကိစၥကို သိပ္အရွက္အေႀကာက္မႀကီးေတာ့ဘူး။ ပိုေတာင္ပြင့္လင္းသြားတယ္ဟီးဟီး။ ဥပမာဗ်ာ တစ္လမွာ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ခ်ိန္းေတြ႕ရတာဆိုေတာ့ကာ က်န္တဲ့ရက္ေတြမွာ ငတ္ေနႀကတာမလား။ အဲ့လိုရက္ေတြဆိုေတြ႕ရင္
ဘယ္လိုလုပ္မယ္၊ ဘယ္လိုအုပ္မယ္ ဆိုတာေတြစိတ္ကူးနဲ႔မွန္းပီးေျပာတဲ့ အဆင့္ထိေရာက္လာတယ္ဟိ။ ညီမေလး ဒီတစ္ခါအကို႔ကို ေတြ႕ရင္ အကိုက ပက္လက္အိပ္ေနကြာ၊ အကို႔မ်က္နာေပၚတက္ခြပီး ဆံပင္ဆြဲမယ္။ မေတြ႕တာႀကာပီဆိုေတာ့ ညီမေလးက ဟိုဒင္းက စိုေနမွာေသခ်ာတယ္။
အဲ့ဒီဟာနဲ႔ အကို႔မ်က္နာကိုပြတ္ပစ္မယ္ အကုန္လံုးေပပြသြားေအာင္ကို ပြတ္မွာေနာ္။ ဘယ္လိုလဲ ဘာညာနဲ႔ စိတ္ျကြစရာစကားေလးေတြေျပာစျပဳလာတယ္(ခင္ဗ်ားတို႔ အဲ့လိုအေျပာခံဖူးလား ဟီး) ဟင့္အင္းဒီတိုင္းေတာ့ အပြတ္မခံဘူး .. ေသေသခ်ာခ်ာေျပာျပ ပီပီျပင္ျပင္ေလးလုပ္။ အကို႔မ်က္နာကို
ညီမေလးရဲ႕ ေ-ာက္ဖုတ္နဲ႔တက္ပြတ္ပစ္မယ္လို႔ေျပာဆိုေတာ့.. ဟီးဟီး မေျပာရဲဘူးရွက္တယ္တဲ့။ ဘယ္ရမလဲ အတင္းကိုေျပာခိုင္းေတာ့တာေပါ့(ေသာက္က်င့္က အဲ့လိုယုတ္တာခြိ) ရွက္ရွက္နဲ႔တိုးတိုးေလးေတာ့ေျပာရွာပါတယ္။ ေျပာပီးတာနဲ႔ရွက္လြန္းလို႔ မ်က္နာမျပရဲရွာေတာ့ဘူးဟားဟား။ ဘယ္လိုလဲ
ညီအကိုတို႔ .. ခင္ဗ်ားတို႔ ညီေလးေမာင္ခ်မ္းက အေတာ္ယုတ္ယုတ္ပတ္ပတ္ေတြႀကိဳက္တာေနာ့္။

က်ေနာ္မွတ္မိေနတာက လကုန္ခါနီးတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ အလိုေတြမွာ ညီမေလးတစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ဆီေပါက္ခ်လာတတ္တယ္။
က်ေနာ္က ဘူတာရံုမွာသြားႀကိဳ။ က်ေနာ့္အခန္းေရာက္တာနဲ႔ အ၀တ္အစားေတြေတာင္ မလဲရေသးဘူး အထုတ္ေတြပစ္ျပက္ခ်ပီး အသားကုန္အုပ္ႀကတာပါပဲဗ်ာ။ တခါတေလ က်ေနာ္က သူ႔ျမိဳ႕ေလးကို သြားေတြ႕တတ္ေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူကလာတာပါ။ အဓိက ကက်ေနာ္က သူ႔ေလာက္ပက္ဆံ
အကုန္မခံႏိုင္ဘူးေလအဟီး။ မြဲတာကိုးဗ်။ ေႏြဖက္ေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ္အေဆာင္ကထြက္ပီး အတန္းေဖာ္ေဘာ္ဒါတစ္ေကာင္က ေႏြေက်ာင္းပိတ္အိမ္ျပန္သြားေတာ့ ေသာ့အပ္သြားတဲ့ ပရိေဘာဂအျပည့္အစံုပါတဲ့ ေတာ္ေတာ္သန္႔တဲ့အိမ္ကေလးမွာ တစ္ေယာက္ထဲေနျဖစ္ေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္အဆင္ေျပေန
ေသးတယ္။ ညီမေလးေရာက္လာပီး ၂ရက္၃ရက္တူတူလာေနတဲ့အခါတိုင္း ၂ေယာက္ထဲကမၻာေလးထဲမွာ သာသာယာယာေပါ့။ ေရခ်ိဳးကန္ထဲ ေရေႏြးေႏြးေလးစပ္ပီး ညီမေလးကိုဖင္တံုးလံုးခၽြတ္၀င္စိမ္ခိုင္း၊ က်ေနာ္က သီခ်င္းေလးတေႀကာ္ေႀကာ္နဲ႔ ကေလးေရခ်ိဳးသလိုခ်ိဳးေပးတာ.. မနက္မိုးလင္းပီဆို မီးဖိုေခ်ာင္
ထဲမွာ မနက္စာတစ္ခုခုအသင့္ျဖစ္ေနတတ္တာ။ ဧည့္ခန္းဆိုဖာေပၚအုပ္မလား၊ကိုယ္လံုးေပၚမွန္အေရွ႕ ကိုယ္လုပ္ေနတာကိုယ္ျပန္ႀကည့္ရင္းတြယ္မလား အစရွိသျဖင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေအာ္ဟစ္ဆူညံပီး ခ်စ္စခန္းဖြင့္ႀကတာေတြရယ္ ျပန္ေတြးႀကည့္တိုင္းလြမ္းစရာေလးေတြေပါ့ ညီအကိုတို႔ရာ။
တခါတေလ က်ေနာ္အေတြးပင္လယ္ျပာထဲ၀င္ပီး ဟိုေရးဒီေရး ေရးေနတာလည္း သူေဘးကေနထိုင္ႀကည့္ခ်င္ ႀကည့္ေနတာဗ်။ ညီမေလးကို တစ္ေႀကာင္းေလာက္ဆြဲပီးေတာ့မွ ခင္ဗ်ားတို႔ဖတ္ဖို႔ ဇာတ္လမ္းတစ္ပို႔စ္ေလာက္ ေကာက္ေရးတင္ခ်င္တင္ေနတတ္ကိုးဟဲဟဲ။