က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလး ၇
က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလး ၇
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ အခ်စ္နလံထေနႀကတဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလးနဲ႔ သူခ်စ္တဲ့ေကာင္ဆိုးေလးဖိုးသက္(ေျပာရတာအရသာရွိလိုက္ထွာဟိ)
အေပၚပို႔စ္မွာေရးခဲ့တဲ့အေျခေနအတိုင္းဆို ေရလည္ရိုမန္႔တစ္ေနႀကပီဆိုေတာ့ တြယ္မ်ားတြယ္ႀကေတာ့မလားလို႔ခင္ဗ်ားတို႔ေတြးမိပီး ေမွ်ာ္ေနႀကမယ္နဲ႔တူတယ္။ တကယ္တမ္းက မတြယ္ျဖစ္ဘူးဗ်(ဟာ.. ဒင့္ေမဂလႊား အဟုတ္မွတ္ပီးေစာင့္ဖတ္ေနတာ မေအေဘးခ်ိဳကန္း) ဒါကေအာ
ဇာတ္လမ္းေရးေနတာမွ မဟုတ္တာညီအကုိတို႔ရာ။ ခ်စ္ကိုယ္ေတြ႕ပါဆိုေနမွပဲဟီးဟီး။ ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ သူ႔အခန္းထဲေက်ာ္၀င္ပီး အဖုတ္လွ်က္ပစ္ခဲ့တာကေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုမွ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကစရတာကိုးဗ်။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ဘာမွေတာင္မဘာရေသးဘူး။
ဘယ္လိုလုပ္ အုပ္တဲ့အဆင့္ထိေရာက္မွာတံုးလို႔။ ခင္ဗ်ားတို႔လို သူလိုငါလို သမီးရည္းစားစျဖစ္ႀကတဲ့ အေျခေနလိုပါပဲ။ ေပြ႕ဖက္ထားပီး ကတုန္ကယင္ေတြျဖစ္ေနခဲ့ႀကတာနဲ႔တင္ လူက ေက်နပ္ေနပီေလ။ နမ္းတာေတာ့နမ္းတာေပါ့။ ကိုယ္လံုးအိအိေလးကို အတင္းေပြ႕ဖက္တာ၊ နဖူးေျပာင္
တင္းတင္းေလးကို ပါးနဲ႔ပြတ္တာ၊ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို ဆရာမေလးက အျမတ္တႏိုးတရႊတ္ရႊတ္နဲ႔နမ္းတာေလာက္နဲ႔တင္ ေက်နပ္ေနႀကတာေပါ့။ လက္ဖ၀ါးခ်င္းကပ္ထားပီး ဆုပ္နယ္ႀက၊ သူ႔လက္ေမာင္းအိုးျဖဴအိအိေလးေတြကို စိတ္ယားေနတဲ့ က်ေနာ္က ဆြဲဆြဲပီးဆတ္ကနဲကိုက္၊ သူကလန္႔
ပီး ေအာ္၊ က်မရဲ႕ ကိုဖိုးသက္ေလးကျပံဳးလိုက္ရင္ ခ်စ္စရာေလးရွင္ လို႔ခပ္တိုးတိုးရွက္၀ဲ၀ဲေလးေျပာရင္း(သည္းခံႀကပါခင္ညာ) က်ေနာ့္ပါး၂ဖက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ေမႊး(က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းကို သူမနမ္းရဲဘူးဗ် ရွက္ေနပံုရတယ္)၊ က်ေနာ္ကလည္း ပြဲေစ်းမွာ မိုးပ်ံပူေပါင္း၀ယ္ေပးဖို႔ပူဆာတာရ
လာတဲ့ ကေလးေပါက္စေလးလို အဟိအဟိနဲ႔ျပံဳးေပ်ာ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့ သူ႔တပည့္မေလးေတြျပန္လာခါနီးပီမို႔ မခြဲခ်င္ခြဲခ်င္နဲ႔ ကိုဖိုးသက္ေလး ျပန္ေတာ့ေနာ္ ဆိုပီးေျပာလာေရာ။ ေျပာတာေျပာေနတာ က်ေနာ့္ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲပါးေလးအပ္ပီး အတင္း
ဖက္ထားတာကိုေတာ့ မလႊတ္ဘူးရယ္။ ျပန္ခ်င္ဘူးဆရာမေလးရာလို႔ စူပုပ္ပုပ္မ်က္နာနဲ႔ေျပာလိုက္ေတာ့ လိမၼာပါတယ္ကြာ ခ်ိဳလည္း ဘယ္ျပန္လႊတ္ခ်င္ပါ့မလဲ ခဏေနရင္တပည့္မေတြျပန္လာေတာ့မွာဟ ဆိုပီး မ်က္နာေလးက ခပ္ပ်က္ပ်က္ျဖစ္သြားရွာတယ္။ ဒါဆိုလည္းပီးေကာဗ်ာ လို႔ေျပာ
ရင္း ဆရာမေလးရဲ႕ ခါးက်င္က်င္ေလးကို ခပ္တင္းတင္းဖက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းနီရဲရဲေလးကို အားရပါးရ စုပ္ပီးနမ္းပစ္လိုက္တာ အႀကာႀကီးပဲ အားရသြားမွ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဆက္ထားတာလႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ ေမာလိုက္တာ ကိုဖိုးသက္ေလးရာ ခ်ိဳ ဒူးေတြမခိုင္ေတာ့ဘူး ရွင္ေလးေတာ္ေတာ္ဆိုးလို႔
ေျပာရင္း ရင္ဘတ္ကိုမနာေအာင္ထုလာတယ္။ အဲ့ဒီရွက္၀ဲ၀ဲရင္ဖိုေနတဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ မ်က္နာေပးေလးကို ခုထိေတာင္ျမင္ေယာင္ေနမိပါေသးတယ္ဗ်ာ။
ဒါနဲ႔ပဲ ျပံဳးေပ်ာ္ေနတဲ့ က်ေနာ္အိမ္ဘယ္လိုျပန္ေရာက္လာမွန္းေတာင္မသိပါဘူး။
မယံုႏိုင္စရာအေျခေနႀကီးကိုးဗ်။ တစ္ျမိဳ႕လံုးသိတဲ့ မ်က္နာထားတင္းတင္း ရူေပေဗဒဆရာမေခ်ာေခ်ာေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေလးက ကိုယ့္ရည္းစားျဖစ္ေနပီေလ။ ငါ့လေခြး ခ်မ္းကိုရာ မင့္ဟာႀကီးက ဇာတ္ေမွ်ာႀကီး ဘာမွလဲ မပါ ပါလားလို႔ကေလာ္ဆဲခ်င္ေနႀကပီလားညီအကိုတို႔။
လာမယ္ေလဗ်ာ။ ဇာတ္ႀကမ္းေတြလာေတာ့မွာ ခဏေစာင့္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ ေန႔လည္တစ္နာရီေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းသံကိုပဲနားစြင့္ေနေတာ့တာဗ်။ ဆရာမေလးရဲ႕အိမ္က ေက်ာင္းသူေတြေန႔လည္စာထမင္းျပန္စားပီး ေက်ာင္းျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္ေလ။ ေန႔လည္တစ္နာရီထိုးတာနဲ႔ အီေဖကိုယ္
တို႔က လွစ္ကနဲေပ်ာက္သြားေတာ့တာပဲ။ ဆရာမေလးအိမ္ကိုေျပးတာေလ။ သံုးနာရီဆယ့္ငါ့း ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္အထိ အဲ့ဒီမွာသြားပီး ရင္ဖိုစရာသမီးရည္းစားသဘာ၀ အတို႔အဆိတ္ေလးေတြသြားသြားလုပ္ေနေတာ့တာေပါ့။ ပထမပိုင္းရက္ေတြမွာေတာ့ ဖက္တာနမ္းတာေလာက္နဲ႔တင္ပြဲကပီးပီးသြားတယ္ဗ်။
ေရွ႕ဆက္ပီး မတိုးရဲေသးဘူး။ ဟိုအဖုတ္လွ်က္လိုက္ကထဲက ကိုယ့္ကိုေျပာထားတာဆိုေတာ့လန္႔ေနတာကိုးအဟိ။ ေန႔လည္ေန႔ခင္း သူလုပ္ေကၽြးတဲ့ သြားရည္စာမုန္႔ေလးေတြစား၊ေကာ္ဖီေသာက္ ေပြ႕လိုက္ဖက္လိုက္လုပ္နဲ႔တင္သက္ျပင္းေတြခ်ခ်ပီးျပန္လာရတာခ်ည္းပဲ။ ေဂြးေတာ့နည္းနည္းေအာင့္ေတာင့္
ေတာင့္ေပါ့ေလဟီး။ ဒီလိုနဲ႔တစ္ရက္သား က်ေနာ္ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ ဆရာမေလး ေရမိုးခ်ိဳးအ၀တ္ေတြေလွ်ာ္ပီး ျခံထဲက ႀကိဳးတန္းမွာ လွန္းေနတဲ့အခ်ိန္ဗ်။ သိတဲ့အတိုင္း ထမီရင္ေခါင္းလ်ားေလးနဲ႔ ေရေတြက စိုထားေတာ့ကာ ကိုယ္လံုးကတင္းတင္းရင္းရင္းေလး၊ ဒီကေကာင္ေရလည္ ဖီးလ္ျဖစ္လာတာေပါ့။
မီးေတာက္ေတာ့မတတ္မ်က္လံုးေတြနဲ႔ထိုင္ႀကည့္ေနတာဟီး။ သူလည္းရိပ္မိပံုရတယ္ဗ်။ က်ေနာ္ေခၚေတာတစ္ေထာင္အားနဲ႔ စိုက္စိုက္ႀကည့္ေနတာကို မ်က္လႊာေလးခ် ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ျပရင္း ကိုဖိုးသက္ေလးေနာ္ ကိုဖိုးသက္ေလးေနာ္နဲ႔ ေအာ္ေအာ္ေငါက္ေနတာဟီဟိ။ မထူးေတာ့ဘူးဆိုပီး ဥာဏ္ဆင္
ေတာ့တာေပါ့။ ဆရာမေလး က်ေနာ့္ကို ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တိုက္ပါလို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ခဏေလးကြာ ေရခ်ိဳးပီးစထမီရင္ေခါင္းလ်ားမို႔ အိမ္ေပၚတက္ပီးအ၀တ္လဲဦးမယ္ ေစာင့္ဦးတဲ့။ ဟင့္အင္း ခုေဖ်ာ္တိုက္ အရမ္းဆာေနပီလို႔။ ဟြန္း! ဆိုပီး အ၀တ္ဇလံုအလႊတ္ကေလးကိုင္ပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ၀င္သြားေရာ။ အေနာက္ကေနအသာေလး
လိုက္သြားတဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ ထမီေရစိုေအာက္က လႈပ္လီလႈပ္လွဲ႔ တင္ပါးအိစက္စက္ထြားထြားႀကီးကိုႀကည့္ပီး ဂလုဂလုေပါ့။ မီးဖိုခန္းထဲေရာက္သြားႀကေတာ့ ေကာ္ဖီႏွပ္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့ ထမီရင္ေခါင္းလ်ား ဆံပင္ဘီးဆံပတ္ႀကီးနဲ႔ ဆရာမေခ်ာေခ်ာေလးကို အသာေလးအေနာက္ကေနေျပးဖက္လိုက္တယ္။
ဟာကြာ! လို႔ တစ္ခြန္းပဲေအာ္ႏိုင္တယ္ တစ္ကိုယ္လံုးတြန္႔တက္သြားေရာ။
ေအာက္ကမာန္ဖီေနတဲ့ က်ေနာ့္ဒံုးပ်ံနဲ႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အေနာက္ကေန တင္ပါးကိုေထာက္လိုက္တာကိုး။ ေအာ္တာေအာ္တယ္ တြန္းတာေတြရုန္းတာေတြမလုပ္ဘူးဗ်။ အေနာက္ကေန အဲ့လို အေထာက္ခံထားရတဲ့အျပင္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ကြာဆိုပီး ဂ်ိဳင္းေအာက္ကေန လက္၂ဖက္နဲ႔လွ်ိဳ တစ္ခါမွမထိဖူးမကိုင္ဖူးေသးတဲ့
ခ်ိဳဗူး၂လံုးကိုပါ ထမီရင္ေခါင္းလ်ားေပၚကေန အုပ္ကိုင္ပစ္လိုက္တယ္။ ဘီးဆံပတ္ထံုးထားလို႔ေျပာင္ရွင္းရွင္းေလးျဖစ္ေနတဲ့ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ျဖဴ၀င္း၀င္းေလးကိုပါ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ရြရြေလးေတြေလွ်ာက္ဖိနမ္းပစ္လိုက္ေတာ့ အသက္ရွဴသံေတြျပင္းလာေရာ။ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းပဲ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္သြားေအာင္ ဆရာမေလးရဲ႕
ကိုယ္လံုးကို ဆြဲလွည့္ပစ္လိုက္ေတာ့ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သြားနဲ႔အတင္းဖိကိုက္ထားတဲ့ ရီေ၀ေ၀မ်က္နာေခ်ာေခ်ာေလး။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒူးကိုနည္းနည္းေကြးပီး (က်ေနာ္ကပုဆိုး၀တ္ထားတာဆိုေတာ့ ဒံုးပ်ံက အေတာ္ေထာင္ထြက္ေနတာ) အဖုတ္ေနရာေလာက္ကိုစိတ္မွန္းနဲ႔မွန္းပီး
ကပ္ေဆာင့္ေလးေဆာင့္ထိုးေပးေနလိုက္တယ္။ လက္၂ဖက္ကလည္း လံုး၀ မထိဖူးေသးတဲ့ ေရစိုထမီေအာက္က တင္ပါး၀ိုင္း၀ိုင္းအိအိႀကီးေတြကို စံုကိုင္ပီးအတင္းဆုပ္ေခ်ေနတာေပါ့။ အသက္ရွဴသံေတြျပင္းခ်က္ကဗ်ာ။ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲကိုျဖစ္ေနႀကတာ။ အဲ့လိုပြဲႀကမ္းေနရင္း လက္ျမန္ေျချမန္နဲ႔ သူ႔ထမီရင္ေခါင္းလ်ားကိုဆတ္ကနဲ
ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေျပက်သြားတဲ့ ထမီကို အတင္းဆြဲတင္ဖို႔လုပ္ေပမယ့္ က်ေနာ္က အတင္းဆြဲခ်ပစ္လိုက္တာ ခါးနားအထိေရာက္သြားေရာ။ အဲ့ဒီေတာ့မွ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမရဲ႕ အခ်စ္ဗူးႀကီး၂လံုးကိုေသခ်ာျမင္ဖူးေတာ့တာဆရာတို႔ေရ။ နည္းတာႀကီးေတြလားဗ်ာ။ ထြားလိုက္တာ။ တင္းရင္းပီး ၀ိုင္းစက္ခ်က္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြ
ကပုစိေကြးေလးေတြ။ ၀ါ၀င္းစိုေျပခ်က္ကလည္း ေနမထိေလမထိ ေဘာ္လီအင္းက်ီေအာက္က သိမ္းထုပ္ထားတာေတြဆိုေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ လူကို မွင္တက္သြားတာဖူးးး။ လက္ဖ၀ါး၂ဖက္နဲ႔အုပ္ပီး လွမ္းကိုင္လိုက္တာေတာင္ လက္မဆန္႔ဘူးဗ်။ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ကိုင္ႀကည့္ရင္း သာသာဖြဖြေလး ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္တာ
အဟင္းးး ဆိုပီး မ်က္လံုးစံုမွိတ္ပီးျငီးသြားတယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းေသးေသးေလးေတြကို လွိမ့္ပီးေခ်ေပးေတာ့ တုန္တုန္တက္သြားေရာ။ လူလည္းဘယ္လိုမွမေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ဖက္က ခ်ိဳဗူးတစ္လံုးကို အားရပါးရအုပ္ကိုင္ထားရင္း က်န္တဲ့ ခ်ိဳဗူးတစ္လံုးကို တျပြတ္ျပြတ္နဲ႔ ႏို႔ဆာေနတဲ့ကေလးလို အေသစို႔ပစ္တာေပါ့။
ဆရာမေလးဆီက ကိုဖိုးသက္ေလး.. ရွင္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ကိုဖိုးသက္ေလး မေကာင္းဘူးကြာ.. အိုကြာ.. အဲ့လို ျငဴစူတဲ့ အသံေလးေတြႀကားေနရေပမယ့္ ဂရုကိုမစိုက္ေတာ့တာေလ။ ဘယ္ညာေျပာင္းပီးကို ခ်ိဳစို႔ပစ္လိုက္တယ္။ အားရပါးရစို႔ေနရင္း ခါးအထိေလွ်ာက်ေနတဲ့ထမီ (သူ႔လက္တစ္ဖက္က ေျပေနတဲ့ ထမီကိုကိုင္ထား
ရင္း က်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္က က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကို တင္းတင္းဆုပ္ထားတာ) ေအာက္ကိုလွ်ိဳပီး ဟိုတခါက လွ်က္ထားဖူးတဲ့ ဖုတ္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းဆီကို လက္နဲ႔လွမ္းႏိႈက္လိုက္ေတာ့ အရည္ခၽြဲပ်စ္ပ်စ္ေတြစီးက်ေနမွန္းသိလိုက္ရတယ္။ အဖုတ္ကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ပဲ ပြတ္ေပးရေသးတယ္ အတင္းတြန္းလႊတ္ေကာ။
အဲ့ဒါနဲ႔ လူခ်င္းခြါလိုက္ပီး ဘာလဲဗ်ာ? က်ေနာ္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆရာမေလးကို အသားကုန္ခ်စ္ခ်င္ေနပီဗ်ာ လို႔ ဆူေဆာင့္ေဆာင့္ေလးေျပာလိုက္ေတာ့ ခါးေရာက္ေနတဲ့ ထမီကို ရင္ေခါင္းျပန္လ်ားလိုက္ရင္း မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္နာေပးနဲ႔ ရွင့္ကို မခ်စ္ရဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာလဲ.. ဒါေပမယ့္ ဒီ မီးဖိုခန္းမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ခ်ိဳ႕အခန္းထဲမွာ..
တစ္မိနစ္ အခ်ိန္ေပးမယ္ ဒါပဲ.. လို႔ေျပာရင္း လွစ္ကနဲထြက္ေျပးသြားတယ္ဗ်။
ပုဆိုးေအာက္က ဒံုးပ်ံႀကီးေငါက္ေတာက္နဲ႔ အူေႀကာင္ေႀကာင္ေငးရင္းက်န္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္လည္းအဲ့ဒီေတာ့မွသတိ၀င္လာတယ္။
သိတဲ့အတိုင္းပဲ လူက လိင္စိတ္တက္လာပီဆို ရင္ေတြပူ အာေခါင္ေတြေျခာက္တတ္တာမလား။ မီးဖိုခန္းထဲက ေရအိုးစင္မွာ ေရတစ္ခြက္ခပ္ေသာက္ပီး အသာေလး အိမ္ေပၚထပ္ကိုတက္သြားလိုက္တယ္။ ငါေတာ့ ငါ့ခ်စ္ခ်စ္ဆရာမအပ်ိဳႀကီးေလးကို တြယ္ရေတာ့မွာပါလားဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ရင္ခုန္သံေတြကိုျမန္လို႔ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။
အိမ္အေပၚထပ္က ဆရာမေလးအခန္းေရွ႕ေရာက္သြားေတာ့ တံခါးပိတ္ထားတယ္ဗ်။ အသာေလးတြန္းလိုက္ေတာ့ ကၽြိကနဲပြင့္သြားတယ္။ အထဲမွာ ဘယ္သူမွလဲရွိမေနဘူးရယ္။ အဲ့ဒီမွာဗ်ာ အခန္းေထာင့္ အ၀တ္ျဖဴအုပ္ထားတဲ့ဆင္းဂါး အပ္ခ်ဳပ္စက္ႀကီးက အလိုလို ဘီးလံုးလွည့္သြားတာေတြ႕လိုက္ေတာ့ ျပံဳးပီး အသာေလးအခန္းတံခါးကို
ခ်က္ထိုးလိုက္တယ္။ ခ်က္ထိုးပီးမွ အပ္ခ်ဳပ္စက္နားကပ္သြားပီး အုပ္ထားတဲ့ အ၀တ္စ ကို ဆတ္ကနဲဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့ အပ္ခ်ဳပ္စက္ေအာက္က ေျခနင္းခံုေပၚ ေလးဖက္ေလးေထာက္ပီး ၀င္ပုန္းေနတဲ့ ဆရာမေလးကိုဘြားကနဲေတြ႕လိုက္ရတယ္အဟီး။ ဘီးဆံပတ္ထံုးထားတာေျပက်လို႔ဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြက ကပိုကရိုနဲ႔၊ ထမီရင္ေခါင္းလ်ား
ေလးနဲ႔ မ်က္လံုးေလးျပဴးပီး ပုန္းေနတဲ့ ခ်စ္စရာအပ်ိဳႀကီးေလး။ အဲ့ဒါဘာလုပ္ေနတာလဲ ဆရာမေလး.. ခုထြက္ခဲ့ ဆိုေတာ့ ဟင့္အင္း! ခ်ိဳ ေႀကာက္တယ္ သူမ်ားကို ဘာလုပ္ေတာ့မွာလဲ မသိဘူး မလာဘူးတဲ့ဟားဟား။ ၁၆ႏွစ္သမီး အေႀကာက္ပိုေနတဲ့ဟန္ပန္ကေလးဗ်ာ။ အသာေလးငံု႔ပီး ပုခံုး၂ဖက္ကိုစံုကိုင္ပီး ဆြဲထုတ္တာေတာ့ အပ္ခ်ဳပ္စက္
ေျခနင္းခံုကို အတင္းကိုင္ထားပီး တင္းခံေနေသးတယ္ တကယ့္ဟာသ။ ေနာက္ဆံုးအားခ်င္းမမွ်ေတာ့မွ က်ေနာ့္လက္ထဲပါလာေတာ့တာ။ ဆြဲထူမပီးတာနဲ႔ ကုတင္ေပၚကိုေပြ႕ေခၚသြားပီး ကုတင္ေစာင္းေပၚတင္ေပးလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ကို မႀကည့္ရဲလို႔လားမသိဘူး ကုတင္ေစာင္းမွာ ေျခခ်ထိုင္ရင္း ႀကမ္းျပင္ေပၚ ရပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုခါးကေန
အတင္းဖက္ထားတာမလႊတ္ဘူး။ က်ေနာ္လည္း ေက်ာျပင္ေလးကိုပြတ္ေပးေနရင္း ထမီကိုျပန္ေျဖခ်၊ ခ်ိဳဗူးေတြကို လက္ေဆာ့ေပးေနလိုက္တယ္။ ခုနက ခဏျပန္ေပ်ာ့သြားတဲ့ ဒံုးပ်ံက ျပန္မတ္လာျပန္ပီ။ ဒါနဲ႔မထူးပါဘူးကြာဆိုပီး ဆရာမေလးနဲ႔မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ေနရာကေန အသာေလးေနာက္ဆုတ္ပီး က်ေနာ့္ပုဆိုးကိုခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။
ပုဆိုးတင္မကဘူး အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုပါ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တာ။ ေအာက္က ဒံုးပ်ံက ေျဖာင္းကနဲထြက္က်လာပီး ေလထဲမွာ တရမ္းရမ္းရယ္။ ဟာ!! ဆိုတဲ့ အာေမဋိတ္သံေလးနဲ႔ ဆရာမေလးခမ်ာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားရွာတယ္။ နီရဲရဲထိပ္ဖူးႀကီးနဲ႔ ဒံုးပ်ံႀကီးကို မွင္တက္ပီး စိုက္ႀကည့္ေနတာ။ ခပ္တည္တည္ပဲ က်ေနာ္လည္း အေပၚက
၀တ္လာတဲ့ အင္းက်ီကိုပါ ခၽြတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးတံုးလံုးေပါ့။ ဆံပင္ရွည္ေတြဖရိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ တံုဏွိဘာေ၀ ျဖစ္ပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ ဆရာမေလးဆီကပ္သြားတယ္။အသာေလးကုတင္ေပၚပက္လက္ျဖစ္သြားေအာင္ တြန္းလွဲလိုက္ပီး ေျပက်ေနတဲ့ ထမီကို အတင္းဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္ေကာ။ အဲ့ဒီေတာ့မွ ဟိုအရင္တစ္ခါက လွ်က္ဖူးခဲ့
တဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက အေမႊးပါးလ်လ်ေလးေအာက္မွာ ဘြားကနဲပဲ။ အရည္ေလးေတြေတာင္စို႔ေနတာ။ ေပါင္၂ေခ်ာင္းကို ဆြဲျဖဲလိုက္ပီး အရည္ေတြစို႔ေနတဲ့ အပ်ိဳႀကီးေပါက္စေလးရဲ႕ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေပၚကို က်ေနာ့္ဒံုးပ်ံအေခ်ာင္းလိုက္တင္ပီး ၄-၅ခ်က္ေလာက္ပြတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ရွဴးရွဴး ဆိုတဲ့ အသက္ရွဴသံျပင္းျပင္းနဲ႔အတူ
က်ေနာ့္လက္ေမာင္း၂ဖက္ကို ဆရာမေလးအတင္း က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္လာတယ္။ လံုး၀တင္းေနပီျဖစ္တဲ့ ဒံုးပ်ံကို အရင္းကကိုင္ပီး အဖုတ္၀မွာေတ့ထားလွ်က္ကေန ေရွ႕ကိုဆတ္ကနဲတိုးလိုက္တာ ထိပ္ဖူးေလးျမဳပ္၀င္သြားတယ္။ အိအိေႏြးေႏြးအရသာေလးနဲ႔အတူ ခၽြဲပ်စ္ပ်စ္ေခ်ာဆီေတြေႀကာင့္ ေလွ်ာေလွ်ာလ်ဴလ်ဴပဲ။ ထပ္ပီးထိုးထည့္
ေတာ့မွ မ၀င္ေတာ့ပဲ ဒံုးပ်ံတစ္ေခ်ာင္းလံုး ေကြးတက္လာပီး ပေလာက္ကနဲေခ်ာ္ထြက္သြားတယ္။ ဆရာမေလးဆီက နာက်င္မႈတစ္၀က္ အားမလိုအားမရတစ္၀က္ေရာလွ်က္ေနတဲ့ ေအာ္သံေလးႀကားလိုက္ရတယ္။
အာ့!! ကိုဖိုးသက္ေလးရာ ... တဲ့
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ အခ်စ္နလံထေနႀကတဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလးနဲ႔ သူခ်စ္တဲ့ေကာင္ဆိုးေလးဖိုးသက္(ေျပာရတာအရသာရွိလိုက္ထွာဟိ)
အေပၚပို႔စ္မွာေရးခဲ့တဲ့အေျခေနအတိုင္းဆို ေရလည္ရိုမန္႔တစ္ေနႀကပီဆိုေတာ့ တြယ္မ်ားတြယ္ႀကေတာ့မလားလို႔ခင္ဗ်ားတို႔ေတြးမိပီး ေမွ်ာ္ေနႀကမယ္နဲ႔တူတယ္။ တကယ္တမ္းက မတြယ္ျဖစ္ဘူးဗ်(ဟာ.. ဒင့္ေမဂလႊား အဟုတ္မွတ္ပီးေစာင့္ဖတ္ေနတာ မေအေဘးခ်ိဳကန္း) ဒါကေအာ
ဇာတ္လမ္းေရးေနတာမွ မဟုတ္တာညီအကုိတို႔ရာ။ ခ်စ္ကိုယ္ေတြ႕ပါဆိုေနမွပဲဟီးဟီး။ ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ သူ႔အခန္းထဲေက်ာ္၀င္ပီး အဖုတ္လွ်က္ပစ္ခဲ့တာကေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုမွ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကစရတာကိုးဗ်။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ဘာမွေတာင္မဘာရေသးဘူး။
ဘယ္လိုလုပ္ အုပ္တဲ့အဆင့္ထိေရာက္မွာတံုးလို႔။ ခင္ဗ်ားတို႔လို သူလိုငါလို သမီးရည္းစားစျဖစ္ႀကတဲ့ အေျခေနလိုပါပဲ။ ေပြ႕ဖက္ထားပီး ကတုန္ကယင္ေတြျဖစ္ေနခဲ့ႀကတာနဲ႔တင္ လူက ေက်နပ္ေနပီေလ။ နမ္းတာေတာ့နမ္းတာေပါ့။ ကိုယ္လံုးအိအိေလးကို အတင္းေပြ႕ဖက္တာ၊ နဖူးေျပာင္
တင္းတင္းေလးကို ပါးနဲ႔ပြတ္တာ၊ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို ဆရာမေလးက အျမတ္တႏိုးတရႊတ္ရႊတ္နဲ႔နမ္းတာေလာက္နဲ႔တင္ ေက်နပ္ေနႀကတာေပါ့။ လက္ဖ၀ါးခ်င္းကပ္ထားပီး ဆုပ္နယ္ႀက၊ သူ႔လက္ေမာင္းအိုးျဖဴအိအိေလးေတြကို စိတ္ယားေနတဲ့ က်ေနာ္က ဆြဲဆြဲပီးဆတ္ကနဲကိုက္၊ သူကလန္႔
ပီး ေအာ္၊ က်မရဲ႕ ကိုဖိုးသက္ေလးကျပံဳးလိုက္ရင္ ခ်စ္စရာေလးရွင္ လို႔ခပ္တိုးတိုးရွက္၀ဲ၀ဲေလးေျပာရင္း(သည္းခံႀကပါခင္ညာ) က်ေနာ့္ပါး၂ဖက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ေမႊး(က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းကို သူမနမ္းရဲဘူးဗ် ရွက္ေနပံုရတယ္)၊ က်ေနာ္ကလည္း ပြဲေစ်းမွာ မိုးပ်ံပူေပါင္း၀ယ္ေပးဖို႔ပူဆာတာရ
လာတဲ့ ကေလးေပါက္စေလးလို အဟိအဟိနဲ႔ျပံဳးေပ်ာ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့ သူ႔တပည့္မေလးေတြျပန္လာခါနီးပီမို႔ မခြဲခ်င္ခြဲခ်င္နဲ႔ ကိုဖိုးသက္ေလး ျပန္ေတာ့ေနာ္ ဆိုပီးေျပာလာေရာ။ ေျပာတာေျပာေနတာ က်ေနာ့္ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲပါးေလးအပ္ပီး အတင္း
ဖက္ထားတာကိုေတာ့ မလႊတ္ဘူးရယ္။ ျပန္ခ်င္ဘူးဆရာမေလးရာလို႔ စူပုပ္ပုပ္မ်က္နာနဲ႔ေျပာလိုက္ေတာ့ လိမၼာပါတယ္ကြာ ခ်ိဳလည္း ဘယ္ျပန္လႊတ္ခ်င္ပါ့မလဲ ခဏေနရင္တပည့္မေတြျပန္လာေတာ့မွာဟ ဆိုပီး မ်က္နာေလးက ခပ္ပ်က္ပ်က္ျဖစ္သြားရွာတယ္။ ဒါဆိုလည္းပီးေကာဗ်ာ လို႔ေျပာ
ရင္း ဆရာမေလးရဲ႕ ခါးက်င္က်င္ေလးကို ခပ္တင္းတင္းဖက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းနီရဲရဲေလးကို အားရပါးရ စုပ္ပီးနမ္းပစ္လိုက္တာ အႀကာႀကီးပဲ အားရသြားမွ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဆက္ထားတာလႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ ေမာလိုက္တာ ကိုဖိုးသက္ေလးရာ ခ်ိဳ ဒူးေတြမခိုင္ေတာ့ဘူး ရွင္ေလးေတာ္ေတာ္ဆိုးလို႔
ေျပာရင္း ရင္ဘတ္ကိုမနာေအာင္ထုလာတယ္။ အဲ့ဒီရွက္၀ဲ၀ဲရင္ဖိုေနတဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ မ်က္နာေပးေလးကို ခုထိေတာင္ျမင္ေယာင္ေနမိပါေသးတယ္ဗ်ာ။
ဒါနဲ႔ပဲ ျပံဳးေပ်ာ္ေနတဲ့ က်ေနာ္အိမ္ဘယ္လိုျပန္ေရာက္လာမွန္းေတာင္မသိပါဘူး။
မယံုႏိုင္စရာအေျခေနႀကီးကိုးဗ်။ တစ္ျမိဳ႕လံုးသိတဲ့ မ်က္နာထားတင္းတင္း ရူေပေဗဒဆရာမေခ်ာေခ်ာေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေလးက ကိုယ့္ရည္းစားျဖစ္ေနပီေလ။ ငါ့လေခြး ခ်မ္းကိုရာ မင့္ဟာႀကီးက ဇာတ္ေမွ်ာႀကီး ဘာမွလဲ မပါ ပါလားလို႔ကေလာ္ဆဲခ်င္ေနႀကပီလားညီအကိုတို႔။
လာမယ္ေလဗ်ာ။ ဇာတ္ႀကမ္းေတြလာေတာ့မွာ ခဏေစာင့္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ ေန႔လည္တစ္နာရီေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းသံကိုပဲနားစြင့္ေနေတာ့တာဗ်။ ဆရာမေလးရဲ႕အိမ္က ေက်ာင္းသူေတြေန႔လည္စာထမင္းျပန္စားပီး ေက်ာင္းျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္ေလ။ ေန႔လည္တစ္နာရီထိုးတာနဲ႔ အီေဖကိုယ္
တို႔က လွစ္ကနဲေပ်ာက္သြားေတာ့တာပဲ။ ဆရာမေလးအိမ္ကိုေျပးတာေလ။ သံုးနာရီဆယ့္ငါ့း ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္အထိ အဲ့ဒီမွာသြားပီး ရင္ဖိုစရာသမီးရည္းစားသဘာ၀ အတို႔အဆိတ္ေလးေတြသြားသြားလုပ္ေနေတာ့တာေပါ့။ ပထမပိုင္းရက္ေတြမွာေတာ့ ဖက္တာနမ္းတာေလာက္နဲ႔တင္ပြဲကပီးပီးသြားတယ္ဗ်။
ေရွ႕ဆက္ပီး မတိုးရဲေသးဘူး။ ဟိုအဖုတ္လွ်က္လိုက္ကထဲက ကိုယ့္ကိုေျပာထားတာဆိုေတာ့လန္႔ေနတာကိုးအဟိ။ ေန႔လည္ေန႔ခင္း သူလုပ္ေကၽြးတဲ့ သြားရည္စာမုန္႔ေလးေတြစား၊ေကာ္ဖီေသာက္ ေပြ႕လိုက္ဖက္လိုက္လုပ္နဲ႔တင္သက္ျပင္းေတြခ်ခ်ပီးျပန္လာရတာခ်ည္းပဲ။ ေဂြးေတာ့နည္းနည္းေအာင့္ေတာင့္
ေတာင့္ေပါ့ေလဟီး။ ဒီလိုနဲ႔တစ္ရက္သား က်ေနာ္ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ ဆရာမေလး ေရမိုးခ်ိဳးအ၀တ္ေတြေလွ်ာ္ပီး ျခံထဲက ႀကိဳးတန္းမွာ လွန္းေနတဲ့အခ်ိန္ဗ်။ သိတဲ့အတိုင္း ထမီရင္ေခါင္းလ်ားေလးနဲ႔ ေရေတြက စိုထားေတာ့ကာ ကိုယ္လံုးကတင္းတင္းရင္းရင္းေလး၊ ဒီကေကာင္ေရလည္ ဖီးလ္ျဖစ္လာတာေပါ့။
မီးေတာက္ေတာ့မတတ္မ်က္လံုးေတြနဲ႔ထိုင္ႀကည့္ေနတာဟီး။ သူလည္းရိပ္မိပံုရတယ္ဗ်။ က်ေနာ္ေခၚေတာတစ္ေထာင္အားနဲ႔ စိုက္စိုက္ႀကည့္ေနတာကို မ်က္လႊာေလးခ် ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ျပရင္း ကိုဖိုးသက္ေလးေနာ္ ကိုဖိုးသက္ေလးေနာ္နဲ႔ ေအာ္ေအာ္ေငါက္ေနတာဟီဟိ။ မထူးေတာ့ဘူးဆိုပီး ဥာဏ္ဆင္
ေတာ့တာေပါ့။ ဆရာမေလး က်ေနာ့္ကို ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တိုက္ပါလို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ခဏေလးကြာ ေရခ်ိဳးပီးစထမီရင္ေခါင္းလ်ားမို႔ အိမ္ေပၚတက္ပီးအ၀တ္လဲဦးမယ္ ေစာင့္ဦးတဲ့။ ဟင့္အင္း ခုေဖ်ာ္တိုက္ အရမ္းဆာေနပီလို႔။ ဟြန္း! ဆိုပီး အ၀တ္ဇလံုအလႊတ္ကေလးကိုင္ပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ၀င္သြားေရာ။ အေနာက္ကေနအသာေလး
လိုက္သြားတဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ ထမီေရစိုေအာက္က လႈပ္လီလႈပ္လွဲ႔ တင္ပါးအိစက္စက္ထြားထြားႀကီးကိုႀကည့္ပီး ဂလုဂလုေပါ့။ မီးဖိုခန္းထဲေရာက္သြားႀကေတာ့ ေကာ္ဖီႏွပ္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့ ထမီရင္ေခါင္းလ်ား ဆံပင္ဘီးဆံပတ္ႀကီးနဲ႔ ဆရာမေခ်ာေခ်ာေလးကို အသာေလးအေနာက္ကေနေျပးဖက္လိုက္တယ္။
ဟာကြာ! လို႔ တစ္ခြန္းပဲေအာ္ႏိုင္တယ္ တစ္ကိုယ္လံုးတြန္႔တက္သြားေရာ။
ေအာက္ကမာန္ဖီေနတဲ့ က်ေနာ့္ဒံုးပ်ံနဲ႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အေနာက္ကေန တင္ပါးကိုေထာက္လိုက္တာကိုး။ ေအာ္တာေအာ္တယ္ တြန္းတာေတြရုန္းတာေတြမလုပ္ဘူးဗ်။ အေနာက္ကေန အဲ့လို အေထာက္ခံထားရတဲ့အျပင္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ကြာဆိုပီး ဂ်ိဳင္းေအာက္ကေန လက္၂ဖက္နဲ႔လွ်ိဳ တစ္ခါမွမထိဖူးမကိုင္ဖူးေသးတဲ့
ခ်ိဳဗူး၂လံုးကိုပါ ထမီရင္ေခါင္းလ်ားေပၚကေန အုပ္ကိုင္ပစ္လိုက္တယ္။ ဘီးဆံပတ္ထံုးထားလို႔ေျပာင္ရွင္းရွင္းေလးျဖစ္ေနတဲ့ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ျဖဴ၀င္း၀င္းေလးကိုပါ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ရြရြေလးေတြေလွ်ာက္ဖိနမ္းပစ္လိုက္ေတာ့ အသက္ရွဴသံေတြျပင္းလာေရာ။ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းပဲ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္သြားေအာင္ ဆရာမေလးရဲ႕
ကိုယ္လံုးကို ဆြဲလွည့္ပစ္လိုက္ေတာ့ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သြားနဲ႔အတင္းဖိကိုက္ထားတဲ့ ရီေ၀ေ၀မ်က္နာေခ်ာေခ်ာေလး။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒူးကိုနည္းနည္းေကြးပီး (က်ေနာ္ကပုဆိုး၀တ္ထားတာဆိုေတာ့ ဒံုးပ်ံက အေတာ္ေထာင္ထြက္ေနတာ) အဖုတ္ေနရာေလာက္ကိုစိတ္မွန္းနဲ႔မွန္းပီး
ကပ္ေဆာင့္ေလးေဆာင့္ထိုးေပးေနလိုက္တယ္။ လက္၂ဖက္ကလည္း လံုး၀ မထိဖူးေသးတဲ့ ေရစိုထမီေအာက္က တင္ပါး၀ိုင္း၀ိုင္းအိအိႀကီးေတြကို စံုကိုင္ပီးအတင္းဆုပ္ေခ်ေနတာေပါ့။ အသက္ရွဴသံေတြျပင္းခ်က္ကဗ်ာ။ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲကိုျဖစ္ေနႀကတာ။ အဲ့လိုပြဲႀကမ္းေနရင္း လက္ျမန္ေျချမန္နဲ႔ သူ႔ထမီရင္ေခါင္းလ်ားကိုဆတ္ကနဲ
ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေျပက်သြားတဲ့ ထမီကို အတင္းဆြဲတင္ဖို႔လုပ္ေပမယ့္ က်ေနာ္က အတင္းဆြဲခ်ပစ္လိုက္တာ ခါးနားအထိေရာက္သြားေရာ။ အဲ့ဒီေတာ့မွ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမရဲ႕ အခ်စ္ဗူးႀကီး၂လံုးကိုေသခ်ာျမင္ဖူးေတာ့တာဆရာတို႔ေရ။ နည္းတာႀကီးေတြလားဗ်ာ။ ထြားလိုက္တာ။ တင္းရင္းပီး ၀ိုင္းစက္ခ်က္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြ
ကပုစိေကြးေလးေတြ။ ၀ါ၀င္းစိုေျပခ်က္ကလည္း ေနမထိေလမထိ ေဘာ္လီအင္းက်ီေအာက္က သိမ္းထုပ္ထားတာေတြဆိုေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ လူကို မွင္တက္သြားတာဖူးးး။ လက္ဖ၀ါး၂ဖက္နဲ႔အုပ္ပီး လွမ္းကိုင္လိုက္တာေတာင္ လက္မဆန္႔ဘူးဗ်။ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ကိုင္ႀကည့္ရင္း သာသာဖြဖြေလး ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္တာ
အဟင္းးး ဆိုပီး မ်က္လံုးစံုမွိတ္ပီးျငီးသြားတယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းေသးေသးေလးေတြကို လွိမ့္ပီးေခ်ေပးေတာ့ တုန္တုန္တက္သြားေရာ။ လူလည္းဘယ္လိုမွမေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ဖက္က ခ်ိဳဗူးတစ္လံုးကို အားရပါးရအုပ္ကိုင္ထားရင္း က်န္တဲ့ ခ်ိဳဗူးတစ္လံုးကို တျပြတ္ျပြတ္နဲ႔ ႏို႔ဆာေနတဲ့ကေလးလို အေသစို႔ပစ္တာေပါ့။
ဆရာမေလးဆီက ကိုဖိုးသက္ေလး.. ရွင္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ကိုဖိုးသက္ေလး မေကာင္းဘူးကြာ.. အိုကြာ.. အဲ့လို ျငဴစူတဲ့ အသံေလးေတြႀကားေနရေပမယ့္ ဂရုကိုမစိုက္ေတာ့တာေလ။ ဘယ္ညာေျပာင္းပီးကို ခ်ိဳစို႔ပစ္လိုက္တယ္။ အားရပါးရစို႔ေနရင္း ခါးအထိေလွ်ာက်ေနတဲ့ထမီ (သူ႔လက္တစ္ဖက္က ေျပေနတဲ့ ထမီကိုကိုင္ထား
ရင္း က်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္က က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကို တင္းတင္းဆုပ္ထားတာ) ေအာက္ကိုလွ်ိဳပီး ဟိုတခါက လွ်က္ထားဖူးတဲ့ ဖုတ္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းဆီကို လက္နဲ႔လွမ္းႏိႈက္လိုက္ေတာ့ အရည္ခၽြဲပ်စ္ပ်စ္ေတြစီးက်ေနမွန္းသိလိုက္ရတယ္။ အဖုတ္ကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ပဲ ပြတ္ေပးရေသးတယ္ အတင္းတြန္းလႊတ္ေကာ။
အဲ့ဒါနဲ႔ လူခ်င္းခြါလိုက္ပီး ဘာလဲဗ်ာ? က်ေနာ္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆရာမေလးကို အသားကုန္ခ်စ္ခ်င္ေနပီဗ်ာ လို႔ ဆူေဆာင့္ေဆာင့္ေလးေျပာလိုက္ေတာ့ ခါးေရာက္ေနတဲ့ ထမီကို ရင္ေခါင္းျပန္လ်ားလိုက္ရင္း မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္နာေပးနဲ႔ ရွင့္ကို မခ်စ္ရဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာလဲ.. ဒါေပမယ့္ ဒီ မီးဖိုခန္းမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ခ်ိဳ႕အခန္းထဲမွာ..
တစ္မိနစ္ အခ်ိန္ေပးမယ္ ဒါပဲ.. လို႔ေျပာရင္း လွစ္ကနဲထြက္ေျပးသြားတယ္ဗ်။
ပုဆိုးေအာက္က ဒံုးပ်ံႀကီးေငါက္ေတာက္နဲ႔ အူေႀကာင္ေႀကာင္ေငးရင္းက်န္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္လည္းအဲ့ဒီေတာ့မွသတိ၀င္လာတယ္။
သိတဲ့အတိုင္းပဲ လူက လိင္စိတ္တက္လာပီဆို ရင္ေတြပူ အာေခါင္ေတြေျခာက္တတ္တာမလား။ မီးဖိုခန္းထဲက ေရအိုးစင္မွာ ေရတစ္ခြက္ခပ္ေသာက္ပီး အသာေလး အိမ္ေပၚထပ္ကိုတက္သြားလိုက္တယ္။ ငါေတာ့ ငါ့ခ်စ္ခ်စ္ဆရာမအပ်ိဳႀကီးေလးကို တြယ္ရေတာ့မွာပါလားဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ရင္ခုန္သံေတြကိုျမန္လို႔ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။
အိမ္အေပၚထပ္က ဆရာမေလးအခန္းေရွ႕ေရာက္သြားေတာ့ တံခါးပိတ္ထားတယ္ဗ်။ အသာေလးတြန္းလိုက္ေတာ့ ကၽြိကနဲပြင့္သြားတယ္။ အထဲမွာ ဘယ္သူမွလဲရွိမေနဘူးရယ္။ အဲ့ဒီမွာဗ်ာ အခန္းေထာင့္ အ၀တ္ျဖဴအုပ္ထားတဲ့ဆင္းဂါး အပ္ခ်ဳပ္စက္ႀကီးက အလိုလို ဘီးလံုးလွည့္သြားတာေတြ႕လိုက္ေတာ့ ျပံဳးပီး အသာေလးအခန္းတံခါးကို
ခ်က္ထိုးလိုက္တယ္။ ခ်က္ထိုးပီးမွ အပ္ခ်ဳပ္စက္နားကပ္သြားပီး အုပ္ထားတဲ့ အ၀တ္စ ကို ဆတ္ကနဲဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့ အပ္ခ်ဳပ္စက္ေအာက္က ေျခနင္းခံုေပၚ ေလးဖက္ေလးေထာက္ပီး ၀င္ပုန္းေနတဲ့ ဆရာမေလးကိုဘြားကနဲေတြ႕လိုက္ရတယ္အဟီး။ ဘီးဆံပတ္ထံုးထားတာေျပက်လို႔ဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြက ကပိုကရိုနဲ႔၊ ထမီရင္ေခါင္းလ်ား
ေလးနဲ႔ မ်က္လံုးေလးျပဴးပီး ပုန္းေနတဲ့ ခ်စ္စရာအပ်ိဳႀကီးေလး။ အဲ့ဒါဘာလုပ္ေနတာလဲ ဆရာမေလး.. ခုထြက္ခဲ့ ဆိုေတာ့ ဟင့္အင္း! ခ်ိဳ ေႀကာက္တယ္ သူမ်ားကို ဘာလုပ္ေတာ့မွာလဲ မသိဘူး မလာဘူးတဲ့ဟားဟား။ ၁၆ႏွစ္သမီး အေႀကာက္ပိုေနတဲ့ဟန္ပန္ကေလးဗ်ာ။ အသာေလးငံု႔ပီး ပုခံုး၂ဖက္ကိုစံုကိုင္ပီး ဆြဲထုတ္တာေတာ့ အပ္ခ်ဳပ္စက္
ေျခနင္းခံုကို အတင္းကိုင္ထားပီး တင္းခံေနေသးတယ္ တကယ့္ဟာသ။ ေနာက္ဆံုးအားခ်င္းမမွ်ေတာ့မွ က်ေနာ့္လက္ထဲပါလာေတာ့တာ။ ဆြဲထူမပီးတာနဲ႔ ကုတင္ေပၚကိုေပြ႕ေခၚသြားပီး ကုတင္ေစာင္းေပၚတင္ေပးလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ကို မႀကည့္ရဲလို႔လားမသိဘူး ကုတင္ေစာင္းမွာ ေျခခ်ထိုင္ရင္း ႀကမ္းျပင္ေပၚ ရပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုခါးကေန
အတင္းဖက္ထားတာမလႊတ္ဘူး။ က်ေနာ္လည္း ေက်ာျပင္ေလးကိုပြတ္ေပးေနရင္း ထမီကိုျပန္ေျဖခ်၊ ခ်ိဳဗူးေတြကို လက္ေဆာ့ေပးေနလိုက္တယ္။ ခုနက ခဏျပန္ေပ်ာ့သြားတဲ့ ဒံုးပ်ံက ျပန္မတ္လာျပန္ပီ။ ဒါနဲ႔မထူးပါဘူးကြာဆိုပီး ဆရာမေလးနဲ႔မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ေနရာကေန အသာေလးေနာက္ဆုတ္ပီး က်ေနာ့္ပုဆိုးကိုခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။
ပုဆိုးတင္မကဘူး အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုပါ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တာ။ ေအာက္က ဒံုးပ်ံက ေျဖာင္းကနဲထြက္က်လာပီး ေလထဲမွာ တရမ္းရမ္းရယ္။ ဟာ!! ဆိုတဲ့ အာေမဋိတ္သံေလးနဲ႔ ဆရာမေလးခမ်ာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားရွာတယ္။ နီရဲရဲထိပ္ဖူးႀကီးနဲ႔ ဒံုးပ်ံႀကီးကို မွင္တက္ပီး စိုက္ႀကည့္ေနတာ။ ခပ္တည္တည္ပဲ က်ေနာ္လည္း အေပၚက
၀တ္လာတဲ့ အင္းက်ီကိုပါ ခၽြတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးတံုးလံုးေပါ့။ ဆံပင္ရွည္ေတြဖရိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ တံုဏွိဘာေ၀ ျဖစ္ပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ ဆရာမေလးဆီကပ္သြားတယ္။အသာေလးကုတင္ေပၚပက္လက္ျဖစ္သြားေအာင္ တြန္းလွဲလိုက္ပီး ေျပက်ေနတဲ့ ထမီကို အတင္းဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္ေကာ။ အဲ့ဒီေတာ့မွ ဟိုအရင္တစ္ခါက လွ်က္ဖူးခဲ့
တဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက အေမႊးပါးလ်လ်ေလးေအာက္မွာ ဘြားကနဲပဲ။ အရည္ေလးေတြေတာင္စို႔ေနတာ။ ေပါင္၂ေခ်ာင္းကို ဆြဲျဖဲလိုက္ပီး အရည္ေတြစို႔ေနတဲ့ အပ်ိဳႀကီးေပါက္စေလးရဲ႕ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေပၚကို က်ေနာ့္ဒံုးပ်ံအေခ်ာင္းလိုက္တင္ပီး ၄-၅ခ်က္ေလာက္ပြတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ရွဴးရွဴး ဆိုတဲ့ အသက္ရွဴသံျပင္းျပင္းနဲ႔အတူ
က်ေနာ့္လက္ေမာင္း၂ဖက္ကို ဆရာမေလးအတင္း က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္လာတယ္။ လံုး၀တင္းေနပီျဖစ္တဲ့ ဒံုးပ်ံကို အရင္းကကိုင္ပီး အဖုတ္၀မွာေတ့ထားလွ်က္ကေန ေရွ႕ကိုဆတ္ကနဲတိုးလိုက္တာ ထိပ္ဖူးေလးျမဳပ္၀င္သြားတယ္။ အိအိေႏြးေႏြးအရသာေလးနဲ႔အတူ ခၽြဲပ်စ္ပ်စ္ေခ်ာဆီေတြေႀကာင့္ ေလွ်ာေလွ်ာလ်ဴလ်ဴပဲ။ ထပ္ပီးထိုးထည့္
ေတာ့မွ မ၀င္ေတာ့ပဲ ဒံုးပ်ံတစ္ေခ်ာင္းလံုး ေကြးတက္လာပီး ပေလာက္ကနဲေခ်ာ္ထြက္သြားတယ္။ ဆရာမေလးဆီက နာက်င္မႈတစ္၀က္ အားမလိုအားမရတစ္၀က္ေရာလွ်က္ေနတဲ့ ေအာ္သံေလးႀကားလိုက္ရတယ္။
အာ့!! ကိုဖိုးသက္ေလးရာ ... တဲ့
Comments
Post a Comment