ကိုေရႊဘ၏စြန္႕စားခန္းမ်ား ၆
ကိုေရႊဘႏွင့္မိခ်ိဳေလး
ဒီေန.ရပ္ကြက္ထိပ္ကမီးကင္းတဲမွာလူေတာ္ေတာ္စည္ကားေနႀကတယ္ဗ်။ ႏွင္းက်သံတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ႀကားထဲမွာ လူငယ္ေတြတရုန္းရုန္းပဲ။
ထံုးစံအတိုင္းဖိုထားတဲ့ မီးဖိုႀကီးကို၀ိုင္းထိုင္လို.ပါးစပ္တျပင္ျပင္လုပ္ေနႀကတယ္။ ၃ေခ်ာင္းေထာက္ႏွစ္ခုကိုတန္းထိုးပီးေတာ့ မီးဖိုေပၚမွာအလွဴေတြမွာဟင္းရည္လိုက္တဲ့ခ်ိဳင့္အႀကီးႀကီးႏွစ္လံုးကိုတင္
ထားတယ္။ ခ်ိဳင့္အႀကီးႀကီးေတြထဲမွာက်ေနာ္တို.လူငယ္ေတြႀကိဳက္တတ္တဲ့အထူးဟင္းေပါင္းဗ်။ အရပ္ေဒသအလိုက္ရွိႀကတဲ့ရိုးရာအစားအစာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုဗ်.. ဒီေန.ရပ္ကြက္ထဲမွာမဂၤလာေဆာင္
တစ္ခုရွိတယ္။ အဲ့ဒီေခတ္က ဗမာေျပႀကီးခ်မ္းသာေနေသးတဲ့ေခတ္ဆိုေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ဆိုတာအလွ်ံပယ္ေကၽြးတာကိုး။ ထမင္းနဲ.ဟင္းအ၀တစ္ျမိဳ.လံုး မီးခိုးတိတ္ေလဗ်။ ၀က္ကို၁၀ေကာင္၊
ႀကက္အေကာင္၈၀၀၊အဲ့လိုေတြကိုး။ ဟင္းေတြကလည္း၈ေယာက္ထိုင္စားပြဲမွာ ထမင္းပန္းကန္ခ်စရာေနရာမရွိေအာင္စံုလင္ေနတာပဲ။ ထားပါေတာ့ဗ်ာ.. ခုေျပာတဲ့ဟင္းေပါင္းဆိုတာက..မ်က္လံုး
ထဲေပၚေအာင္ေျပာရရင္..မဂၤလာေဆာင္ကူတဲ့လူငယ္ေတြအတြက္..က်န္သမွ်ဟင္းေတြေ၀စုေပးတယ္။ အစိမ္းေႀကာ္၊၀က္စတူး၊ေတာက္ေတာက္ေႀကာ္၊ငါးႀကင္းေႀကာ္ခ်က္၊၀က္သားေပါင္း၊ႀကက္သားနဲ.အာလူး၊ခ်ိဳခ်ဥ္ေႀကာ္၊ခရမ္းသီး
ဖုတ္ေထာင္းအစရွိသျဖင့္မဂၤလာေဆာင္မွာဧည့္ခံသမွ်ကိုေ၀စုေပးရတာထံုးစံေပါ့ေလ။ အဲ့ဒီေ၀စုေတြကို မိုးျပဲဒယ္ႀကီးထဲအကုန္သြန္ထည့္ပီး မီးျပင္းျပင္းနဲ.က်ိဳတာကိုဟင္းေပါင္းလို.ေခၚတယ္ဗ်။
ခုမီးဖိုေပၚတင္ထားတာအဲ့ဒါေတြဗ်။ မစားတတ္တဲ့ခင္ဗ်ားတို.အတြက္ေတာ့ ရႊံစရာလို.ထင္ေကာင္းထင္ႀကလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို.အရပ္က လူငယ္ေတြအတြက္ ခုေခတ္ခင္ဗ်ားတို.ႀကိဳက္လွပါေခ်ရဲ.ဆိုတဲ. KFCတို.၊ McDonald: တို.နဲ.ဆယ္ခါျပန္မလဲေသးဘူးဗ်။
ပီးေတာ့ဒီဟင္းေပါင္းဆိုတာ လူငယ္သီးသန္.အတြက္ပဲဗ်။ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြ၊လူႀကီးေတြမပါရဘူးလို. သူ.အလိုလိုကိုသတ္မွတ္ပီးသား။
ဒီေန.ညေတာ့ ေဆာင္းတြင္းႏွင္းေဖြးေဖြးႀကားမွာ ေရေႏြးခါးပူပူေလးရယ္၊ ဟင္းေပါင္းကိုဇလံုေလးေတြကိုယ္စီနဲ.ေလြးဖို.ျပင္ေနႀကလို. အလိုလိုအူျမဴးေနႀကတာေပါ့ေလ။ ကဲ..စႀကစို. ရေနပီဆို
တာနဲ.သူ.ထက္ငါဇလံုေလးေတြ ထိုးခံေနႀကတာ ဆူဒန္ဒုကၡသည္စခန္းမွာဂ်ံဳဆန္ျပဳတ္ရဖို.လုေနႀကသလိုပဲဗ်။
အသားဖတ္မ်ားမ်ားပါတဲ့ဇလံုအျပည့္ဟင္းေပါင္းတစ္ခြက္ ျပင္ပါ နံပါတ္၀မ္းႀကီးလာေနပါတယ္.. ဆိုတဲ့အသံနဲ.အတူ က်ေနာ္တို.လူအုပ္ထဲလူတစ္ေယာက္၀င္ထိုင္လိုက္တာျမင္ေတာ့အား
လံုးက၀ိုင္းေအာ္ႀကတယ္..
ဟာ!! ကိုေရႊဘ လာျပီ.. (နံပါတ္၀မ္းႀကီးဆိုတာ အဲ့ဒီေခတ္ကဘယ္သူ.ကိုေခၚသလဲသိတယ္ေနာ္)
ကဲ..ငါတို.အကိုႀကီးအတြက္လုပ္စမ္းေဟ့..အသားဖတ္မ်ားမ်ား ဟင္းေပါင္းခပ္ပ်စ္ပ်စ္ေလးခတ္ေပးလိုက္စမ္း.. လုပ္လုပ္.. ကိုေရႊဘ..ေရာ့ေရေႏြးေလးအရင္မႈတ္ေသာက္ထား...
သူ.ကိုအားလံုးကပ်ာပ်ာသလဲလုပ္ေပးေနတာကိုႀကည့္ပီးထံုးစံအတိုင္းတဟဲဟဲနဲ. ေရႊသြားတ၀င္း၀င္းေပၚေအာင္ရယ္ေန ရင္းကိုေရႊဘတစ္ေယာက္သေဘာေတြက်လို.ေပါ့။
အားလံုးတဟူးဟူးတဟဲဟဲနဲ.ဗိုက္ကားေအာင္စားေသာက္ႀကပီး အိုးေတြခြက္ေတြကို သိမ္ဆည္းပီးမွ ေရေႏြးႀကမ္းမတ္ခြက္ႀကီးေတြကိုယ္စီိကုိင္၊ မဂၤလာေဆာင္ကေ၀တဲ့ ဒူးယားစိမ္းေလးေတြ
ကိုယ္စီခဲလို.မီးဖိုေဘးမွာဇိမ္ေတြ.ေနႀကတယ္။နည္းနည္းေလာက္ႀကာမွ ခ်ာတိတ္တစ္ေကာင္ကစကားစတယ္..
ကိုေရႊဘ.. က်ေနာ္တို.ကေလးဘ၀ကဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲဗ်.. ျမင္ကိုမျမင္ဖူးခဲ့တာ...
အင္း.. နာမည္သိပ္ႀကီးတဲ့ေနရာတစ္ခုမွာ ေက်ာက္သြားတူးတာဟ..၄-၅နွစ္ေလာက္ႀကာတယ္.. (ဒူးယားစိမ္းေလးနဲ.ဇိမ္ယူေနတဲ့ကိုေရႊဘကျပန္ေျဖတယ္)
ကိုေရႊဘျမိဳ.ကိုျပန္ေရာက္လာေတာ့ .. က်ေနာ္ေတာင္လူပ်ိဳေပါက္ရွိပီေနာ့ (က်ေနာ္၀င္ေျပာလိုက္တယ္)
ဟုတ္ပါ့.. မင္းတို.ျမစ္ထဲေရခ်ိဳးေနတာ..ငါနဲ.ေတြ.တဲ့ေနက ငါျပန္ေရာက္လာတဲ့ေန.ေပါ့.. ဖိုးသက္ရ !!
ဖြီးးးးး!! (က်ေနာ္ထပီးရီလိုက္လို. ေရေႏြးႀကမ္းေတြသီးကုန္တယ္)
အားလံုးက က်ေနာ့္ကို၀ိုင္းႀကည့္ေနႀကတယ္။ ဒီတစ္ခါဘာျဖစ္ျပန္ပီလဲေပါ့။ က်ေနာ္က တခြိခြိလုပ္ေနရင္း အားလံုးကိုလက္ကာျပပီး။
ဟီး.. ခုမန္းေလးမွာပြဲရံု ပိုင္ရွင္နဲ.ရသြားတဲ့ မမိခ်ိဳေလးနဲ.ကိုေရႊဘရဲ. ဆြတ္ပ်ံ.ဖြယ္အခ်စ္ဇတ္လမ္းက အဲ့ဒီေန.မွာစတာေလ..
ကိုေရႊဘ..ေျပာျပလိုက္ေလဗ်ာ..
ခ်ီး! ေနဦးငါဗိုက္နည္းနည္းတင္းေနတယ္.. အဲ့ဒီဇတ္လမ္းအစက မင္းလည္းေရခ်ိဳးဆိပ္မွာရွိေနတာပဲ.. မင္းအရင္စေျပာျပလိုက္..မင္းမသိတဲ့ေနာက္ပိုင္းဇတ္လမ္းေရာက္မွငါဆက္ေျပာမယ္.
အဲ့လိုေျပာပီးဆရာသမားကဒူးယားစိမ္းေနာက္တစ္လိပ္ေတာင္းပီး ဖြာေနတယ္။
အားလံုးကက်ေနာ့္ကိုစေတာ့ေလဆိုတဲ့အမူအရာေတြနဲ.၀ိုင္းႀကည့္ေနႀကေတာ့.. က်ေနာ္လည္းျပံဳးစိစိလုပ္ရင္းစေျပာလိုက္တယ္...
မင္းတို.သိတဲ့အတိုင္း ကိုေရႊဘဆိုတာ အရာရာနဲ.အေႀကာင္းေႀကာင္းမလား...
မိုးတြင္းဆိုရင္ငါတို.ျမိဳ.ေဘးကျမစ္ကေရေတြအေတာ္တက္လာတာမလား။ ခါတိုင္းဆိုရင္ေရကကမ္းပါးေအာက္ေပ၅၀-၆၀ေလာက္ရွိေနရာက ေနေရတက္လာေတာ့ကမ္းပါးေအာက္ေပ၂၀-၂၅
ေလာက္ပဲျမင့္ေတာ့တာကိုး။ အဲ့ဒီေခတ္က ခုလိုဘံုဘိုင္ေတြ၊ အ၀ီစိေတြမေပၚေသးေတာ့ကာ..တြင္းေရကိုေသာက္ဖို.သံုးဖို.ေလာက္ပဲတစ္ျမိဳ.လံုးသံုးႀကပီး၊ လူႀကီးလူငယ္မွန္သမွ်ဆိုတာျမစ္ထဲ
ေရခ်ိဳးဆင္းႀကရတာကိုးဟ။ မိုးတြင္းေရတအားတက္လာပီဆို ေရခ်ိဳးဆိပ္ကအဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ ကမ္းနားမွာဟိုးေအာက္ေျပေအာက္ရြာကိုစုန္ဆင္းဖို.လာကပ္ထားတဲ့၀ါးေဖာင္ေတြရွိတယ္။
လူေတြက အဲ့ဒီ၀ါးေဖာင္ေတြေပၚတက္ပီး ခြက္ကေလးေတြနဲ.ခပ္ခ်ိဳးရတာေပါ့ေလ..ငါတို.ခ်ာတိတ္ေတြက်ေတာ့ ကျမင္းေက်ာကထထရယ္။ အဲ့လိုေရတက္လာတဲ့အခ်ိန္အတြက္ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္
ပီးသား။ သူမ်ားရပ္ကြက္ကဓာတ္မီးတိုင္မွာ တိုင္မယိုင္ေအာင္ထိန္းထားတဲ့ လက္ညိဳးအလံုးေလာက္ရွိတဲ့ သံမဏိ၀င့္ ႀကိဳးကိုညဖက္သြားပီးျဖဳတ္ခိုး။ ကားတာယာအေဟာင္းတစ္ခုေလာက္..
၀ပ္ေရွာ့ကသြားေတာင္းပီး ဓါးထက္ထက္နဲ. လက္ကိုင္လို.ေကာင္းတဲ့အကြင္းအရြယ္ထိျဖစ္ေအာင္ ၀ိုက္ပီးလွီး။ ျမစ္ကမ္းပါးထိပ္က ျမစ္ဘက္ကိုထိုးထြက္ေနတဲ့ ကုကၠိဳပင္ႀကီးရဲ.အကုိင္းမွာတက္
ပီးေသခ်ာခ်ည္လိုက္ရင္ငါတို.ေဆာ့ကစားစရာ၊ေရထဲကိုဒန္းလႊဲသလိုလႊဲစီးပီးဒိုင္ပင္ပစ္လို.ရတဲ့ ဒိုင္ပင္စင္ရပီေပါ့ေလ။ အရွိန္နဲ.ကမ္းပါးကေနေရထဲကိုလႊဲစီးသြားပီး ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းေရာက္မွ
ေရထဲကိုဒိုင္ပင္ပစ္လိုက္၊ ဂၽြမ္းထိုးခ်လိုက္နဲ. ကျမင္းေက်ာထႀကတာေပါ့ေလ။ ဒီအေလ့အထကငါတို.ျမိဳ.ရဲ.အစဥ္အဆက္လို.လဲလူႀကီးေတြက ေျပာဖူးတယ္ဟ။ ေရခ်ိဳးဆိပ္လုပ္ထားတဲ့ေဖာင္ေတြ
က ငါတို.ေဆာ့ေနတဲ့ကမ္းပါးေအာက္ ၀ါးတရိုက္ေလာက္မွာေပါ့။
အဲ့ဒီေန.က ငါတို.ခ်ာတိတ္၃-၄ေကာင္ အဲ့လိုကျမင္းေနႀကတာေပါ့။ ေရခ်ိဳးဆိပ္ေဖာင္ေပၚမွာေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက အသက္၂၅ေလာက္(အဲ့ဒီတံုးက)ရွိတဲ့ မမိခ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ထဲထမီရင္
ေခါင္းလ်ားနဲ. အ၀တ္ေတြေလွ်ာ္ဖြတ္ေနတာ။ တခ်က္တခ်က္ငါတို.ကို ဟဲ့ကေလးေတြ.. ကျမင္းေႀကာကိုထလွေခ်လား.. ဘာညာနဲ.လွမ္းလွမ္းပီးေအာ္ေနေသးတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ...
ငါတို.ေဆာ့ေနတဲ့ကမ္းပါးနား ကို အမိႈက္ပစ္တဲ့တြန္းလွည္းေလးတြန္းပီး ကိုေရႊဘေရာက္လာတာေဟ့။ အင္းက်ီဗလာနဲ. ၀က္၀ံတံဆိပ္ပုဆိုးအ၀ါကို တိုတို၀တ္ထားတယ္။ အမိႈက္ေတာင္းေတြျမစ္
ထဲသြန္ပီးတာနဲ.ငါတို.နားလာပီးအာလာရိုက္ေတာ့တာေပါ့.. မင္းတို.ဘယ္သူ.ကေလးေတြလဲဘာညာေတြနဲ.ေပါ့ေလ.. ဟဲဟဲ..ငါတို.ကိုအာရိုက္ေနရင္းေဖာင္ေပၚက မမိခ်ိဳရဲ.ေရစိုစိုထမီရင္ေခါင္း
လ်ားအလွကိုလွမ္းလွမ္းပီးဂလုရင္းေပါ့... ... .... ... ....
ဒီေန.ရပ္ကြက္ထိပ္ကမီးကင္းတဲမွာလူေတာ္ေတာ္စည္ကားေနႀကတယ္ဗ်။ ႏွင္းက်သံတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ႀကားထဲမွာ လူငယ္ေတြတရုန္းရုန္းပဲ။
ထံုးစံအတိုင္းဖိုထားတဲ့ မီးဖိုႀကီးကို၀ိုင္းထိုင္လို.ပါးစပ္တျပင္ျပင္လုပ္ေနႀကတယ္။ ၃ေခ်ာင္းေထာက္ႏွစ္ခုကိုတန္းထိုးပီးေတာ့ မီးဖိုေပၚမွာအလွဴေတြမွာဟင္းရည္လိုက္တဲ့ခ်ိဳင့္အႀကီးႀကီးႏွစ္လံုးကိုတင္
ထားတယ္။ ခ်ိဳင့္အႀကီးႀကီးေတြထဲမွာက်ေနာ္တို.လူငယ္ေတြႀကိဳက္တတ္တဲ့အထူးဟင္းေပါင္းဗ်။ အရပ္ေဒသအလိုက္ရွိႀကတဲ့ရိုးရာအစားအစာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုဗ်.. ဒီေန.ရပ္ကြက္ထဲမွာမဂၤလာေဆာင္
တစ္ခုရွိတယ္။ အဲ့ဒီေခတ္က ဗမာေျပႀကီးခ်မ္းသာေနေသးတဲ့ေခတ္ဆိုေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ဆိုတာအလွ်ံပယ္ေကၽြးတာကိုး။ ထမင္းနဲ.ဟင္းအ၀တစ္ျမိဳ.လံုး မီးခိုးတိတ္ေလဗ်။ ၀က္ကို၁၀ေကာင္၊
ႀကက္အေကာင္၈၀၀၊အဲ့လိုေတြကိုး။ ဟင္းေတြကလည္း၈ေယာက္ထိုင္စားပြဲမွာ ထမင္းပန္းကန္ခ်စရာေနရာမရွိေအာင္စံုလင္ေနတာပဲ။ ထားပါေတာ့ဗ်ာ.. ခုေျပာတဲ့ဟင္းေပါင္းဆိုတာက..မ်က္လံုး
ထဲေပၚေအာင္ေျပာရရင္..မဂၤလာေဆာင္ကူတဲ့လူငယ္ေတြအတြက္..က်န္သမွ်ဟင္းေတြေ၀စုေပးတယ္။ အစိမ္းေႀကာ္၊၀က္စတူး၊ေတာက္ေတာက္ေႀကာ္၊ငါးႀကင္းေႀကာ္ခ်က္၊၀က္သားေပါင္း၊ႀကက္သားနဲ.အာလူး၊ခ်ိဳခ်ဥ္ေႀကာ္၊ခရမ္းသီး
ဖုတ္ေထာင္းအစရွိသျဖင့္မဂၤလာေဆာင္မွာဧည့္ခံသမွ်ကိုေ၀စုေပးရတာထံုးစံေပါ့ေလ။ အဲ့ဒီေ၀စုေတြကို မိုးျပဲဒယ္ႀကီးထဲအကုန္သြန္ထည့္ပီး မီးျပင္းျပင္းနဲ.က်ိဳတာကိုဟင္းေပါင္းလို.ေခၚတယ္ဗ်။
ခုမီးဖိုေပၚတင္ထားတာအဲ့ဒါေတြဗ်။ မစားတတ္တဲ့ခင္ဗ်ားတို.အတြက္ေတာ့ ရႊံစရာလို.ထင္ေကာင္းထင္ႀကလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို.အရပ္က လူငယ္ေတြအတြက္ ခုေခတ္ခင္ဗ်ားတို.ႀကိဳက္လွပါေခ်ရဲ.ဆိုတဲ. KFCတို.၊ McDonald: တို.နဲ.ဆယ္ခါျပန္မလဲေသးဘူးဗ်။
ပီးေတာ့ဒီဟင္းေပါင္းဆိုတာ လူငယ္သီးသန္.အတြက္ပဲဗ်။ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြ၊လူႀကီးေတြမပါရဘူးလို. သူ.အလိုလိုကိုသတ္မွတ္ပီးသား။
ဒီေန.ညေတာ့ ေဆာင္းတြင္းႏွင္းေဖြးေဖြးႀကားမွာ ေရေႏြးခါးပူပူေလးရယ္၊ ဟင္းေပါင္းကိုဇလံုေလးေတြကိုယ္စီနဲ.ေလြးဖို.ျပင္ေနႀကလို. အလိုလိုအူျမဴးေနႀကတာေပါ့ေလ။ ကဲ..စႀကစို. ရေနပီဆို
တာနဲ.သူ.ထက္ငါဇလံုေလးေတြ ထိုးခံေနႀကတာ ဆူဒန္ဒုကၡသည္စခန္းမွာဂ်ံဳဆန္ျပဳတ္ရဖို.လုေနႀကသလိုပဲဗ်။
အသားဖတ္မ်ားမ်ားပါတဲ့ဇလံုအျပည့္ဟင္းေပါင္းတစ္ခြက္ ျပင္ပါ နံပါတ္၀မ္းႀကီးလာေနပါတယ္.. ဆိုတဲ့အသံနဲ.အတူ က်ေနာ္တို.လူအုပ္ထဲလူတစ္ေယာက္၀င္ထိုင္လိုက္တာျမင္ေတာ့အား
လံုးက၀ိုင္းေအာ္ႀကတယ္..
ဟာ!! ကိုေရႊဘ လာျပီ.. (နံပါတ္၀မ္းႀကီးဆိုတာ အဲ့ဒီေခတ္ကဘယ္သူ.ကိုေခၚသလဲသိတယ္ေနာ္)
ကဲ..ငါတို.အကိုႀကီးအတြက္လုပ္စမ္းေဟ့..အသားဖတ္မ်ားမ်ား ဟင္းေပါင္းခပ္ပ်စ္ပ်စ္ေလးခတ္ေပးလိုက္စမ္း.. လုပ္လုပ္.. ကိုေရႊဘ..ေရာ့ေရေႏြးေလးအရင္မႈတ္ေသာက္ထား...
သူ.ကိုအားလံုးကပ်ာပ်ာသလဲလုပ္ေပးေနတာကိုႀကည့္ပီးထံုးစံအတိုင္းတဟဲဟဲနဲ. ေရႊသြားတ၀င္း၀င္းေပၚေအာင္ရယ္ေန ရင္းကိုေရႊဘတစ္ေယာက္သေဘာေတြက်လို.ေပါ့။
အားလံုးတဟူးဟူးတဟဲဟဲနဲ.ဗိုက္ကားေအာင္စားေသာက္ႀကပီး အိုးေတြခြက္ေတြကို သိမ္ဆည္းပီးမွ ေရေႏြးႀကမ္းမတ္ခြက္ႀကီးေတြကိုယ္စီိကုိင္၊ မဂၤလာေဆာင္ကေ၀တဲ့ ဒူးယားစိမ္းေလးေတြ
ကိုယ္စီခဲလို.မီးဖိုေဘးမွာဇိမ္ေတြ.ေနႀကတယ္။နည္းနည္းေလာက္ႀကာမွ ခ်ာတိတ္တစ္ေကာင္ကစကားစတယ္..
ကိုေရႊဘ.. က်ေနာ္တို.ကေလးဘ၀ကဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲဗ်.. ျမင္ကိုမျမင္ဖူးခဲ့တာ...
အင္း.. နာမည္သိပ္ႀကီးတဲ့ေနရာတစ္ခုမွာ ေက်ာက္သြားတူးတာဟ..၄-၅နွစ္ေလာက္ႀကာတယ္.. (ဒူးယားစိမ္းေလးနဲ.ဇိမ္ယူေနတဲ့ကိုေရႊဘကျပန္ေျဖတယ္)
ကိုေရႊဘျမိဳ.ကိုျပန္ေရာက္လာေတာ့ .. က်ေနာ္ေတာင္လူပ်ိဳေပါက္ရွိပီေနာ့ (က်ေနာ္၀င္ေျပာလိုက္တယ္)
ဟုတ္ပါ့.. မင္းတို.ျမစ္ထဲေရခ်ိဳးေနတာ..ငါနဲ.ေတြ.တဲ့ေနက ငါျပန္ေရာက္လာတဲ့ေန.ေပါ့.. ဖိုးသက္ရ !!
ဖြီးးးးး!! (က်ေနာ္ထပီးရီလိုက္လို. ေရေႏြးႀကမ္းေတြသီးကုန္တယ္)
အားလံုးက က်ေနာ့္ကို၀ိုင္းႀကည့္ေနႀကတယ္။ ဒီတစ္ခါဘာျဖစ္ျပန္ပီလဲေပါ့။ က်ေနာ္က တခြိခြိလုပ္ေနရင္း အားလံုးကိုလက္ကာျပပီး။
ဟီး.. ခုမန္းေလးမွာပြဲရံု ပိုင္ရွင္နဲ.ရသြားတဲ့ မမိခ်ိဳေလးနဲ.ကိုေရႊဘရဲ. ဆြတ္ပ်ံ.ဖြယ္အခ်စ္ဇတ္လမ္းက အဲ့ဒီေန.မွာစတာေလ..
ကိုေရႊဘ..ေျပာျပလိုက္ေလဗ်ာ..
ခ်ီး! ေနဦးငါဗိုက္နည္းနည္းတင္းေနတယ္.. အဲ့ဒီဇတ္လမ္းအစက မင္းလည္းေရခ်ိဳးဆိပ္မွာရွိေနတာပဲ.. မင္းအရင္စေျပာျပလိုက္..မင္းမသိတဲ့ေနာက္ပိုင္းဇတ္လမ္းေရာက္မွငါဆက္ေျပာမယ္.
အဲ့လိုေျပာပီးဆရာသမားကဒူးယားစိမ္းေနာက္တစ္လိပ္ေတာင္းပီး ဖြာေနတယ္။
အားလံုးကက်ေနာ့္ကိုစေတာ့ေလဆိုတဲ့အမူအရာေတြနဲ.၀ိုင္းႀကည့္ေနႀကေတာ့.. က်ေနာ္လည္းျပံဳးစိစိလုပ္ရင္းစေျပာလိုက္တယ္...
မင္းတို.သိတဲ့အတိုင္း ကိုေရႊဘဆိုတာ အရာရာနဲ.အေႀကာင္းေႀကာင္းမလား...
မိုးတြင္းဆိုရင္ငါတို.ျမိဳ.ေဘးကျမစ္ကေရေတြအေတာ္တက္လာတာမလား။ ခါတိုင္းဆိုရင္ေရကကမ္းပါးေအာက္ေပ၅၀-၆၀ေလာက္ရွိေနရာက ေနေရတက္လာေတာ့ကမ္းပါးေအာက္ေပ၂၀-၂၅
ေလာက္ပဲျမင့္ေတာ့တာကိုး။ အဲ့ဒီေခတ္က ခုလိုဘံုဘိုင္ေတြ၊ အ၀ီစိေတြမေပၚေသးေတာ့ကာ..တြင္းေရကိုေသာက္ဖို.သံုးဖို.ေလာက္ပဲတစ္ျမိဳ.လံုးသံုးႀကပီး၊ လူႀကီးလူငယ္မွန္သမွ်ဆိုတာျမစ္ထဲ
ေရခ်ိဳးဆင္းႀကရတာကိုးဟ။ မိုးတြင္းေရတအားတက္လာပီဆို ေရခ်ိဳးဆိပ္ကအဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ ကမ္းနားမွာဟိုးေအာက္ေျပေအာက္ရြာကိုစုန္ဆင္းဖို.လာကပ္ထားတဲ့၀ါးေဖာင္ေတြရွိတယ္။
လူေတြက အဲ့ဒီ၀ါးေဖာင္ေတြေပၚတက္ပီး ခြက္ကေလးေတြနဲ.ခပ္ခ်ိဳးရတာေပါ့ေလ..ငါတို.ခ်ာတိတ္ေတြက်ေတာ့ ကျမင္းေက်ာကထထရယ္။ အဲ့လိုေရတက္လာတဲ့အခ်ိန္အတြက္ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္
ပီးသား။ သူမ်ားရပ္ကြက္ကဓာတ္မီးတိုင္မွာ တိုင္မယိုင္ေအာင္ထိန္းထားတဲ့ လက္ညိဳးအလံုးေလာက္ရွိတဲ့ သံမဏိ၀င့္ ႀကိဳးကိုညဖက္သြားပီးျဖဳတ္ခိုး။ ကားတာယာအေဟာင္းတစ္ခုေလာက္..
၀ပ္ေရွာ့ကသြားေတာင္းပီး ဓါးထက္ထက္နဲ. လက္ကိုင္လို.ေကာင္းတဲ့အကြင္းအရြယ္ထိျဖစ္ေအာင္ ၀ိုက္ပီးလွီး။ ျမစ္ကမ္းပါးထိပ္က ျမစ္ဘက္ကိုထိုးထြက္ေနတဲ့ ကုကၠိဳပင္ႀကီးရဲ.အကုိင္းမွာတက္
ပီးေသခ်ာခ်ည္လိုက္ရင္ငါတို.ေဆာ့ကစားစရာ၊ေရထဲကိုဒန္းလႊဲသလိုလႊဲစီးပီးဒိုင္ပင္ပစ္လို.ရတဲ့ ဒိုင္ပင္စင္ရပီေပါ့ေလ။ အရွိန္နဲ.ကမ္းပါးကေနေရထဲကိုလႊဲစီးသြားပီး ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းေရာက္မွ
ေရထဲကိုဒိုင္ပင္ပစ္လိုက္၊ ဂၽြမ္းထိုးခ်လိုက္နဲ. ကျမင္းေက်ာထႀကတာေပါ့ေလ။ ဒီအေလ့အထကငါတို.ျမိဳ.ရဲ.အစဥ္အဆက္လို.လဲလူႀကီးေတြက ေျပာဖူးတယ္ဟ။ ေရခ်ိဳးဆိပ္လုပ္ထားတဲ့ေဖာင္ေတြ
က ငါတို.ေဆာ့ေနတဲ့ကမ္းပါးေအာက္ ၀ါးတရိုက္ေလာက္မွာေပါ့။
အဲ့ဒီေန.က ငါတို.ခ်ာတိတ္၃-၄ေကာင္ အဲ့လိုကျမင္းေနႀကတာေပါ့။ ေရခ်ိဳးဆိပ္ေဖာင္ေပၚမွာေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက အသက္၂၅ေလာက္(အဲ့ဒီတံုးက)ရွိတဲ့ မမိခ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ထဲထမီရင္
ေခါင္းလ်ားနဲ. အ၀တ္ေတြေလွ်ာ္ဖြတ္ေနတာ။ တခ်က္တခ်က္ငါတို.ကို ဟဲ့ကေလးေတြ.. ကျမင္းေႀကာကိုထလွေခ်လား.. ဘာညာနဲ.လွမ္းလွမ္းပီးေအာ္ေနေသးတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ...
ငါတို.ေဆာ့ေနတဲ့ကမ္းပါးနား ကို အမိႈက္ပစ္တဲ့တြန္းလွည္းေလးတြန္းပီး ကိုေရႊဘေရာက္လာတာေဟ့။ အင္းက်ီဗလာနဲ. ၀က္၀ံတံဆိပ္ပုဆိုးအ၀ါကို တိုတို၀တ္ထားတယ္။ အမိႈက္ေတာင္းေတြျမစ္
ထဲသြန္ပီးတာနဲ.ငါတို.နားလာပီးအာလာရိုက္ေတာ့တာေပါ့.. မင္းတို.ဘယ္သူ.ကေလးေတြလဲဘာညာေတြနဲ.ေပါ့ေလ.. ဟဲဟဲ..ငါတို.ကိုအာရိုက္ေနရင္းေဖာင္ေပၚက မမိခ်ိဳရဲ.ေရစိုစိုထမီရင္ေခါင္း
လ်ားအလွကိုလွမ္းလွမ္းပီးဂလုရင္းေပါ့... ... .... ... ....
Comments
Post a Comment