ကၽြန္ေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာမေလး ၁၅
သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ ပူေလာင္ျပင္းျပေနတဲ့က်ေနာ့္ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး တဖက္ကမ္းကိုေရာက္သြားတာနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းသြားတယ္။
စစ္ကိုင္းျမိဳ.ထဲ၀င္ပီး ၀ယ္စရာျခမ္းစရာေလးေတြနည္းနည္း၀ယ္(ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအတြက္ လွဴဖြယ္၀တၳဳေတြပါ) ပူေလာင္ေနတဲ့ရင္ဘတ္ေအးမလားဆိုပီး ကေလးမဟုတ္သူငယ္မဟုတ္နဲ႔ ေရခဲမုန္႔
၂ခုေလာက္၀ယ္စားလိုက္ေသးတယ္။ ပီးမွစီးကရက္တစ္လိပ္ ခဲရင္း စစ္ကိုင္းေတာင္ေျခနားက ေတာရေက်ာင္းေလးဆီ ခပ္ေျဖးေျဖးေမာင္းလာခဲ့တယ္။
---- ေခ်ာင္သို႔ ဆိုပီး ဆိုင္းဘုတ္ေသးေသးေလးေရးထားတဲ့ ေျမနီနီလမ္းကေလးအတိုင္း ကားေလးကိုေမာင္း၀င္သြားလိုက္တယ္။
ကုန္းမို႔မို႔ေလးအတိုင္းတက္သြားပီး လမ္းအဆံုးမွာေတာ့ အပင္ႀကီးေတြအုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ ၀န္းက်ယ္က်ယ္ႀကီးထဲက ေတာရေက်ာင္းေလးဆီေရာက္ပါပီ။ အေဆာက္အံု၃-၄ခုရွိတဲ့အထဲက ဦးဇင္းေတြ
သီတင္းသံုးတဲ့ အေနာက္ဖက္ကအေဆာင္ဆီကို တည့္တည့္ေမာင္းသြားပီး ကားေပၚကဆင္းလိုက္တယ္။ ျဖဴစပ္စပ္အသားအေရနဲ႔ဦးဇင္းတစ္ပါးထြက္ႀကည့္ပီး စူးစမ္းေနတယ္။ ပီးမွ၀မ္းသာအားရ
ေျပးလာပီး..
ဒကာရွမ္းသူပုန္ေလး ... တစ္ေနရာရာမွာမ်ား အိမ္ေထာင္က်ေနပီလို႔က်ဳပ္ကထင္ေနတာဗ်ား... လို႔မ်က္လံုးေမွးေမွးေတြကိုမွိတ္သြားေအာင္ရယ္ျပံဳးရင္းေျပာတယ္။
အေပ်ာ္စိတ္ေတြလႊမ္းသြားတဲ့ က်ေနာ္လည္း ေျမႀကီးေပၚဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ပီး၀တ္ျပဳဦးခ် လိုက္ရင္း..
ဦးဇင္းေရႊဘ.. ထင္ရင္လႊဲခဲပါတယ္.. နည္းနည္းပဲလိုေတာ့တယ္ဘုရား ... လို႔ျပန္ေလွ်ာက္ရင္းတဟားဟားေအာ္ရယ္လိုက္မိတယ္။
....... ........ ......... ..........
....... ........ ......... ..........
....... ........ ......... ..........
ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးကို က်ေနာ္သယ္လာတဲ့ ဆန္ဆီဆားျငဳတ္ႀကက္သြန္ေတြ ကပ္ပီး စကားစျမည္ေျပာေနရေသးတယ္။ ႏွစ္တိုင္းလာေနႀကအထူးဧည့္သည္ျဖစ္တဲ့ အျပင္ဒီဆရာေတာ္
ႀကီးက ကမၻာ့ေရးရာ၊ျမန္မာ့ေရးရာကလည္းစိတ္၀င္စားတာမို႔ ေလေပးေျဖာင့္ေနတာေတာ္ေတာ္နဲ႔မပီးဘူးေလ။ ကဲ..ဒကာေလးလည္းခရီးပမ္းလာမယ္ သြားနားေခ်လို႔ေျပာလာေတာ့မွ ဦးဇင္းေရႊ
ဘနဲ.၂ေယာက္သား အေနာက္ဖက္ကအေဆာင္ကိုလစ္လာခဲ့တယ္။ ႏွစ္ထပ္အေဆာင္အေပၚထပ္ေရာက္ေတာ့မွ သယ္လာတဲ့ပစၥည္းထုပ္ေတြခ် အ၀တ္အစားေတြေကာက္လဲ၊ ျမင္းေခါင္းစြပ္
က်ယ္နဲ႔ေဘာကန္ေဘာင္းဘီတိုေလး၀တ္ပီး ေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနတဲ့ ႀကမ္းခင္းေပၚပက္လက္လွန္အိပ္ခ်ရင္းနံေဘးမွာ အထုပ္ေတြေမႊေနတဲ့ ဦးဇင္းေရႊဘနဲ႔ အဆက္မျပတ္ေတာ္ကီပြားရင္း
မေတြ႔တာႀကာတဲ့မိတ္ေဆြ၂ေယာက္ျပန္ဆံုရတဲ့ ေႏြးေထြးႀကည္ႏူးမႈကိုခံစားေနရတယ္။
...... ......... ......... .........
...... ......... ......... .........
...... ......... ......... .........
မနက္ခင္းေ၀လီေ၀လင္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ထလာတယ္။
ကိုရင္ေတြနဲ႔ အာရုဏ္ဆြမ္းခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ ဦးဇင္းကို တပည့္ေတာ္ ေနထြက္အမွီဆြမ္းဦးပုညရွင္ေတာင္ေပၚတက္ပီး ဓာတ္ပံုသြားရိုက္ဦးမယ္ ဘုရားလို႔ေလွ်ာက္ရင္းမ်က္နာသစ္သြားတိုက္ေနမိ
တယ္။ ရွပ္အင္းက်ီလက္ရွည္အျဖဴတစ္ထည္ေကာက္၀တ္၊ေသာ့တံဆိပ္ပုဆိုးအျပာကိုစည္းေႏွာင္လို႔၀တ္ရင္း ၃ေခ်ာင္းေထာက္ထရြိဳင္ေပါ့ထည့္ထားတဲ့မိုးကာ အိတ္အျပာကိုေက်ာမွာလြယ္၊ ကင္မ
ရာကိုလက္ကကိုင္ရင္း ေတာရေက်ာင္းေလးကေနေျခလ်င္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေတာင္ေျခေရာက္ေတာ့ မနက္လင္းေနပီ။ ေနထြက္ခါနီးလာလို႔ ခပ္သြက္သြက္ေလးေတာင္ေပၚကိုေျပးတက္ေနမိ
တယ္။ ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ေဟာဟဲေဟာဟဲအသံထြက္ေအာင္ဟိုက္ေနပီ။ ေတာင္ေတြႀကားထဲကေနျပဴထြက္လာမယ့္ေနလံုးႀကီးကို အမိဖမ္းလို႔ရမယ့္ေနရာမွာ ထရြိဳင္ေပါ့ကိုခ်ပီးေသခ်ာခ်ိန္
ကင္မရာကိုဆင္ပီးေတာ့မွသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္။ တေနာ့ေနာ့တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလေအးေအးေလးရဲ.အထိအေတြ႔ကမ်က္နာကိုတိုးသြားေတာ့မွ သာယာေပ်ာ့ေပ်ာင္းပီး ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့သသာ၀
ရဲ.အရသာကို မ်က္လံုးမိွတ္ပီးက်ေနာ္ခံစားေနလိုက္တယ္။
ေနထြက္လာေတာ့ က်ေနာ္စိတ္ႀကိဳက္ပံုေတြဖမ္းယူေနလိုက္တယ္။ အားရပါးရ ရိုက္ပီးလို႔စိတ္အဆာေျပသြားေတာ့မွပတ္၀န္းက်င္ကိုသတိထားမိတယ္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းက ကမ္းပါးအစြန္မွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လည္း ပံုေတြဖမ္းယူဖို႔ႀကိဳးစားေနပါလားဗ်။ ဖလန္နယ္အင္းက်ီအစိမ္းကြက္လက္တိုေလး၀တ္ပီး၊ထမီအနက္ေရာင္ရင့္ရင့္၀တ္ထားတဲ့
မိန္းမတစ္ေယာက္ ဆံပင္အရွည္ေတြကိုပု၀ါအျဖဴစေလးနဲ.ခ်ည္ထားပီး မတ္တပ္ရပ္ေနတယ္။ သူ႔ေရွ.ကခံုတစ္ခုေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ေဆးစပ္ျပားထဲက ေဆးေတြကို စုတ္တံနဲ႔တို႔တို႔ယူပီး ေဒါက္
ေပၚက ကင္းဘတ္စနဲ႔ႀကပ္ထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားကို အသာအယာတို႔ထိပီး ဆြဲရင္းစ်ာန္၀င္ေနပံုရတယ္။ ျမင္ေနရတာ ကဗ်ာဆန္လြန္းလို႔ အသာအယာေလး ကင္မရာနဲ႔ ခ်ိန္ပီးေဘးတိုက္ဓာတ္ပံုရိုက္
ယူလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီပိန္ပိန္ပါးပါး ပန္းခ်ီဆြဲေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက်ေနာ့္ကို သတိထားမိဟန္မတူဘူး။
ရုတ္တရက္က်ေနာ္ ဗိုက္နာလာလို႔ ပစၥည္းေတြေကာက္သိမ္းပီး ေတာင္ေပၚဘုရားအာရံုခံ နားက အမ်ားသံုးအိမ္သာဆီေျပးခဲ့ရတယ္။
လြယ္ထားတဲ့ဒုကၡကိုရွင္းပီးေတာ့မွေပါ့ပါးသြားလို႔ ေအာက္ဖက္ျပန္ဆင္းတဲ့လမ္းဖက္ကိုေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ ဗိုက္ထဲမွာဟာသြားေတာ့ တဂြီဂြီေတာင္ျမည္စျပဳလာပီ။ အဆင္းနားမွာတခ်ိဳ.ေတာရ
ေက်ာင္းေတြဆီက သံဃာေတြဆြမ္းခံျကြဖို႔ထြက္လာတာျမင္ေတာ့ လည္ပင္းမွာလြယ္ထားတဲ့ ကင္မရာနဲ႔ ႀကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ျမင္ကြင္းေလးကိုဖမ္းယူမိျပန္တယ္။ တုန္ခ်ိေနတဲ့ အေမအုိတစ္
ေယာက္ဘယ္ကေပၚလာမွန္းမသိပဲဆြမ္းေလာင္းေနတာကို ဆက္တိုက္ရိုက္ယူေနမိတယ္။ ရိုက္ရင္းအနားကိုတိုးကပ္သြားေတာ့ ခပ္ႏြမ္းပါးပါးဟန္နဲ႔ အေမအိုကိုသတိထားမိတယ္။ သံဃာေတြကို
ေလာင္းေနတဲ့ ဆြမ္းထမင္းက နီေႀကာင္ေႀကာင္ဆန္နဲ႔ခ်က္ထားတာေလးေတြ၊ ဆြမ္းဟင္းအျဖစ္ပလတ္စတစ္နဲ႔ထုတ္ထားတဲ့အထုတ္ေသးေသးေလးေတြကိုႀကည့္မိေတာ့ အာလူးသီးအတံုးေသး
ေသးေလး၊ဖရံုသီးေသးေသးေလးေတြ။ က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းသလိုခံစားရတယ္။ ဆြမ္းခံျကြတဲ့ သံဃာတန္းႀကီးလြန္သြားေတာ့မွ ဓာတ္ပံုရိုက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုအေမအိုက ျပံဳးျပတယ္။ လူေလး..
ဘယ္ကလာတာတံုးကြယ့္ ဆိုပီးႏႈတ္ဆက္တယ္။ က်ေနာ္ျပန္ျပံဳးျပရင္း အိပ္ကပ္ထဲလက္ကအလိုလိုႏိႈက္လိုက္မိတယ္။ ၁ေထာင္တန္ေလး၅ရြက္ထြက္လာတယ္။ အေမအိုလက္ထဲထည့္လိုက္ေတာ့
မယူပဲလက္ကိုရုတ္သြားတယ္။ ပါးေရနားေရတြန္႔ေနတဲ့ မ်က္နာျပင္မွာမာနက အထင္းသား။
က်ေနာ္ အေမဆြမ္းခ်က္တဲ့အခါကုသိုလ္ယူခ်င္လို႔ပါခင္ဗ်ာ လို႔ေျပာလိုက္မွ... သာဓုသာဓုလို႔တဖြဖြရြတ္ရင္းဆုေတြေပးေနတယ္။
...... ..... ....... ........
...... ..... ....... .......
...... ..... ...... .........
ေတာင္ေပၚကေနတေျဖးေျဖးေလွ်ာက္ပီးဆင္းလာခဲ့တယ္။ ျမဴခိုးေတြ၊ေက်းငွက္ေတြတြန္က်ဴးသံေတြက က်ေနာ့္စိတ္ကိုႀကည္ႏူးေစတယ္။ ျပႆနာက ဗိုက္အေတာ္ဆာလာတာဗ်။ ကိစၥမရွိဘူး
ေတာင္ေျခေရာက္မွ အေႀကာ္နဲ႔ေကာက္ညွင္းေပါင္းအ၀ တြယ္ေတာ့မယ္။ ဆင္းလာရင္း၀မ္းဟာလာေတာ့ မူးရိပ္မူးရိပ္ေတာင္ျဖစ္စျပဳလာပီ။ ပုဇြန္ေႀကာ္၊ဘူးသီးေႀကာ္၊ပဲကပ္ေႀကာ္ေတြ၃ခုစီနဲ႔
ေကာင္ညွင္းေပါင္းႏွမ္းေထာင္းေလး၊ေရေႏြးႀကမ္းခါးခါးေလးနဲ႔ဆိုပီး ေတြးလာလိုက္တာ သြားရည္ေတာင္ယိုခ်င္လာပီဗ်ာ။ ေတာင္ေျခက အပင္အံု႔မိႈင္းမိႈင္းေတြႀကားထဲက အေႀကာ္ဆိုင္ေလးေရွ.
ကိုေရာက္ေတာ့မွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးျပိဳက်သြားတယ္။ ဟိုက္! ပိုက္ဆံမွမပါေတာ့ပဲေလ.. ဟိုအေမႀကီးကိုလွဴခဲ့ပီ။ ထြက္လာတံုးကလည္း ၁ေထာင္တန္၅ရြက္ပဲယူလာတာေလ။ ေသပီဗ်ာ။ လူက
ဗိုက္ဆာလို႔မူးေတာင္မူးစျပဳလာပီ။ တည္းခိုေနတဲ့ ေတာရေက်ာင္းဆီလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ရင္ ၁နာရီနီးပါး။ မန္က်ဥ္းပင္ ႀကီးေအာက္က အေႀကာ္ဒယ္အိုးထဲက အနံ႔ေတြကလည္း ဗိုက္ကိုတဂြီဂြီျမည္
ေစလာပီ။ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ ေခါင္းကုတ္ဖင္ကုတ္လုပ္ရင္း အႀကံတစ္ခုရလာတယ္။ လူကလည္းရွင္းေနတာပဲေစာေသးလို႔ေနမွာ။ ေက်ာမွာလြယ္လာတဲ့ ထရြိဳင္ေပါ့ကို အေပါင္ထားပီး
အေႀကာ္စားလို႔ရမလားဆိုပီး သြားေမးႀကည့္လိုက္မယ္ အဟီး။ အေႀကာ္ ေႀကာ္ေနတဲ့ အေဒၚႀကီးနားကို နင္ဂ်ာတစ္ေကာင္လိုေျခေဖါ့ပီး လစ္ကနဲေျပးကပ္လိုက္တယ္။
အရီးေလး ... က်ေနာ္အေႀကာ္စားခ်င္တာ ပိုက္ဆံကလည္းပါမလာေတာ့ ဒီဥစၥာကိုအေပါင္ခဏထားပီး အေႀကာ္စားလို႔ရမလား...
အေႀကာ္ ေႀကာ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက နားမလည္ႏိုင္တဲ့ အႀကည့္နဲ႔ က်ေနာ့္ကိုေမာ့ႀကည့္လာတယ္။ က်ေနာ္မ်က္နာခ်ိဳေသြးရင္း ထရြိဳင္ေပါ့ကိုလြယ္ထားရာကျဖဳတ္ယူေျမွာက္ျပရင္း...
ဟီးဟီး ဒါေလးကိုထားသြားမယ္...အေႀကာ္စားခ်င္လို႔ပါခင္ဗ်ာ.. ဗိုက္ဆာလြန္းလို႔ပါ.. ခဏေနရင္ပိုက္ဆံျပန္ယူပီး လာေရြးမယ္.. ရမလားအရီးေလးဗ်..
ရႊတ္ရႊတ္!!
ဆိုပီးေခၚသံႀကားေတာ့ က်ေနာ္ဆတ္ကနဲလွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ မန္က်ည္းပင္ေျခရင္းနားမွာ ခ်ထားတဲ့စားပြဲပုေလးမွာထိုင္ပီး အေႀကာ္စားေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဗ်။ က်ေနာ့္ကိုလက္ယပ္ပီး
လွမ္းေခၚေနတာ။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ခုနကပန္းခ်ီဆြဲေနတာျမင္ခဲ့တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာမေလး။ က်ေနာ္ေျပာေနတာေတြအကုန္ႀကားသြားပီေနမွာ။ ရွက္လိုက္တာဗ်ာ။ က်ေနာ္ခုနက အပင္ကြယ္ေန
လို႔ဘယ္သူမွမရွိဘူးထင္ေနတာေလ။ သူ႔ေရွ.မွာခ်ထားတဲ့ အေႀကာ္ပန္းကန္ကို လက္ညွိဳးထိုးျပေနတယ္။ ဒီမွာလာစားလာဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႔။ ရွက္ေနေပမယ့္ မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ သူမ
ဆီကိုက်ေနာ္တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။
စစ္ကိုင္းျမိဳ.ထဲ၀င္ပီး ၀ယ္စရာျခမ္းစရာေလးေတြနည္းနည္း၀ယ္(ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအတြက္ လွဴဖြယ္၀တၳဳေတြပါ) ပူေလာင္ေနတဲ့ရင္ဘတ္ေအးမလားဆိုပီး ကေလးမဟုတ္သူငယ္မဟုတ္နဲ႔ ေရခဲမုန္႔
၂ခုေလာက္၀ယ္စားလိုက္ေသးတယ္။ ပီးမွစီးကရက္တစ္လိပ္ ခဲရင္း စစ္ကိုင္းေတာင္ေျခနားက ေတာရေက်ာင္းေလးဆီ ခပ္ေျဖးေျဖးေမာင္းလာခဲ့တယ္။
---- ေခ်ာင္သို႔ ဆိုပီး ဆိုင္းဘုတ္ေသးေသးေလးေရးထားတဲ့ ေျမနီနီလမ္းကေလးအတိုင္း ကားေလးကိုေမာင္း၀င္သြားလိုက္တယ္။
ကုန္းမို႔မို႔ေလးအတိုင္းတက္သြားပီး လမ္းအဆံုးမွာေတာ့ အပင္ႀကီးေတြအုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ ၀န္းက်ယ္က်ယ္ႀကီးထဲက ေတာရေက်ာင္းေလးဆီေရာက္ပါပီ။ အေဆာက္အံု၃-၄ခုရွိတဲ့အထဲက ဦးဇင္းေတြ
သီတင္းသံုးတဲ့ အေနာက္ဖက္ကအေဆာင္ဆီကို တည့္တည့္ေမာင္းသြားပီး ကားေပၚကဆင္းလိုက္တယ္။ ျဖဴစပ္စပ္အသားအေရနဲ႔ဦးဇင္းတစ္ပါးထြက္ႀကည့္ပီး စူးစမ္းေနတယ္။ ပီးမွ၀မ္းသာအားရ
ေျပးလာပီး..
ဒကာရွမ္းသူပုန္ေလး ... တစ္ေနရာရာမွာမ်ား အိမ္ေထာင္က်ေနပီလို႔က်ဳပ္ကထင္ေနတာဗ်ား... လို႔မ်က္လံုးေမွးေမွးေတြကိုမွိတ္သြားေအာင္ရယ္ျပံဳးရင္းေျပာတယ္။
အေပ်ာ္စိတ္ေတြလႊမ္းသြားတဲ့ က်ေနာ္လည္း ေျမႀကီးေပၚဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ပီး၀တ္ျပဳဦးခ် လိုက္ရင္း..
ဦးဇင္းေရႊဘ.. ထင္ရင္လႊဲခဲပါတယ္.. နည္းနည္းပဲလိုေတာ့တယ္ဘုရား ... လို႔ျပန္ေလွ်ာက္ရင္းတဟားဟားေအာ္ရယ္လိုက္မိတယ္။
....... ........ ......... ..........
....... ........ ......... ..........
....... ........ ......... ..........
ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးကို က်ေနာ္သယ္လာတဲ့ ဆန္ဆီဆားျငဳတ္ႀကက္သြန္ေတြ ကပ္ပီး စကားစျမည္ေျပာေနရေသးတယ္။ ႏွစ္တိုင္းလာေနႀကအထူးဧည့္သည္ျဖစ္တဲ့ အျပင္ဒီဆရာေတာ္
ႀကီးက ကမၻာ့ေရးရာ၊ျမန္မာ့ေရးရာကလည္းစိတ္၀င္စားတာမို႔ ေလေပးေျဖာင့္ေနတာေတာ္ေတာ္နဲ႔မပီးဘူးေလ။ ကဲ..ဒကာေလးလည္းခရီးပမ္းလာမယ္ သြားနားေခ်လို႔ေျပာလာေတာ့မွ ဦးဇင္းေရႊ
ဘနဲ.၂ေယာက္သား အေနာက္ဖက္ကအေဆာင္ကိုလစ္လာခဲ့တယ္။ ႏွစ္ထပ္အေဆာင္အေပၚထပ္ေရာက္ေတာ့မွ သယ္လာတဲ့ပစၥည္းထုပ္ေတြခ် အ၀တ္အစားေတြေကာက္လဲ၊ ျမင္းေခါင္းစြပ္
က်ယ္နဲ႔ေဘာကန္ေဘာင္းဘီတိုေလး၀တ္ပီး ေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနတဲ့ ႀကမ္းခင္းေပၚပက္လက္လွန္အိပ္ခ်ရင္းနံေဘးမွာ အထုပ္ေတြေမႊေနတဲ့ ဦးဇင္းေရႊဘနဲ႔ အဆက္မျပတ္ေတာ္ကီပြားရင္း
မေတြ႔တာႀကာတဲ့မိတ္ေဆြ၂ေယာက္ျပန္ဆံုရတဲ့ ေႏြးေထြးႀကည္ႏူးမႈကိုခံစားေနရတယ္။
...... ......... ......... .........
...... ......... ......... .........
...... ......... ......... .........
မနက္ခင္းေ၀လီေ၀လင္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ထလာတယ္။
ကိုရင္ေတြနဲ႔ အာရုဏ္ဆြမ္းခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ ဦးဇင္းကို တပည့္ေတာ္ ေနထြက္အမွီဆြမ္းဦးပုညရွင္ေတာင္ေပၚတက္ပီး ဓာတ္ပံုသြားရိုက္ဦးမယ္ ဘုရားလို႔ေလွ်ာက္ရင္းမ်က္နာသစ္သြားတိုက္ေနမိ
တယ္။ ရွပ္အင္းက်ီလက္ရွည္အျဖဴတစ္ထည္ေကာက္၀တ္၊ေသာ့တံဆိပ္ပုဆိုးအျပာကိုစည္းေႏွာင္လို႔၀တ္ရင္း ၃ေခ်ာင္းေထာက္ထရြိဳင္ေပါ့ထည့္ထားတဲ့မိုးကာ အိတ္အျပာကိုေက်ာမွာလြယ္၊ ကင္မ
ရာကိုလက္ကကိုင္ရင္း ေတာရေက်ာင္းေလးကေနေျခလ်င္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေတာင္ေျခေရာက္ေတာ့ မနက္လင္းေနပီ။ ေနထြက္ခါနီးလာလို႔ ခပ္သြက္သြက္ေလးေတာင္ေပၚကိုေျပးတက္ေနမိ
တယ္။ ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ေဟာဟဲေဟာဟဲအသံထြက္ေအာင္ဟိုက္ေနပီ။ ေတာင္ေတြႀကားထဲကေနျပဴထြက္လာမယ့္ေနလံုးႀကီးကို အမိဖမ္းလို႔ရမယ့္ေနရာမွာ ထရြိဳင္ေပါ့ကိုခ်ပီးေသခ်ာခ်ိန္
ကင္မရာကိုဆင္ပီးေတာ့မွသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္။ တေနာ့ေနာ့တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလေအးေအးေလးရဲ.အထိအေတြ႔ကမ်က္နာကိုတိုးသြားေတာ့မွ သာယာေပ်ာ့ေပ်ာင္းပီး ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့သသာ၀
ရဲ.အရသာကို မ်က္လံုးမိွတ္ပီးက်ေနာ္ခံစားေနလိုက္တယ္။
ေနထြက္လာေတာ့ က်ေနာ္စိတ္ႀကိဳက္ပံုေတြဖမ္းယူေနလိုက္တယ္။ အားရပါးရ ရိုက္ပီးလို႔စိတ္အဆာေျပသြားေတာ့မွပတ္၀န္းက်င္ကိုသတိထားမိတယ္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းက ကမ္းပါးအစြန္မွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လည္း ပံုေတြဖမ္းယူဖို႔ႀကိဳးစားေနပါလားဗ်။ ဖလန္နယ္အင္းက်ီအစိမ္းကြက္လက္တိုေလး၀တ္ပီး၊ထမီအနက္ေရာင္ရင့္ရင့္၀တ္ထားတဲ့
မိန္းမတစ္ေယာက္ ဆံပင္အရွည္ေတြကိုပု၀ါအျဖဴစေလးနဲ.ခ်ည္ထားပီး မတ္တပ္ရပ္ေနတယ္။ သူ႔ေရွ.ကခံုတစ္ခုေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ေဆးစပ္ျပားထဲက ေဆးေတြကို စုတ္တံနဲ႔တို႔တို႔ယူပီး ေဒါက္
ေပၚက ကင္းဘတ္စနဲ႔ႀကပ္ထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားကို အသာအယာတို႔ထိပီး ဆြဲရင္းစ်ာန္၀င္ေနပံုရတယ္။ ျမင္ေနရတာ ကဗ်ာဆန္လြန္းလို႔ အသာအယာေလး ကင္မရာနဲ႔ ခ်ိန္ပီးေဘးတိုက္ဓာတ္ပံုရိုက္
ယူလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီပိန္ပိန္ပါးပါး ပန္းခ်ီဆြဲေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက်ေနာ့္ကို သတိထားမိဟန္မတူဘူး။
ရုတ္တရက္က်ေနာ္ ဗိုက္နာလာလို႔ ပစၥည္းေတြေကာက္သိမ္းပီး ေတာင္ေပၚဘုရားအာရံုခံ နားက အမ်ားသံုးအိမ္သာဆီေျပးခဲ့ရတယ္။
လြယ္ထားတဲ့ဒုကၡကိုရွင္းပီးေတာ့မွေပါ့ပါးသြားလို႔ ေအာက္ဖက္ျပန္ဆင္းတဲ့လမ္းဖက္ကိုေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ ဗိုက္ထဲမွာဟာသြားေတာ့ တဂြီဂြီေတာင္ျမည္စျပဳလာပီ။ အဆင္းနားမွာတခ်ိဳ.ေတာရ
ေက်ာင္းေတြဆီက သံဃာေတြဆြမ္းခံျကြဖို႔ထြက္လာတာျမင္ေတာ့ လည္ပင္းမွာလြယ္ထားတဲ့ ကင္မရာနဲ႔ ႀကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ျမင္ကြင္းေလးကိုဖမ္းယူမိျပန္တယ္။ တုန္ခ်ိေနတဲ့ အေမအုိတစ္
ေယာက္ဘယ္ကေပၚလာမွန္းမသိပဲဆြမ္းေလာင္းေနတာကို ဆက္တိုက္ရိုက္ယူေနမိတယ္။ ရိုက္ရင္းအနားကိုတိုးကပ္သြားေတာ့ ခပ္ႏြမ္းပါးပါးဟန္နဲ႔ အေမအိုကိုသတိထားမိတယ္။ သံဃာေတြကို
ေလာင္းေနတဲ့ ဆြမ္းထမင္းက နီေႀကာင္ေႀကာင္ဆန္နဲ႔ခ်က္ထားတာေလးေတြ၊ ဆြမ္းဟင္းအျဖစ္ပလတ္စတစ္နဲ႔ထုတ္ထားတဲ့အထုတ္ေသးေသးေလးေတြကိုႀကည့္မိေတာ့ အာလူးသီးအတံုးေသး
ေသးေလး၊ဖရံုသီးေသးေသးေလးေတြ။ က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းသလိုခံစားရတယ္။ ဆြမ္းခံျကြတဲ့ သံဃာတန္းႀကီးလြန္သြားေတာ့မွ ဓာတ္ပံုရိုက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုအေမအိုက ျပံဳးျပတယ္။ လူေလး..
ဘယ္ကလာတာတံုးကြယ့္ ဆိုပီးႏႈတ္ဆက္တယ္။ က်ေနာ္ျပန္ျပံဳးျပရင္း အိပ္ကပ္ထဲလက္ကအလိုလိုႏိႈက္လိုက္မိတယ္။ ၁ေထာင္တန္ေလး၅ရြက္ထြက္လာတယ္။ အေမအိုလက္ထဲထည့္လိုက္ေတာ့
မယူပဲလက္ကိုရုတ္သြားတယ္။ ပါးေရနားေရတြန္႔ေနတဲ့ မ်က္နာျပင္မွာမာနက အထင္းသား။
က်ေနာ္ အေမဆြမ္းခ်က္တဲ့အခါကုသိုလ္ယူခ်င္လို႔ပါခင္ဗ်ာ လို႔ေျပာလိုက္မွ... သာဓုသာဓုလို႔တဖြဖြရြတ္ရင္းဆုေတြေပးေနတယ္။
...... ..... ....... ........
...... ..... ....... .......
...... ..... ...... .........
ေတာင္ေပၚကေနတေျဖးေျဖးေလွ်ာက္ပီးဆင္းလာခဲ့တယ္။ ျမဴခိုးေတြ၊ေက်းငွက္ေတြတြန္က်ဴးသံေတြက က်ေနာ့္စိတ္ကိုႀကည္ႏူးေစတယ္။ ျပႆနာက ဗိုက္အေတာ္ဆာလာတာဗ်။ ကိစၥမရွိဘူး
ေတာင္ေျခေရာက္မွ အေႀကာ္နဲ႔ေကာက္ညွင္းေပါင္းအ၀ တြယ္ေတာ့မယ္။ ဆင္းလာရင္း၀မ္းဟာလာေတာ့ မူးရိပ္မူးရိပ္ေတာင္ျဖစ္စျပဳလာပီ။ ပုဇြန္ေႀကာ္၊ဘူးသီးေႀကာ္၊ပဲကပ္ေႀကာ္ေတြ၃ခုစီနဲ႔
ေကာင္ညွင္းေပါင္းႏွမ္းေထာင္းေလး၊ေရေႏြးႀကမ္းခါးခါးေလးနဲ႔ဆိုပီး ေတြးလာလိုက္တာ သြားရည္ေတာင္ယိုခ်င္လာပီဗ်ာ။ ေတာင္ေျခက အပင္အံု႔မိႈင္းမိႈင္းေတြႀကားထဲက အေႀကာ္ဆိုင္ေလးေရွ.
ကိုေရာက္ေတာ့မွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးျပိဳက်သြားတယ္။ ဟိုက္! ပိုက္ဆံမွမပါေတာ့ပဲေလ.. ဟိုအေမႀကီးကိုလွဴခဲ့ပီ။ ထြက္လာတံုးကလည္း ၁ေထာင္တန္၅ရြက္ပဲယူလာတာေလ။ ေသပီဗ်ာ။ လူက
ဗိုက္ဆာလို႔မူးေတာင္မူးစျပဳလာပီ။ တည္းခိုေနတဲ့ ေတာရေက်ာင္းဆီလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ရင္ ၁နာရီနီးပါး။ မန္က်ဥ္းပင္ ႀကီးေအာက္က အေႀကာ္ဒယ္အိုးထဲက အနံ႔ေတြကလည္း ဗိုက္ကိုတဂြီဂြီျမည္
ေစလာပီ။ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ ေခါင္းကုတ္ဖင္ကုတ္လုပ္ရင္း အႀကံတစ္ခုရလာတယ္။ လူကလည္းရွင္းေနတာပဲေစာေသးလို႔ေနမွာ။ ေက်ာမွာလြယ္လာတဲ့ ထရြိဳင္ေပါ့ကို အေပါင္ထားပီး
အေႀကာ္စားလို႔ရမလားဆိုပီး သြားေမးႀကည့္လိုက္မယ္ အဟီး။ အေႀကာ္ ေႀကာ္ေနတဲ့ အေဒၚႀကီးနားကို နင္ဂ်ာတစ္ေကာင္လိုေျခေဖါ့ပီး လစ္ကနဲေျပးကပ္လိုက္တယ္။
အရီးေလး ... က်ေနာ္အေႀကာ္စားခ်င္တာ ပိုက္ဆံကလည္းပါမလာေတာ့ ဒီဥစၥာကိုအေပါင္ခဏထားပီး အေႀကာ္စားလို႔ရမလား...
အေႀကာ္ ေႀကာ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက နားမလည္ႏိုင္တဲ့ အႀကည့္နဲ႔ က်ေနာ့္ကိုေမာ့ႀကည့္လာတယ္။ က်ေနာ္မ်က္နာခ်ိဳေသြးရင္း ထရြိဳင္ေပါ့ကိုလြယ္ထားရာကျဖဳတ္ယူေျမွာက္ျပရင္း...
ဟီးဟီး ဒါေလးကိုထားသြားမယ္...အေႀကာ္စားခ်င္လို႔ပါခင္ဗ်ာ.. ဗိုက္ဆာလြန္းလို႔ပါ.. ခဏေနရင္ပိုက္ဆံျပန္ယူပီး လာေရြးမယ္.. ရမလားအရီးေလးဗ်..
ရႊတ္ရႊတ္!!
ဆိုပီးေခၚသံႀကားေတာ့ က်ေနာ္ဆတ္ကနဲလွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ မန္က်ည္းပင္ေျခရင္းနားမွာ ခ်ထားတဲ့စားပြဲပုေလးမွာထိုင္ပီး အေႀကာ္စားေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဗ်။ က်ေနာ့္ကိုလက္ယပ္ပီး
လွမ္းေခၚေနတာ။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ခုနကပန္းခ်ီဆြဲေနတာျမင္ခဲ့တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာမေလး။ က်ေနာ္ေျပာေနတာေတြအကုန္ႀကားသြားပီေနမွာ။ ရွက္လိုက္တာဗ်ာ။ က်ေနာ္ခုနက အပင္ကြယ္ေန
လို႔ဘယ္သူမွမရွိဘူးထင္ေနတာေလ။ သူ႔ေရွ.မွာခ်ထားတဲ့ အေႀကာ္ပန္းကန္ကို လက္ညွိဳးထိုးျပေနတယ္။ ဒီမွာလာစားလာဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႔။ ရွက္ေနေပမယ့္ မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ သူမ
ဆီကိုက်ေနာ္တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။
Comments
Post a Comment