ကၽြန္ေတာ့ သူနာျပဳဆရာမေလး ၄၂

ေဒါက္တာမေလးရီရီ ကိုေဆးရံုလိုက္ပို.ေပးပီးတာနဲ.ျမိဳ.ထဲကလူစံုေနတဲ့လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုက်ေနာ္လစ္လာခဲ့တယ္။
က်ေနာ့္ေဘာ္ဒါကာတြန္းဆရာရယ္..က်ေနာ့္ကိုခ်စ္ႀကတဲ့ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာေတြရယ္အားလံုးက က်ေနာ့္ကိုေမွ်ာ္ေနႀကပီ။ အသိသက္ေသအျဖစ္လက္မွတ္ထိုးေပးမယ္ဆိုတဲ့ကဗ်ာဆရာႀကီးတစ္
ေယာက္က ပလတ္စတစ္အိတ္နဲ.ထုတ္ထားတဲ့ နံ.သာေရာင္တိုက္ပံုေလးကိုက်ေနာ့္လက္ထဲထိုးထည့္ေပးလာတယ္။
ေမာင္သက္ေရ! ဒါဂေယာက္ဂယက္ျပည္တြင္းစစ္ကာလတံုးက ငါနဲ.ငါ့မိန္းမ မမျမင့္လက္ထပ္တဲ့ေန.က၀တ္ခဲ့တဲ့တိုက္ပံုေလး ...သိမ္းထားတာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရွိပီ..ခုမင့္ကိုလက္ဖြဲ.တယ္..
ဟာ! ဂုဏ္ယူတယ္ဗ်ာ.. ဆိုပီးခ်က္ခ်င္းေကာက္၀တ္ပလိုက္ေတာ့ လက္ဖက္ရည္၀ိုင္းမွာထိုင္ေနတဲ့တစ္အုပ္စုလံုးက တဟားဟားနဲ.သေဘာေတြက်ေနႀကပီေလ
က်ေနာ္၀တ္လာတဲ့ ပုဆိုးအစိမ္းအကြက္စိပ္ကေလးနဲ. နံသာေရာင္တိုက္ပံု၊ေအာက္ကအျဖဴဆြတ္ဆြတ္ရွပ္လက္ရွည္နဲ.ဆိုေတာ့လိုက္ဖက္ေနတယ္ေလ။ မိုးကေလးတဖြဲဖြဲက်ပီးရာသီဥတုကစိမ့္ေနေတာ့
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာက်ေနာ့္ကိုေကာင္းခ်ီးေပးေနႀကတဲ့ လူအုပ္ႀကီးက လက္ဖက္ရည္ေလာက္နဲ.တင္မဟုတ္ေတာ့ပဲဘယ္သူကသြားထပီး၀ယ္လာမွန္းမသိတဲ့ ဘီအီး၂ပုလင္းကိုထုတ္လာပီးဖြဲ.စည္း
ေနႀကတာေတာ္ေတာ္ေလးကိုအရွိန္ကရလာပီေလ။ လက္ဖက္ရည္က်က်နဲ.ဘီအီးကိုျမည္းေနႀကရင္း က်ေနာ့္ကို၀ိုင္းစေနာက္ေနႀကတာေပါ့။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ကိုယ္တိုင္ကလည္းစာေပသ
မားဆိုေတာ့ေစာေစာစီးစီး သူ.ဆိုင္မွာအရက္ထိုင္ေသာက္ေနတာကိုႀကည္ျဖဴတဲ့အျပင္ သူကိုယ္တိုင္ပါက်ေနာ္တို.၀ိုင္းထဲ၀င္ထိုင္ပီး အူျမဴးေနတာေပါ့ေလ။
ေဆာ့ခရတၱိ ကေျပာတယ္ကြ..မိန္းမယူသာယူလိုက္ပါ..မိန္းမနဲ.အဆင္ေျပရင္ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာပီး... အဆင္မေျပရင္လည္း အေတြးေခၚပညာရွင္ျဖစ္လာမယ္တဲ့ဟဲဟဲ
ဖေလာ္ေဆာ္ဖာေမာင္သက္ျဖစ္လာမလား.. ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ေမာင္သက္ကေလးလားဆိုတာငါတို.ေစာင့္ႀကည့္ႀကပါစို.!!
ဟားဟားဟားဟား ...
ဒါနဲ.ဆရာသမားက ေကာဘယ္လိုလုပ္ကဗ်ာဆရာျဖစ္လာတာလဲ မိန္းမယူပီးမွကဗ်ာေတြေရးတာပိုေပါက္ေျမာက္သြားတာဆိုဗ်!!
ဟ! ဒါကေတာ့ ငါ့မိန္းမက ေစ်းေရာင္းေကၽြးတာကိုး ... ငါ့မွာအပူအပင္ကင္းကင္းအလုပ္မလုပ္ပဲကဗ်ာေတြေရးႏိုင္လာတာေပါ့..
ဟားဟားဟားဟား...
အဲ့ဒီလိုတ၀ါး၀ါးတဟားဟားနဲ.ပြဲက်ေနႀကရင္းက်ေနာ့္အတြက္အားလံုး၀မ္းသာေနႀကတယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္းႀကည္ႏူးပီတိေတြရေနမွန္း၀န္ခံပါတယ္ေလ။ က်ေနာ္အသည္းနင့္ေအာင္ခ်စ္
ရတဲ့သူနာျပဳဆရာမေလးကိုခဏေနရင္လက္ထပ္ေတာ့မွာေလ။ မနက္ေစာေစာတံုးက ပံု.ပံု.အတြက္၀မ္းနည္းခဲ့မိေပမယ့္.. က်ေနာ္ႀကိတ္ပီးႀကံစည္ထားသလိုသူ.ကိုလည္းက်ေနာ္လက္ထပ္မွာပဲ
မို.လို.ေျဖသာသြားပီ။ ၂ေယာက္လံုးကသာက်ေနာ့္ဖက္မွာရပ္တည္ေနမယ္ဆိုရင္ က်န္တာေတြကို က်ေနာ္ဘာလို.အေရးစိုက္ရမွာလဲဗ်ာ။ ခုအနီေလးကိုလက္မွတ္ထိုးထားလိုက္မယ္။ လကုန္လို.
ေဖေဖေမေမတို.လိုက္လာပီး ပံု.ပံု.နဲ.လက္ထပ္ခိုင္းရင္လည္းယူလိုက္မယ္။ ပီးမွအားလံုးကိုဒဲ့ဖြင့္ေျပာပီး က်ေနာ္ရယ္က်ေနာ့္ခ်စ္သူ၂ေယာက္ရယ္တူတူေနမယ္။ ၃ေယာက္ေပါင္းကမၻာေလးတစ္
ခုတည္ေဆာက္မယ္။ အိမ္ကေလးတစ္လံုးထဲမွာ က်ေနာ္ရယ္...သူနာျပဴဆရာမေလးမနီနီခ်ိဳရယ္...ဆရာ၀န္မေလးရီရီ ရယ္... မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာေလာကမွာမရွိဘူးနပိုလီယန္ကေျပာဖူးတယ္မ
လား..ဟုတ္တယ္ေလ..မိန္းမ၂ေယာက္ယူတယ္ဆိုတာ ဥေရာပတိုက္ႀကီးကိုေအာင္ႏိုင္ဖို.စစ္ျပဳရတာေလာက္ေတာ့မခက္ပါဘူး။ က်ေနာ့္မွာသတၱိအျပည့္ရွိေနပီ။ အရူးထတယ္လို.ပဲဆိုဆို.. မ်က္စိ
ထဲမွာက်ေနာ့္ခ်စ္သူ၂ေယာက္နဲ.က်ေနာ္တူတူေနမယ့္ဘ၀ေလးကိုျမင္ပီး စိတ္ကူးေတာင္ႀကိဳယဥ္ေနမိပီ။ မမရီ... ညီမေလး.. ဆိုပီးႀကင္ႀကင္နာနာျဖစ္ေနႀကမယ့္က်ေနာ့္ဇနီးေလး၂ေယာက္.. ...
ညဖက္အိပ္ယာ၀င္တဲ့အခါ က်ေနာ္ကအလယ္မွာအိပ္ပီး ဘယ္ညာတစ္ဖက္စီမွာ သူနာျပဳဆရာမေလးနဲ.ဆရာ၀န္မေလး.. အမေလး!! ေတြးႀကည့္တာနဲ.ေတာင္ရင္ခုန္သံေတြျမန္ေနမိပီဗ်။ ဟိုး....
အရင္ကလူႀကီးေတြေျပာတာႀကားဖူးခဲ့တာ တစ္ေယာက္ထဲမိန္းမ၂ေယာက္နဲ.တူတူအိပ္တယ္ဆိုတဲ့ အလံနီသူပုန္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဆိုတာကို ရယ္ေမာခဲ့မိတာ..ခုေတာ့က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ဒီလို
ေတြလာျဖစ္ေနပါေပါ့လားလို.ေတြးရင္းျပံဳးစိစိျဖစ္ေနမိတယ္။
၂ေယာက္စလံုးနဲ.သာတစ္ျပိဳင္နက္ခ်စ္စခန္းဖြင့္ရရင္ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ကုန္မလဲဗ်ာ.. ဟီး..
က်န္းမာေရးေတာ့လိုက္စားမွျဖစ္မယ္။ ဒါမွ ဇနီးအလွေလးေတြစိတ္ေက်နပ္မႈေပးႏိုင္မွာေနာ့္။ ၂ေယာက္လံုးနဲ.တူတူအိပ္မယ္ဆိုတာေကာ..သူတို.ခ်က္ခ်င္းလက္ခံႏိုင္ပါ့မလားလို.။ ေျဖးေျဖးခ်င္း
ေတာ့အသားက်လာမွာပါေလ။ သူတို.ကက်ေနာ့္ကိုတအားျမတ္ႏိုးတယ္..ခ်စ္တယ္...လိုခ်င္တပ္မက္တယ္ဆိုတာက်ေနာ္သိပီးသား။ က်ေနာ့္ကိုရဖို.ဆိုလည္းဘာျဖစ္ျဖစ္ေနာက္မဆုတ္တမ္းလို.
၀န္ခံထားပီးသားမို.အခက္အခဲသိပ္မရွိေလာက္ဘူးထင္တာပါပဲ။
က်ေနာ္ဘယ္လိုလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွမသိမရိပ္မိေလာက္ဘူးထင္ေပမယ့္..က်ေနာ့္ေဘာ္ဒါကာတြန္းဆရာရယ္..အခါေတာ္ေပးတဲ့ကဗ်ာဆရာႀကီးရယ္ေတာ့ရိပ္မိေနမယ္ထင္
တယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္သူတို.မ်က္နာေတြက ကိုယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံလုပ္ခ်င္တာသာလုပ္ေပေရာ့ဆိုတဲ့မ်က္နာေပးေတြနဲ.သူတို.ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေဘးကေနစိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ပံုေပါက္ေနတယ္ဗ်။ ထူးလဲ
မထူးေတာ့ပါဘူး.. ေနာက္မဆုတ္ေတာ့ဘူးလို.ဆံုးျဖတ္ပီးသားျဖစ္ေနပီ။ ခ်သာခ်ေပေတာ့လို.ကိုယ့္ကိုကုိယ္လည္းအားတင္းထားလိုက္ပီ။
မိုးကနည္းနည္းပိုသည္းလာတယ္.. ေလကေလးကလည္းခပ္သုတ္သုတ္ျဖစ္လာပီ။
ကဲ! သတို.သမီးနာ့စ္မေလး မလာေသးဘူးလား.. ဘာညာနဲ.ေမးကုန္ေတာ့... က်ေနာ္နာရီကိုလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့မနက္၉.၃၀ေလာက္ရွိပီ...
ကာတြန္းဆရာကိုေခၚပီး ကမ္းနားလမ္းဖက္သြားႀကိဳဖို.ဂ်စ္ကားေလးေပၚတက္လိုက္တယ္။ အနီေလးကိုႀကိဳပီးတာနဲ.ဒီဆိုင္ကိုျပန္လာသက္ေသေတြေခၚပီး ရံုးတက္လက္မွတ္ထိုးေတာ့မယ္ေလ။
အင္း...ပိုပီးအဆင္ေျပေျပျဖစ္ေနတာက ရံုးကတရားသူႀကီးဆိုတာက လည္းႏိုင္ငံေက်ာ္စာေရးဆရာႀကီး၊ ပီးေတာ့ညေနေစာင္းရင္ သူ.မိန္းမအလစ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းပီး က်ေနာ္တို.အုပ္စုနဲ.အရက္
ဆိုင္လိုက္လိုက္လာပီး ခြက္ပုန္းကစ္ေနႀကဆိုေတာ့ အားလံုးကသိုင္းသိုင္း၀ိုင္း၀ိုင္းပိုျဖစ္သြားတာေပါ့ေလ။ ထံုးစံအတိုင္း လူခ်စ္လူခင္ေပါတတ္တဲ့က်ေနာ့္ကို အားလံုးက တသက္လံုးဒီျမိဳ.မွာအ
ေျခခ်ေစခ်င္ေနႀကတာကိုးဗ်။ က်ေနာ္ကလည္းဒီမိန္းမ၂ေယာက္လံုးသာရလို.ကေတာ့ တသက္မျပန္ေတာ့ဘူးလို.ဆံုးျဖတ္ပီးသား။
ဂ်စ္ကားေလးနဲ.မိုးေတြႀကားထဲကမ္းနားလမ္းဖက္ကိုေမာင္းထြက္လာေတာ့ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာေအးျမမႈေတြခံစားေနရတယ္။
တသက္လံုးျငိမ္းခ်မ္းမယ့္နိမိတ္ပဲလို.ေျပာရင္း ျပံဳးေနမိတယ္။

Comments

Popular posts from this blog

အိုင္ေဆးခ်မ္းကိုႏွင့္သူ၏သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ေယာက္အေႀကာင္း ၁၇

Alternate Ending

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ထူးဆန္းေသာသစ္သားရုပ္ထုေလး ၃၆