က်ေနာ့္ပီယာႏိုဆရာမေလး ၃၇
ေလယာဥ္ေျပးလမ္းေပၚ က်ေနာ္စီးနင္းလာတဲ့ေဖာ္ကာႀကီးထိုးဆင္းလာေတာ့ အုတ္ျကြပ္မိုးနီနီနဲ.အေဆာက္ဦးပုပုေလးေတြရွိတဲ့က်ေနာ့္ျမိဳ.ေလးဟာ ကုကၠိဳပင္ႏွစ္ခ်ိဳ.ေတြႀကားထဲဟိုးအရင္က
လိုတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ကေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတံုးပဲ။ ေလယာဥ္ေျပးလမ္းအဆံုးကျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေလးေတြကလည္း အရင္အတိုင္းပါပဲလားဗ်ာ။ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေရာက္သြားပီျဖစ္တဲ့က်ေနာ့္ကို
ျမိဳ.ကေလးကမွတ္မိပံုမေပၚဘူး။ ေလယာဥ္ေပၚကေနေျမႀကီးေပၚေျခခ်မိတာနဲ.က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာေအာ္ေနမိတယ္။ ေဖေဖ၊ေမေမ၊အန္တီေလး၊အညိဳ က်ေနာ္ျပန္လာပီဗ်။ မနက္ခင္း၁၀နာရီေလာက္ရွိ
ေနေပမယ့္ထံုးစံအတိုင္းေအးျမျမအရသာကိုခံစားေနရတယ္။
ေလယာဥ္ကြင္းႀကိဳပို.ကားေပၚကဆင္းလာေတာ့ က်ေနာ္တို.ျခံ၀င္းထဲမွာ ထံုးစံအတိုင္းအလုပ္သမားေတြနဲ.အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ေမေမက ဘယ္သူပါလိမ့္ဆိုတဲ့အႀကည့္နဲ.အကဲခတ္ေနတယ္။
က်ေနာ္ထြက္သြားတံုးကေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတဲ့က်ေနာ့္ညီေလးက ကိုကို!! လို.ေအာ္ပီးေျပးလာမွ ေမေမဟာက်ေနာ့္ကိုေျပးဖက္ပီးငိုရွာတယ္။ အိမ္ထဲ၀င္လာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းစာအုပ္ထူထူႀကီးထဲ
ေခါင္းငိုက္စိုက္ထားတဲ့ေဖေဖက ေခြးသားလူမိုက္ျပန္လာေသးတယ္ေပါ့လို.စိုက္ႀကည့္ပီးေျပာေတာ့ က်ေနာ္သိမ္ငယ္စြာနဲ.မ်က္လံုးခ်င္းမဆိုင္မိေအာင္မ်က္နာလႊဲလိုက္ရင္း က်ေနာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါလို.
ေတာင္းပန္မိတယ္။ က်ေနာ့္အိပ္ခန္းေလးထဲကိုအထုတ္အပိုးေတြဆြဲရင္း၀င္လာမိေတာ့ အရာရာအရင္တိုင္းပဲျဖစ္ေနတာသတိထားမိတယ္။ က်ေနာ့္ကုတင္ေဘးကနံရံမွာကပ္ထားတဲ့ က်ေနာ္ကိုယ္
တိုင္ခဲေကာက္ေႀကာင္းျခစ္ထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေလးထဲက ဆရာမေလး.. ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအးေလးျပံဳးေနတံုးပဲဗ်ာ။ ငိုင္ေတြေတြနဲ.အိပ္ယာေပၚတက္ထိုင္ေနရင္း က်ေနာ့္ဗီရိုေလးကိုေကာက္ဖြင့္လိုက္
ေတာ့ပရုတ္လံုးနံ.ေလးသင္းသင္းထြက္ေနတယ္။ တီရွပ္အေဟာင္းတစ္ထည္ေကာက္စြပ္ပီး အေရာင္လႊင့္ေနတဲ့ဂ်င္းပန္အျပာေရာင္ကို၀တ္ႀကည့္ေတာ့ ၀တ္လို.ရေနေသးတယ္။ ငါဟာဘာမွမ
ေျပာင္းလဲေသးပါလားလို.ေတြးရင္းတစ္ေယာက္ထဲျပံဳးေနမိတယ္။
ခရီးေဆာင္အိတ္ေအာက္ေျခမွာဖြက္ထည့္လာခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံေတြထဲက ေဒၚလာတစ္ရာတန္အရြက္၁၀၀ေလာက္ကိုထုတ္ပီးစာအိတ္ျဖဴျဖဴထဲထိုးထည့္ပီး အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ့တယ္။
ေဖေဖနဲ.ေမေမကိုကန္ေတာ့ ေတာ့ေမေမကမင့္ပိုက္ဆံေတြငါမလိုဘူးေနာ္ သားႀကီးဖိုးသက္.. ဒီတစ္ခါမင္းဘယ္မွသြားလို.မရေတာ့ဘူးလို.မ်က္ရည္က်ရင္းေျပာတယ္။ ေဖေဖကေတာ့ သက္ျပင္း
ခ်ပီး..ငါတို.အသက္ႀကီးပီ..အိမ္အလုပ္လုပ္ဖို.ေတြးေတာ့ကြာလို.ေျပာတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ေခါင္းကိုတြင္တြင္ျငိမ့္ေနပီးဂတိေတြေပးေနရတာေပါ့။ အားလံုးတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ျဖစ္သြားမွ က်ေနာ္
ျခံ၀င္းထဲက ကားဂိုေထာင္ဖက္ထြက္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ညီေလးကလွမ္းပီး ကိုကိုအျပင္သြားရင္ကားေသာ့ဒီမွာတဲ့။ က်ေနာ့္ျပံဳးပီးေခါင္းခါမိတယ္။ ဂိုေဒါင္ထဲက နံရံမွာက်ေနာ္ခ်ိတ္ပီးခ်န္ထားခဲ့
တဲ့က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးေလးကိုဆြဲျဖဳတ္လိုက္ရင္း စစ္ေဆးေနမိတယ္။ သံေခ်းေတာ့နည္းနည္းတက္ေနပီ။ အျပင္ကိုတြန္းထုတ္လိုက္ရင္း က်ေနာ့္ညီေလးကို စက္ဘီးပစၥည္းဆိုင္မွာက်ေနာ္လိုခ်င္တာ
ေလးေတြသြား၀ယ္ခိုင္းလိုက္ရင္းထိုင္ျပင္ေနမိတယ္။ အားလံုးအဆင္ေျပသြားေတာ့.. ျပိဳင္ဘီးေလးကိုနင္းရင္းျခံထဲက လွစ္ကနဲထြက္လာခဲ့တယ္။
က်ေနာ္ဟာအရင္အတိုင္းပဲဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး။ ဆံပင္ဂုတ္ေထာက္နဲ.တီရွပ္အျဖဴဂ်င္းပန္းအျပာအေရာင္လႊင့္ကို၀တ္ထားတံုးပဲ။ အရင္လိုပဲရင္ေတြကတုန္ေနတတ္တံုးပဲ။
ျမိဳ.ျပင္ကရာဘာျခံသုႆန္ထဲေရာက္လာေတာ့ ေညာင္ေထာက္ပင္ႀကီးေအာက္က ဆရာမေလးရဲ.အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးကိုလိုက္ရွာတယ္။ ေတြ.ပါပီ... အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလး.. မသစ္သစ္@၀င္နီ.. ..
ခ်က္ခ်င္းသတိထားမိတာက အုတ္ဂူေလးဟာဘာလို.ျဖဴဆြတ္ပီးေတာက္ေျပာင္ေနရတာလဲ။ ၁၀စုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္သြားတာေတာင္ဘာလို. အညွိေတြတက္မေနရတာလဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က
လာလာပီးသန္.ရွင္းေပးေနလို.ေပါ့။ ဘယ္သူလို.ခင္ဗ်ားတို.ထင္သလဲဗ်ာ။ ဟုတ္ပါ့..သူ.အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းပဲေပါ့ေလ။ အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးအေရွ.မွာ က်ေနာ္ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။
ဆရာမေလး..က်ေနာ္ျပန္လာပီဗ်..ခုကေလး ေလးလို.မေခၚသင့္ေတာ့ဘူးေနာ္... က်ေနာ္ဟာေယာက်္ားႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပီသိလား..
က်ေနာ္ေျခဦးတည့္ရာ..ထြက္သြားတံုးက အန္တီေလးလြမ္းေနေသးလားဟင္.. အညိဳေကာအန္တီေလးဆီလာေသးလား..က်ေနာ္အန္တီေလးကို တစ္ရက္မွမေမ့ခဲ့ပါဘူးဗ်ာ.. အကယ္၍က်ေနာ္
တို.လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ခုခ်ိန္ဆိုေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့မိသားစုေလး ပိုင္ေနေရာေပါ့.. ကံတရားေပါ့ဗ်ာ..အန္တီေလးတို.ဘာသာအလိုအရဆို ဘုရားသခင္ခြင့္မျပဳခဲ့ဘူးေပါ့.. က်ေနာ္ခုမငိုေတာ့ဘူး
သိလား...က်ေနာ္ရင့္က်က္ခဲ့ပီ.. ခုက်ေနာ္ျပန္လာတယ္.. အန္တီေလးကိုခြင့္တစ္ခုေတာင္းမယ္ေနာ္.. အညိဳသာလူလြတ္ျဖစ္ေနေသးရင္သူ.ကိုက်ေနာ္လက္ထပ္မယ္...နက္ဖန္က်ရင္က်ေနာ္..
အညိဳ.ကိုေခၚလာပီး.. အန္တီေလးေရွ.မွာခြင့္ျပဳခ်က္လာယူမလို.။ အန္တီေလး ျပံဳးပီးသေဘာတူမယ္ဆိုတာက်ေနာ္သိပါတယ္ဗ်။
အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးကိုက်ေနာ္ေထြးေပြ.လိုက္တယ္။
ရာဘာျခံသုႆန္ထဲက ထြက္လာေတာ့ညေနေတာင္အေတာ္ေစာင္းေနပီ။ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးေလးဟာ ယူကလစ္၀င္းဖက္ကိုဦးတည္ေနတယ္.. ...
တိတ္ဆိတ္ပီး ျငိမ္သက္ေနတဲ့ျခံ၀င္းေလးထဲ က်ေနာ္၀င္လာခဲ့တယ္။ ရင္ထဲမွာတထိတ္ထိတ္နဲ.ဗ်ာ။ ဆင္၀င္ေအာက္မွာစက္ဘီးေလးကိုေထာင္ထားပီး တစ္ထပ္တိုက္ပုေလးထဲ၀င္ခ်လာေတာ့။
ထူးထူးဆန္းဆန္း ပီယာႏိုတီးသံႀကားရလို.က်ေနာ္ အံ့ႀသေနမိတယ္။ Fur elise: ဆိုတဲ့သီခ်င္းဗ်။ ပီယာႏိုတီးေနတဲ့သူကိုလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးေတြျပာေ၀သြားတယ္။
အန္..တီ..ေလး
လိုတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ကေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတံုးပဲ။ ေလယာဥ္ေျပးလမ္းအဆံုးကျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေလးေတြကလည္း အရင္အတိုင္းပါပဲလားဗ်ာ။ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေရာက္သြားပီျဖစ္တဲ့က်ေနာ့္ကို
ျမိဳ.ကေလးကမွတ္မိပံုမေပၚဘူး။ ေလယာဥ္ေပၚကေနေျမႀကီးေပၚေျခခ်မိတာနဲ.က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာေအာ္ေနမိတယ္။ ေဖေဖ၊ေမေမ၊အန္တီေလး၊အညိဳ က်ေနာ္ျပန္လာပီဗ်။ မနက္ခင္း၁၀နာရီေလာက္ရွိ
ေနေပမယ့္ထံုးစံအတိုင္းေအးျမျမအရသာကိုခံစားေနရတယ္။
ေလယာဥ္ကြင္းႀကိဳပို.ကားေပၚကဆင္းလာေတာ့ က်ေနာ္တို.ျခံ၀င္းထဲမွာ ထံုးစံအတိုင္းအလုပ္သမားေတြနဲ.အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ေမေမက ဘယ္သူပါလိမ့္ဆိုတဲ့အႀကည့္နဲ.အကဲခတ္ေနတယ္။
က်ေနာ္ထြက္သြားတံုးကေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတဲ့က်ေနာ့္ညီေလးက ကိုကို!! လို.ေအာ္ပီးေျပးလာမွ ေမေမဟာက်ေနာ့္ကိုေျပးဖက္ပီးငိုရွာတယ္။ အိမ္ထဲ၀င္လာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းစာအုပ္ထူထူႀကီးထဲ
ေခါင္းငိုက္စိုက္ထားတဲ့ေဖေဖက ေခြးသားလူမိုက္ျပန္လာေသးတယ္ေပါ့လို.စိုက္ႀကည့္ပီးေျပာေတာ့ က်ေနာ္သိမ္ငယ္စြာနဲ.မ်က္လံုးခ်င္းမဆိုင္မိေအာင္မ်က္နာလႊဲလိုက္ရင္း က်ေနာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါလို.
ေတာင္းပန္မိတယ္။ က်ေနာ့္အိပ္ခန္းေလးထဲကိုအထုတ္အပိုးေတြဆြဲရင္း၀င္လာမိေတာ့ အရာရာအရင္တိုင္းပဲျဖစ္ေနတာသတိထားမိတယ္။ က်ေနာ့္ကုတင္ေဘးကနံရံမွာကပ္ထားတဲ့ က်ေနာ္ကိုယ္
တိုင္ခဲေကာက္ေႀကာင္းျခစ္ထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေလးထဲက ဆရာမေလး.. ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအးေလးျပံဳးေနတံုးပဲဗ်ာ။ ငိုင္ေတြေတြနဲ.အိပ္ယာေပၚတက္ထိုင္ေနရင္း က်ေနာ့္ဗီရိုေလးကိုေကာက္ဖြင့္လိုက္
ေတာ့ပရုတ္လံုးနံ.ေလးသင္းသင္းထြက္ေနတယ္။ တီရွပ္အေဟာင္းတစ္ထည္ေကာက္စြပ္ပီး အေရာင္လႊင့္ေနတဲ့ဂ်င္းပန္အျပာေရာင္ကို၀တ္ႀကည့္ေတာ့ ၀တ္လို.ရေနေသးတယ္။ ငါဟာဘာမွမ
ေျပာင္းလဲေသးပါလားလို.ေတြးရင္းတစ္ေယာက္ထဲျပံဳးေနမိတယ္။
ခရီးေဆာင္အိတ္ေအာက္ေျခမွာဖြက္ထည့္လာခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံေတြထဲက ေဒၚလာတစ္ရာတန္အရြက္၁၀၀ေလာက္ကိုထုတ္ပီးစာအိတ္ျဖဴျဖဴထဲထိုးထည့္ပီး အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ့တယ္။
ေဖေဖနဲ.ေမေမကိုကန္ေတာ့ ေတာ့ေမေမကမင့္ပိုက္ဆံေတြငါမလိုဘူးေနာ္ သားႀကီးဖိုးသက္.. ဒီတစ္ခါမင္းဘယ္မွသြားလို.မရေတာ့ဘူးလို.မ်က္ရည္က်ရင္းေျပာတယ္။ ေဖေဖကေတာ့ သက္ျပင္း
ခ်ပီး..ငါတို.အသက္ႀကီးပီ..အိမ္အလုပ္လုပ္ဖို.ေတြးေတာ့ကြာလို.ေျပာတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ေခါင္းကိုတြင္တြင္ျငိမ့္ေနပီးဂတိေတြေပးေနရတာေပါ့။ အားလံုးတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ျဖစ္သြားမွ က်ေနာ္
ျခံ၀င္းထဲက ကားဂိုေထာင္ဖက္ထြက္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ညီေလးကလွမ္းပီး ကိုကိုအျပင္သြားရင္ကားေသာ့ဒီမွာတဲ့။ က်ေနာ့္ျပံဳးပီးေခါင္းခါမိတယ္။ ဂိုေဒါင္ထဲက နံရံမွာက်ေနာ္ခ်ိတ္ပီးခ်န္ထားခဲ့
တဲ့က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးေလးကိုဆြဲျဖဳတ္လိုက္ရင္း စစ္ေဆးေနမိတယ္။ သံေခ်းေတာ့နည္းနည္းတက္ေနပီ။ အျပင္ကိုတြန္းထုတ္လိုက္ရင္း က်ေနာ့္ညီေလးကို စက္ဘီးပစၥည္းဆိုင္မွာက်ေနာ္လိုခ်င္တာ
ေလးေတြသြား၀ယ္ခိုင္းလိုက္ရင္းထိုင္ျပင္ေနမိတယ္။ အားလံုးအဆင္ေျပသြားေတာ့.. ျပိဳင္ဘီးေလးကိုနင္းရင္းျခံထဲက လွစ္ကနဲထြက္လာခဲ့တယ္။
က်ေနာ္ဟာအရင္အတိုင္းပဲဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး။ ဆံပင္ဂုတ္ေထာက္နဲ.တီရွပ္အျဖဴဂ်င္းပန္းအျပာအေရာင္လႊင့္ကို၀တ္ထားတံုးပဲ။ အရင္လိုပဲရင္ေတြကတုန္ေနတတ္တံုးပဲ။
ျမိဳ.ျပင္ကရာဘာျခံသုႆန္ထဲေရာက္လာေတာ့ ေညာင္ေထာက္ပင္ႀကီးေအာက္က ဆရာမေလးရဲ.အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးကိုလိုက္ရွာတယ္။ ေတြ.ပါပီ... အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလး.. မသစ္သစ္@၀င္နီ.. ..
ခ်က္ခ်င္းသတိထားမိတာက အုတ္ဂူေလးဟာဘာလို.ျဖဴဆြတ္ပီးေတာက္ေျပာင္ေနရတာလဲ။ ၁၀စုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္သြားတာေတာင္ဘာလို. အညွိေတြတက္မေနရတာလဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က
လာလာပီးသန္.ရွင္းေပးေနလို.ေပါ့။ ဘယ္သူလို.ခင္ဗ်ားတို.ထင္သလဲဗ်ာ။ ဟုတ္ပါ့..သူ.အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းပဲေပါ့ေလ။ အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးအေရွ.မွာ က်ေနာ္ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။
ဆရာမေလး..က်ေနာ္ျပန္လာပီဗ်..ခုကေလး ေလးလို.မေခၚသင့္ေတာ့ဘူးေနာ္... က်ေနာ္ဟာေယာက်္ားႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပီသိလား..
က်ေနာ္ေျခဦးတည့္ရာ..ထြက္သြားတံုးက အန္တီေလးလြမ္းေနေသးလားဟင္.. အညိဳေကာအန္တီေလးဆီလာေသးလား..က်ေနာ္အန္တီေလးကို တစ္ရက္မွမေမ့ခဲ့ပါဘူးဗ်ာ.. အကယ္၍က်ေနာ္
တို.လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ခုခ်ိန္ဆိုေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့မိသားစုေလး ပိုင္ေနေရာေပါ့.. ကံတရားေပါ့ဗ်ာ..အန္တီေလးတို.ဘာသာအလိုအရဆို ဘုရားသခင္ခြင့္မျပဳခဲ့ဘူးေပါ့.. က်ေနာ္ခုမငိုေတာ့ဘူး
သိလား...က်ေနာ္ရင့္က်က္ခဲ့ပီ.. ခုက်ေနာ္ျပန္လာတယ္.. အန္တီေလးကိုခြင့္တစ္ခုေတာင္းမယ္ေနာ္.. အညိဳသာလူလြတ္ျဖစ္ေနေသးရင္သူ.ကိုက်ေနာ္လက္ထပ္မယ္...နက္ဖန္က်ရင္က်ေနာ္..
အညိဳ.ကိုေခၚလာပီး.. အန္တီေလးေရွ.မွာခြင့္ျပဳခ်က္လာယူမလို.။ အန္တီေလး ျပံဳးပီးသေဘာတူမယ္ဆိုတာက်ေနာ္သိပါတယ္ဗ်။
အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးကိုက်ေနာ္ေထြးေပြ.လိုက္တယ္။
ရာဘာျခံသုႆန္ထဲက ထြက္လာေတာ့ညေနေတာင္အေတာ္ေစာင္းေနပီ။ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးေလးဟာ ယူကလစ္၀င္းဖက္ကိုဦးတည္ေနတယ္.. ...
တိတ္ဆိတ္ပီး ျငိမ္သက္ေနတဲ့ျခံ၀င္းေလးထဲ က်ေနာ္၀င္လာခဲ့တယ္။ ရင္ထဲမွာတထိတ္ထိတ္နဲ.ဗ်ာ။ ဆင္၀င္ေအာက္မွာစက္ဘီးေလးကိုေထာင္ထားပီး တစ္ထပ္တိုက္ပုေလးထဲ၀င္ခ်လာေတာ့။
ထူးထူးဆန္းဆန္း ပီယာႏိုတီးသံႀကားရလို.က်ေနာ္ အံ့ႀသေနမိတယ္။ Fur elise: ဆိုတဲ့သီခ်င္းဗ်။ ပီယာႏိုတီးေနတဲ့သူကိုလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးေတြျပာေ၀သြားတယ္။
အန္..တီ..ေလး
Comments
Post a Comment