က်ေနာ့္ပီယာႏိုဆရာမေလး ၁၈
ဒီေလာက္မိုးေတြသည္းေနတာဘာကိစၥနဲ.ျပန္ခ်င္ရတာလဲ.. ရန္ျငိဳးေတြ၊ေဒါသေတြနဲ.စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါမလုပ္ရဘူးငါ့ေမာင္ရဲ. !!
မညိဳညိဳကက်ေနာ့္ကိုစကားလွမ္းေျပာရင္း အနားကိုကပ္လာတယ္။ ဆံပင္ေတြကိုဆံထံုးေျဖခ်လိုက္ပီး တဘက္နဲ.သုတ္ထားေတာ့ခပ္ပြပြမေျခာက္တေျခာက္နဲ.ပုခံုးကိုေက်ာ္ပီးရင္ဘတ္ေပၚ၀ဲက်ေန
တယ္။ အစိမ္းေရာင္ထမီကိုရင္ေခါင္းလ်ားထားပီး အေမႊးပြတဘက္အျပာကိုျခံဳထားတယ္။
လာ..ခ်မ္းေနပီမလား ဆိုပီး ျခံဳထားတဲ့ေမႊးပြတဘက္ကိုဆြဲခြါလိုက္ပီး က်ေနာ့္ကိုယ္ေပၚကေရစက္ေတြကိုသုတ္ေပးဖို.ႀကိဳးစားတယ္။
၅ေပ၁၀လက္မေလာက္ရွိတဲ့က်ေနာ့္အရပ္ေႀကာင့္ က်ေနာ့္ေရွ.မွာလာရပ္တဲ့ မညိဳညိဳက က်ေနာ့္ေမးေစ့ေလာက္ကေလးပဲရွိေတာ့တယ္။ ေအာက္ကိုငံု.ႀကည့္ေတာ့ ထမီရင္ေခါင္းလ်ားထားတဲ့
ေအာက္ကအခုအခံမပါတဲ့ႏို.ႀကီး၂လံုးကစူတူတူျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ တတုန္တုန္ျဖစ္ေနတာေတြ.ရတယ္။ စိတ္ကိုတင္းလိုက္ပီး မ်က္နာကိုလြဲထားလိုက္ပီးျပဴတင္းေပါက္ကေန မိုးေမွာင္က်ေနတဲ့အျပင္
ေလာကကိုေငးေနမိတယ္။
မိုးေတြကပိုသည္းလာတယ္။ အိမ္ထဲကိုမိုးစက္ေတြေလအေ၀ွ.မွာပက္၀င္လာေတာ့ မညိဳညိဳကျပဴတင္းေပါက္ေတြလိုက္ပိတ္ေနရင္း...
ေမာင္ေလးေရ..တံခါးမႀကီးပိတ္ေပးမိုးေတြတအားပက္လာပီ.. ပီးရင္စိုေနတဲ့ေဘာင္းဘီတိုကို အညိဳ.အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာတဘက္အျဖဴတစ္ထည္ရွိတယ္..အဲ့ဒါနဲ.ခၽြတ္လဲပီးခဏပတ္ထား.. အညိဳေရေႏြးပူပူေလးလာတိုက္မယ္ေစာင့္ေနလို. ေျပာရင္းမီးဖိုေခ်ာင္ထဲ၀င္သြားတယ္။
မညိဳညိဳရဲ.အိပ္ခန္းထဲက်ေနာ္၀င္ပီးေရစိုေဘာင္းဘီတိုနဲ.အတြင္းခံကိုခၽြတ္ခ် လိုက္ပီးသူ.ကုတင္ေပၚမွာေတြ.တဲ့တဘက္ျဖဴျဖဴေလးကိုပတ္ပီးအိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ကိုပိတ္လိုက္ေတာ့ အခန္းထဲ
မွာေမွာင္သြားတာနဲ.မီးေခ်ာင္းခလုတ္ႀကိဳးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္။ မညိဳညိဳရဲ.ကုတင္ေပၚ တင္ပါးလြဲထိုင္ေနရင္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူကငါ့အမပါဆိုပီးစိတ္ကို တင္းထားလိုက္တယ္။
ခဏေလးေနေတာ့.. ၀င္လာမယ္ေနာ္ဆိုတဲ့အသံနဲ. အေငြ.တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ေရေႏြးမတ္ခြက္ႀကီးကိုင္ပီးမညိဳညိဳ၀င္ခ်လာေရာ။
ေရာ့..ပူပူေလးမႈတ္ေသာက္ဆိုပီးက်ေနာ့္လက္ထဲကိုေရေႏြးခြက္ကိုထည့္ေပးပီး ကုတင္ေဘးကမွန္တင္ခံုေပၚမွာတစ္ခုခုကိုရွာေနတယ္။ က်ေနာ္လည္းေတာ္ေတာ္ေလးခ်မ္းလာတာသိသာလာတာ
နဲ.ေရေႏြးပူပူကိုမႈတ္ရင္းေျဖးေျဖးခ်င္းေသာက္ေနမိတယ္။ ၃-၄က်ိဳက္ေလာက္ေသာက္မိမွနည္းနည္းေႏြးေႏြးေထြးေထြးျဖစ္သြားတယ္။ မညိဳညိဳကိုလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ မွန္တင္ခံုေပၚလက္တစ္ဖက္ေထာက္ပီး ျကြက္ေလွ်ာက္တန္းေပၚက ပုလင္းေတြကိုေလွ်ာက္ကိုင္ႀကည့္ေနတာေတြ.ရတယ္။ မမွီမကမ္းဆိုေတာ့ ေျခဖ်ားေလးေထာက္ထားတဲ့သူ.ေနာက္ပိုင္းအလွ
ေလးကေကာ့တက္ေနတာျမင္ရတယ္။ ေရစိုေတြဟိုတစ္ကြက္ဒီတစ္ကြက္ျဖစ္ေနေတာ့ တင္ပါးကထမီနဲ.ကပ္ေနတာပိုပီးျမင္ရတာေသြးဆူေစတယ္။ က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးနဲ.မတူတာကမညိဳ
ညိဳရဲ.ကိုယ္လံုးက ေတာ္ေတာ္ဖြံ.လြန္းတာဗ်။ ရင္ကေတာ္ေတာ္ႀကီးစူထြက္လြန္းပီးခါးေလးက်ေတာ့ေသးေသးက်င္က်င္ေလးျဖစ္လြန္းေတာ့ ေအာက္ကတင္က ကားကားႀကီးနဲ.ႀကည့္ေကာင္း
လြန္းေနတာေပါ့။
ေမာင္ေလး.. အိပ္ယာေပၚေမွာက္ပီး အိပ္..ေက်ာမွာအနီစင္းႀကီး၂ေႀကာင္းေတာင္..ေနဦး..လက္ေတြအရင္ျပ..ဆိုပီး..
က်ေနာ့္လက္က ခ်ိန္းႀကိဳးရာေတြကို တင္ခ်ာေဆးရည္ေတြဂြမ္းနဲ.သုတ္ပီး ပြတ္ေပးေတာ့ အား!! ကနဲေအာ္မိတယ္။ တခစ္ခစ္ရယ္ပီး အမေလးငါ့ေမာင္ေလး ဘုရင့္ေနာင္ရယ္ဆိုပီးသေဘာက်ေန
တယ္။ လက္ေတြေဆးလိမ္းပီးေတာ့ က်ေနာ္အိပ္ယာေပၚပက္လက္ေမွာက္အိပ္လိုက္တယ္။ မညိဳညိဳက..ဟိုဖက္နည္းနည္းတိုးဆိုပီး ကုတင္ေပၚတက္လာတယ္။ ေက်ာကဒဏ္ရာေတြကိုဖြဖြေလး
ေဆးရည္ေတြနဲ.ပြတ္ေပးေနရင္းက်ေနာ္က တအားအားေအာ္ေနေတာ့ ငါ့ေမာင္ေလးရယ္..အညိဳ.ေႀကာင့္ပါဟယ္ဆိုပီး မ်က္ရည္ေတြ ေတြေတြက်လာတယ္။ က်ေနာ္ကလည္းတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္
တင္ခ်ာရည္ဆြတ္ထားတဲ့ဂြမ္းစကိုအနာေတြေပၚတခ်က္ထိလိုက္တိုင္း အားဆိုပီး ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ မညိဳညိဳရဲ.ေပါင္တံကိုကိုင္မိကိုင္ရာလွမ္းလွမ္းကိုင္ေနမိတာကိုးဗ်။ ေဆးလိမ္းတာပီးသြား
ေတာ့ေဆးပုလင္းေတြဂြမ္းလိပ္ေတြကိုမွန္တင္ခံုေပၚလွမ္းတင္ပီး က်ေနာ္ေမွာက္ရက္အိပ္ေနတဲ့ ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ တံေတာင္ဆစ္ေထာက္ပီးလာလွဲရင္း ခ်မ္းလိုက္တာေမာင္ေလးရာဆိုပီး
က်ေနာ့္ကိုကိုယ္လံုးကိုလာပူးကပ္လာတယ္။ က်ေနာ္လည္းေခါင္းအံုးေပၚမ်က္နာအပ္ ထားရာကေန အသာေလးေစာင္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ရင္ေခါင္းလ်ားထားတဲ့ သူ.ထမီေလးကေျပေလ်ာ့ေလ်ာ့
ျဖစ္စျပဳလာလို. မညိဳညိဳရဲ.ႏို.ႀကီး၂လံုးကတ၀က္တပ်က္ျပဴစစျဖစ္ေနတာေတာင္ျမင္ေနရပီ။
ဒုကၡေတာ့ေရာက္ေတာ့မယ္ဗ်ာ.. ...
သူ.လက္ေခ်ာင္းေတြက က်ေနာ့္ေက်ာျပင္ကဒဏ္ရာအစင္းေတြကို လက္ညိဳးလက္ခလယ္၂ေခ်ာင္းခြပီးအစုန္အဆန္ပြတ္ေပးေနေတာ့ကာ.. ထမင္းလည္း၀၊ေဒါသလည္းေျပ၊ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး
လည္းျဖစ္စျပဳေနတဲ့က်ေနာ့္ကိုေသြးေတြပြက္ပြက္ဆူလာေစတယ္။
ႀကည့္စမ္းနားရြက္အဖ်ားေလးေတာင္နည္းနည္းခိုက္မိေသးတယ္ ..ဆိုပီး က်ေနာ့္နားရြက္ေလးကိုလက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးေတြနဲ.ရြရြေလးလာပြတ္ေပးေနျပန္ပီ။
သနားလိုက္တာဟယ္ဆိုပီး..က်ေနာ့္နားရြက္ဖ်ားကိုသူ.ႏႈတ္ခမ္းပူပူေလးနဲ.လာဖိကပ္ေပးေတာ့ လူကိုဓာတ္လိုက္သလိုက်င္တက္သြားတယ္။
ရုတ္တရက္မိုးေတြတေ၀ါေ၀ါရြာေနတဲ့ႀကားက ဂ်ိန္းဆိုမိုးႀကိဳးပစ္သံကထြက္လာေတာ့ မညိဳညိဳတစ္ကိုယ္လံုးတြန္.တက္သြားပီးလန္.သြားလို.လားမသိဘူးက်ေနာ့္ကိုယ္ေပၚဖိကပ္လာတယ္။
ခ်က္ခ်င္းျပန္ခြာသြားပီး လန္.လိုက္တာဟ..ဆိုပီးေျပာသံႀကားလို.ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့... .... ....
က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြျပာေ၀သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ဗ်။ သူ.ထမီရင္လ်ားက ေအာက္ကိုေလွ်ာက်ထားပီ။ ဟိုးတခါကျမင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ႏို.ညိဳစိမ့္စိမ့္ႀကီးေတြကျပဴးျပဴးႀကီးေတြမီးေရာင္ေအာက္မွာထင္း
ေနတာပဲ။ က်ေနာ္တကိုယ္လံုးတုန္လာတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲသူ.မ်က္နာကိုေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့.. ... တစ္ခုခုေတာ့မွားေနပီဆိုတာက်ေနာ္သိလိုက္ပီ။ က်ေနာ့္ကိုႀကည့္ေနတာက ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့
ဘူးဆိုတာက်ေနာ္သိတယ္။ သူ.ရင္အစံုကလည္းစိတ္လႈပ္ရွားတဲ့အခါျဖစ္သလိုႏွိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္ေနတာသိသိသာသာႀကီး။ မ်က္လံုးေတြကေမွးထားပီးအဖ်ားတက္ေနတဲ့အသံနဲ. ေမာင္ေလး..
အညိဳေလ... .... .... .....
အညိဳစကားဆက္ေတာ့ေျပာေသးတယ္။ဒါေပမယ့္မသဲမကြဲေတြျဖစ္ကုန္တယ္။
က်ေနာ္ေမွာက္ေနရာကထထိုင္လိုက္ပီးသူ.ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးကိုဆြဲစုပ္လိုက္တာကိုး။ တံု.ျပန္မႈက အငမ္းမရပဲဗ်ာ။ က်ေနာ့္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုျပတ္ထြက္မတတ္ျပန္စုပ္တယ္။ လွ်ာေႏြးေႏြးေလး
ကိုထိုးထည့္လာတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ေနတာကိုခြါလိုက္ပီး ႏို.ညိဳတိုတိုႀကီးေတြကို က်ေနာ္ဆြဲေခ်မြလိုက္ေတာ့ အညိဳတစ္ေယာက္ အဟင္းးးဟင္းးးးဆိုပီးေကာ့တက္လာတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲတစ္
လံုးကိုလက္တစ္ဖက္နဲ.အုပ္ကိုင္ရင္းႏို.သီးေခါင္းစူတူတူကိုလက္ညိဳးလက္မနဲ.ေခ်ေပး၊ က်န္တဲ့ႏို.ကိုေတာ့လွ်ာနဲ.အျပားလိုက္လွ်က္ေပးေနလိုက္မိပီ။
ေမာင္ရယ္...အားးး!! အညိဳခ်စ္တဲ့ေမာင္ရယ္.. ဟားးးး
က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းသတိ၀င္လာတယ္။ အန္တီေလး က်ေနာ့္ခ်စ္သူ။ က်ေနာ္ဘာေတြလုပ္ေနမိတာလဲ။ ရုတ္တရက္ အညိဳ.ကိုတြန္းထုတ္ပလိုက္ပီးကုတင္ေပၚကခုန္ဆင္းလိုက္တယ္။
ကုတင္ေျခရင္းမွာပံုထားတဲ့က်ေနာ့္ေရစိုေဘာင္းဘီေလးကိုေကာက္၀တ္လိုက္ပီး အညိဳ.ဖက္ကိုလွည့္ႀကည့္လိုက္တယ္။ နားမလည္ႏိုင္တဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္တဲ့အရွက္မ်က္၀န္းေတြ၊ ဖြာက်ဲေနတဲ့
ဆံပင္ရွည္ေတြႀကားထဲကနာက်င္ေနတဲ့မ်က္နာ။ သူငိုေနပီဗ်။ မတတ္ႏိုင္ဘူးက်ေနာ္ေခြးျဖစ္ေတာ့မယ္။ ထြက္သြားမယ္။ က်ေနာ္အန္တီေလးကိုပဲခ်စ္တာ။
ေမာင္!! အညိဳ.ကိုရႊံသြားပီလား .. ငိုသံပါေနတဲ့အသံေလးနဲ.က်ေနာ့္ကိုေမးတယ္။
အညိဳ..က်ေနာ္ကခင္ဗ်ားေမာင္ေလးပါဗ်ာ.. အကုန္ဒုကၡေရာက္ေတာ့မယ္.. က်ေနာ္သြားပရေစ
အိပ္ခန္းထဲကေနေျခလွမ္းႀကဲႀကဲနဲ.က်ေနာ္ထြက္လာေတာ့ ေမာင္!! ဆိုပီးမညိဳညိဳ လွမ္းေအာ္သံရယ္... ေခ်ာင္ပိတ္ပီးအရိုက္ခံရလို.နာနာက်င္က်င္ေအာ္ေနတဲ့ေခြးကေလးလို တအီအီငိုလိုက္သံ
ရယ္က်န္ခဲ့တယ္။ အိမ္ေရွ.ေရာက္လာေတာ့တံခါးမႀကီးကိုမင္းတုံးျဖဳတ္ဖို.ႀကိဳးစားရင္း က်န္ခဲ့တဲ့အညိဳ.ကိုသနားလာတယ္။ က်ေနာ္နဲ.အန္တီေလးေသာင္းက်န္းသမွ်သူျမင္ခဲ့ရတာေတြဟာဒီလို
အေျခေနကိုတြန္းပို.ခဲ့တာလားဆိုပီးသနားလာတယ္။ အရွက္အေႀကာက္ႀကီးပီးသန္.စင္တဲ့အပ်ိဳႀကီးေပါက္စေလးခမ်ာ.. .... ဒီေလာက္အရွက္ကိုစြန္.တာေတာင္.. ငါက... .... ... ... ..... ......
ဟထားတဲ့တံခါးမႀကီးကေနအျပင္ကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့မိုးေတြကတအံုးအံုးရြာခ်ေနတံုး။ က်ေနာ္ထြက္သြားလိုက္ရမလား။
ရုတ္တရက္တံခါးမႀကီးကိုျပန္ေစ့လိုက္တယ္။ ေလလိုလ်င္ျမန္တဲ့အဟုန္နဲ.သနားစရာေကာင္းတဲ့အညိဳ.ဆီကိုေျပးလာေနမိတယ္။
အခန္းထဲေျပး၀င္လာေတာ့ မယံုရဲတဲ့မ်က္၀န္းေလးေတြနဲ. ကုတင္ေပၚမွာဒူးေပၚေမးေလးတင္ပီး ငိုေနတဲ့အညိဳ က်ေနာ့္ကိုေမာ့ႀကည့္တယ္။ ေမာင္!! လို.အေပ်ာ္စြက္ေနတဲ့အသံေလးနဲ.ေခၚလာ
တယ္။ ၀စ္လစ္စလစ္တစ္ပိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ အညိဳ.ကိုဆြဲဖက္လိုက္ပီး သူ.မ်က္နာေပၚအဆက္မျပတ္အနမ္းမိုးေတြရြာခ်ေနမိတယ္။ ပါးစပ္ကလည္းကေယာင္ကတမ္းနဲ. ... .... ..... .... .....
အညိဳ ... က်ေနာ္ေလ.. .... ..... ......
..... ..... ...... ........ .......... ........ ........ .........
တင္းထားတဲ့မီးေတာင္ဟာေပါက္ကြဲထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာျပင္းထန္လြန္းတယ္။
သစ္ပင္တစ္ပင္ကိုေတာအုပ္လိုေမွာက္မွား
လူဆိုတာမ်ိဳးကလည္း
ေက်ာက္သားလိုမမာ.. ... ေက်ာက္သားလိုမစင္ႀကယ္ေႀကာင္းသိခဲ့ပီ
(မ်ိဳးေဇာ္၏ပန္းပုဆရာကဗ်ာမွ)
မညိဳညိဳကက်ေနာ့္ကိုစကားလွမ္းေျပာရင္း အနားကိုကပ္လာတယ္။ ဆံပင္ေတြကိုဆံထံုးေျဖခ်လိုက္ပီး တဘက္နဲ.သုတ္ထားေတာ့ခပ္ပြပြမေျခာက္တေျခာက္နဲ.ပုခံုးကိုေက်ာ္ပီးရင္ဘတ္ေပၚ၀ဲက်ေန
တယ္။ အစိမ္းေရာင္ထမီကိုရင္ေခါင္းလ်ားထားပီး အေမႊးပြတဘက္အျပာကိုျခံဳထားတယ္။
လာ..ခ်မ္းေနပီမလား ဆိုပီး ျခံဳထားတဲ့ေမႊးပြတဘက္ကိုဆြဲခြါလိုက္ပီး က်ေနာ့္ကိုယ္ေပၚကေရစက္ေတြကိုသုတ္ေပးဖို.ႀကိဳးစားတယ္။
၅ေပ၁၀လက္မေလာက္ရွိတဲ့က်ေနာ့္အရပ္ေႀကာင့္ က်ေနာ့္ေရွ.မွာလာရပ္တဲ့ မညိဳညိဳက က်ေနာ့္ေမးေစ့ေလာက္ကေလးပဲရွိေတာ့တယ္။ ေအာက္ကိုငံု.ႀကည့္ေတာ့ ထမီရင္ေခါင္းလ်ားထားတဲ့
ေအာက္ကအခုအခံမပါတဲ့ႏို.ႀကီး၂လံုးကစူတူတူျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ တတုန္တုန္ျဖစ္ေနတာေတြ.ရတယ္။ စိတ္ကိုတင္းလိုက္ပီး မ်က္နာကိုလြဲထားလိုက္ပီးျပဴတင္းေပါက္ကေန မိုးေမွာင္က်ေနတဲ့အျပင္
ေလာကကိုေငးေနမိတယ္။
မိုးေတြကပိုသည္းလာတယ္။ အိမ္ထဲကိုမိုးစက္ေတြေလအေ၀ွ.မွာပက္၀င္လာေတာ့ မညိဳညိဳကျပဴတင္းေပါက္ေတြလိုက္ပိတ္ေနရင္း...
ေမာင္ေလးေရ..တံခါးမႀကီးပိတ္ေပးမိုးေတြတအားပက္လာပီ.. ပီးရင္စိုေနတဲ့ေဘာင္းဘီတိုကို အညိဳ.အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာတဘက္အျဖဴတစ္ထည္ရွိတယ္..အဲ့ဒါနဲ.ခၽြတ္လဲပီးခဏပတ္ထား.. အညိဳေရေႏြးပူပူေလးလာတိုက္မယ္ေစာင့္ေနလို. ေျပာရင္းမီးဖိုေခ်ာင္ထဲ၀င္သြားတယ္။
မညိဳညိဳရဲ.အိပ္ခန္းထဲက်ေနာ္၀င္ပီးေရစိုေဘာင္းဘီတိုနဲ.အတြင္းခံကိုခၽြတ္ခ် လိုက္ပီးသူ.ကုတင္ေပၚမွာေတြ.တဲ့တဘက္ျဖဴျဖဴေလးကိုပတ္ပီးအိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ကိုပိတ္လိုက္ေတာ့ အခန္းထဲ
မွာေမွာင္သြားတာနဲ.မီးေခ်ာင္းခလုတ္ႀကိဳးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္။ မညိဳညိဳရဲ.ကုတင္ေပၚ တင္ပါးလြဲထိုင္ေနရင္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူကငါ့အမပါဆိုပီးစိတ္ကို တင္းထားလိုက္တယ္။
ခဏေလးေနေတာ့.. ၀င္လာမယ္ေနာ္ဆိုတဲ့အသံနဲ. အေငြ.တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ေရေႏြးမတ္ခြက္ႀကီးကိုင္ပီးမညိဳညိဳ၀င္ခ်လာေရာ။
ေရာ့..ပူပူေလးမႈတ္ေသာက္ဆိုပီးက်ေနာ့္လက္ထဲကိုေရေႏြးခြက္ကိုထည့္ေပးပီး ကုတင္ေဘးကမွန္တင္ခံုေပၚမွာတစ္ခုခုကိုရွာေနတယ္။ က်ေနာ္လည္းေတာ္ေတာ္ေလးခ်မ္းလာတာသိသာလာတာ
နဲ.ေရေႏြးပူပူကိုမႈတ္ရင္းေျဖးေျဖးခ်င္းေသာက္ေနမိတယ္။ ၃-၄က်ိဳက္ေလာက္ေသာက္မိမွနည္းနည္းေႏြးေႏြးေထြးေထြးျဖစ္သြားတယ္။ မညိဳညိဳကိုလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ မွန္တင္ခံုေပၚလက္တစ္ဖက္ေထာက္ပီး ျကြက္ေလွ်ာက္တန္းေပၚက ပုလင္းေတြကိုေလွ်ာက္ကိုင္ႀကည့္ေနတာေတြ.ရတယ္။ မမွီမကမ္းဆိုေတာ့ ေျခဖ်ားေလးေထာက္ထားတဲ့သူ.ေနာက္ပိုင္းအလွ
ေလးကေကာ့တက္ေနတာျမင္ရတယ္။ ေရစိုေတြဟိုတစ္ကြက္ဒီတစ္ကြက္ျဖစ္ေနေတာ့ တင္ပါးကထမီနဲ.ကပ္ေနတာပိုပီးျမင္ရတာေသြးဆူေစတယ္။ က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးနဲ.မတူတာကမညိဳ
ညိဳရဲ.ကိုယ္လံုးက ေတာ္ေတာ္ဖြံ.လြန္းတာဗ်။ ရင္ကေတာ္ေတာ္ႀကီးစူထြက္လြန္းပီးခါးေလးက်ေတာ့ေသးေသးက်င္က်င္ေလးျဖစ္လြန္းေတာ့ ေအာက္ကတင္က ကားကားႀကီးနဲ.ႀကည့္ေကာင္း
လြန္းေနတာေပါ့။
ေမာင္ေလး.. အိပ္ယာေပၚေမွာက္ပီး အိပ္..ေက်ာမွာအနီစင္းႀကီး၂ေႀကာင္းေတာင္..ေနဦး..လက္ေတြအရင္ျပ..ဆိုပီး..
က်ေနာ့္လက္က ခ်ိန္းႀကိဳးရာေတြကို တင္ခ်ာေဆးရည္ေတြဂြမ္းနဲ.သုတ္ပီး ပြတ္ေပးေတာ့ အား!! ကနဲေအာ္မိတယ္။ တခစ္ခစ္ရယ္ပီး အမေလးငါ့ေမာင္ေလး ဘုရင့္ေနာင္ရယ္ဆိုပီးသေဘာက်ေန
တယ္။ လက္ေတြေဆးလိမ္းပီးေတာ့ က်ေနာ္အိပ္ယာေပၚပက္လက္ေမွာက္အိပ္လိုက္တယ္။ မညိဳညိဳက..ဟိုဖက္နည္းနည္းတိုးဆိုပီး ကုတင္ေပၚတက္လာတယ္။ ေက်ာကဒဏ္ရာေတြကိုဖြဖြေလး
ေဆးရည္ေတြနဲ.ပြတ္ေပးေနရင္းက်ေနာ္က တအားအားေအာ္ေနေတာ့ ငါ့ေမာင္ေလးရယ္..အညိဳ.ေႀကာင့္ပါဟယ္ဆိုပီး မ်က္ရည္ေတြ ေတြေတြက်လာတယ္။ က်ေနာ္ကလည္းတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္
တင္ခ်ာရည္ဆြတ္ထားတဲ့ဂြမ္းစကိုအနာေတြေပၚတခ်က္ထိလိုက္တိုင္း အားဆိုပီး ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ မညိဳညိဳရဲ.ေပါင္တံကိုကိုင္မိကိုင္ရာလွမ္းလွမ္းကိုင္ေနမိတာကိုးဗ်။ ေဆးလိမ္းတာပီးသြား
ေတာ့ေဆးပုလင္းေတြဂြမ္းလိပ္ေတြကိုမွန္တင္ခံုေပၚလွမ္းတင္ပီး က်ေနာ္ေမွာက္ရက္အိပ္ေနတဲ့ ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ တံေတာင္ဆစ္ေထာက္ပီးလာလွဲရင္း ခ်မ္းလိုက္တာေမာင္ေလးရာဆိုပီး
က်ေနာ့္ကိုကိုယ္လံုးကိုလာပူးကပ္လာတယ္။ က်ေနာ္လည္းေခါင္းအံုးေပၚမ်က္နာအပ္ ထားရာကေန အသာေလးေစာင္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ရင္ေခါင္းလ်ားထားတဲ့ သူ.ထမီေလးကေျပေလ်ာ့ေလ်ာ့
ျဖစ္စျပဳလာလို. မညိဳညိဳရဲ.ႏို.ႀကီး၂လံုးကတ၀က္တပ်က္ျပဴစစျဖစ္ေနတာေတာင္ျမင္ေနရပီ။
ဒုကၡေတာ့ေရာက္ေတာ့မယ္ဗ်ာ.. ...
သူ.လက္ေခ်ာင္းေတြက က်ေနာ့္ေက်ာျပင္ကဒဏ္ရာအစင္းေတြကို လက္ညိဳးလက္ခလယ္၂ေခ်ာင္းခြပီးအစုန္အဆန္ပြတ္ေပးေနေတာ့ကာ.. ထမင္းလည္း၀၊ေဒါသလည္းေျပ၊ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး
လည္းျဖစ္စျပဳေနတဲ့က်ေနာ့္ကိုေသြးေတြပြက္ပြက္ဆူလာေစတယ္။
ႀကည့္စမ္းနားရြက္အဖ်ားေလးေတာင္နည္းနည္းခိုက္မိေသးတယ္ ..ဆိုပီး က်ေနာ့္နားရြက္ေလးကိုလက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးေတြနဲ.ရြရြေလးလာပြတ္ေပးေနျပန္ပီ။
သနားလိုက္တာဟယ္ဆိုပီး..က်ေနာ့္နားရြက္ဖ်ားကိုသူ.ႏႈတ္ခမ္းပူပူေလးနဲ.လာဖိကပ္ေပးေတာ့ လူကိုဓာတ္လိုက္သလိုက်င္တက္သြားတယ္။
ရုတ္တရက္မိုးေတြတေ၀ါေ၀ါရြာေနတဲ့ႀကားက ဂ်ိန္းဆိုမိုးႀကိဳးပစ္သံကထြက္လာေတာ့ မညိဳညိဳတစ္ကိုယ္လံုးတြန္.တက္သြားပီးလန္.သြားလို.လားမသိဘူးက်ေနာ့္ကိုယ္ေပၚဖိကပ္လာတယ္။
ခ်က္ခ်င္းျပန္ခြာသြားပီး လန္.လိုက္တာဟ..ဆိုပီးေျပာသံႀကားလို.ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့... .... ....
က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြျပာေ၀သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ဗ်။ သူ.ထမီရင္လ်ားက ေအာက္ကိုေလွ်ာက်ထားပီ။ ဟိုးတခါကျမင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ႏို.ညိဳစိမ့္စိမ့္ႀကီးေတြကျပဴးျပဴးႀကီးေတြမီးေရာင္ေအာက္မွာထင္း
ေနတာပဲ။ က်ေနာ္တကိုယ္လံုးတုန္လာတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲသူ.မ်က္နာကိုေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့.. ... တစ္ခုခုေတာ့မွားေနပီဆိုတာက်ေနာ္သိလိုက္ပီ။ က်ေနာ့္ကိုႀကည့္ေနတာက ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့
ဘူးဆိုတာက်ေနာ္သိတယ္။ သူ.ရင္အစံုကလည္းစိတ္လႈပ္ရွားတဲ့အခါျဖစ္သလိုႏွိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္ေနတာသိသိသာသာႀကီး။ မ်က္လံုးေတြကေမွးထားပီးအဖ်ားတက္ေနတဲ့အသံနဲ. ေမာင္ေလး..
အညိဳေလ... .... .... .....
အညိဳစကားဆက္ေတာ့ေျပာေသးတယ္။ဒါေပမယ့္မသဲမကြဲေတြျဖစ္ကုန္တယ္။
က်ေနာ္ေမွာက္ေနရာကထထိုင္လိုက္ပီးသူ.ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးကိုဆြဲစုပ္လိုက္တာကိုး။ တံု.ျပန္မႈက အငမ္းမရပဲဗ်ာ။ က်ေနာ့္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုျပတ္ထြက္မတတ္ျပန္စုပ္တယ္။ လွ်ာေႏြးေႏြးေလး
ကိုထိုးထည့္လာတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ေနတာကိုခြါလိုက္ပီး ႏို.ညိဳတိုတိုႀကီးေတြကို က်ေနာ္ဆြဲေခ်မြလိုက္ေတာ့ အညိဳတစ္ေယာက္ အဟင္းးးဟင္းးးးဆိုပီးေကာ့တက္လာတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲတစ္
လံုးကိုလက္တစ္ဖက္နဲ.အုပ္ကိုင္ရင္းႏို.သီးေခါင္းစူတူတူကိုလက္ညိဳးလက္မနဲ.ေခ်ေပး၊ က်န္တဲ့ႏို.ကိုေတာ့လွ်ာနဲ.အျပားလိုက္လွ်က္ေပးေနလိုက္မိပီ။
ေမာင္ရယ္...အားးး!! အညိဳခ်စ္တဲ့ေမာင္ရယ္.. ဟားးးး
က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းသတိ၀င္လာတယ္။ အန္တီေလး က်ေနာ့္ခ်စ္သူ။ က်ေနာ္ဘာေတြလုပ္ေနမိတာလဲ။ ရုတ္တရက္ အညိဳ.ကိုတြန္းထုတ္ပလိုက္ပီးကုတင္ေပၚကခုန္ဆင္းလိုက္တယ္။
ကုတင္ေျခရင္းမွာပံုထားတဲ့က်ေနာ့္ေရစိုေဘာင္းဘီေလးကိုေကာက္၀တ္လိုက္ပီး အညိဳ.ဖက္ကိုလွည့္ႀကည့္လိုက္တယ္။ နားမလည္ႏိုင္တဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္တဲ့အရွက္မ်က္၀န္းေတြ၊ ဖြာက်ဲေနတဲ့
ဆံပင္ရွည္ေတြႀကားထဲကနာက်င္ေနတဲ့မ်က္နာ။ သူငိုေနပီဗ်။ မတတ္ႏိုင္ဘူးက်ေနာ္ေခြးျဖစ္ေတာ့မယ္။ ထြက္သြားမယ္။ က်ေနာ္အန္တီေလးကိုပဲခ်စ္တာ။
ေမာင္!! အညိဳ.ကိုရႊံသြားပီလား .. ငိုသံပါေနတဲ့အသံေလးနဲ.က်ေနာ့္ကိုေမးတယ္။
အညိဳ..က်ေနာ္ကခင္ဗ်ားေမာင္ေလးပါဗ်ာ.. အကုန္ဒုကၡေရာက္ေတာ့မယ္.. က်ေနာ္သြားပရေစ
အိပ္ခန္းထဲကေနေျခလွမ္းႀကဲႀကဲနဲ.က်ေနာ္ထြက္လာေတာ့ ေမာင္!! ဆိုပီးမညိဳညိဳ လွမ္းေအာ္သံရယ္... ေခ်ာင္ပိတ္ပီးအရိုက္ခံရလို.နာနာက်င္က်င္ေအာ္ေနတဲ့ေခြးကေလးလို တအီအီငိုလိုက္သံ
ရယ္က်န္ခဲ့တယ္။ အိမ္ေရွ.ေရာက္လာေတာ့တံခါးမႀကီးကိုမင္းတုံးျဖဳတ္ဖို.ႀကိဳးစားရင္း က်န္ခဲ့တဲ့အညိဳ.ကိုသနားလာတယ္။ က်ေနာ္နဲ.အန္တီေလးေသာင္းက်န္းသမွ်သူျမင္ခဲ့ရတာေတြဟာဒီလို
အေျခေနကိုတြန္းပို.ခဲ့တာလားဆိုပီးသနားလာတယ္။ အရွက္အေႀကာက္ႀကီးပီးသန္.စင္တဲ့အပ်ိဳႀကီးေပါက္စေလးခမ်ာ.. .... ဒီေလာက္အရွက္ကိုစြန္.တာေတာင္.. ငါက... .... ... ... ..... ......
ဟထားတဲ့တံခါးမႀကီးကေနအျပင္ကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့မိုးေတြကတအံုးအံုးရြာခ်ေနတံုး။ က်ေနာ္ထြက္သြားလိုက္ရမလား။
ရုတ္တရက္တံခါးမႀကီးကိုျပန္ေစ့လိုက္တယ္။ ေလလိုလ်င္ျမန္တဲ့အဟုန္နဲ.သနားစရာေကာင္းတဲ့အညိဳ.ဆီကိုေျပးလာေနမိတယ္။
အခန္းထဲေျပး၀င္လာေတာ့ မယံုရဲတဲ့မ်က္၀န္းေလးေတြနဲ. ကုတင္ေပၚမွာဒူးေပၚေမးေလးတင္ပီး ငိုေနတဲ့အညိဳ က်ေနာ့္ကိုေမာ့ႀကည့္တယ္။ ေမာင္!! လို.အေပ်ာ္စြက္ေနတဲ့အသံေလးနဲ.ေခၚလာ
တယ္။ ၀စ္လစ္စလစ္တစ္ပိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ အညိဳ.ကိုဆြဲဖက္လိုက္ပီး သူ.မ်က္နာေပၚအဆက္မျပတ္အနမ္းမိုးေတြရြာခ်ေနမိတယ္။ ပါးစပ္ကလည္းကေယာင္ကတမ္းနဲ. ... .... ..... .... .....
အညိဳ ... က်ေနာ္ေလ.. .... ..... ......
..... ..... ...... ........ .......... ........ ........ .........
တင္းထားတဲ့မီးေတာင္ဟာေပါက္ကြဲထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာျပင္းထန္လြန္းတယ္။
သစ္ပင္တစ္ပင္ကိုေတာအုပ္လိုေမွာက္မွား
လူဆိုတာမ်ိဳးကလည္း
ေက်ာက္သားလိုမမာ.. ... ေက်ာက္သားလိုမစင္ႀကယ္ေႀကာင္းသိခဲ့ပီ
(မ်ိဳးေဇာ္၏ပန္းပုဆရာကဗ်ာမွ)
Comments
Post a Comment