က်ေနာ့္ပီယာႏိုဆရာမေလး ၃၃
၂ေယာက္လံုးလႈပ္လႈပ္ရွားရွားတုန္တုန္ရီရီေတြျဖစ္ပီးရုတ္တရက္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ကုန္တယ္။
သိတယ္မလား လူဆိုတဲ့အမ်ိဳးကဆိတ္ကြယ္ရာ မွာအရွက္မရွိျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနရင္ ဘယ္သူမွမျမင္ပါဘူးေလဆိုပီးစိတ္ကေပါ့ပါးေနသေလာက္ရုတ္တရက္လူမိခံရမလိုျဖစ္ပီဆိုေဆာက္တည္ရာမရ
ျဖစ္တတ္တာကိုးဗ်။ ေစာင္ပါးေလးကိုဆြဲျခံဳပီး ကုတင္ေပၚမွာပုေနတဲ့ အညိဳ.ကိုလွမ္းႀကည့္ပီး က်ေနာ္အ၀တ္ေတြကိုျမန္ျမန္ေလးေကာက္၀တ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးကဆင္၀င္ေအာက္မွာရပ္
ထားတာဘယ္လိုမွေရွာင္ပုန္းေနလို.မွမျဖစ္ေတာ့တာ။ လာမယ့္ေဘးေျပးေတြ.ရံုေပါ့။ အညိဳ!! အ၀တ္ေတြျပန္၀တ္ထားလိုက္ က်ေနာ္သြားႀကည့္လိုက္မယ္.. လုပ္လုပ္ျမန္ျမန္... အဲ့လိုေျပာပီးက်ေနာ္
အိပ္ခန္းထဲကေနေျခလွမ္းႀကဲႀကဲနဲ.အိမ္ေရွ.ဖက္ကိုထြက္လာပီး တံခါးမႀကီးကိုကလန္.ျဖဳတ္ပီးဖြင့္ခ်လိုက္တယ္။
မသစ္သစ္ဆိုတာဒီအိမ္ကလားဗ်!!
လူတခ်ိဳ.အျပင္မွာရပ္ေနတယ္။ က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းရင္ထိတ္လာတယ္။ မသစ္သစ္ဆိုတာအန္တီေလး၀င္နီရဲ.နာမည္ဗ်။ ဟုတ္ကဲ့!! ဘာမ်ားျဖစ္လို.လဲခင္ဗ်??
ျမိဳ.သစ္သြားတဲ့ဘတ္စ္ကား ၉မိုင္ေကြ.ကေခ်ာက္ထဲက်သြားတယ္ဗ်ာ.. ခုခရီးသည္ေတြေဆးရံုႀကီးမွာ ..... ......... ... ... ... .... ..... ... .......... .......... .......... .......... ... ........ .. ........ ....
က်ေနာ္နားေတြအူလာတယ္။ သူတို.ဘာေတြဆက္ေျပာေနလဲက်ေနာ္မႀကားေတာ့ဘူး။ မိုက္ကနဲျဖစ္သြားလို.တံခါးကိုလွမ္းကိုင္လိုက္ရတယ္။ က်ေနာ့္ဒူးေတြေခြက်သြားလို.မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တံခါးေပါက္၀မွာ ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္ခ်ပီးေခါင္းကိုငံု.ထားမိတယ္။ က်ေနာ့္အေနာက္ဖက္က ဧည့္ခန္းထဲမွာ၀ုန္းကနဲလွဲျပိဳသံႀကားလို.အ
သာလွည့္ႀကည့္လိုက္တယ္။ အညိဳေလ.. ဧည့္ခန္းထဲကႀကမ္းျပင္ေပၚမွာေခြက်သြားတယ္။ သူလည္းႀကားလိုက္ပီေနမွာ။ ယူကလစ္၀င္းထဲကလူေတြအကုန္လံုးအံုလာတယ္။တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ.ဘာေတြေျပာေနႀကမွန္းမသိဘူး။ က်ေနာ္အသာအယာထရပ္လိုက္တယ္။ ေခြလွဲေနတဲ့အညိဳ.ကို အိမ္နီးခ်င္းမိန္းမတ
ခ်ိဳ.ျပဳစုေနတာေတြ.တယ္။ က်ေနာ္ဘာမွမေျပာပဲ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးေလးကို ဆြဲထုတ္ပီး ျခံအျပင္ဖက္ကိုနင္းထြက္ခဲ့မိတယ္။ အန္တီေလး... မေသပါနဲ.ဗ်ာ.. က်ေနာ့္လာေနပီဗ်ာ... မထားသြားနဲ.ေနာ္...က်ေနာ္လာေနပီ.. အန္တီေလးရဲ.ကေလး ေလးလာေနပီ။ က်ေနာ့္ကိုခ်န္မသြားေႀကးေနာ္.. က်ေနာ္အန္တီေလးကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာအန္တီေလးသိပါတယ္...
က်ေနာ္.. .... အန္တီေလးမရွိပဲမေနရဲဘူးေနာ္... ဆရာမေလး..ေရ..က်ေနာ္လာေနပီဗ်ာ.. က်ေနာ့္အဆုတ္ေတြကြဲထြက္ေတာ့မလားမွတ္ရတယ္။ က်ေနာ့္စက္ဘီးေလးဟာျမားတစ္စင္းလိုလမ္း
ေပၚတရိပ္ရိပ္ေျပးေနတယ္။ မနက္ခင္းဆီက ေနသာေနတဲ့ေကာင္းကင္ဟာ ခ်က္ခ်င္းအံု.မိႈင္းလာပီး မိုးေတြရြာခ်လာတယ္။ က်ေနာ့္တကိုယ္လံုးရႊဲရႊဲစိုကုန္ပီ။ က်ေနာ့္ပါးျပင္ေပၚမွာမ်က္ရည္ေတြ
လားမိုးစက္ေတြလားမသဲကြဲေတာ့ဘူးဗ်ာ။
ဒီလိုနဲ.ေဆးရံုေပၚကိုက်ေနာ္စိုရႊဲတုန္ရီပီးေရာက္သြားတယ္။
ခပ္ညံ့ညံ့ဗမာဇတ္ကားေတြထဲကလို က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးဟာ မွာတမ္းေတြအရွည္ႀကီးမေခၽြခဲ့ပါဘူး။ ျပံဳးမဲ့မဲ့မ်က္နာနဲ.ေနာက္ဆံုးစကားေတြလည္းမဆိုခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ္ေတြ.လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ.. ႀကိဳးျပတ္ေနတဲ့မင္းသမီးအရုပ္ကေလးလိုရင္ခြဲရံုထဲက အုတ္ခုံႀကီးေပၚမွာေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္ကေလးလွဲေလ်ာင္းေနရွာပီေလ။
စစ္မက္ျပိဳင္မိုး... ႀကယ္ကေလးေတြစီးခ်င္းမထိုးႀကပါနဲ.
မိုးခ်ဳပ္အိမ္ျပန္.. ... လမင္းကိုပန္တဲ့မိန္းကေလး.. ...
ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ.အိပ္စက္ေနလို.ပါကြယ္။
(တာရာမင္းေ၀၏ က်ေနာ္ႏွင့္သနပ္ခါးပြင့္ကေလးကဗ်ာမွ)
တန္းစီေနတဲ့အေလာင္းပံုေတြႀကားထဲက်ေနာ့္ဆရာမေလး အိပ္ေနရွာပီ။ က်ေနာ္အသံမထြက္ပဲမ်က္ရည္ေတြေပါက္ေပါက္က်ေနတယ္။ ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေလးေတြကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္
က်ေနာ္ေသခ်ာသပ္ေပးေနမိတယ္။ ေအးစက္စက္ျဖစ္ေနတဲ့သူ.ပါးျပင္ကိုက်ေနာ္ အႀကိမ္ႀကိမ္နမ္းေနမိတယ္။ ပီယာႏိုတီးတဲ့လက္ေခ်ာင္းေပ်ာ့ေပ်ာ့ရွည္ရွည္ေလးေတြကို က်ေနာ္က်စ္က်စ္ပါ
ေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားပီးတိုးတိုးေလးေခၚႀကည့္မိေနတယ္။
အန္တီေလး... .... အန္တီေလး... ကေလး ေလးဒီမွာေလ... အန္တီေလး.. ထပါဗ်ာ...ျပံဳးပီး..ဘာတံုး က်မအခ်စ္ကေလးရာ လို.ျပန္ေျဖေလဗ်ာ..
ဘာလို.တိတ္ေနတာလဲ?ဘာမွလဲျပန္မေျပာႏိုင္ရွာေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ထပါဗ်ာ။ က်ေနာ္၀န္ခံစရာေလးရွိေနလို.ပါ။ က်ေနာ္အန္တီေလးကိုတကယ္ခ်စ္ေပမယ့္ အညိဳနဲ.အိပ္မိတဲ့အေႀကာင္းေလး ေျပာျပခ်င္လို.။ အန္တီေလးစိတ္ဆိုးပီး ရိုက္တာ၊ေအာ္တာေလးခံခ်င္လို.ပါ။ အန္တီေလး ခုလိုျဖစ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာက်ေနာ္က ေဖာက္ျပန္ေနတာဗ်။ က်ေနာ့္ကို
ခြင့္မလႊတ္နဲ.ေနာ္။ ဆရာမေလးထေတာ့ဗ်ာ.. က်ေနာ့္ကိုအဲ့လိုမေနာက္နဲ. က်ေနာ္မခံႏိုင္ဘူး။ ဆရာမေလးက က်ေနာ္နဲ.အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆို? ပီယာႏိုေကာ၊ဂစ္တာေကာတီးပီး စာေတြအမ်ား
ႀကီးဖတ္တဲ့ကေလးေလးေတြေမြးေပးမယ္ဆို? ဘာလဲခုဂတိမတည္ေတာ့ဘူးလား? ထေတာ့ဗ်ာ..ဒီေလာက္ေအးစက္ေနတဲ့အုတ္ခံုႀကီးေပၚမွာအိပ္မေနနဲ.ေတာ့။ မွန္းစမ္းေခါင္းမနာဘူးလား။
က်ေနာ့္လက္ေမာင္းကိုေခါင္းအံုးထား..လာ။ မိုးေတြတအားသည္းလာပီဗ်။ ခ်မ္းေနလား? က်ေနာ္ဖက္ထားမယ္ဗ်ာ။
ရင္ခြဲရံုထဲမွာရွိတဲ့လူေတြက်ေနာ့္ကို၀ိုင္းႀကည့္ေနႀကတယ္။ အေလာင္းေတြတင္တဲ့အုတ္ခံုေပၚက်ေနာ္တက္ပီး ဆရာမေလးကိုဖက္ထားတာကိုး။
က်ေနာ္မရွက္ပါဘူးဗ်ာ။ ခ်စ္သူကိုဖက္ထားတာပဲေလ။ က်ေနာ္စကားေတြဆက္ေျပာေနတယ္။ က်ေနာ္ေဖာက္ျပန္မိတဲ့အေႀကာင္း... သစၥာမဲ့မိတဲ့အေႀကာင္းေတြ.. ခုဆိုအရမ္းေႀကာက္ေနပါပီ
ဆရာမေလးရာ။ က်ေနာ္ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ ခုက်ေနာ့္ကိုတမင္အျပစ္ေပးေနတာပါ။ မေသပါဘူး။ ေသခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာေနမွာ။ ပီးမွဘြားကနဲထလာပီး အရင္ကလိုအားပါးတရခ်စ္
စဖြယ္ေလးျပံဳးပီး က်ေနာ့္ကိုနားရြက္ကိုမနာေအာင္ဆြဲပီး ကေလး ေလးအရူးဆိုပီး စေနေနာက္ေနဦးမွာ.. က်ေနာ္သိပါတယ္။ က်ေနာ့္ခ်စ္သူရဲ.ႏႈတ္ခမ္းေလးကို က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းနဲ.သာသာဖြဖြ
ေလးနမ္းႀကည့္တယ္။
ညီေလး!! စိတ္ထိန္းကြာ... ဆိုပီးလူ၂ေယာက္က်ေနာ့္လက္ေမာင္းကိုအတင္းလာဆြဲတယ္။
ေဟ့လူေတြ..က်ဳပ္ကိုလာမထိနဲ. ဆိုပီး တြန္းထုတ္ပလိုက္ေတာ့ သူတို.လွန္.သြားတယ္။ အန္တီေလး ထေတာ့!! ျပန္စို.ဗ်ာ.. လူေတြ၀ိုင္းႀကည့္ေနတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္မွက်ေနာ့္ကိုအျပစ္ေပးခ်င္သေလာက္ေပး ဟုတ္ပီလား။
ရုတ္တရက္အန္တီေလးကိုဖက္ထားတဲ့ က်ေနာ့္ကိုလူေတြ၀ိုင္းဆြဲခြါလိုက္တာခံလိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္အားရွိသေလာက္ရုန္းတာမရဘူးဗ်ာ။ လူ၄-၅ေယာက္၀ိုင္းခ်ဳပ္ထားလို.ယက္ကန္
ယက္ကန္ျဖစ္ကုန္ပီ။ က်ေနာ္မရူးဘူးေနာ္!! လႊတ္စမ္းပါဗ်ာ!! ဘာေသသြားပီလဲ!! ခင္ဗ်ားတို.မျမင္ဘူးလား?? တစ္ကိုယ္လံုးေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းေလး.. လွတပတေလး..ဒါေသတာမဟုတ္
ဘူးဗ်။ က်ေနာ့္ကိုအျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ.ခဏဟန္ေဆာင္ေနတာ။ လႊတ္ႀကစမ္းပါ။ က်ေနာ္အာေခါင္ျခစ္ပီးေအာ္ပလိုက္တာရင္ခြဲရံု အမိုးေပၚဆူညံေနေအာင္က်ေနတဲ့မိုးစက္မိုးေပါက္သံေတြကိုဖံုး
သြားတယ္။
အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး !!!!!!!
သိတယ္မလား လူဆိုတဲ့အမ်ိဳးကဆိတ္ကြယ္ရာ မွာအရွက္မရွိျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနရင္ ဘယ္သူမွမျမင္ပါဘူးေလဆိုပီးစိတ္ကေပါ့ပါးေနသေလာက္ရုတ္တရက္လူမိခံရမလိုျဖစ္ပီဆိုေဆာက္တည္ရာမရ
ျဖစ္တတ္တာကိုးဗ်။ ေစာင္ပါးေလးကိုဆြဲျခံဳပီး ကုတင္ေပၚမွာပုေနတဲ့ အညိဳ.ကိုလွမ္းႀကည့္ပီး က်ေနာ္အ၀တ္ေတြကိုျမန္ျမန္ေလးေကာက္၀တ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးကဆင္၀င္ေအာက္မွာရပ္
ထားတာဘယ္လိုမွေရွာင္ပုန္းေနလို.မွမျဖစ္ေတာ့တာ။ လာမယ့္ေဘးေျပးေတြ.ရံုေပါ့။ အညိဳ!! အ၀တ္ေတြျပန္၀တ္ထားလိုက္ က်ေနာ္သြားႀကည့္လိုက္မယ္.. လုပ္လုပ္ျမန္ျမန္... အဲ့လိုေျပာပီးက်ေနာ္
အိပ္ခန္းထဲကေနေျခလွမ္းႀကဲႀကဲနဲ.အိမ္ေရွ.ဖက္ကိုထြက္လာပီး တံခါးမႀကီးကိုကလန္.ျဖဳတ္ပီးဖြင့္ခ်လိုက္တယ္။
မသစ္သစ္ဆိုတာဒီအိမ္ကလားဗ်!!
လူတခ်ိဳ.အျပင္မွာရပ္ေနတယ္။ က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းရင္ထိတ္လာတယ္။ မသစ္သစ္ဆိုတာအန္တီေလး၀င္နီရဲ.နာမည္ဗ်။ ဟုတ္ကဲ့!! ဘာမ်ားျဖစ္လို.လဲခင္ဗ်??
ျမိဳ.သစ္သြားတဲ့ဘတ္စ္ကား ၉မိုင္ေကြ.ကေခ်ာက္ထဲက်သြားတယ္ဗ်ာ.. ခုခရီးသည္ေတြေဆးရံုႀကီးမွာ ..... ......... ... ... ... .... ..... ... .......... .......... .......... .......... ... ........ .. ........ ....
က်ေနာ္နားေတြအူလာတယ္။ သူတို.ဘာေတြဆက္ေျပာေနလဲက်ေနာ္မႀကားေတာ့ဘူး။ မိုက္ကနဲျဖစ္သြားလို.တံခါးကိုလွမ္းကိုင္လိုက္ရတယ္။ က်ေနာ့္ဒူးေတြေခြက်သြားလို.မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တံခါးေပါက္၀မွာ ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္ခ်ပီးေခါင္းကိုငံု.ထားမိတယ္။ က်ေနာ့္အေနာက္ဖက္က ဧည့္ခန္းထဲမွာ၀ုန္းကနဲလွဲျပိဳသံႀကားလို.အ
သာလွည့္ႀကည့္လိုက္တယ္။ အညိဳေလ.. ဧည့္ခန္းထဲကႀကမ္းျပင္ေပၚမွာေခြက်သြားတယ္။ သူလည္းႀကားလိုက္ပီေနမွာ။ ယူကလစ္၀င္းထဲကလူေတြအကုန္လံုးအံုလာတယ္။တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ.ဘာေတြေျပာေနႀကမွန္းမသိဘူး။ က်ေနာ္အသာအယာထရပ္လိုက္တယ္။ ေခြလွဲေနတဲ့အညိဳ.ကို အိမ္နီးခ်င္းမိန္းမတ
ခ်ိဳ.ျပဳစုေနတာေတြ.တယ္။ က်ေနာ္ဘာမွမေျပာပဲ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးေလးကို ဆြဲထုတ္ပီး ျခံအျပင္ဖက္ကိုနင္းထြက္ခဲ့မိတယ္။ အန္တီေလး... မေသပါနဲ.ဗ်ာ.. က်ေနာ့္လာေနပီဗ်ာ... မထားသြားနဲ.ေနာ္...က်ေနာ္လာေနပီ.. အန္တီေလးရဲ.ကေလး ေလးလာေနပီ။ က်ေနာ့္ကိုခ်န္မသြားေႀကးေနာ္.. က်ေနာ္အန္တီေလးကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာအန္တီေလးသိပါတယ္...
က်ေနာ္.. .... အန္တီေလးမရွိပဲမေနရဲဘူးေနာ္... ဆရာမေလး..ေရ..က်ေနာ္လာေနပီဗ်ာ.. က်ေနာ့္အဆုတ္ေတြကြဲထြက္ေတာ့မလားမွတ္ရတယ္။ က်ေနာ့္စက္ဘီးေလးဟာျမားတစ္စင္းလိုလမ္း
ေပၚတရိပ္ရိပ္ေျပးေနတယ္။ မနက္ခင္းဆီက ေနသာေနတဲ့ေကာင္းကင္ဟာ ခ်က္ခ်င္းအံု.မိႈင္းလာပီး မိုးေတြရြာခ်လာတယ္။ က်ေနာ့္တကိုယ္လံုးရႊဲရႊဲစိုကုန္ပီ။ က်ေနာ့္ပါးျပင္ေပၚမွာမ်က္ရည္ေတြ
လားမိုးစက္ေတြလားမသဲကြဲေတာ့ဘူးဗ်ာ။
ဒီလိုနဲ.ေဆးရံုေပၚကိုက်ေနာ္စိုရႊဲတုန္ရီပီးေရာက္သြားတယ္။
ခပ္ညံ့ညံ့ဗမာဇတ္ကားေတြထဲကလို က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးဟာ မွာတမ္းေတြအရွည္ႀကီးမေခၽြခဲ့ပါဘူး။ ျပံဳးမဲ့မဲ့မ်က္နာနဲ.ေနာက္ဆံုးစကားေတြလည္းမဆိုခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ္ေတြ.လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ.. ႀကိဳးျပတ္ေနတဲ့မင္းသမီးအရုပ္ကေလးလိုရင္ခြဲရံုထဲက အုတ္ခုံႀကီးေပၚမွာေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္ကေလးလွဲေလ်ာင္းေနရွာပီေလ။
စစ္မက္ျပိဳင္မိုး... ႀကယ္ကေလးေတြစီးခ်င္းမထိုးႀကပါနဲ.
မိုးခ်ဳပ္အိမ္ျပန္.. ... လမင္းကိုပန္တဲ့မိန္းကေလး.. ...
ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ.အိပ္စက္ေနလို.ပါကြယ္။
(တာရာမင္းေ၀၏ က်ေနာ္ႏွင့္သနပ္ခါးပြင့္ကေလးကဗ်ာမွ)
တန္းစီေနတဲ့အေလာင္းပံုေတြႀကားထဲက်ေနာ့္ဆရာမေလး အိပ္ေနရွာပီ။ က်ေနာ္အသံမထြက္ပဲမ်က္ရည္ေတြေပါက္ေပါက္က်ေနတယ္။ ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေလးေတြကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္
က်ေနာ္ေသခ်ာသပ္ေပးေနမိတယ္။ ေအးစက္စက္ျဖစ္ေနတဲ့သူ.ပါးျပင္ကိုက်ေနာ္ အႀကိမ္ႀကိမ္နမ္းေနမိတယ္။ ပီယာႏိုတီးတဲ့လက္ေခ်ာင္းေပ်ာ့ေပ်ာ့ရွည္ရွည္ေလးေတြကို က်ေနာ္က်စ္က်စ္ပါ
ေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားပီးတိုးတိုးေလးေခၚႀကည့္မိေနတယ္။
အန္တီေလး... .... အန္တီေလး... ကေလး ေလးဒီမွာေလ... အန္တီေလး.. ထပါဗ်ာ...ျပံဳးပီး..ဘာတံုး က်မအခ်စ္ကေလးရာ လို.ျပန္ေျဖေလဗ်ာ..
ဘာလို.တိတ္ေနတာလဲ?ဘာမွလဲျပန္မေျပာႏိုင္ရွာေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ထပါဗ်ာ။ က်ေနာ္၀န္ခံစရာေလးရွိေနလို.ပါ။ က်ေနာ္အန္တီေလးကိုတကယ္ခ်စ္ေပမယ့္ အညိဳနဲ.အိပ္မိတဲ့အေႀကာင္းေလး ေျပာျပခ်င္လို.။ အန္တီေလးစိတ္ဆိုးပီး ရိုက္တာ၊ေအာ္တာေလးခံခ်င္လို.ပါ။ အန္တီေလး ခုလိုျဖစ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာက်ေနာ္က ေဖာက္ျပန္ေနတာဗ်။ က်ေနာ့္ကို
ခြင့္မလႊတ္နဲ.ေနာ္။ ဆရာမေလးထေတာ့ဗ်ာ.. က်ေနာ့္ကိုအဲ့လိုမေနာက္နဲ. က်ေနာ္မခံႏိုင္ဘူး။ ဆရာမေလးက က်ေနာ္နဲ.အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆို? ပီယာႏိုေကာ၊ဂစ္တာေကာတီးပီး စာေတြအမ်ား
ႀကီးဖတ္တဲ့ကေလးေလးေတြေမြးေပးမယ္ဆို? ဘာလဲခုဂတိမတည္ေတာ့ဘူးလား? ထေတာ့ဗ်ာ..ဒီေလာက္ေအးစက္ေနတဲ့အုတ္ခံုႀကီးေပၚမွာအိပ္မေနနဲ.ေတာ့။ မွန္းစမ္းေခါင္းမနာဘူးလား။
က်ေနာ့္လက္ေမာင္းကိုေခါင္းအံုးထား..လာ။ မိုးေတြတအားသည္းလာပီဗ်။ ခ်မ္းေနလား? က်ေနာ္ဖက္ထားမယ္ဗ်ာ။
ရင္ခြဲရံုထဲမွာရွိတဲ့လူေတြက်ေနာ့္ကို၀ိုင္းႀကည့္ေနႀကတယ္။ အေလာင္းေတြတင္တဲ့အုတ္ခံုေပၚက်ေနာ္တက္ပီး ဆရာမေလးကိုဖက္ထားတာကိုး။
က်ေနာ္မရွက္ပါဘူးဗ်ာ။ ခ်စ္သူကိုဖက္ထားတာပဲေလ။ က်ေနာ္စကားေတြဆက္ေျပာေနတယ္။ က်ေနာ္ေဖာက္ျပန္မိတဲ့အေႀကာင္း... သစၥာမဲ့မိတဲ့အေႀကာင္းေတြ.. ခုဆိုအရမ္းေႀကာက္ေနပါပီ
ဆရာမေလးရာ။ က်ေနာ္ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ ခုက်ေနာ့္ကိုတမင္အျပစ္ေပးေနတာပါ။ မေသပါဘူး။ ေသခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာေနမွာ။ ပီးမွဘြားကနဲထလာပီး အရင္ကလိုအားပါးတရခ်စ္
စဖြယ္ေလးျပံဳးပီး က်ေနာ့္ကိုနားရြက္ကိုမနာေအာင္ဆြဲပီး ကေလး ေလးအရူးဆိုပီး စေနေနာက္ေနဦးမွာ.. က်ေနာ္သိပါတယ္။ က်ေနာ့္ခ်စ္သူရဲ.ႏႈတ္ခမ္းေလးကို က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းနဲ.သာသာဖြဖြ
ေလးနမ္းႀကည့္တယ္။
ညီေလး!! စိတ္ထိန္းကြာ... ဆိုပီးလူ၂ေယာက္က်ေနာ့္လက္ေမာင္းကိုအတင္းလာဆြဲတယ္။
ေဟ့လူေတြ..က်ဳပ္ကိုလာမထိနဲ. ဆိုပီး တြန္းထုတ္ပလိုက္ေတာ့ သူတို.လွန္.သြားတယ္။ အန္တီေလး ထေတာ့!! ျပန္စို.ဗ်ာ.. လူေတြ၀ိုင္းႀကည့္ေနတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္မွက်ေနာ့္ကိုအျပစ္ေပးခ်င္သေလာက္ေပး ဟုတ္ပီလား။
ရုတ္တရက္အန္တီေလးကိုဖက္ထားတဲ့ က်ေနာ့္ကိုလူေတြ၀ိုင္းဆြဲခြါလိုက္တာခံလိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္အားရွိသေလာက္ရုန္းတာမရဘူးဗ်ာ။ လူ၄-၅ေယာက္၀ိုင္းခ်ဳပ္ထားလို.ယက္ကန္
ယက္ကန္ျဖစ္ကုန္ပီ။ က်ေနာ္မရူးဘူးေနာ္!! လႊတ္စမ္းပါဗ်ာ!! ဘာေသသြားပီလဲ!! ခင္ဗ်ားတို.မျမင္ဘူးလား?? တစ္ကိုယ္လံုးေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းေလး.. လွတပတေလး..ဒါေသတာမဟုတ္
ဘူးဗ်။ က်ေနာ့္ကိုအျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ.ခဏဟန္ေဆာင္ေနတာ။ လႊတ္ႀကစမ္းပါ။ က်ေနာ္အာေခါင္ျခစ္ပီးေအာ္ပလိုက္တာရင္ခြဲရံု အမိုးေပၚဆူညံေနေအာင္က်ေနတဲ့မိုးစက္မိုးေပါက္သံေတြကိုဖံုး
သြားတယ္။
အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး !!!!!!!
Comments
Post a Comment