ကၽြန္ေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာမေလး ၁၆
နတ္မိမယ္နဲ႔ေျခသုတ္ဖံု ဆိုပီးမိန္းမေတြကို၂မ်ိဳး၂စားခြဲလို႔ရမယ္။
( ပန္းခ်ီေက်ာ္ pabalo picasso )
က်ေနာ့္မ်က္နာဟာ ရွက္စိတ္နဲ႔နီျမန္းေနမယ္ဆိုတာက်ေနာ္သိတယ္ဗ်ာ။
ခပ္တည္တည္နဲ႔ အဲ့ဒီပန္းခ်ီဆရာမေလးေရွ.မွာ၀င္ထိုင္ပီး ဇိုးကနဲဇတ္ကနဲ လက္သြက္ေျခသြက္ ပလတ္စတစ္ပန္းကန္အနီေရာင္ထဲက အေႀကာ္ေတြကိုယူစားေနလိုက္တယ္။ ေက်းဇူးရွင္ေလးကို
ေမာ့မႀကည့္အားေသးဘူး။ အေႀကာ္၃-၄ခုေလာက္ဗိုက္ထဲေရာက္သြားမွ ေနသာထိုင္သာရွိသြားတယ္။ ၀ေတာ့မ၀ေသးဘူး။ ခုမွအဆာေလးေျပစရွိေသးတာ။ ဇိမ္ဆြဲပီးစားေတာ့
မယ္ဆိုပီး ပုဇြန္ေႀကာ္တစ္ခုကိုအခ်ဥ္ ရည္ထဲႏွစ္ပီး တျမံဳ.ျမံဳ.ေကာက္၀ါးရင္း က်ေနာ့္ေရွ.မွာငုတ္တုတ္ႀကီးထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကိုေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ျပံဳးစိစိျဖစ္မေနပဲခပ္တည္တည္စိုက္
ႀကည့္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ ဟ..ဘယ္လိုအမ်ိဳးသမီးလဲမသိဘူးဗ်။ ဆက္စားရမွာေတာင္ တြန္႔သလိုလိုျဖစ္သြားပီ။
က်ေနာ္ေကာက္ညွင္းေပါင္းေလး ထပ္မွာစားလို႔ရမလားမသိဘူးေနာ္.. လို႔မ်က္နာေျပာင္တိုက္ပီးေမးလိုက္ေတာ့
ေခါင္းျငိမ့္ျပတယ္။ ေ၀သာလီေျပ ဘီလူးစီးသလို ေကာက္ညွင္းေပါင္းထပ္မွာ အေႀကာ္ေတြနဲ႔ထပ္တြယ္ပလိုက္တယ္။ ဗိုက္ကိုတင္းကားသြားေတာ့မွ ေရေႏြးႀကမ္းပူပူမႈတ္ေသာက္ေနလိုက္တယ္။
စားလို႔ေသာက္လို႔၀ပီဆိုေတာ့မွ ေက်းဇူးရွင္ကို ေက်းဇူးတင္ေႀကာင္းဘာညာေလးေျပာ မလားဆိုပီးေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့... ဟိုက္! ဒင္းကခပ္တည္တည္နဲ႔ အေ၀းကိုေငးႀကည့္ရင္း စီးကရက္ဖြာ
ေနတာဗ်။ က်ေနာ့္ကိုရွိတယ္လို႔ေတာင္ထင္ပံုမရဘူး။ ေသာက္ေႀကာတင္းခ်က္က။ ခုမွသူ႔ကိုေသေသခ်ာခ်ာအကဲခတ္မိတယ္။
ဆံပင္ရွည္ရွည္ေလးေတြကို ပု၀ါအျဖဴေလးနဲ႔စည္းေႏွာင္ထားပီး ရင္ဘတ္အေရွ.ဖက္ကိုတေစာင္းေလးခ်ထားတယ္။
ခါးေလးကိုမတ္မတ္ထားပီးေခြးေျခပုေလးေပၚထိုင္လို႔ ကိုယ္ေနဟန္ထားက ပန္းပုရုပ္ကေလးလိုပဲ။ ဖလန္နယ္အင္းက်ီလက္တိုအစိမ္းကြက္ေလး၀တ္ထားတာေတာင္ ရင္ကခ်ီခ်ီေလးျဖစ္ေနတယ္
မ်က္လံုးေတြကေအးစက္စက္ေဆြးရီရီနဲ႔ ဟိုးအေ၀းက တစံုတရာကိုေငးႀကည့္ေနသလိုပဲဗ်။ မ်က္ေတာင္ေတြကခပ္ေကာ့ေကာ့ေလးေတြ၊ပါးျပင္ေပၚမွာေသြးေႀကာစိမ္းေလးေတြယွက္သမ္းေနတာ
ေတာင္လွမ္းေတြ႔ေနရတယ္။ မ်က္နာေလးက က်က္သေရ ရွိတဲ့အထဲမွာပါတဲ့အမ်ိဳးအစား။ ဒါေပမယ့္ပံုစံမက် တာက ေျခခ်ိတ္ပီးေယာက်္ားေလးေတြထိုင္သလိုလုပ္ေနတာရယ္၊ဒူးႏွံ႔ေနတာရယ္
ဗ်။ လက္ေခ်ာင္းျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႔ စီးကရက္ကို ညွပ္ထားပီး ျပာကိုေတာက္ေတာက္ပီးေခၽြခ်လိုက္၊ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးမွာတပ္ပီး ဖြာလိုက္လုပ္ေနတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကည့္လို႔ေကာင္းေနတယ္။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ မိန္းမေတြစီးကရက္ဖြာတာႀကည့္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ။ ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္ -ာရုပ္ထြက္လာတာဗ်။ ေခတ္ေဟာင္းရုပ္ရွင္ထဲက မင္းသမီးႀကီးတင္တင္မူရယ္၊ ေရႊကူေမႏွင္းဆိုတဲ့ စာေရးဆရာမႀကီးရယ္...သူတို႔၂ေယာက္စီးကရက္ေသာက္တာကေတာ့အလြန္ႀကည့္ေကာင္းတယ္ဗ်။ ခုက်ေနာ့္ေရွ.ကပန္းခ်ီဆရာမေလးစီးက
ရက္ဖြာေနတဲ့ဟန္ကေလးကေတာ့ ဟိုဘြားေတာ္၂ေယာက္လိုပဲအေတာ္ႀကည့္ေကာင္းတယ္ဗ်။
အဟမ္းအဟမ္း.. ဆိုပီး က်ေနာ္အသံျပဳလိုက္ေတာ့မွ ေငးေနတဲ့ သူမ က်ေနာ့္ဖက္ကိုလွည့္လာတယ္။
စားပြဲေပၚက စီးကရက္ဗူးကို က်ေနာ္လက္ညွိဳးထိုးျပ လိုက္ပီး တစ္လိပ္ေလာက္ေသာက္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ အမူအရာလုပ္ျပလိုက္ေတာ့.. ေသာက္ပါဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႔ေမးဆတ္ျပတယ္။ စီးကရက္တစ္လိပ္
ေကာက္ဖြာလိုက္ပီး ဘယ္ကဘယ္လိုစကားစရမွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္။
.... ....... .........
.... ...... .........
.... ..... ........
ဟိုေလ.. အမ.. နာမည္ဘယ္လိုေခၚသလဲဗ်..
ႏႈတ္ခမ္းေလးတြန္႔ပီး မဲ့သလိုျဖစ္သြားရင္း က်ေနာ့္ကို လွမ္းႀကည့္လာတယ္။
ရွင္ ဘာလုပ္မလို႔လဲ !!
ဗ်ာ!
ဗိုက္၀ရင္ သြားလို႔ရပီေလ..
ႀကည့္စမ္းပါဦး... ဒါက်ေနာ့္ကိုေမာင္းထုတ္တာေပါ့။ ေဒါသစိတ္ကေထာင္းကနဲထလာတယ္။ ေတာ္ေတာ္ႀကီးက်ယ္လွေခ်လား။ ပံုစံႀကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္မာနႀကီးပံုရတယ္။ ခုက်ေနာ့္ကိုႀကည့္
ေနတဲ့အႀကည့္ကလဲ လာေရာမေနစမ္းပါနဲ႔ဆိုတဲ့အႀကည့္မ်ိဳး။ ဖိုးသက္ဆိုတဲ့ က်ေနာ္ကလည္း နဂိုကစိတ္လက္တဆစ္ရယ္။ ဘာမွေျပေျပလည္လည္ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ၀ုန္းကနဲထရပ္လိုက္တယ္။
အရွက္ကခုမွကြဲ သြားသလိုခံစားလိုက္ရတယ္။ တစ္ဘ၀လံုး ဘယ္မိန္းမကမွခုလိုေမာင္းထုတ္တာ မခံခဲ့ရဖူးဘူး။ ဒါဟာငါေသာက္ငတ္ႀကီး က်လို႔ျဖစ္တာဆိုပီးကိုယ့္
ဖာသာေဒါသထြက္လာတယ္။ စားလို႔ေသာက္လို႔ကလည္းပီးသြားပီဆိုေတာ့ ဘာမွလည္းလုပ္မရေတာ့ဘူးေလ။ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ.. ထရြိဳင္ေပါ့နဲ႔ကင္မရာကို ေကာက္လြယ္ပီးထြက္လာခဲ့မိတယ္။
ေတာက္! ရုပ္ကေလးကေတာ့ သနားကမားေလး... ေသာက္ခ်ိဳးကမေျပဘူး..ငါ့ကိုမ်ားဘာမွတ္ေနသလဲမသိဘူး.. ဆိုပီး တလမ္းလံုးေျခက်င္ေလွ်ာက္လာရင္း ေဒါေဖာင္းလာခဲ့တယ္။
....... ......... ..........
....... ......... ..........
....... ......... ..........
ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ပီးသြားတယ္ဆိုပီး၂-၃ရက္ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားပီး ေခါင္းထဲမွာဘာမွေတာင္ က်န္မေနေတာ့ဘူးဗ်။
အင္းျပန္ႀကံဳခ်င္ျပန္ေတာ့လည္း တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔မနက္ေစာေစာမွာ က်ေနာ္ ထံုးစံအတိုင္းပံုဖမ္းမယ္ဆိုပီး... ေတာရေက်ာင္းေလးကေနဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းပါးေဘးအတိုင္း
စစ္ကိုင္းကေန၁၀မိုင္ေက်ာ္ေလာက္ေ၀းတဲ့ မင္းကြန္းဖက္ကို ပါပလစ္ကာေလးနဲ႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။ လူသူေလးပါးသိပ္မရွိေသးတဲ့ မနက္ေစာေစာေနထြက္စ ရႈခင္းကိုပုထိုးေတာ္ႀကီးေပၚ
တက္ပီး ဓာတ္ပံုရိုက္မယ္ေပါ့။ မင္းကြန္းပုထိုးေတာ္ႀကီး ေအာက္ေျခမွာကားေလး ကိုရပ္ထားခဲ့ပီး ေလွကားမတ္မတ္ႀကီးအတိုင္း အေပၚဖက္ကိုတက္လာခဲ့တယ္။ ေနထြက္စျပဳလာပီ။ အေပၚထိပ္
ကိုေရာက္ေတာ့ ညာဖက္အျခမ္း ပုထိုးေတာ္ႀကီးရဲ.ကၽြံ၀င္ေနတဲ့ အျခမ္းကေန နည္းနည္းပိုျမင့္တဲ့ ဘယ္ဖက္အျခမ္းဖက္ကို အလယ္ကကြဲအက္ေနတဲ့ အကြဲေႀကာင္းႀကားထဲကေနေထာက္ထား
တဲ့ ပ်ဥ္ေခ်ာင္းရွည္ကို အားျပဳပီးတြယ္တက္လိုက္တယ္။
အေပၚကိုေရာက္သြားေတာ့ အရမ္းလွတဲ့ ရႈခင္းေတြကို ဘြားကနဲေတြ႔လိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာႀကည္ႏူးသြားတယ္။
ထရြိဳင္ေပါ့ကိုထုတ္ပီး ေသခ်ာေထာက္ ကင္မရာတပ္ပီး ဆက္တိုက္ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ယူေနလိုက္တယ္။ စီးကရက္ေလးဖြာရင္း ကင္မရာေခ်ာင္းရတဲ့အရသာဘယ္ေလာက္ဇိမ္က်တယ္ဆိုတာ ေခ်ာင္း
ဖူးတဲ့လူမွသိလိမ့္မယ္ထင္တယ္ဗ်။ အလိုလိုကိုေပ်ာ္ေနတာေလ။ ေပ်ာ္လို႔မွ မဆံုးေသးဘူး ပုထိုးေတာ္ႀကီးထိပ္အစြန္းေလးနားက ေအာက္တစ္ထစ္ကေန လူရိပ္တစ္ခုဘြားကနဲေပၚလာတာျမင္လိုက္
ရတယ္။ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႔အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္..လြယ္အိတ္တစ္လံုးကိုလြယ္လို႔ လက္၂ဖက္မွာလဲ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ရယ္၊ေဆးစပ္ျပားရယ္၊စုတ္တံေတြ
ကိုေထာင္လွ်က္ကိုင္ပီး က်ေနာ့္ဖက္ကိုေလွ်ာက္လာေနတယ္။ အနားေရာက္လာမွ က်ေနာ့္ကိုျမင္ပီး ေႀသာ္..ဆိုတဲ့အထာနဲ႔ မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ပင့္သြားေသးတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေသာက္ဂရုမစိုက္တဲ့
အထာနဲ႔ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ ဒီထိပ္ေပၚမွာ မျမင္သလိုလို ေကာင္းကင္ေပၚေမာ့ပီးႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ ေသာက္ျမင္ကပ္တယ္ဗ်ာ။ ျမင္ကိုမျမင္ခ်င္တာ.. ဒီေသာက္ခြက္ကို။
ေအာက္ျပန္ဆင္းေတာ့မယ့္ပံုစံပဲဗ်။ ဘယ္အခ်ိန္ကထဲကလာဆြဲေနတာလည္းမသိဘူး။
ဒီေလာက္ျဗဳတ္စဗ်င္းေတာင္းျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ပစၥည္းေတြနဲ႔ က်ေနာ္ခုနကတြယ္တက္လာတဲ့ ညာဖက္ျခမ္း အနိမ့္ပိုင္းကိုဘယ္လိုဆင္းမလဲမသိဘူး။ ကူညီလိုက္ခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ ေတာ္ႀကာသူ႔ကိုဖြန္
ေႀကာင္ျပန္ပီထင္မွာစိုးလို႔အသာႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ ၀တ္ထားတာက ထမီ၊ ပစၥည္းေတြကတနင့္တပိုး၊ ကုန္းကြကြနဲ႔ ဘယ္လိုဆင္းရမွန္းမသိျဖစ္ေနတာကို လွမ္းႀကည့္ပီး က်ေနာ္ရယ္ခ်င္လိုက္
တာဗ်ာ။
ဟာ!
ဆိုပီးက်ေနာ္ေအာ္လိုက္မိတယ္။ ေတာ္ေတာ္မိုက္ကန္းတဲ့ေကာင္မေလးဗ်ာ။ ၈ေပေလာက္အျမင့္ရွိတဲ့ တစ္ဖက္ျခမ္းကို ဆင္းလို႔မရျဖစ္ေနတာနဲ႔ ခုန္ခ်လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ကနည္းနည္းေ၀းေနလို႔
ေအာက္ဖက္ကိုေသခ်ာမျမင္ရေပမယ့္။ ျဗဳန္းဆိုပီး အသံႀကားလိုက္ရေတာ့ တစ္ခုခုျဖစ္သြားပီဆိုတာေသခ်ာလို႔ေျပးႀကည့္မိတယ္။
မာနမင္းသမီးေလးအျဖစ္ကေတာ့ မျမင္ရက္စရာေခြေခြေလးဗ်။
ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ႀကီးက လႊတ္ထြက္ပီး အက္ကြဲေႀကာင္း အ၀ တစ္ခုမွာကန္႔လန္႔။ လက္ထဲကစုတ္တံေတြ ေဆးစပ္ျပား..ပစၥည္းေတြအကုန္လံုးလည္းလႊင့္ထြက္ကုန္ပီ။ ေျခသပြတ္တိုင္လည္သြားသ
လားမသိဘူး။ ထလဲမထႏိုင္ေတာ့လို႔ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ပီး က်ေနာ့္ကိုလွမ္းေမာ့ႀကည့္ေနတယ္။
ကင္မရာနဲ.ထရြိဳင္ေပါ့ကိုျမန္ျမန္ေကာက္သိမ္းပီး လြယ္ရင္း က်ေနာ္ တြယ္ဆင္းသြားလိုက္တယ္။
ျပန္႔က်ဲေနတဲ့သူ႔ ပစၥည္းေတြကိုအရင္လိုက္ေကာက္ေပးေနတာကို နာက်င္ေနတဲ့ရံႈ.မဲ့မဲ့မ်က္နာေလးနဲ႔ လိုက္ႀကည့္ေနတယ္။ ပစၥည္းေတြေကာက္ပီးေတာ့မွ ေခြေခြေလးျဖစ္ေနတဲ့သူ႔အနားမွာထိုင္
ခ်လိုက္ရင္း...
ဘာလုပ္တာလဲဗ်.. ကိုယ့္ကိုကုိယ္သတ္ေသတာလား..
.... ...... ...... ......
ဒီေနရာမွာတည့္တည့္က်တာေတာ္ေသးတယ္..ဟိုဖက္ အက္ကြဲေႀကာင္းထဲတည့္တည့္က်လိုက္လို႔ကေတာ့ ေသပီးသားပဲ.. ရူးေနတာလားခင္ဗ်ား
..... ..... ..... .......
ခုထလို႔မရေတာ့ဘူးမလား... ေအာက္ကိုဘယ္လိုဆင္းမလဲ... အျမင့္ႀကီး
.... ...... ..... .......
ဘာမွကိုျပန္မေျပာတာဗ်ာ။ သြားျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႔ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ပီးခပ္တည္တည္ျပန္စိုက္ႀကည့္လာေသးတယ္...မသာမကေလး။ ေသာက္ျမင္ကပ္လာလို႔ က်ေနာ္လည္းဘာမွဆက္
မေျပာပဲ အိပ္ကပ္ထဲကစီးကရက္တစ္လိပ္ထုတ္ဖြာပီး ထိုင္ႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ စီးကရက္ကုန္သြားေတာ့မွ က်ေနာ့္ေက်ာမွာလြယ္ထားတဲ့ ထရြိဳင္ေပါ့နဲ႔ကင္မရာကိုျဖဴတ္ပီး သူ႔ပစၥည္းပံုထားတဲ့ေန
ရာမွာခ်ထားလိုက္ရင္းသူ႔အနားကိုတိုးကပ္လိုက္တယ္။ ဘာလုပ္မလို႔လဲဆိုတဲ့ အႀကည့္နဲ႔မ်က္လံုးေလး၀ိုင္းသြားတဲ့သူ႔ကို ဆတ္ကနဲဆြဲထူလိုက္ရင္း က်ေနာ္ေက်ာပိုးဖို႔ျပင္တယ္။
အို! လို႔တိုးတိုးေလးေရရြတ္ရင္း သူ႔ကိုယ္လံုးေလးက်ေနာ့္ေက်ာေပၚေစြ႔ကနဲပါလာတယ္။
ေက်ာျပင္ကို လာဖိကပ္တဲ့သူ႔ရင္ဘတ္ေႀကာင့္အိစက္စက္ျဖစ္သြားေပမယ့္ က်ေနာ္အသက္မွန္မွန္ရွဴရင္း ျငိမ္ျငိမ္ေနေနာ္လို႔ေျပာပီး မတ္ေစာက္ေစာက္ေလွကားအတိုင္းသတိထားပီး ပုထိုးေတာ္
ႀကီးေအာက္ေျခကို ေျဖးေျဖးခ်င္းဆင္းခ်လာခဲ့တယ္။
..... ..... ......
..... ..... ......
..... ..... ......
သူ႔ကိုကားေခါင္းခန္းထဲေက်ာပိုးပီး ေခၚသြား၊ေနာက္တစ္ေခါက္အေပၚျပန္တက္ပီး ပစၥည္းေတြတက္ယူနဲ႔လူကိုေတာ္ေတာ္ ဟိုက္သြားပီ။
( ပန္းခ်ီေက်ာ္ pabalo picasso )
က်ေနာ့္မ်က္နာဟာ ရွက္စိတ္နဲ႔နီျမန္းေနမယ္ဆိုတာက်ေနာ္သိတယ္ဗ်ာ။
ခပ္တည္တည္နဲ႔ အဲ့ဒီပန္းခ်ီဆရာမေလးေရွ.မွာ၀င္ထိုင္ပီး ဇိုးကနဲဇတ္ကနဲ လက္သြက္ေျခသြက္ ပလတ္စတစ္ပန္းကန္အနီေရာင္ထဲက အေႀကာ္ေတြကိုယူစားေနလိုက္တယ္။ ေက်းဇူးရွင္ေလးကို
ေမာ့မႀကည့္အားေသးဘူး။ အေႀကာ္၃-၄ခုေလာက္ဗိုက္ထဲေရာက္သြားမွ ေနသာထိုင္သာရွိသြားတယ္။ ၀ေတာ့မ၀ေသးဘူး။ ခုမွအဆာေလးေျပစရွိေသးတာ။ ဇိမ္ဆြဲပီးစားေတာ့
မယ္ဆိုပီး ပုဇြန္ေႀကာ္တစ္ခုကိုအခ်ဥ္ ရည္ထဲႏွစ္ပီး တျမံဳ.ျမံဳ.ေကာက္၀ါးရင္း က်ေနာ့္ေရွ.မွာငုတ္တုတ္ႀကီးထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကိုေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ျပံဳးစိစိျဖစ္မေနပဲခပ္တည္တည္စိုက္
ႀကည့္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ ဟ..ဘယ္လိုအမ်ိဳးသမီးလဲမသိဘူးဗ်။ ဆက္စားရမွာေတာင္ တြန္႔သလိုလိုျဖစ္သြားပီ။
က်ေနာ္ေကာက္ညွင္းေပါင္းေလး ထပ္မွာစားလို႔ရမလားမသိဘူးေနာ္.. လို႔မ်က္နာေျပာင္တိုက္ပီးေမးလိုက္ေတာ့
ေခါင္းျငိမ့္ျပတယ္။ ေ၀သာလီေျပ ဘီလူးစီးသလို ေကာက္ညွင္းေပါင္းထပ္မွာ အေႀကာ္ေတြနဲ႔ထပ္တြယ္ပလိုက္တယ္။ ဗိုက္ကိုတင္းကားသြားေတာ့မွ ေရေႏြးႀကမ္းပူပူမႈတ္ေသာက္ေနလိုက္တယ္။
စားလို႔ေသာက္လို႔၀ပီဆိုေတာ့မွ ေက်းဇူးရွင္ကို ေက်းဇူးတင္ေႀကာင္းဘာညာေလးေျပာ မလားဆိုပီးေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့... ဟိုက္! ဒင္းကခပ္တည္တည္နဲ႔ အေ၀းကိုေငးႀကည့္ရင္း စီးကရက္ဖြာ
ေနတာဗ်။ က်ေနာ့္ကိုရွိတယ္လို႔ေတာင္ထင္ပံုမရဘူး။ ေသာက္ေႀကာတင္းခ်က္က။ ခုမွသူ႔ကိုေသေသခ်ာခ်ာအကဲခတ္မိတယ္။
ဆံပင္ရွည္ရွည္ေလးေတြကို ပု၀ါအျဖဴေလးနဲ႔စည္းေႏွာင္ထားပီး ရင္ဘတ္အေရွ.ဖက္ကိုတေစာင္းေလးခ်ထားတယ္။
ခါးေလးကိုမတ္မတ္ထားပီးေခြးေျခပုေလးေပၚထိုင္လို႔ ကိုယ္ေနဟန္ထားက ပန္းပုရုပ္ကေလးလိုပဲ။ ဖလန္နယ္အင္းက်ီလက္တိုအစိမ္းကြက္ေလး၀တ္ထားတာေတာင္ ရင္ကခ်ီခ်ီေလးျဖစ္ေနတယ္
မ်က္လံုးေတြကေအးစက္စက္ေဆြးရီရီနဲ႔ ဟိုးအေ၀းက တစံုတရာကိုေငးႀကည့္ေနသလိုပဲဗ်။ မ်က္ေတာင္ေတြကခပ္ေကာ့ေကာ့ေလးေတြ၊ပါးျပင္ေပၚမွာေသြးေႀကာစိမ္းေလးေတြယွက္သမ္းေနတာ
ေတာင္လွမ္းေတြ႔ေနရတယ္။ မ်က္နာေလးက က်က္သေရ ရွိတဲ့အထဲမွာပါတဲ့အမ်ိဳးအစား။ ဒါေပမယ့္ပံုစံမက် တာက ေျခခ်ိတ္ပီးေယာက်္ားေလးေတြထိုင္သလိုလုပ္ေနတာရယ္၊ဒူးႏွံ႔ေနတာရယ္
ဗ်။ လက္ေခ်ာင္းျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႔ စီးကရက္ကို ညွပ္ထားပီး ျပာကိုေတာက္ေတာက္ပီးေခၽြခ်လိုက္၊ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးမွာတပ္ပီး ဖြာလိုက္လုပ္ေနတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကည့္လို႔ေကာင္းေနတယ္။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ မိန္းမေတြစီးကရက္ဖြာတာႀကည့္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ။ ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္ -ာရုပ္ထြက္လာတာဗ်။ ေခတ္ေဟာင္းရုပ္ရွင္ထဲက မင္းသမီးႀကီးတင္တင္မူရယ္၊ ေရႊကူေမႏွင္းဆိုတဲ့ စာေရးဆရာမႀကီးရယ္...သူတို႔၂ေယာက္စီးကရက္ေသာက္တာကေတာ့အလြန္ႀကည့္ေကာင္းတယ္ဗ်။ ခုက်ေနာ့္ေရွ.ကပန္းခ်ီဆရာမေလးစီးက
ရက္ဖြာေနတဲ့ဟန္ကေလးကေတာ့ ဟိုဘြားေတာ္၂ေယာက္လိုပဲအေတာ္ႀကည့္ေကာင္းတယ္ဗ်။
အဟမ္းအဟမ္း.. ဆိုပီး က်ေနာ္အသံျပဳလိုက္ေတာ့မွ ေငးေနတဲ့ သူမ က်ေနာ့္ဖက္ကိုလွည့္လာတယ္။
စားပြဲေပၚက စီးကရက္ဗူးကို က်ေနာ္လက္ညွိဳးထိုးျပ လိုက္ပီး တစ္လိပ္ေလာက္ေသာက္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ အမူအရာလုပ္ျပလိုက္ေတာ့.. ေသာက္ပါဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႔ေမးဆတ္ျပတယ္။ စီးကရက္တစ္လိပ္
ေကာက္ဖြာလိုက္ပီး ဘယ္ကဘယ္လိုစကားစရမွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္။
.... ....... .........
.... ...... .........
.... ..... ........
ဟိုေလ.. အမ.. နာမည္ဘယ္လိုေခၚသလဲဗ်..
ႏႈတ္ခမ္းေလးတြန္႔ပီး မဲ့သလိုျဖစ္သြားရင္း က်ေနာ့္ကို လွမ္းႀကည့္လာတယ္။
ရွင္ ဘာလုပ္မလို႔လဲ !!
ဗ်ာ!
ဗိုက္၀ရင္ သြားလို႔ရပီေလ..
ႀကည့္စမ္းပါဦး... ဒါက်ေနာ့္ကိုေမာင္းထုတ္တာေပါ့။ ေဒါသစိတ္ကေထာင္းကနဲထလာတယ္။ ေတာ္ေတာ္ႀကီးက်ယ္လွေခ်လား။ ပံုစံႀကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္မာနႀကီးပံုရတယ္။ ခုက်ေနာ့္ကိုႀကည့္
ေနတဲ့အႀကည့္ကလဲ လာေရာမေနစမ္းပါနဲ႔ဆိုတဲ့အႀကည့္မ်ိဳး။ ဖိုးသက္ဆိုတဲ့ က်ေနာ္ကလည္း နဂိုကစိတ္လက္တဆစ္ရယ္။ ဘာမွေျပေျပလည္လည္ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ၀ုန္းကနဲထရပ္လိုက္တယ္။
အရွက္ကခုမွကြဲ သြားသလိုခံစားလိုက္ရတယ္။ တစ္ဘ၀လံုး ဘယ္မိန္းမကမွခုလိုေမာင္းထုတ္တာ မခံခဲ့ရဖူးဘူး။ ဒါဟာငါေသာက္ငတ္ႀကီး က်လို႔ျဖစ္တာဆိုပီးကိုယ့္
ဖာသာေဒါသထြက္လာတယ္။ စားလို႔ေသာက္လို႔ကလည္းပီးသြားပီဆိုေတာ့ ဘာမွလည္းလုပ္မရေတာ့ဘူးေလ။ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ.. ထရြိဳင္ေပါ့နဲ႔ကင္မရာကို ေကာက္လြယ္ပီးထြက္လာခဲ့မိတယ္။
ေတာက္! ရုပ္ကေလးကေတာ့ သနားကမားေလး... ေသာက္ခ်ိဳးကမေျပဘူး..ငါ့ကိုမ်ားဘာမွတ္ေနသလဲမသိဘူး.. ဆိုပီး တလမ္းလံုးေျခက်င္ေလွ်ာက္လာရင္း ေဒါေဖာင္းလာခဲ့တယ္။
....... ......... ..........
....... ......... ..........
....... ......... ..........
ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ပီးသြားတယ္ဆိုပီး၂-၃ရက္ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားပီး ေခါင္းထဲမွာဘာမွေတာင္ က်န္မေနေတာ့ဘူးဗ်။
အင္းျပန္ႀကံဳခ်င္ျပန္ေတာ့လည္း တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔မနက္ေစာေစာမွာ က်ေနာ္ ထံုးစံအတိုင္းပံုဖမ္းမယ္ဆိုပီး... ေတာရေက်ာင္းေလးကေနဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းပါးေဘးအတိုင္း
စစ္ကိုင္းကေန၁၀မိုင္ေက်ာ္ေလာက္ေ၀းတဲ့ မင္းကြန္းဖက္ကို ပါပလစ္ကာေလးနဲ႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။ လူသူေလးပါးသိပ္မရွိေသးတဲ့ မနက္ေစာေစာေနထြက္စ ရႈခင္းကိုပုထိုးေတာ္ႀကီးေပၚ
တက္ပီး ဓာတ္ပံုရိုက္မယ္ေပါ့။ မင္းကြန္းပုထိုးေတာ္ႀကီး ေအာက္ေျခမွာကားေလး ကိုရပ္ထားခဲ့ပီး ေလွကားမတ္မတ္ႀကီးအတိုင္း အေပၚဖက္ကိုတက္လာခဲ့တယ္။ ေနထြက္စျပဳလာပီ။ အေပၚထိပ္
ကိုေရာက္ေတာ့ ညာဖက္အျခမ္း ပုထိုးေတာ္ႀကီးရဲ.ကၽြံ၀င္ေနတဲ့ အျခမ္းကေန နည္းနည္းပိုျမင့္တဲ့ ဘယ္ဖက္အျခမ္းဖက္ကို အလယ္ကကြဲအက္ေနတဲ့ အကြဲေႀကာင္းႀကားထဲကေနေထာက္ထား
တဲ့ ပ်ဥ္ေခ်ာင္းရွည္ကို အားျပဳပီးတြယ္တက္လိုက္တယ္။
အေပၚကိုေရာက္သြားေတာ့ အရမ္းလွတဲ့ ရႈခင္းေတြကို ဘြားကနဲေတြ႔လိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာႀကည္ႏူးသြားတယ္။
ထရြိဳင္ေပါ့ကိုထုတ္ပီး ေသခ်ာေထာက္ ကင္မရာတပ္ပီး ဆက္တိုက္ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ယူေနလိုက္တယ္။ စီးကရက္ေလးဖြာရင္း ကင္မရာေခ်ာင္းရတဲ့အရသာဘယ္ေလာက္ဇိမ္က်တယ္ဆိုတာ ေခ်ာင္း
ဖူးတဲ့လူမွသိလိမ့္မယ္ထင္တယ္ဗ်။ အလိုလိုကိုေပ်ာ္ေနတာေလ။ ေပ်ာ္လို႔မွ မဆံုးေသးဘူး ပုထိုးေတာ္ႀကီးထိပ္အစြန္းေလးနားက ေအာက္တစ္ထစ္ကေန လူရိပ္တစ္ခုဘြားကနဲေပၚလာတာျမင္လိုက္
ရတယ္။ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႔အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္..လြယ္အိတ္တစ္လံုးကိုလြယ္လို႔ လက္၂ဖက္မွာလဲ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ရယ္၊ေဆးစပ္ျပားရယ္၊စုတ္တံေတြ
ကိုေထာင္လွ်က္ကိုင္ပီး က်ေနာ့္ဖက္ကိုေလွ်ာက္လာေနတယ္။ အနားေရာက္လာမွ က်ေနာ့္ကိုျမင္ပီး ေႀသာ္..ဆိုတဲ့အထာနဲ႔ မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ပင့္သြားေသးတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေသာက္ဂရုမစိုက္တဲ့
အထာနဲ႔ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ ဒီထိပ္ေပၚမွာ မျမင္သလိုလို ေကာင္းကင္ေပၚေမာ့ပီးႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ ေသာက္ျမင္ကပ္တယ္ဗ်ာ။ ျမင္ကိုမျမင္ခ်င္တာ.. ဒီေသာက္ခြက္ကို။
ေအာက္ျပန္ဆင္းေတာ့မယ့္ပံုစံပဲဗ်။ ဘယ္အခ်ိန္ကထဲကလာဆြဲေနတာလည္းမသိဘူး။
ဒီေလာက္ျဗဳတ္စဗ်င္းေတာင္းျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ပစၥည္းေတြနဲ႔ က်ေနာ္ခုနကတြယ္တက္လာတဲ့ ညာဖက္ျခမ္း အနိမ့္ပိုင္းကိုဘယ္လိုဆင္းမလဲမသိဘူး။ ကူညီလိုက္ခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ ေတာ္ႀကာသူ႔ကိုဖြန္
ေႀကာင္ျပန္ပီထင္မွာစိုးလို႔အသာႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ ၀တ္ထားတာက ထမီ၊ ပစၥည္းေတြကတနင့္တပိုး၊ ကုန္းကြကြနဲ႔ ဘယ္လိုဆင္းရမွန္းမသိျဖစ္ေနတာကို လွမ္းႀကည့္ပီး က်ေနာ္ရယ္ခ်င္လိုက္
တာဗ်ာ။
ဟာ!
ဆိုပီးက်ေနာ္ေအာ္လိုက္မိတယ္။ ေတာ္ေတာ္မိုက္ကန္းတဲ့ေကာင္မေလးဗ်ာ။ ၈ေပေလာက္အျမင့္ရွိတဲ့ တစ္ဖက္ျခမ္းကို ဆင္းလို႔မရျဖစ္ေနတာနဲ႔ ခုန္ခ်လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ကနည္းနည္းေ၀းေနလို႔
ေအာက္ဖက္ကိုေသခ်ာမျမင္ရေပမယ့္။ ျဗဳန္းဆိုပီး အသံႀကားလိုက္ရေတာ့ တစ္ခုခုျဖစ္သြားပီဆိုတာေသခ်ာလို႔ေျပးႀကည့္မိတယ္။
မာနမင္းသမီးေလးအျဖစ္ကေတာ့ မျမင္ရက္စရာေခြေခြေလးဗ်။
ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ႀကီးက လႊတ္ထြက္ပီး အက္ကြဲေႀကာင္း အ၀ တစ္ခုမွာကန္႔လန္႔။ လက္ထဲကစုတ္တံေတြ ေဆးစပ္ျပား..ပစၥည္းေတြအကုန္လံုးလည္းလႊင့္ထြက္ကုန္ပီ။ ေျခသပြတ္တိုင္လည္သြားသ
လားမသိဘူး။ ထလဲမထႏိုင္ေတာ့လို႔ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ပီး က်ေနာ့္ကိုလွမ္းေမာ့ႀကည့္ေနတယ္။
ကင္မရာနဲ.ထရြိဳင္ေပါ့ကိုျမန္ျမန္ေကာက္သိမ္းပီး လြယ္ရင္း က်ေနာ္ တြယ္ဆင္းသြားလိုက္တယ္။
ျပန္႔က်ဲေနတဲ့သူ႔ ပစၥည္းေတြကိုအရင္လိုက္ေကာက္ေပးေနတာကို နာက်င္ေနတဲ့ရံႈ.မဲ့မဲ့မ်က္နာေလးနဲ႔ လိုက္ႀကည့္ေနတယ္။ ပစၥည္းေတြေကာက္ပီးေတာ့မွ ေခြေခြေလးျဖစ္ေနတဲ့သူ႔အနားမွာထိုင္
ခ်လိုက္ရင္း...
ဘာလုပ္တာလဲဗ်.. ကိုယ့္ကိုကုိယ္သတ္ေသတာလား..
.... ...... ...... ......
ဒီေနရာမွာတည့္တည့္က်တာေတာ္ေသးတယ္..ဟိုဖက္ အက္ကြဲေႀကာင္းထဲတည့္တည့္က်လိုက္လို႔ကေတာ့ ေသပီးသားပဲ.. ရူးေနတာလားခင္ဗ်ား
..... ..... ..... .......
ခုထလို႔မရေတာ့ဘူးမလား... ေအာက္ကိုဘယ္လိုဆင္းမလဲ... အျမင့္ႀကီး
.... ...... ..... .......
ဘာမွကိုျပန္မေျပာတာဗ်ာ။ သြားျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႔ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ပီးခပ္တည္တည္ျပန္စိုက္ႀကည့္လာေသးတယ္...မသာမကေလး။ ေသာက္ျမင္ကပ္လာလို႔ က်ေနာ္လည္းဘာမွဆက္
မေျပာပဲ အိပ္ကပ္ထဲကစီးကရက္တစ္လိပ္ထုတ္ဖြာပီး ထိုင္ႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ စီးကရက္ကုန္သြားေတာ့မွ က်ေနာ့္ေက်ာမွာလြယ္ထားတဲ့ ထရြိဳင္ေပါ့နဲ႔ကင္မရာကိုျဖဴတ္ပီး သူ႔ပစၥည္းပံုထားတဲ့ေန
ရာမွာခ်ထားလိုက္ရင္းသူ႔အနားကိုတိုးကပ္လိုက္တယ္။ ဘာလုပ္မလို႔လဲဆိုတဲ့ အႀကည့္နဲ႔မ်က္လံုးေလး၀ိုင္းသြားတဲ့သူ႔ကို ဆတ္ကနဲဆြဲထူလိုက္ရင္း က်ေနာ္ေက်ာပိုးဖို႔ျပင္တယ္။
အို! လို႔တိုးတိုးေလးေရရြတ္ရင္း သူ႔ကိုယ္လံုးေလးက်ေနာ့္ေက်ာေပၚေစြ႔ကနဲပါလာတယ္။
ေက်ာျပင္ကို လာဖိကပ္တဲ့သူ႔ရင္ဘတ္ေႀကာင့္အိစက္စက္ျဖစ္သြားေပမယ့္ က်ေနာ္အသက္မွန္မွန္ရွဴရင္း ျငိမ္ျငိမ္ေနေနာ္လို႔ေျပာပီး မတ္ေစာက္ေစာက္ေလွကားအတိုင္းသတိထားပီး ပုထိုးေတာ္
ႀကီးေအာက္ေျခကို ေျဖးေျဖးခ်င္းဆင္းခ်လာခဲ့တယ္။
..... ..... ......
..... ..... ......
..... ..... ......
သူ႔ကိုကားေခါင္းခန္းထဲေက်ာပိုးပီး ေခၚသြား၊ေနာက္တစ္ေခါက္အေပၚျပန္တက္ပီး ပစၥည္းေတြတက္ယူနဲ႔လူကိုေတာ္ေတာ္ ဟိုက္သြားပီ။
Comments
Post a Comment